OVERSTEEK NAAR BORNEO 28 tem 3 oktober

Dirk zijn darmen zijn nog niet in orde maar de koorts is weg en we besluiten om toch te vertrekken gelijk met Kind of Blue en Gemini.

Eens het anker op is en de zeilen staan, installeert Dirk zich op de zetel en slaapt de ganse dag weg. Af en toe staat hij op om naar het toilet te gaan maar veel leven zit er niet in.

De eerste twee uur hebben we veel wind - eiland effect? Nadien schiet er niet veel meer van over en staat er een rottige klustzee. Maar we kunnen toch heel de dag zeilen. ‘S Nachts komen we wel enorm veel vissersbootjes tegen die soms verschiet achtig dichtbij zitten. Van die onbemande vlotjes komen we niet tegen of althans...niets gezien....

De volgende dag komt er van zeilen niet veel meer in huis maar wat wilt ge... Met 3 knopen wind die pal vanachter komt geraak je niet ver. We moeten trouwens nog moeite doen om voor het donker op Bawean eiland aan te komen, zo ergens halverwege het traject op 200 nm van Bali.

Op Bawean eiland houden we een dag rust. Lekker uitslapen en koffie drinken met onze buren.

De dag erop hijsen we s morgens vroeg de zeilen alweer. Zoals verwacht staat er maar een zacht briesje maar met de Bolle Jan valt er toch te zeilen tot de volgende morgen.

In namiddag komen we aan in Kumai. In het zuiden van Borneo en 14 nm de Kumia rivier op, met aan de ene oever een havenstad en op de andere oever de jungle.                                                       

BALI X

Morgen gaan we weer door, dus vandaag moet er naar de markt gegaan worden, boodschappen gehaald worden en moeten we weer opruimen en inpakken.

Gelukkig gaat dat allemaal nogal vlotjes en zijn we er vroeg mee klaar, want tegen de middag is Dirk weeral eens uitgeteld. Die krijgt op het allerlaatste moment nog een ‘Bali Belly’ of diarree. En niet zo maar een klein beetje maar met veel koorts en alles erop en eraan.


Hm...als dat tegen morgen niet beter is, dan vertrekken we niet.

BALI IX

We laten ons masseren. Kwestie om straks de Balinese massage te kunnen vergelijken met de Thaise methode. En de Balinese manier die bevalt ons al zeker en vast.

We liggen naast elkaar met elk onze masseuse en die van Dirk is een  serieus gezet potig vrouwtje met stevige pollekes. Iets te stevig van tijd, want ze kan zo hard knijpen dat het soms zeer doet.

Nochtans is de Balinese wijze gericht op het stretchen van de spieren op een zeer zachte manier. De spieren worden als het waren uitgewreven door lange streelbewegingen en daarna gekneed. Eerst de rug, dan de billen en de kuiten, de voeten en tenen, armen, handen en vingers. En dan omdraaien om het rijtje langs de voorkant af te gaan.

Ook wordt er veel gebruik gemaakt van zelfgemaakte kokosolie.

Dus tegen dat we klaar zijn, zijn we zo vettig als een gefrituurde spiering en ruiken naar kokoskoekjes.

Maar het was zeer aangenaam en zeker voor herhaling vatbaar.

BALI VIII

Deze keer huren Dirk en ik elk een scooter. En oeijejoei is me dat even wennen. Het lijkt ineens een eeuwigheid geleden dat ik zelf nog eens heb gereden en het verkeer hier is toch ook een beetje anders als in Brussel. Maar na even is het wel heel plezant.

We rijden eerst naar de Boeddhistische Brahmavira Arama tempel, sjezen dan een beetje door de rijstvelden en gaan ons dan verfrissen bij de Banjar Hotspring. Enfin verfrissen...het water is warm en in één bad zelfs een beetje te warm, maar het is wel heerlijk ontspannend.

BALI VII



Lovina Beach



We hebben water besteld in de supermarkt. 15 flessen van 5 gallon (19 liter) die ze per scooter naar het strand brengen en die wij met de dinghy ophalen, leegkappen in de tank en het leeggoed meeteen terugbrengen naar het strand. Effe een heel gesleur met die zware flessen, maar veel voordeliger dan het water te laten brengen door de vissers.

De vissers brengen water en diesel aan boord als je wilt, maar wel aan het dubbele van de prijs als wat je in de supermarkt betaald. En omdat hier nu zoveel jachten liggen valt er niet meer te onderhandelen met die mannen.

Nu betalen we ook nog € 16,00 voor 285 liter en voor flessenwater is dat natuurlijk niet veel maar ik vind het toch een beetje decadent om je ermee te douchen. Maar we hebben geen keus, het leidingwater is niet voor consumptie en we hebben geen gescheiden tanks om te douchen en te koken.



BALI VI

Met zijn vijven - Frans, Dick, Anita en wij - huren we Jacky ( de broer van Souri van de warung) in met zijn auto om naar Ubud en omstreken te gaan.

Ubud ligt in het midden van het eiland en is hét culturele centrum van Bali. Het is beroemd als kunst- en ambachtscentrum en zowel in Ubud als de omliggende dorpjes zijn allerlei workshops en kunsgallerijen. In Mas bijvoorbeeld zitten alle houtsnijders bijeen, in Celuk de goud en zilversmeden en dan heb je nog dorpen met schilders en weverijen en....

Wij beginnen met naar een voorstelling te gaan van de Barong dans, want naar Bali gaan zonder de Barong gezien te hebben is als naar Parijs gaan zonder te Eifeltoren te bezoeken.

De Barong is eigenlijk meer eenmusical dan een dans, die de eeuwige strijd tussen goed en kwaad in de mens en in de wereld uitbeeldt.

Daarna gaan we naar de houtsnijders en op zoek naar een Budhabeeldje voor Frans. Dat laatste is nog niet zo simpel, maar doordat we nogal wat ateliertjes afgaan komen we heel toevallig bij een gallerij terecht waar ze echte prachtige kunstwerken maken. Ze zijn onbetaalbaar, maar van een zo perfecte kwaliteit dat de gallerij orders krijgt vanover de hele wereld.

Vervolgens passeren we nog wat ambachtsdorpen en rijden langs prachtige rijstvelden. In Ubud zelf stoppen we niet, want dat is tegenwoordig zo druk en toeristisch geworden dat het niet meer plezant is.

Wel stoppen we in Kokokan. Een dorpje tussen de rijstvelden waar de witte rijgers elke nacht komen slapen. Een schattig dorpje, maar echt veel reigers zien we niet, daarvoor moeten we waarschijnlik wachten tot het begint te schemeren, maar omdat we nog 2,5 moeten terugrijden naar Lovina blijven we niet zo lang wachten en gaan stillaan terug naar huis.

　

　

BALI V

We huren een scooter en rijden ermee naar de Ulun Danu Temple. Op het plannetje leek dat niet zo ver en goed te doen, maar amaai zeg....wat een bochtig weggetje. Frans is ook mee en die is de scooter snel gewoon, maar voor Dirk is het toch effe wennen met mij achterop van de ene haarspeld bocht in de andere. Maar lang duurt het niet of we scheuren over de weg die stijl omhoog kronkelt. Het landschap is hier de moeite, geen typische rijstvelden maar weelderig groen.

De Ulun Danu tempel ligt in het Bratan Lake, een kratermeer en is waarschijnlijk een van de bekendste tempels op Bali, maar dat is niet zonder reden. Kijk maar hoe mooi die is.

De terugrit naar Lovina Beach duurt maar half zolang als daarstraks, maar nu is het bijna de hele tijd bergaf en Dirk is weer helemaal ingereden ook.

s’ Avonds krijgen we van de Local Governement van Buleleng ( noord Bali provincie) een gala diner aangeboden voorafgegaan door de ‘Joged dance’. De Joged is een sociale Balinese dans waarbij een meisje danst op de tonen van een bamboo orkest - de instrumenten zijn gemaakt van bamboo. Vervolgens stoot het meisje iemand aan uit het publiek die met haar moet meedansen. Erg grappig natuurlijk met al die toeristen die zo stijf als een hark dansen, uitgezondend enkele natuurtalenten.

BALI IV

Vandaag wordt er een ‘Sapi Gerumbungan’ of Balinese stierenrace gehouden in Lovina. Een wedstrijd waarbij de stieren niet om ter snelst moeten rennen, maar om ter sierlijkst.

De stieren zien er dan ook allemaal prachtig uit. Ze zijn verdeeld in paren van twee, verbonden met een heel fraai juk en mooi versierd, met belletjes toe aan hun poten. Ze trekken een soort ploeg waar de ‘bull jockey’ op zit en het is dus niet zaaks om zo snel mogelijk over het veld te lopen, maar met hun staart mooi in de lucht en hun koppen omhoog. En als het even kan helemaal synchroon met hun partner.

Echt de moeite om te zien en als de Balinezen het hebben voorgedaan, mogen wij toeristen het ook eens proberen.

Achteraf krijgen we op het strand een optreden van Balinese dansen en we hebben nu al verschillende keren in Indonesië een dansvoorstelling gezien, maar nog nooit zo mooi als hier. Zo sierlijk en elegant en gedetailleerd - zelfs hun vingers en tenen en ogen dansen mee - zie je alleen maar in Bali.

BALI III

 

　



Souri en haar vriendin



Bali is voor 95% Hindoe stisch (maar toaal verschillend van het Indische Hindoeisme) en één van de belangrijkste gebeurtenissen voor een Balinees is het pontong gigi, Indonesische betekenis voor tanden vijlen. Volgens de Balinezen symboliseren de bovenste vier voortanden en hoektanden de zes vijanden van de ziel, te weten begeerte (kama), hebzucht (loba), woede (kroda), verslaving (mada), verwarring (moha) en afgunst (matsarya). Volgens de Balinezen worden het dierlijke en wilde neigingen van een persoon tijdens deze ceremonie vernietigd. Tanden vijlen markeert het afsluiten van het ouderlijk gezag, en vanwege de kosten wordt deze ceremonie vaak samen met een bruiloft gehouden of met verschillende jongeren tegelijk.

De ceremonie wordt begeleidt door een Priester. Pontong gigi gaat altijd gepaard met opzwepende gamelanmuziek. Hierdoor raakt de priester licht in trance waarna hij de kleurrijke offers gemaakt door talloze vrouwen uit het dorp met heilig water en diverse mantra’s zal zegenen. Volgens traditie is iedere Balinees verplicht pontong gigi bij zijn kinderen te laten doen.
Pontong gigi is een familieaangelegenheid en is daarom alleen maar bij te wonen op uitnodiging.

Door Souri, de bazin van de Warung waar we al twee dagen op rij zijn gaan eten, worden we uitgenodigd voor de potong gigi van haar vriendin. We moeten er ons wel netjes en traditioneel voor kleden maar dat doen we met plezier.

Door de families die de ceremonie houden worden we heel gastvrij onthaald en we zijn hen dankbaar dat we zo’n belangrijke en unieke gebeurtenis mochten meemaken.

BALI II

Frans van de Gemini heeft een buddy nodig om te gaan duiken en Dirk offert zich met alle plezier op om mee te gaan. Bij Malibu Dive boeken ze een trip met 2 duiksessies, lunch tussendoor, vervoer en de volledige uitrusting naar Tulamben, in het noordoosten van Bali. Daar ligt een scheepswrak van de tweede wereldoorlog op 9 tot 22 m diep.

Om 7.30 vertrekken ze en om 17.00 komen ze laaiend enthousiast terug. Het was wel lang rijden, vertellen ze - 2 ½ uur enkel - maar het was gewoonweg fantastisch. Heel helder water, geen stroming, prachtig koraal en ontzettend veel en grote vis.

BALI

In de voormiddag gaat Dirk kijken of hij Dick kan helpen met de motor- en watermakerproblemen.



Ondertussen gaan Anita en ik kijken of we de visa’s kunnen verlengen.
In Darwin hadden we een ‘social visa’ aangevraagd. Daar mag je 60 dagen mee in Indonesië verblijven en kan je 4x verlengen met nog eens 30 dagen. Maar hiervoor heb je wel een sponsorbrief nodig. Nu was de eerste sponsorbrief geen probleem want die werd verstrekt door ‘Sail Maluka’, en voor de verlenging willen we vragen aan Dewi van Sail Indonesia of zij ervoor kan zorgen. Geen probeem zegt ze, we mogen haar onze paspoorten afgeven en voor € 45 per paspoort laat zij ze in orde maken binnen de 3 dagen, wat normaal 7 werkdagen duurt. Oké, dat is dan geregeld.

Tegen de middag gaan we met Dick, Anita en Frans naar de kant Lovina Beach verkennen. Beetje rondslenteren, in de winkeltjes snuisteren, terrasjes kijken en effe iets drinken want het is warm en ...enfin ge kent dat wel hé.

NAAR BALI

Het begint veelbelovend. Rond de 20 knopen wind uit de goeie hoek waarmee we een snelheid maken van tussen de 7 tot 8 mijl per uur. Dat gaat lekker!

Maar spijtig genoeg blijft het niet duren. Als we voor de kust van Bali komen valt de wind helemaal weg, met nog 48 mijl voor de boeg. We proberen nog te zeilen met de genakker, maar het heeft geen zin. De wind is helemaal op. Zonde. De rest van het traject wordt dan al motorzeilend gedaan, waarbij de zeilen er meer voor de show opstaan als wat anders.

Na twaalf uur varen komen we aan in Lovina Beach in het noorden van Bali waar het al goed vol ligt met al de jachten van de Sail Indonesia. Maar zoals men zegt: er is altijd plaats voor eentje meer, vinden wij nu ook weer een plekje, vlak naast de ‘Gemini’. Het weerzien met Frans, die een andere route door Indonesië heeft genomen, is dan ook weer heel plezant. En nadat we eerst even hebben bijgebept (zoals Frans dat zo grappig zegt) gaan we toch nog, ondanks  dat het al een zeer lange dag is geweest, even naar de kant kijken.

Eerste indruk van Bali: ja, gewoon gezellig!

　

GILI AIR III

We weten niet goed wat doen. Of deze namiddag laat vertrekken naar Bali, of morgen heel heel vroeg. Tot Lovina Beach is het 72 mijl en ze geven maar 7 kn (3 bf) wind dus dat krijgen we nooit gedaan in de 12 uren dat het daglicht is.

Het eerste gedacht is dan ook om dat ‘s nachts te varen, dan hebben we nog een hele dag tijd om aan te komen. Maar voor de noordkust van Bali liggen een hele hoop van die kleine, onverlichtte vlotjes dat we daar misschien toch liever gedurende de dag langsvaren.

In ieder geval bakken we al brood voor onderweg en maak ik ook alvast linzenburgers terwijl we nog stil en rustig liggen.

En uiteindelijk kiezen we ervoor om vannacht om 3u30 uur op te staan en maken we er nog eens een gezellige dag van op Gili Air.

GILI AIR II

Gili Air is een leuk eilandje.
Smalle zandstraatjes waarover paard en kar rijden, mooie strandjes en vele gezellige restaurantjes waar je heel goedkoop kan eten. En al goed dat er vele eettentjes zijn, want in onze kasten vallen de muizen om van de honger. En om proviand in te slaan, moet je nu juist niet op Gili Air wezen.
Dus zijn we verplicht om 2 keer per dag te gaan eten en ja wadde...wat wordt ne mens daar lui van....Het lijkt wel of we hier helemaal niks doen.

Naar Indonesische normen hebben we hier anders wel een supergoede internetverbinding. Desondanks ben ik een hele voormiddag zoet om het blog te updaten, dus eigenlijk krijg je hier gewoon niet veel gedaan en is het een echt vakantie-eiland.



Bijschrift toevoegen



　
　
　
　

GILI AIR

Vanavond hebben de deelnemers van Sail Indonesië een galadinner en culturele voorstelling in Medina te Lombok. Maar omdat dit evenement eigenlijk georganiseerd wordt door de’ Indonseian Governement’ en niet door de rally, zijn ook wij van harte welkom.

Met enkele boten die hier op Gili Air liggen, spreken we af om samen de watertaxi naar Lombok te nemen. Rond 15.45 wordt de taxi besteld die ons komt oppikken aan het strandje waar onze dinghies liggen.

Voor het zover is gaan we s middags met Dick en Anita eerst nog een hapje eten aan de kant - bij ons aan boord valt er niet veel meer te bikken - en maken dan nog een toerke op het eiland. Hoewel heel klein lopen we toch nog bijna verlopen en vergeten helemaal de tijd. Heel toevallig komen we toch nog op tijd op de afgesproken plaats maar daar valt geen watertaxi noch andere yacthies te bekennen. Vreemd...nochthans liggen er een hele hoop dinghies op het strand.

We wachten er zeker een kwartier, gaan dan maar naar onze boot maar blijven het strand in de gaten houden. Maar er valt niks of niemand te zien.
Deju toch...de boot gemist!
En speciaal voor dit feestje van vanavond hadden we de laatste dagen zo’n vaart gemaakt!

‘s Avonds zien we onze vrienden wel terugkomen. Ze waren vanaf een ander strandje de taxiboot opgestapt. Ze zouden wel nog naar ons gezocht hebben, maar dat kunnen we moeilijk geloven want wij stondern er wel degelijk.
Maar enfin, naar het schijnt hebben we helemaal niks gemist want het stelde niet veel voor.

　

GILI LAWANG - GILI AIR

Het is een beetje vervelend zeilen vandaag. We beginnen met grootzeil en genua aan stuurboord. Maar dan draait de wind wat en gijpen we tot het grootzeil aan bakboord komt. Hmmm...niet zo goed. Grootzeil terug naar de andere kant en genua aan bakboord. Misschien....als we een boomke steken. En dat is inderdaad beter,maar dan valt de wind weg.
Allé... motor op en zeilen binnen. Maar een half uur later kunnen de zeilen er terug uit en de motor af. Maar niet voor lang. Terug motor op...motor af....zeilen uit en boom afbreken...zeilen in....uit....En het moet allemaal een beetje vlotjes gaan, want Kind of Blue zit vlak voor ons en die willen we kunnen bijhouden hé.

Enfin na negen uren trekken aan de schoten en de lijnen arriveren we op Gili Air. Dat is een klein eilandje aan de westkust van Lombok. De ankerplaats op Lombok zelf is erg rollerig en oncomfortabgel en ligt bovendien propvol doordat de jachten die meedoen aan de rally van ‘Sail Indonesia’ daar bijna allemaal liggen. Maar ook op Gili Air, dat maar drie mijl verder ligt is het erg druk en moeten we toch even zoeken naar een plekje voor ons anker.

SERINGGIT-GILI LAWANG

We vertrekken vroeg in de hoop eens een keer stroom mee te hebben. En het lijkt dat we goed gegokt hebben, maar dat duurt niet lang. Precies of die stroom hier gewoon zijn goesting doet en je kan rekenen en tellen wat je wil, maar dat het toch nooit uitkomt.

Ook de wind draait hier alle richtingen uit en de 100 l diesel die we in Wanci gekregen hebben komen weer goed van pas. Allé hetgeen er nog van overschiet althans.

Op de middag (het waren maar 24 nautical mijltjes) arriveren we op Gili Lawang en het weerzien met Dick en Anita is heel plezant.

BANTA-SERINGGIT 10 en 11/9

De charme van dit mooie baaike verdween vannacht nogal snel door de swell die hier binnenkwam. We hebben de hele nacht liggen rollen, afschuwelijk slecht geslapen en willen vanmorgen hier dan ook zo snel mogelijk weg.

Om ons getreuzel van de laatste dagen goed te maken plannen we eens veel mijlen te maken en tot morgen te blijven doorzeilen en dan zien waar we uitkomen. In het begin van de trip ziet het ernaar uit dat we niet ver zullen komen, maar na 2 uurtjes verandert dat en uiteindelijk varen we in een trek door tot helemaal in het westen van Sumbawa.

De volgende morgen horen we op het radionetje dat Kind of Blue in onze buurt zit, ze zijn onderweg naar Gili Lawang, een eilandje in het noordwesten van Lombok. We spreken af dat wij er vandaag ook naar toe zeilen maar dat lukt ons niet. In de loop van de morgen krijgen we ineens zoveel tegenstroom dat onze mijlenteller flink daalt. Verder als Seringgit eiland geraken we niet voor het donker, maar we vinder er wel een heel rustig ankerplekje.

BANTA

Op Banta liggen we geankerd in 3 m diep glashelder water boven fijn wit zand met links en rechts van ons weer zo’n fantastische koraaltuinen.

Oorspronkelijk wilden we hier maar effe blijven, enkel en alleen voor een snelle verfrissende duik, maar ook hier is het veel te mooi om alweer snel te vertrekken.

We maken er dan maar weer een snorkel, zwem en waterpretdag van en houden vakantie zoals je dat alleen op een boot kan.

Mooi, het leven is mooi....

GILI LAWA LAUT - KOMODO

Het plan is om naar Gili Lawa Laut te zeilen, daar te lunchen en even te snorkelen en dan verder door te gaan naar Banta eiland. Maar zodra het anker ligt in Gili Lawa Laut veranderen we van gedacht.

Het is hier zo’n mooi plekje dat we hier de rest van de dag willen blijven. We snorkelen de ganse namiddag en sluiten deze mooie dag af met een potluck samen met Anima en gezelschapsspelletjes tot laat in de avond.



Baai van Gili Lawa Laut



PANTAI MERAH - KOMODO

Tussen de Komodo eilanden staat een serieuze stroming, maar we geraken niet goed wijs wanneer het nu welke kant uit stroomt. Tot 11.00 vanmorgen zouden we stroom mee moeten hebben en dat klopt inderdaad misschien, maar in de buurt van Komodo eiland stroom het naar alle kanten tegelijk!

We hebben Pantai Merah in het westen van Komodo uitgekozen als ankerplaats voor vandaag, maar wij niet alleen, want er liggen al 6 boten en het is zoeken naar nog een mooi plekje en 3 keer proberen voor we liggen zoals we willen.

Voor Pink Beach gaan we snorkelen. De rode koralen hier op het zand zouden een roze gloed geven aan het strand die het beste tot uiting komt bij zonsondergang. Maar het zal maar heel licht roze zijn, want wij zien er niets van. Het snorkelen hier is anders wel fantastisch. Prachtige koraaltuinen en heel veel kleine kleurrijke visjes.

RINCA II

We houden pannenkoeken ontbijt op de Narid met onze nieuwe vriendjes van ‘Gavia Arctica’ en ‘Anima’. Het ontbijt loopt zo lang uit dat we bijna aansluitend kunnen lunchen en het veel te laat geworden is om vandaag nog ergens naar toe te zeilen. Dus blijven we maar liggen in deze mooie rustige baai en amuseren ons met naar de aapjes te kijken die op het strand ravotten en genieten voor de rest van de rust en de stilte die hier heerst.

RINCA

Op Rinca eiland heb je de meeste kans om de Komodo dragons te zien. Dat zijn van die reuze varanen die enkel en alleen voorkomen in Indonesië op de Komodo eilanden en Flores.

De komodovaraan wordt tot 3 meter lang en heeft een dodelijke beet. Zijn mond zit namelijk vol bacteriën en als mens heb je nog 24 uur te leven nadat je gebeten bent.Tenzij je de nodige antibiotica kan innemen. Hun dieet bestaat uit vogels, eieren, apen, herten, geiten en zelfs waterbuffels. De eersten happen ze in een keer naar binnen en een waterbuffel vergiftigen ze eerst door hem te bijten, vervolgens 2 weken te wachten tot het beest sterft en het dan volledig op te peuzelen. Ook mensen en hondjes  staan soms op het menu. Kijk maar eens naar de blog van A Small Nest.

Samen met ‘Anima’ en ‘Gavia Arctica’ en twee rangers maken we een wandeling op Rinca in de hoop enkele van die grote hagedissen tegen te komen. De rangers kunnen ons wel niet beloven dat we ze vandaag te zien zullen krijgen, maar als we voorbij de keuken van het rangerstation lopen, liggen er enkelen in de schaduw van het gebouw een middagdutje te houden.

De eerste helft van de wandeling zien we verder geen dragons, maar wel een stel waterbuffels. Maar als de ergste hitte van de dag voorbij is, komen toch ook de varanen te voorschijn. Een kleintje, iets verder een grote die er snel vandoor loopt - ze kunnen tot 20 km per uur lopen! - en dan nog een die het nog een beetje te warm vindt om in beweging te komen.


　
　
　
　

LABUAN BAJO III - FLORES

Het probleem aan de stuurkolom valt gelukkig heel goed mee. Het caoutchouc afdichtingsringetje dat rond de naaf zit ( pin die uit de stuurkolom komt en waaraan het stuur is bevestigd) is verfrommeld waardoor er water is kunnen binnen sijpelen in de kolom met als gevolgd dat de kogellagers van de naaf verroest zijn en het stuur nog maar heel moeizaam draait. Met een halve bus WD40 tussen de kogellagers te spuiten krijgt Dirk het probleem voorlopig opgelost. Hoelang dat goed gaat blijven en wat dan...dat is natuurlijk de vraag. Maar nu draait het stuur weer supervlot.

LABUAN BAJO II - FLORES

Dit is de eerste markt in Indonesië waar we zien dat er vlees verkocht wordt, maar als we al de vliegen zien die er rondhangen overwegen we toch eventjes om vegetariër te worden. Alleen kip komt misschien in aanmerking om te kopen. Die koop je hier levend maar als je wilt wringen ze die de nek om en gooien die in een soort mangel met rubberen tjoepen en laten de kip erin ronddraaien tot er geen pluimpje meer aan zit.

Ook vis verkopen ze hier, maar dat is geen rariteit want dat verkopen ze op elke markt, maar toch vinden we deze vissen er toch ook niet zo fris uitzien.

De groenten daarentegen zijn mooi vers en het aanbod is gevarieerder als wat we gewoon zijn. Dus daar halen we ons hartje goed aan op.

In de namiddag zit onze frigo terug goed vol eveneens als de watertanks en zijn we gereed om morgen door te gaan, maar dan vindt Dirk eindelijk het probleem met onze stuurinrichting.

Als sinds Wangi Wangi draait het stuur van de Narid heel stroef en we begonnen er ons echt wel erg ongerust in te maken. Aan het roer was anders niets verkeerd te zien, evenmin als aan de overbrenging van het roer naar de stuurstand. Omdat we niks konden vinden kregen we dan ook echt schrik dat we de Narid uit het water moesten gaan halen en wie weet wat allemaal vernieuwen. En de eerste plek om aan een boot te werken is een dikke duizend mijl van hier in Maleisië of Singapore!

Maar vandaag ontdekt Dirk dat het probleem ergens in de stuurkolom moet zitten, maar omdat het al te laat is om die nu nog helemaal uiteen te halen, besluiten we om nog een dagje langer in Labuan Bajo te blijven en morgen te kijken of we er iets kunnen aan doen.

LABUAN BAJO - FLORES

Vlak voor de middag, na 23 uur varen - waarvan we er vier hebben kunnen zeilen - liggen we geankerd voor Labuan Bajo.

In Labuan Bajo valt eigenlijk niet veel te zien en we stoppen hier dan ook alleen maar om gauw wat inkopen te doen. Er is hier een goede groentemarkt en enkele supermarkten. Ook zijn er verschillende toeristische restaurantjes en na al die nasi goreng van de laatste tijd kunnen we een echte Italiaanse pizza niet weerstaan.

BONERATE

Al sjans dat we gisteren de ingang naar de lagune niet vonden, want vanmorgen is die bijna leeg! Er staat misschien nog een halve meter water in en de schepen liggen allemaal op hunne kant. Zelfs met onze dinghy geraken we niet tot helemaal aan de kant.

De schepen die ze hier bouwen zijn van die grote houten Aziatische vrachtschepen. Niet zo mooi afgewerkt, maar wel heel stevig. Ze gebruiken er massieve planken voor van 5 cm dik hard hout. Kan zeker tegen een stootje. Wel spijtig dat het vandaag feestdag is - einde van de ramadan - en we ze er niet zien aan werken.

 

Dan maar een wandelinkske door het dorp. Ja wadde... we zijn de 5de boot die dit jaar het dorp aandoet en t’is te zien en te horen, bijna alle kids die hier wonen lopen achter ons gat aan en roepen de hele tijd mister! mister! Ze vergezellen ons helemaal tot aan de andere kant van het toch wel redelijk groot dorp. Daar komen we ne kerel tegen die ons spontaan een rondleiding aanbiedt en gaan we gezellig met zen alle op toer. Aan het einde ervan gaan we een ice tea drinken met die gast en krijgen we een hele uitleg over hoe graag hij meer zeilboten naar hier wilt zien komen.

Rond de middag zijn we terug aan boord en zeilen dan nog verder naar Labuan Bajo, helemaal in het westen van Flores.