Het is al een paar dagen erg bewolkt en de batterijenbank
aan boord (onze mini elektriciteitscentrale) die gevoed wordt door 5
zonnepanelen met een totaal vermogen van 325 Watt (en een windgenerator die zo
goed als niks levert) staat dan ook heel
erg laag. Niet goed, niet goed…zit Dirk al een tijdje hoofdschuddend te
mompelen die meteen op zijn stokpaardje zit als het over 12 Volts batterijen
gaat en om die dingen van een vroegtijdige dood ( ze zijn nog geen jaar oud) te
redden zetten we de grootste stroomvreter, de koelkast, voor een paar dagen uit
zodat de batterijen kans krijgen om nog eens op te toppen. Nog een beetje door
te laden als ze al helemaal vol zitten, iets wat minstens één maal per maand
zou moeten gebeuren. Het is wel even aanpassen in zo een warm land als Thailand
om warme thee te drinken in plaats van een heerlijk koud glaasje water
of een ijskoud biertje, maar dat de koelkast voor de rest leeg is is geen
probleem, want uit lunchen en dineren gaan is, raar maar waar, goedkoper dan
zelf koken, of zelfs maar een belegd boterhammetje eten is hier duurder dan
gaan uiteten.
Enfin, na een dag of vier zijn de batterijen weer
gereanimeerd en willen we onze ijskast weer volstoppen met lekkere dingen om
een paar dagen te overleven op een van de vele kleine eilandjes rond Phuket.
Maar…de koelkast wordt niet meer koel…! Een hele dag staat de ijskast te
draaien en al dat kostbare sap weer uit de batterijen te zuigen, zonder ook
maar ietsjes koud te worden, doemme toch.
Omdat we denken dat we de frigo sneller in Thailand gerepareerd krijgen dan in zijn buurland Maleisië maken we er dan ook meteen
werk van en contacteren terstond een koeltechnieker die morgen al zou komen
kijken. Morgen ? vragen we nog eens extra, want morgen begint Songkran of het
Thaise Nieuwjaar (http://nl.wikipedia.org/wiki/Songkran),
maar Moo verzekert ons dat hij morgenvroeg in de PCYC (Phuket Cruisers Yacht
Club) zal staan waar we hem kunnen oppikken om mee aan boord te nemen.
Zaterdag 13 april
staat Dirk dan ook netjes op tijd in de PCYC, maar na een tas koffie en nog
eens een half uur later nog steeds geen Moo te bespeuren. Als Dirk dan
uiteindelijk eens belt naar Moo, verontschuldigt hij zich voor vandaag en zegt
dat hij een feestje heeft op het werk. Ja natuurlijk, dat was te verwachten. Soit,
na ons probleem uitgelegd te hebben aan Brent van de PCYC, raadt die aan om Joe eens te bellen. ‘Ne goeie kerel die
na zijn uren bij Siam Coolings System
voor eigen rekening werkt, verstand heeft van 12 V koelkasten en last but not least, niet zeeziek wordt als
hij op een boot voor anker moet werken’. Klinkt goed, alleen…Joe is tijdens
deze feestdagen niet in Phuket en komt pas woensdag terug.
Het is ondertussen vrijdag 19 april wanneer Joe tijd heeft om aan onze
koelkast te komen sleutelen. Zoals we al
dachten zit er te weinig freon in, maar zegt Joe, een eventueel lek is
onmogelijk te detecteren en het enige wat hij kan doen is er extra gas opzetten
zonder verdere garantie. Dat je een gaslek niet zou kunnen opsporen in een
frigo kunnen we moeilijk geloven, maar ja, wat weten wij nu van koelkasten af.
Dus in goed vertrouwen laten we er extra gas opzetten en zijn s avonds erg
tevreden wanneer we weer een ijskoud pintje kunnen drinken. De volgende morgen
echter zijn we een heel stuk minder blij, wanneer de koelkast na een hele nacht
non-stop gedraaid te hebben warm aanvoelt binnenin. Shit…wat nu…moeten we nu
echt een nieuwe ijskast gaan kopen?
Voor we daar aan beginnen, verdiepen we ons eerst op internet in het onderwerp
koeltechniek en leren het volgende:
-natuurlijk kan je een gaslek detecteren
-je mag nooit freon (wat in onze oude 22 jaar oude koelkast
zit) vermengen met het nieuwe, ozon vriendelijke gas, omdat dat de compressor
kan schaden – wat Joe wel gedaan heeft
-je moet altijd eerst al de restjes gas uit het systeem
pompen vooraleer je er opnieuw gas opzet - iets wat Joe niet gedaan heeft.
Vervolgens beraadslagen we met Werner en Sonny van de ‘Fee’ die ook met een
kapotte frigo zitten en gaan Dirk en Werner samen op zoek naar een betrouwbare
frigorist en komen uit op… Siam Cooling System!!!
Dus 6 dagen later komt Joe weer eens kijken naar onze
ijskast, maar deze keer officieel en met een collega. Een beetje een rare
situatie en Joe wilt ook meteen de compressor stuk verklaren, maar omdat we
ondertussen slimmer zijn geworden wat betreft dit onderwerp, verplichten we hen
om naar een lek te zoeken. Na een beetje morren en mopperen vinden ze dat dan
uiteindelijk ook in de leiding van de koelingsplaat naar de compressor. We
hadden de fout inderdaad daar ergens verwacht en omdat dit bijna onmogelijk
valt te repareren, bestellen we meteen een nieuwe verdampplaat. Kost wel een
beetje geld, maar in elk geval minder als een nieuwe compressor waarmee het
probleem bovendien niet mee zou opgelost zijn, omdat het defect simpelweg niet
aan de compressor ligt.
Enfin, het duurt nog eens 2 dagen om dat koelingselement te
bestellen en de koppelingen voor aan de compressor er al op te solderen. Voor
de uiteindelijk montage ervan komt Joe niet, maar twee collega’s van hem en net
wanneer die aan boord komen raast er een squall (een weer systeem) over Chalong
Bay. Het is er eentje met veel wind en
regen die het water in de baai serieus opzweept zodat we aan boord nogal goed
door elkaar gerammeld worden en daar kunnen onze koeltechneuten niet goed
tegen. Het duurt dan ook niet lang of ze spurten alle twee groen naar buiten,
geveld door zeeziekte. Ondertussen bouwt Dirk dan maar zelf de nieuwe verdampplaat
in en tegen dat de zee weer gekalmeerd is en onze neuten zich weer beter
voelen, moeten ze alleen nog maar het oude gas eruit en het nieuwe gas erin
pompen.
Oef na 3 weken kunnen we dan toch eindelijk dat ijskoude
pintje drinken of… dat hoopten we toch na zoveel tijd en geld ( kost
uiteindelijk meer dan een nieuwe tafelmodel koelkast in België maar deze keer
duurt het wel meer dan 24 uur voordat de ijskast begint koud te worden. En na 3
dagen non-stop draaien gaat hij nog altijd niet onder de 12°C. Dus Joe mag nog
eens langskomen om het teveel gas dat er zou inzitten uit te laten. Maar… de 2de mei, één dag nadat we al hebben moeten
uitklaren uit Thailand, genieten we bij een mooie zonsondergang van een
heerlijk fris biertje uit onze eigen frigo.
Tijdens die hele geschiedenis gaan we niet varen in Thailand, maar snorren heel
Phuket rond per scooter en dat is echt wel eens wat anders en heel erg leuk. We
hebben nu een heel ander beeld van Phuket en vinden het eigenlijk echt wel een
geweldig eiland. Ook gaan we een paar keer Fish en
Chips eten bij Frans en kijken hoe
de werken aan de Gemini vlotten en het moet eerlijk gezegd worden, die gasten
daar in Boatlagoon die leveren mooi werk af.
En om te vieren dat onze ijskasten weer werken, bbq-en we
met de ‘Fee’ op een afgelegen strandje. We stoppen eerst onze frigo’s vol sauciskes en groenten en varen dan naar het eerste strandje dat we helemaal voor ons
alleen hebben (nog geen 4 mijl van Ao Chalong). Daar gaan we eerst een beetje
zwemmen en maken dan de romp en de waterlijn van onze Narid weer zuiver. Tegen
een uur of vier gaan we dan naar het strandje
en steken het vuur voor de bbq aan. We hebben een hoop groentjes,
lekkere stukjes vlees, patatjes, wijn en hebben echt aan alles gedacht, behalve
aan het getij. Want tegen dat we lekker
rond gegeten zijn is het water zo fel gezakt dat onze dinghies wel zeker 50 m van
van het water liggen op een rif. Daar zitten we dan schoon, op ons strandje
zonder licht of pillamp, waar we zeker tot 9 p.m moeten wachten voor er weer
water onder de kiel van onze bijbootjes staat. Maar niet getreurd, de wijn is
nog niet op en we zitten in goed gezelschap.
Omdat we maar een visa voor een maand in Thailand hebben, klaren we 1 mei alweer uit, maar
blijven nog 3 dagen in Ao Chalong hangen, tot we zeker zijn dat onze ijskast
weer voor 100% werkt.
 |
| oeps...het tij vergeten na te kijken voor we gingen bbq-en |
