Bajo villages vindt je in heel zuidoost Azië en zijn paaldorpen gebouwd boven het water die niet aan het vaste land grenzen. De mensen die daar wonen zijn oorspronkelijk zeenomaden, en hoewel ze niet echt meer rondtrekken op het water, worden ze nog altijd aanzien als een ander soort mensen. In Wangi Wangi hebben we de indruk dat ze niet zo graag gezien zijn.
Duata is een traditionele ceremonie gehouden door de Bajo gemeenschap waarbij ze de geesten vragen om de zieken te genezen en om geluk. Dit ritueel duurt drie dagen en nachten lang en wordt op de laatste dag afgesloten met een plechtigheid waar veel volk op afkomt die met hun kano’s mee de zee opgaan om de toverdokter van dichtbij bezig te zien.
Voor ons hebben ze een platform van planken gemaakt, vastgesjord op 3 kano’s en met stoeljtes erop, zodat we alles kunnen mee volgen wat de medicijnman doet. Echt fantastisch om zoiets eens te kunnen meemaken van op de eerste rij.
Achteraf krijgen we de gelegenheid om het Bajo dorp te verkennen en omdat dit geen echt authentiek dorpje is, maar gedeeltelijk op het vaste land ligt, heeft het wel iets weg van Venetië. Allemaal kanaaltjes en bruggetjes en kano’s die tussen de huisjes varen, alleen zonde dat het zo verschrikkelijk vervuilt is en er zoveel plastic en afval in de kanaaltjes drijft.
Staat nogal in schril contrast met de rest van het eiland en hopelijk wordt hier ook gauw iets aan gedaan.
In de namiddag wordt onze 100 l gratis diesel aan boord geleverd. Ja ongelooflijk, maar iedereen die ten minste 2 dagen in Wangi Wangi heeft gelegen krijgt van de Indonesische regering 100 l diesel zomaar kado. Wij dachten dat dat alleen maar was voor de jachten die meedoen aan de ‘Sail Indonesië’, maar nee hoor, dat is voor iedereen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten