31
Mrt
2009
Van hier naar Point au Pitre op Guadeloupe is 40 nm dus we hoeven niet zo héél vroeg te vertrekken. We hebben afgesproken om eerst nog even te skypen – ons wifi weekabonnement is nog niet op hé – en tegen 9.30 pas het anker binnen te halen.
Als we klaar zijn om te vertrekken giet het en zo in de plensende regen vertrekken vinden we maar niks. Laten we even wachten tot de bui voorbij is spreken we af en 10 minuten later is ze over maar 15 minuten later is er al een volgende.
Ja, wachten heeft dus geen zin en waarschijnlijk regent het alleen hier omdat de wolken niet over het eiland geraken en is het op zee gewoon droog. We trekken dan maar onze regenjas aan, halen het anker op en zwaaien nog eens naar de buren.
Volgens de weerkaarten van gisteren zou het vandaag 15 tot 20 knopen waaien vanuit het oosten en zouden de golven niet hoger zijn dan 1 tot 1,5 m. We keken er dan ook naar uit om nog eens een fijn, rustig en smoothy te zeilen maar zo rustig is het niet.
Het waait tussen de 25 à 30 knopen vanuit het noordoosten, dus tamelijk scherp aan de wind, en de golfhoogte zal wel ongeveer kloppen maar het zijn korte golfkes die op de neus inbeuken en er een bompy ritje van maken.
Omdat we wat meer wind hebben als verwacht gaan we, ondanks de aangroei onder de boot, ook wat sneller als verwacht en maken de tijd die we vanmorgen verspeeld hebben met wachten tot de regenbui over was al snel weer goed.
In stilte hoop ik dat we veel te snel gaan voor onze passagiers (de pokken) en dat ze dat gebeuk maar niks vinden, maar blijkbaar storen ze zich er niet aan want ze blijven mooi zitten deju…
Achter Basse Terre – Guadeloupe ziet eruit als een vlinder met Basse Terre als linkervleugel en Grande Terre als rechtervleugel – krijgen we dan toch nog even een zalig rustig stukje en ruim op tijd kunnen we het anker gooien vlak voor de marina van Point au Pitre.
Als we klaar zijn om te vertrekken giet het en zo in de plensende regen vertrekken vinden we maar niks. Laten we even wachten tot de bui voorbij is spreken we af en 10 minuten later is ze over maar 15 minuten later is er al een volgende.
Ja, wachten heeft dus geen zin en waarschijnlijk regent het alleen hier omdat de wolken niet over het eiland geraken en is het op zee gewoon droog. We trekken dan maar onze regenjas aan, halen het anker op en zwaaien nog eens naar de buren.
Volgens de weerkaarten van gisteren zou het vandaag 15 tot 20 knopen waaien vanuit het oosten en zouden de golven niet hoger zijn dan 1 tot 1,5 m. We keken er dan ook naar uit om nog eens een fijn, rustig en smoothy te zeilen maar zo rustig is het niet.
Het waait tussen de 25 à 30 knopen vanuit het noordoosten, dus tamelijk scherp aan de wind, en de golfhoogte zal wel ongeveer kloppen maar het zijn korte golfkes die op de neus inbeuken en er een bompy ritje van maken.
Omdat we wat meer wind hebben als verwacht gaan we, ondanks de aangroei onder de boot, ook wat sneller als verwacht en maken de tijd die we vanmorgen verspeeld hebben met wachten tot de regenbui over was al snel weer goed.
In stilte hoop ik dat we veel te snel gaan voor onze passagiers (de pokken) en dat ze dat gebeuk maar niks vinden, maar blijkbaar storen ze zich er niet aan want ze blijven mooi zitten deju…
Achter Basse Terre – Guadeloupe ziet eruit als een vlinder met Basse Terre als linkervleugel en Grande Terre als rechtervleugel – krijgen we dan toch nog even een zalig rustig stukje en ruim op tijd kunnen we het anker gooien vlak voor de marina van Point au Pitre.
Leave a comment »
Category: Geen rubriekOndertussen is het al maandag en liggen we hier al vier dagen maar van schrobben is er nog niet veel in huis gekomen. We zijn zelfs al weer aan het denken om verder te trekken.
Nu, als ik naar onze Narid kijk en zie hoeveel rotzooi er aan de waterlijn groeit wordt ik toch wel een beetje verlegen en wil dat er vandaag dan toch proberen af te krijgen. Alleen, het weer trekt vandaag op niets, het is al een paar dagen bewolkt en niet zoals we gewend zijn, maar vandaag regent het ook nog eens gedurig. Telkens als ik gewapend met een borstel mijn kop durf buiten te steken begint het te gieten en dat blijft zo duren tot het weer donker is.
De weersites voorspellen de volgende dagen ook nog regen op Dominica maar de wind zou morgen het gunstigste zijn om naar Guadeloupe te zeilen.
We besluiten dan ook om morgen al te vertrekken want we hebben hier ook nog een berg was liggen die we toch wel proper willen hebben voor ons nieuwe bezoek arriveert en schrobben…ja dat zal op Guadeloupe ook wel gaan zeker.
Nu, als ik naar onze Narid kijk en zie hoeveel rotzooi er aan de waterlijn groeit wordt ik toch wel een beetje verlegen en wil dat er vandaag dan toch proberen af te krijgen. Alleen, het weer trekt vandaag op niets, het is al een paar dagen bewolkt en niet zoals we gewend zijn, maar vandaag regent het ook nog eens gedurig. Telkens als ik gewapend met een borstel mijn kop durf buiten te steken begint het te gieten en dat blijft zo duren tot het weer donker is.
De weersites voorspellen de volgende dagen ook nog regen op Dominica maar de wind zou morgen het gunstigste zijn om naar Guadeloupe te zeilen.
We besluiten dan ook om morgen al te vertrekken want we hebben hier ook nog een berg was liggen die we toch wel proper willen hebben voor ons nieuwe bezoek arriveert en schrobben…ja dat zal op Guadeloupe ook wel gaan zeker.
Leave a comment »
Category: Geen rubriek Eén van de highlights van Dominica is Indian River.
Deze rivier werd gebruikt als decor voor de film ‘Pirates of the Carebbean’ en de
Dominicanen gebruiken dit als argument om zeker eens de rivier op de gaan. De rivier ligt in beschermd gebied en motorboten zijn er verboden, je kan er alleen op in een roeiboot en onder begeleiding van een gids.
Volgens sommigen veel te duur voor wat het is en volgens anderen toch wel de moeite om eens te zien.
Onze buren, een Engels stel met twee jonge dochterkes, hebben vandaag met een riviergids afgesproken en als we willen én er is nog plaats in die gids zijn bootje dan mogen we mee. Een beetje later worden we afgehaald en varen met volle speed tot aan de rivier maar eens erop wordt de motor omhoog gehesen en roeit de gids zijn zwaar geladen bootje – we zijn met ze’n zevenen – de stroom op en af.
We roeien door een prachtig stukje natuur (zie foto’s) en naar onze mening is het de €15 de man die we ervoor moeten betalen toch wel waard.
Deze rivier werd gebruikt als decor voor de film ‘Pirates of the Carebbean’ en de
Dominicanen gebruiken dit als argument om zeker eens de rivier op de gaan. De rivier ligt in beschermd gebied en motorboten zijn er verboden, je kan er alleen op in een roeiboot en onder begeleiding van een gids.
Volgens sommigen veel te duur voor wat het is en volgens anderen toch wel de moeite om eens te zien.
Onze buren, een Engels stel met twee jonge dochterkes, hebben vandaag met een riviergids afgesproken en als we willen én er is nog plaats in die gids zijn bootje dan mogen we mee. Een beetje later worden we afgehaald en varen met volle speed tot aan de rivier maar eens erop wordt de motor omhoog gehesen en roeit de gids zijn zwaar geladen bootje – we zijn met ze’n zevenen – de stroom op en af.
We roeien door een prachtig stukje natuur (zie foto’s) en naar onze mening is het de €15 de man die we ervoor moeten betalen toch wel waard.
Leave a comment »
Category: Geen rubriek In Roseau is het markt maar we zijn veel te laat van de boot vertrokken om er nog te geraken voordat ze opgekraamd is. Het is al 10.00 en volgens dat we horen zeggen is het twee uur rijden met de bus naar ginder, dus dat is geen avance niet meer om er nog naartoe te gaan.
Nu zien we dat het hier in Portsmouth ook een beetje markt is en we kunnen nog wat groenten en fruit kopen, maar de vleeswagen is al uitverkocht. Eigenlijk verschieten we daar niet van want waarschijnlijk staat heel Portsmouth zaterdag ‘s morgens te wachten op die truck vlees want in de winkeltjes hier is er buiten kip, kippenvleugels, kippennekken, kippenborst (als je geluk hebt), drumstick en kip…. niet veel te krijgen van vlees. Trouwens er is hier helemaal niet veel te krijgen, wat blikjes cornded beef, blikjes tonijn, melkpoeder, melk in brik (soms) oploskoffie, pindakaas , bloem, suiker , rijst en dan heb je het zowat gehad.
In de Pilot lezen we dat een koppel Belgen in Batali Beach (halverwege de westkust) een restaurant openhouden en omdat het water ons al in de mond loopt als we alleen nog maar denken aan Belgische frietjes met steak gaan we hen opzoeken. We nemen de bus richting zuiden en omdat we de naam van het dorp vergeten zijn stappen we twee dorpen te ver af.
Het is vijf kilometer terug naar het Sunset Beach restaurant en alle busjes zitten vol en omdat er geen één stopt zijn we verplicht dat hele eind te voet te doen.
Bezweet en uitgedroogd komen we aan maar blijkbaar veel te vroeg voor de Belgische kok en zijn vrouw. Iets drinken kan maar we vernemen er dat de keuken pas open gaat om 19.00 en dat onze laatste bus vertrekt om 16.00…!
Daar gaat< onze steak met frietjes…
Nu zien we dat het hier in Portsmouth ook een beetje markt is en we kunnen nog wat groenten en fruit kopen, maar de vleeswagen is al uitverkocht. Eigenlijk verschieten we daar niet van want waarschijnlijk staat heel Portsmouth zaterdag ‘s morgens te wachten op die truck vlees want in de winkeltjes hier is er buiten kip, kippenvleugels, kippennekken, kippenborst (als je geluk hebt), drumstick en kip…. niet veel te krijgen van vlees. Trouwens er is hier helemaal niet veel te krijgen, wat blikjes cornded beef, blikjes tonijn, melkpoeder, melk in brik (soms) oploskoffie, pindakaas , bloem, suiker , rijst en dan heb je het zowat gehad.
In de Pilot lezen we dat een koppel Belgen in Batali Beach (halverwege de westkust) een restaurant openhouden en omdat het water ons al in de mond loopt als we alleen nog maar denken aan Belgische frietjes met steak gaan we hen opzoeken. We nemen de bus richting zuiden en omdat we de naam van het dorp vergeten zijn stappen we twee dorpen te ver af.
Het is vijf kilometer terug naar het Sunset Beach restaurant en alle busjes zitten vol en omdat er geen één stopt zijn we verplicht dat hele eind te voet te doen.
Bezweet en uitgedroogd komen we aan maar blijkbaar veel te vroeg voor de Belgische kok en zijn vrouw. Iets drinken kan maar we vernemen er dat de keuken pas open gaat om 19.00 en dat onze laatste bus vertrekt om 16.00…!
Daar gaat< onze steak met frietjes…
Leave a comment »
Category: Geen rubriek SCHROBBEN EN NETTEN
Volgende week krijgen we bezoek in Guadeloupe en omdat Dominica in het midden ligt van Martinique en Guadeloupe en omdat Porstmouth de ideale plaats is om een beetje aan de boot te schrobben zijn we naar hier gekomen.
Onze boot ziet er nogal uit, er hangt een heel ecosysteem onder en hij ziet groener als onze tuin vroeger! Toen we nog thuis waren keek Dirk uit naar de dag dat hij geen gras meer moest afrijden, maar ik denk dat hij nu toch liever gras maait dan pokken oogst en ik kan hem geen ongelijk geven. Die beestjes laten zich niet zomaar doen en plakken harder vast als 2 seconden lijm.
Een andere reden om hier een paar dagen te blijven hangen is dat we hier een prepaid wifi kaart kunnen kopen en dan voor 30$ een ganse week internetacces hebben vanaf de boot.
Die tweede reden is natuurlijk veel leuker als die eerste en omdat het niet onze gewoonte is om geld over de balk te gooien laten we eerst maar eens onze investering renderen.
Volgende week krijgen we bezoek in Guadeloupe en omdat Dominica in het midden ligt van Martinique en Guadeloupe en omdat Porstmouth de ideale plaats is om een beetje aan de boot te schrobben zijn we naar hier gekomen.
Onze boot ziet er nogal uit, er hangt een heel ecosysteem onder en hij ziet groener als onze tuin vroeger! Toen we nog thuis waren keek Dirk uit naar de dag dat hij geen gras meer moest afrijden, maar ik denk dat hij nu toch liever gras maait dan pokken oogst en ik kan hem geen ongelijk geven. Die beestjes laten zich niet zomaar doen en plakken harder vast als 2 seconden lijm.
Een andere reden om hier een paar dagen te blijven hangen is dat we hier een prepaid wifi kaart kunnen kopen en dan voor 30$ een ganse week internetacces hebben vanaf de boot.
Die tweede reden is natuurlijk veel leuker als die eerste en omdat het niet onze gewoonte is om geld over de balk te gooien laten we eerst maar eens onze investering renderen.
Leave a comment »
Category: Geen rubriek Om 02.00 vannacht zijn we aangekomen en door al dat oefenen gisterenmiddag lagen we van de eerste keer goed en dat zelfs in het donker!
Het was wel een beetje bangelijk om zo in het donker te ankeren en hoewel we deze plek al kenden ziet die er toch heel anders uit bij daglicht. Je hebt ook geen idee hoeveel boten er rondom je liggen want als je geluk hebt spot je er één of twee met de pillamp en that ’s it, dus zoals ze dat zeggen,’ tastten we in het duister’.
Daarbij stond er ook nog eens een stevig windje en hoewel we vreselijk moe waren (meestal liggen we al in bed als de zeemeeuwen op stok gaan, maar die vogels waren nu al bijna uitgeslapen) zijn we niet meteen de kooi ingedoken.
We hebben eerst nog een beetje dat anker van ons in ‘t oog gehouden in het gezelschap van een tas koffie en tegen 04.00 pas zijn we er dan onder gedoken.
Om 10.00 zijn we al weer uit de veren maar bij het opentrekken van mijn ogen voelde ik het al, dit wordt een lamlendige dag en ja hoor…klopt.
Het was wel een beetje bangelijk om zo in het donker te ankeren en hoewel we deze plek al kenden ziet die er toch heel anders uit bij daglicht. Je hebt ook geen idee hoeveel boten er rondom je liggen want als je geluk hebt spot je er één of twee met de pillamp en that ’s it, dus zoals ze dat zeggen,’ tastten we in het duister’.
Daarbij stond er ook nog eens een stevig windje en hoewel we vreselijk moe waren (meestal liggen we al in bed als de zeemeeuwen op stok gaan, maar die vogels waren nu al bijna uitgeslapen) zijn we niet meteen de kooi ingedoken.
We hebben eerst nog een beetje dat anker van ons in ‘t oog gehouden in het gezelschap van een tas koffie en tegen 04.00 pas zijn we er dan onder gedoken.
Om 10.00 zijn we al weer uit de veren maar bij het opentrekken van mijn ogen voelde ik het al, dit wordt een lamlendige dag en ja hoor…klopt.
Leave a comment »
Category: Geen rubriek Na het ontbijt vertrekken we op ons gemakje naar St Pierre. Daar willen we onze was gaan doen en dan morgen doorgaan naar Dominica.
In St Pierre aangekomen sukkelen we vreselijk met het anker. De eerste keer krabt het, de tweede keer liggen we te dicht bij een andere boot en de derde keer liggen we al niet veel verder van diezelfde boot. Een eindje verder zien we een fransman zich klaarmaken om anker op te gaan en we wachten tot hij vertrokken is om zijn plekje in te pikken. We moeten wel lang wachten want hij vaart nog met een traditioneel zeiljacht zonder motor. Hij haalt eerst - op de hand! - een stuk van zijn ketting op, trekt dan zijn grootzeil omhoog, haalt dan nog een stuk ketting binnen, hijst vervolgens de genua, trekt nog wat ketting binnen, haalt zijn zeilen aan en zet ze vast en haalt dan pas het anker op en zeilt weg.
Ja watte… die mag toch ook niets tegenkomen waarvoor hij snel moet weg zijn….
Na ons vierde ankermanoeuvre zijn we eindelijk tevreden over het resultaat maar worden een beetje gek van de swell die hier staat. Het schommelt hier zo verschrikkelijk dat we er bijna zeeziek van worden!
Na een half uurtje hebben we het hier dan ook bekeken en vertrekken al meteen naar Dominica.
Tien minuten later denkt Dirk eraan dat we niet hebben uitgeklaard.
Nondepitjes…zijn we dat nu weeral vergeten…!
Eerts willen we dat maar gewoon zo laten en afwachten wat ze er op Dominica van zeggen maar als we zien dat mijn ouders nog op de crewlist staan durven we het toch maar niet riskeren om naar een ander land te gaan met 2 man minder als op onze papieren. Wie weet wat voor problemen we dan misschien niet op onze nek halen.
Afin met veel tegengoesting draaien we ons kont en gaan nog eens een vijfde keer ankeren in St Pierre! Ze zullen daar wel denken; amaai die Narid, gaat die het nog eens proberen…?
Ja dus, maar wel voor maar heel even want zodra onze paperassen in orde zijn zijn wij er weer weg.
In St Pierre aangekomen sukkelen we vreselijk met het anker. De eerste keer krabt het, de tweede keer liggen we te dicht bij een andere boot en de derde keer liggen we al niet veel verder van diezelfde boot. Een eindje verder zien we een fransman zich klaarmaken om anker op te gaan en we wachten tot hij vertrokken is om zijn plekje in te pikken. We moeten wel lang wachten want hij vaart nog met een traditioneel zeiljacht zonder motor. Hij haalt eerst - op de hand! - een stuk van zijn ketting op, trekt dan zijn grootzeil omhoog, haalt dan nog een stuk ketting binnen, hijst vervolgens de genua, trekt nog wat ketting binnen, haalt zijn zeilen aan en zet ze vast en haalt dan pas het anker op en zeilt weg.
Ja watte… die mag toch ook niets tegenkomen waarvoor hij snel moet weg zijn….
Na ons vierde ankermanoeuvre zijn we eindelijk tevreden over het resultaat maar worden een beetje gek van de swell die hier staat. Het schommelt hier zo verschrikkelijk dat we er bijna zeeziek van worden!
Na een half uurtje hebben we het hier dan ook bekeken en vertrekken al meteen naar Dominica.
Tien minuten later denkt Dirk eraan dat we niet hebben uitgeklaard.
Nondepitjes…zijn we dat nu weeral vergeten…!
Eerts willen we dat maar gewoon zo laten en afwachten wat ze er op Dominica van zeggen maar als we zien dat mijn ouders nog op de crewlist staan durven we het toch maar niet riskeren om naar een ander land te gaan met 2 man minder als op onze papieren. Wie weet wat voor problemen we dan misschien niet op onze nek halen.
Afin met veel tegengoesting draaien we ons kont en gaan nog eens een vijfde keer ankeren in St Pierre! Ze zullen daar wel denken; amaai die Narid, gaat die het nog eens proberen…?
Ja dus, maar wel voor maar heel even want zodra onze paperassen in orde zijn zijn wij er weer weg.
Leave a comment »
Category: Geen rubriekHet moment van afscheid nemen is weer aangebroken.
De voorbije twee weken zijn zo omgevlogen dat het lijkt of mijn ouders nog maar gisteren zijn aangekomen maar niets is minder waar en het is alweer tijd om afscheid te nemen..
We vinden het ongelooflijk spijtig dat we een week hebben vastgezeten door die domme dieptemeter en niet zoveel gezeild en gezien hebben als we gepland hadden maar hebben toch de indruk dat ons moeder en vader net zoveel genoten hebben van hun bezoek als wij.
Als ze de bus opstappen naar de luchthaven wordt er natuurlijk (in het geniep) even een traantje gepinkt maar in deze moderne wereld voelt het niet meer aan alsof ze heel ver weg gaan (of eigenlijk dat wíj heel ver weg zijn). Morgen of overmorgen hangen we waarschijnlijk alweer aan de skype de laatste nieuwtjes uit te wisselen en zien we elkaar op het scherm van de computer en ja…dat is niet helemaal hetzelfde als elkaar in het echt zien, maar het maakt de wereld toch wel veel kleiner.
De voorbije twee weken zijn zo omgevlogen dat het lijkt of mijn ouders nog maar gisteren zijn aangekomen maar niets is minder waar en het is alweer tijd om afscheid te nemen..
We vinden het ongelooflijk spijtig dat we een week hebben vastgezeten door die domme dieptemeter en niet zoveel gezeild en gezien hebben als we gepland hadden maar hebben toch de indruk dat ons moeder en vader net zoveel genoten hebben van hun bezoek als wij.
Als ze de bus opstappen naar de luchthaven wordt er natuurlijk (in het geniep) even een traantje gepinkt maar in deze moderne wereld voelt het niet meer aan alsof ze heel ver weg gaan (of eigenlijk dat wíj heel ver weg zijn). Morgen of overmorgen hangen we waarschijnlijk alweer aan de skype de laatste nieuwtjes uit te wisselen en zien we elkaar op het scherm van de computer en ja…dat is niet helemaal hetzelfde als elkaar in het echt zien, maar het maakt de wereld toch wel veel kleiner.
1 Comment »
Category: Geen rubriek De twee uurtjes naar Fort de France doen we al motorzeilend. Er is bijna geen wind en het kleine beetje dat er is komt uit een veel te scherpe hoek om recht naar de stad te zeilen. We zouden natuurlijk kunnen opkruisen, maar dan gaan we er waarschijnlijk zo lang over doen dat er geen tijd meer overschiet om Fort de France te bezoeken.
Nadat we eerst nog een boterhammeke aan boord hebben gegeten laten we ons door Dirk aan land zetten en beginnen met een bezoek aan de Bibliotheek. Dit architectoraal kunstwerk werd origineel in Parijs gebouwd en rond 1890 volledig ontmanteld en stukje per stukje naar Martinique opgestuurd. Vervolgens wandelen we naar het theater, het stadhuis – een afschuwelijk lelijk modern gebouw – de groenten-en kruidenmarkt, de kathedraal en via de winkelstraat terug naar de boot. Onderweg kopen we nog wat groenten en verse blue merlin staeks.
Nadat we eerst nog een boterhammeke aan boord hebben gegeten laten we ons door Dirk aan land zetten en beginnen met een bezoek aan de Bibliotheek. Dit architectoraal kunstwerk werd origineel in Parijs gebouwd en rond 1890 volledig ontmanteld en stukje per stukje naar Martinique opgestuurd. Vervolgens wandelen we naar het theater, het stadhuis – een afschuwelijk lelijk modern gebouw – de groenten-en kruidenmarkt, de kathedraal en via de winkelstraat terug naar de boot. Onderweg kopen we nog wat groenten en verse blue merlin staeks.
Leave a comment »
Category: Geen rubriekEr is hier niet veel te doen, zoals vandaag in heel Martinique (het is zondag hé) maar het is hier zo rustig en vredig dat we hier de ganse dag blijven. We dachten eerst om deze middag naar Fort de France te varen zodat mijn ouders morgen de ganse dag door de stad kunnen wandelen, maar dat ligt maar op twee vaaruren van hier dat we er evengoed morgenvroeg pas naartoe kunnen gaan.
Ons mama en ik trekken er in de voormiddag op uit op zoek naar charcuterie maar vinden er alleen maar wat gekookte hesp die we toch maar niet kopen. We gaan ook eens kijken naar de restaurantjes en kiezen er al eentje uit voor vanavond.
We maken er weer een echte zondag van en gaan ’ s avonds Creools eten: acra’s de morgue en poulet bucaneer of visbeignets met sla en gerookte kip (het vel van de kip is een beetje zwart verbrand maar ze smaakt heerlijk en heel apart) met goudgele frietjes en een ijsje als afsluiter.
21
Mrt
2009
zaterdag, maart 21, 2009 3:13 pm
Door de dieptemeter zijn we heel veel tijd verloren en we zouden hier in St Lucia misschien nog wel een dag kunnen blijven maar we hebben nog maar 3 dagen over en vinden het dan ook maar veiliger om al terug naar Martinique te zeilen. Het weer is goed, de wind zit goed en volgens de voorspellingen blijft dat zo nog wel even maar je weet nooit hé…
Iets voor tienen beginnen we weer aan de oversteek van het St Luciakanaal en met een halve wind gaan we recht af op Anse Chaudiere in het zuidwesten van Martinique. Deze tocht verloopt nog rustiger als twee dagen geleden, maar uitgezonderd wat vliegende vissen en vogels krijgen we geen bezoek van zeebewoners.
Ook onze vishaak hangt een beetje overbodig achter de boot want geen enkele vis lijkt geïnteresseerd in ons nepoctopusje. Nochtans, zo’n ne verse vis zou toch nog eens smaken.
In Anse Chaudiere gaan we direct van boord op zoek naar brood maar hoewel een heel mooi baaike en schattig dorpke is er maar één winkeltje dat zijn brood al uitverkocht heeft.
Volgens de Pilot is het dorp in de baai hiernaast iets groter en voorzien van een paar winkels zodat we besluiten om het anker maar terug in te pakken en het hoekje om te varen.
Grand Anse lijkt op het eerste zicht niet veel groter als Chaudiere maar ze hebben er wel drie winkeltjes – met brood, wat confituur, wat drank, kip in de vriezer en een paar bladen sla en dat was het ongeveer zowat - en een heleboel restaurantjes en cafeetjes.
Het is hier best gezellig en veel te laat om nog ergens anders naartoe te gaan dat we hier rustig een nachtje blijven.
Leave a comment »
Category: Geen rubriek In St Lucia is het vooral in het zuiden te doen. De botanische tuin, de minerale baden, de Diamond waterval en de Pitons – twee vulkanische bergen die op een kegel lijken en het nationaal symbool van St Lucia zijn.
Het lijkt ons wel wat om nog eens een autotje te huren en op ons gemakje naar de bezienswaardigheden te rijden, maar als we horen dat ze hier links rijden met een rechts stuur laten we dat maar gauw zijn.
In plaats daarvan nemen we de lokale bus, eerst naar de hoofdstad en stappen dan over op de bus naar Soufrière.
De tweede bus trakteert ons op een spectaculaire rit langs de enige weg naar het zuiden, vol haarspeldbochten doorheen een fantastisch mooi landschap en onoogelijk kleine vissersdorpjes.
Soufrière dan ziet er een gezellig stadje uit maar we nemen niet de tijd om er eens door te wandelen want we pakken er meteen de taxi naar de botonische tuin.
De Botanical gardens zijn prachtig, een zeer mooie en goed onderhouden tuin en hoewel ze niet zo groot is zou je er toch uren kunnen in rondwandelen.
De minerale baden achter in de tuin stellen eigenlijk niets voor, twee met tegeltjes bezette badkuipen vol water en dat was het…
Na de gardens brengt de taxi ons naar de Diamond waterval en er is wel héél véél volk - er ligt zo’n groot, luxe cruiseschip in de hoofdstad en al de opvarende zitten nu waarschijnlijk hier – maar niet zo heel veel water! Het water valt er van zo’n 20 meter naar beneden en je kan er onder gaan staan, maar met al die drukte hier verliest de waterval toch zijn charme voor mij.
Hierna brengt de taxi ons terug naar Soufrière en nadat we iets hebben gegeten wordt het tijd om de bus terug te nemen want we hebben nog een rit van twee uur voor de boeg en we willen de laatste bus van 17.00, van Castries naar Rodney Bay, niet missen.
Leave a comment »
Category: Geen rubriekOm 9.15 halen we dan eindelijk ( met zeven dagen vertraging) het anker op om een stukje te zeilen.
(Gisteren hebben we ons wel 3 nm verplaats maar meer valt er ook niet over te zeggen )
Rodney Bay in St Lucia is onze bestemming, 20 nm of zo ‘n vier uurtjes zeilen ongeveer.
We hebben perfect weer, een bescheiden oostzuidoost wind van rond de 4bf, een rustige zee en zoals gewoonlijk, een stralend zonneke.
Als we midden tussen Martinique en St Lucia zitten zegt ons mama ineens:
‘Awel, ge kunt mij nu voor gek verklaren hé, maar ik zie daar een beetje verder precies water spuiten’
We kijken eerst eens raar naar ons moeder en dan een beetje verder en inderdaad… we zien niet alleen water spuiten maar ook orka’s.
Eentje komt zelfs tot vlak naast de boot maar veel tijd om te kijken krijgen we niet want ze zijn er al snel weer vandoor. Toch wel mooi om die beesten eens in t echt te zien en volgende keer mogen ze gerust wat langer blijven.
Zoals geschat komen we vier uur (en een beetje) later aan in St Lucia en na een late lunch gaan we ons nog even inklaren bij de douane en maken een verkenningsrondje in de jachthaven.
Leave a comment »
Category: Geen rubriek Bij ‘YES’ (Yacht elektonic services) hebben ze niet de koolstofborsteltjes die wij nodig hebben. We springen dan maar een paar motoronderdelen winkels binnen maar niemand kan ons verder helpen.
Een beetje ontmoedigd – we zijn gelijk ook eens gaan horen naar een nieuwe alternator maar vielen bijna omver van de prijs – gaan we naar de scheepselektronicus om hem op de hoogte te brengen van de situatie.
‘Geen erg’ zegt die
‘ik heb kooltjes gevonden die op uw alternator passen. Probeer eerst maar eens of het hiermee opgelost is en daarna kan je ze eventueel kopen.’
Terug aan boord proberen we ze meteen uit maar nada, niks,….de dieptemeter geraakt niet getemd…
Dirk begint alles van voor naar achter nog eens na te kijken, isoleert de bedrading van de dieptemeter met zilverpapier om instraling te voorkomen en komt uiteindelijk uit op een kabeltje van één of andere relais van de motor dat los zit en trilt tegen het contact. Hij steekt dat terug goed in elkaar en….de dieptemeter is genezen!!!
Ja, ja…we kunnen het zelf niet goed geloven maar hij marcheert weer zoals het moet en om geen tijd meer te verliezen pakken we gauw alles in, gaan water en diesel tanken en vertrekken vanmiddag al naar St Anne.
Leave a comment »
Category: Geen rubriek Om 14.00 mochten we de scheepselektronicus gaan afhalen in zijn winkel maar die zit nog op een andere boot.
‘Kom binnen een uurtje nog eens terug’ zegt zijn administratief bediende’
Een uurtje later gaat Dirk weer naar de kant om de elektronicus op te pikken maar komt niet meer terug.
Om 16.00 nog geen Dirk of elektronicus.
Om 17.00 nog steeds geen Dirk en elektronicus.
Om 17.30 zien we Dirk eindelijk terugkomen mét elektronicus.
‘Ja sorry hoor’ zegt de elektronicus tegen mij ‘ ik kreeg uw echtgenoot niet uit het café, ik heb er nogal moeten aan trekken en sleuren om hem tot hier te krijgen’.
‘Alleé, merci dan dat ge zijt blijven trekken en sleuren’ zeg ik al lachend terug.
Enfin, we zetten de dieptemeter op, starten de motor en laten zien hoe de meter doldraait van de motor.
Er wordt van alles nagemeten, bedrading bekeken, motor af, motor op, kabel doorgeknipt en filter ertussen en ….maar de elektronicus staat voor een even groot raadsel als wij.
Het laatste wat je nog kan proberen zegt hij, zijn de koolstofborsteltjes van de alternator vernieuwen. Ga morgen eens naar ‘YES’ een paar 2de hands kooltjes halen om te zien of het dan opgelost is en laat me dan iets weten.
Wordt vervolgd…
Leave a comment »
Category: Als we dan toch niet rond Martinique kunnen zeilen gaan we er maar een beetje op rondrijden.
We huren een Renault Clio en met Dirk als chauffeur – hij kan toch nog autorijden na acht maanden en geniet er zichtbaar van – gaan we eerst naar de distillerie ‘Trois Rivières’.
Deze rumstokerij heeft een mooie suikerrietmolen maar veel meer dan dat valt er eigenlijk niet te zien.
We stappen dan maar terug de auto in en rijden helemaal naar het noorden, naar St Pierre naar de ‘Plantation Depaz’.
De weg ernaartoe is mooi en we hebben dit stuk van het eiland al verschillende keren vanuit zee gezien, dat het wel eens fijn is om het nu vanuit een andere hoek te zien.
De rumstokerij ziet er ook heel anders uit als vorige keer, die is nu in volle bedrijvigheid wat het bezoek nog interessanter maakt, maar de rum is nog even lekker.
Hierna rijden we naar Pelee, helemaal tot aan de voet van de vulkaan die met zijn kop in de wolken steek maar aan de basis een prachtig uitzicht heeft over Martinique.
Terug naar Le Marin gaan we eerst een klein stukje door het weelderig begroeide binnenland en volgen dan de grillige oostkust van het eiland. De autobaan via Fort de France laten we links liggen en slingeren langs kleine weggetjes door het mooie Martinique dat de bijnaam heeft van ‘bloemeneiland’ en het is ook precies of we door één grote tuin rijden.
Leave a comment »
Category: Geen rubriek Het enige wat op een zondag open is in de Caraïben is de kerk, maar daar zijn we nu niet meteen in geïnteresseerd. Voor de rest is alles dicht en valt er op de laatste dag van de week niets te beleven.
We twijfelen even om een klein stukje te zeilen naar St Anne omdat je er zo fijn kan zwemmen - hier in de lagune van Le Marin liggen veel te veel boten en ziet het water er maar troebel uit – maar omdat zowel ons moeder als ons vader niet perse het water in willen blijven we maar mooi liggen waar we zijn. Ze vinden het trouwens ook veel te gevaarlijk om zonder dieptemeter wat te gaan rondvaren en eigenlijk…ze hebben gelijk.
Dus doen we maar gelijk iedereen hier in de Carieb en limen er gezellig een ganse dag op los. (=lekker genieten van niets doen).
Leave a comment »
Category: Geen rubriek Dirk denkt dat er iets aan de alternator ( een onderdeel van de motor) scheelt en dat die storing geeft aan de dieptemeter. Tijd dus om er een specialist bij te halen want dit gaat ons petje te boven.
Dirk en ik gaan naar de kant op zoek naar een scheepselektronicus en het goede nieuws is dat we er één vinden die wilt langskomen maar het slechte nieuws is dat hij pas dinsdag kan komen kijken.
Daar gaat onze mooi uitgestippelde cruise, St Lucia kunnen we misschien nog wel doen, maar Dominica halen we niet meer.
Enfin, niks aan te doen en ipv van lekker te gaan zeilen maken we een wandelingetje in Le Marin.
Leave a comment »
Category: Geen rubriek Onze dieptemeter is gek geworden. Als we hem opzetten geeft hij de juiste diepte aan maar eens we de motor durven te starten begint hij dol te draaien, dan zegt hij ineens heel snel achter elkaar dat het 22,24,25, 20,16, 26,. meter diep is terwijl het er maar 4 is.
Als we ver genoeg van de kust (een halve mijl of zoiets) zeilen (zonder motor dus) doet hij het prima en natuurlijk is het dan wel eens leuk om te weten hoe diep het water is maar we hebben dat ding vooral nodig als we gaan ankeren, ankerop gaan of tussen de riffen door moeten. Op die momenten weten we toch heel graag hoeveel water we nog onder onze kiel hebben vooraleer we aan de grond zitten en brokken gaan maken en die manoeuvres doen we natuurlijk op motor waarvan de dieptemeter dus van slag geraakt! - Er zijn wel een paar echte goede zeilers die ankeren of ankerop gaan op zeil zonder motor maar zo ervaren zijn we nóg niet.
Met andere woorden zitten we hier dus mooi geschoren en moet dat eerst opgelost worden voordat we kunnen gaan cruisen met mijn ouders.
Een filter tussen het echolood en de display om instraling te voorkomen helpt niet.
De kabels van de display naar het echolood zijn tip top in orde en kunnen ook niet de oorzaak zijn van het probleem.
De display op zich wordt nagekeken maar er mankeert niks aan.
Een ander echolood geeft ook geen oplossing.
Verroestte blikjes in de bilg die eventueel storing zouden kunnen veroorzaken, worden verwijderd maar dat verhelpt het probleem evenmin.
Na een ganse dag zoeken staan we even ver als vanmorgen, alleen weten we dat er niets aan de dieptemeter mankeert ( een nieuwe kopen is dus ook niet de oplossing) maar dat die door iets ???? gestoord wordt.
Wordt vervolgd.
Als we ver genoeg van de kust (een halve mijl of zoiets) zeilen (zonder motor dus) doet hij het prima en natuurlijk is het dan wel eens leuk om te weten hoe diep het water is maar we hebben dat ding vooral nodig als we gaan ankeren, ankerop gaan of tussen de riffen door moeten. Op die momenten weten we toch heel graag hoeveel water we nog onder onze kiel hebben vooraleer we aan de grond zitten en brokken gaan maken en die manoeuvres doen we natuurlijk op motor waarvan de dieptemeter dus van slag geraakt! - Er zijn wel een paar echte goede zeilers die ankeren of ankerop gaan op zeil zonder motor maar zo ervaren zijn we nóg niet.
Met andere woorden zitten we hier dus mooi geschoren en moet dat eerst opgelost worden voordat we kunnen gaan cruisen met mijn ouders.
Een filter tussen het echolood en de display om instraling te voorkomen helpt niet.
De kabels van de display naar het echolood zijn tip top in orde en kunnen ook niet de oorzaak zijn van het probleem.
De display op zich wordt nagekeken maar er mankeert niks aan.
Een ander echolood geeft ook geen oplossing.
Verroestte blikjes in de bilg die eventueel storing zouden kunnen veroorzaken, worden verwijderd maar dat verhelpt het probleem evenmin.
Na een ganse dag zoeken staan we even ver als vanmorgen, alleen weten we dat er niets aan de dieptemeter mankeert ( een nieuwe kopen is dus ook niet de oplossing) maar dat die door iets ???? gestoord wordt.
Wordt vervolgd.
1 Comment »
Category: Geen rubriek We varen nog een klein stukje van St Anne naar Le Marin om daar boodschappen te gaan doen. Vanmiddag komen mijn ouders aan en met de restjes eten die we nog in huis hebben krijg ik echt geen gepast welkomsdineetje meer in elkaar gebrouwen.
Nu valt het aanbod van groenten, fruit, vlees, charcuterie en. vies tegen in de supermarkt, de winkelrekken zijn gewoon leeg en het ziet er al niet veel beter uit als bij ons aan boord!
Ze hebben hier in Martinique van begin februari tot gisteren gestaakt ivm de hoge voedselprijzen en het feit dat ze hier drie keer zoveel moeten betalen voor dezelfde producten als in Frankrijk - Martinique is een departement van Frankrijk - maar dat hun lonen ( en dopgelden) niet hoger liggen dan in Frankrijk.
Het plaatje klopt hier inderdaad ook niet : een ananas die hier verbouwd wordt en naar Frankrijk wordt geëxporteerd kost ginds misschien ?1 de kilo maar hier betaal je er ?3 de kilo voor. Uitgezonderd wat fruit en groenten wordt ook zowat alles vanuit Frankrijk geïmporteerd en transportkosten zijn inderdaad duur maar de 90% extra (ik dacht toch dat het 90% is) die ze ervoor rekenen is toch wel erg overdreven.
Na een dikke maand staken (in Guadeloupe, ook een Frans departement, zijn ze hiervoor al sinds december aan het staken) zijn de vakbonden in Martinique eindelijk tot een akkoord gekomen met Sarkozy, die belooft om de lage lonen met ?200 netto te verhogen en de prijzen van de consumptiegoederen te verlagen.
Enfin, na een beetje zoeken vinden we nog wat pasta en gehakt en hoewel ik toch een beetje een feestelijkere maaltijd in gedachten had doet het zo goed om mijn ouders terug te zien dat het er absoluut niet toe doet wat we eten.
woensdag, maart 11, 2009 7:58 pm
Nu valt het aanbod van groenten, fruit, vlees, charcuterie en. vies tegen in de supermarkt, de winkelrekken zijn gewoon leeg en het ziet er al niet veel beter uit als bij ons aan boord!
Ze hebben hier in Martinique van begin februari tot gisteren gestaakt ivm de hoge voedselprijzen en het feit dat ze hier drie keer zoveel moeten betalen voor dezelfde producten als in Frankrijk - Martinique is een departement van Frankrijk - maar dat hun lonen ( en dopgelden) niet hoger liggen dan in Frankrijk.
Het plaatje klopt hier inderdaad ook niet : een ananas die hier verbouwd wordt en naar Frankrijk wordt geëxporteerd kost ginds misschien ?1 de kilo maar hier betaal je er ?3 de kilo voor. Uitgezonderd wat fruit en groenten wordt ook zowat alles vanuit Frankrijk geïmporteerd en transportkosten zijn inderdaad duur maar de 90% extra (ik dacht toch dat het 90% is) die ze ervoor rekenen is toch wel erg overdreven.
Na een dikke maand staken (in Guadeloupe, ook een Frans departement, zijn ze hiervoor al sinds december aan het staken) zijn de vakbonden in Martinique eindelijk tot een akkoord gekomen met Sarkozy, die belooft om de lage lonen met ?200 netto te verhogen en de prijzen van de consumptiegoederen te verlagen.
Enfin, na een beetje zoeken vinden we nog wat pasta en gehakt en hoewel ik toch een beetje een feestelijkere maaltijd in gedachten had doet het zo goed om mijn ouders terug te zien dat het er absoluut niet toe doet wat we eten.
11
Mrt
2009
Vandaag staan er 85 nauticalmijls op het programma - van Portsmouth in Dominica tot St Anne in Martinique - en we starten om 6.00u ’s morgens al de motor.
Voor de wind is het nog veel te vroeg want die is van heinde noch verre te bespeuren op dit onchristelijke uur en er zit niets anders op dan de motor te laten draaien tot ze na zo’n anderhalf uur plots te voorschijn komt. Een beetje later is ze weer ribbedebie om dan ineens in de tegenovergestelde richting (vanuit het zuiden) weer te verschijnen.
Als we in het zuiden van Dominica zijn zeilen we over bakboord met zuidwest wind en zien een mijl of twee voor ons een schip in het dominicakanaal over stuurboord zeilen.! en nee nee.dat jacht komt niet naar ons toe maar stuurt evengoed als wij richting Martinique.
In het kanaal aanbeland moeten wij ook overstag, maar maken wel een mooie snelheid met een oostenwind - halve wind- van om en bij de 6 bf en hotsen en botsen over de korte golfkes.
Maar het duurt niet lang of de Mount Pelee (van Martinique) staat vlak voor onze wind en verplicht ons om de motor weer te starten.
Voor de ‘baie de Fort de France’ draait de wind zot en waait alle kanten op maar eens het hoekje om komt ze, raar maar waar, uit het noorden en kunnen we de laatste 10 nm zeilen met een halve wind.!
Rond 21.00u komen we aan in St Anne en het is natuurlijk al donker maar een heldere hemel en volle maan verlichten het dorpje en de ankerbaai voldoende zodat we zonder problemen - ik was wel bijna tegen een boot opgedoeffeld die ik in den donker niet gezien had.al goed dat Dirk juist op tijd riep - kunnen ankeren.
Voor de wind is het nog veel te vroeg want die is van heinde noch verre te bespeuren op dit onchristelijke uur en er zit niets anders op dan de motor te laten draaien tot ze na zo’n anderhalf uur plots te voorschijn komt. Een beetje later is ze weer ribbedebie om dan ineens in de tegenovergestelde richting (vanuit het zuiden) weer te verschijnen.
Als we in het zuiden van Dominica zijn zeilen we over bakboord met zuidwest wind en zien een mijl of twee voor ons een schip in het dominicakanaal over stuurboord zeilen.! en nee nee.dat jacht komt niet naar ons toe maar stuurt evengoed als wij richting Martinique.
In het kanaal aanbeland moeten wij ook overstag, maar maken wel een mooie snelheid met een oostenwind - halve wind- van om en bij de 6 bf en hotsen en botsen over de korte golfkes.
Maar het duurt niet lang of de Mount Pelee (van Martinique) staat vlak voor onze wind en verplicht ons om de motor weer te starten.
Voor de ‘baie de Fort de France’ draait de wind zot en waait alle kanten op maar eens het hoekje om komt ze, raar maar waar, uit het noorden en kunnen we de laatste 10 nm zeilen met een halve wind.!
Rond 21.00u komen we aan in St Anne en het is natuurlijk al donker maar een heldere hemel en volle maan verlichten het dorpje en de ankerbaai voldoende zodat we zonder problemen - ik was wel bijna tegen een boot opgedoeffeld die ik in den donker niet gezien had.al goed dat Dirk juist op tijd riep - kunnen ankeren.
Leave a comment »
Category: Geen rubriekHet leven is mooi als je om 7.00u wakker wordt en je je nog eens mag omdraaien.
Als je een uurtje later in de kuip van je boot zit met een dampend hete kop koffie onder een stralend ochtendzonnetje.
Als je even later het water induikt en een paar rondjes zwemt terwijl je panbrood op het vuur staat te garen.
Als je weer lekker fris aan boord klautert.
Als je dat heerlijke zelf gebakken en nog warme brood met verse zelfgemaakte yogurt ontbijt.
Als je voor de rest van de dag geen verplichtingen hebt.
Als je ….
Maar het leven wordt nog mooier als je eens een ganse dag onbeperkt en zelfs zonder van boord te hoeven gaan kan internetten en skypen met familie en vrienden, nog eens een Belgische krant kan lezen en al die dingen die je nog eens moest opzoeken eindelijk kan doen zonder op het uur te moeten letten.
En vandaag dus is het leven heel mooi.
Als je een uurtje later in de kuip van je boot zit met een dampend hete kop koffie onder een stralend ochtendzonnetje.
Als je even later het water induikt en een paar rondjes zwemt terwijl je panbrood op het vuur staat te garen.
Als je weer lekker fris aan boord klautert.
Als je dat heerlijke zelf gebakken en nog warme brood met verse zelfgemaakte yogurt ontbijt.
Als je voor de rest van de dag geen verplichtingen hebt.
Als je ….
Maar het leven wordt nog mooier als je eens een ganse dag onbeperkt en zelfs zonder van boord te hoeven gaan kan internetten en skypen met familie en vrienden, nog eens een Belgische krant kan lezen en al die dingen die je nog eens moest opzoeken eindelijk kan doen zonder op het uur te moeten letten.
En vandaag dus is het leven heel mooi.
2 Comments »
Category: Geen rubriekJames en Freya komen langs met hun bootspapieren onder de arm en vragen of we effe mee gaan inklaren. Jazeker, wij moeten dat ook nog doen en we hebben nog niet uitgezocht waar de custom’s precies zitten dus is dat wel zo gemakkelijk om gewoon mee te stappen.
We volgen James door de voorstad – misschien is voordorp of zelfs voortuin hier meer gepast want de huisje langs de kant van de weg lijken allemaal op tuinhuisjes – door Portsmouth, naar Glanvilla!
Ja watte…i.p.v. effe meegaan hadden ze beter gevraagd ‘Ga je mee een flinke wandeling van zo’n 8 km maken’…
Maar enfin, een halve dag later zijn we toch in orde met onze papieren en we hebben al voor een ganse week beweging gehad.
’s Avonds bundelen Freya en ik onze kookkunsten nog eens en zorg ik voor het voorgerecht ; spinnen van bakbanen uit het boek ‘Mango’s aan boord’* en maakt Freya Home Made Pizza waarvan ik meteen het recept opschrijf.
*auteur : Ann Vanderhoof
We volgen James door de voorstad – misschien is voordorp of zelfs voortuin hier meer gepast want de huisje langs de kant van de weg lijken allemaal op tuinhuisjes – door Portsmouth, naar Glanvilla!
Ja watte…i.p.v. effe meegaan hadden ze beter gevraagd ‘Ga je mee een flinke wandeling van zo’n 8 km maken’…
Maar enfin, een halve dag later zijn we toch in orde met onze papieren en we hebben al voor een ganse week beweging gehad.
’s Avonds bundelen Freya en ik onze kookkunsten nog eens en zorg ik voor het voorgerecht ; spinnen van bakbanen uit het boek ‘Mango’s aan boord’* en maakt Freya Home Made Pizza waarvan ik meteen het recept opschrijf.
*auteur : Ann Vanderhoof
Leave a comment »
Category: Geen rubriek Vandaag doen we het kalmpjes aan, we hebben maar 18 nm voor de boeg tot Dominica en willen daar niet te vroeg aankomen zodat we tot morgen (zondag) kunnen wachten om in te klaren (weekend overcharge = 50EC).
We slapen lekker uit – daarvoor dienen zondagen toch hé – prullen een beetje aan de boot en drinken koffie met Tom en Tilly.
Drinken nog een tas koffie met Tom en Tilly en Dirk geraakt zo aan de babbel dat hij niet meer te stuiten is en we pas in gang schieten rond 14.00.
Er staat nog altijd een stevige noordenwind van 6 bf – konden we in de baai helemaal niets van merken – en met de wind van achter stevenen we recht op ons doel af.
Als alles goed is zien we straks James en Freya van de Otahi terug in Portsmouth maar omdat we geen antwoord meer hebben gekregen op ons laatste mailtje vrezen we dat we elkaar ergens gemist hebben en dat we ze niet meer zullen zien.
Na drie uur lekker zeilen spotten we Dominica en ja ja…of toch niet…of jawel…!de Otahi ligt er …!
We parkeren ons er vlak achter en pas als we stilliggen krijgt James ons in de gaten. Het is een uitbundig weerzien en we hebben elkaar na 2 maanden zoveel te vertellen dat het donker is voor we er erg in hebben en onze magen grollen voor we uitgechat zijn. Freya en ik besluiten dan om onze laatste restjes scheepsvoorraden samen te bereiden en flansen een pasta in elkaar met gerookte kalkoen, wortel en witte kool op smaak gebracht met ei en cheddar, begeleid door Island Corn bread zonder cornmeal.
We slapen lekker uit – daarvoor dienen zondagen toch hé – prullen een beetje aan de boot en drinken koffie met Tom en Tilly.
Drinken nog een tas koffie met Tom en Tilly en Dirk geraakt zo aan de babbel dat hij niet meer te stuiten is en we pas in gang schieten rond 14.00.
Er staat nog altijd een stevige noordenwind van 6 bf – konden we in de baai helemaal niets van merken – en met de wind van achter stevenen we recht op ons doel af.
Als alles goed is zien we straks James en Freya van de Otahi terug in Portsmouth maar omdat we geen antwoord meer hebben gekregen op ons laatste mailtje vrezen we dat we elkaar ergens gemist hebben en dat we ze niet meer zullen zien.
Na drie uur lekker zeilen spotten we Dominica en ja ja…of toch niet…of jawel…!de Otahi ligt er …!
We parkeren ons er vlak achter en pas als we stilliggen krijgt James ons in de gaten. Het is een uitbundig weerzien en we hebben elkaar na 2 maanden zoveel te vertellen dat het donker is voor we er erg in hebben en onze magen grollen voor we uitgechat zijn. Freya en ik besluiten dan om onze laatste restjes scheepsvoorraden samen te bereiden en flansen een pasta in elkaar met gerookte kalkoen, wortel en witte kool op smaak gebracht met ei en cheddar, begeleid door Island Corn bread zonder cornmeal.
Leave a comment »
Category: Geen rubriek Toen we hier gisteren in Deshais, helemaal in het noorden van Guadeloupe, aankwamen was het hier lekker rustig. We zijn zelfs nog even naar de kant geweest de beentjes strekken maar na het avondeten is me hier toch een swell komen aanzetten waard die van gisteren niks tegen was. De thermos koffie en de kopjes vlogen rond onze oren in ’ t rond.
Van slapen is er vannacht dan ook niet veel in huis gekomen –we waren veel te druk met ons schrap te zetten in bed - en het idee om hier een dagje halt te houden laten we maar gauw varen.
Na het ontbijt pakken we in en vervolgen onze route naar Martinique. Er staat een, voor de tijd van het jaar, heel uitzonderlijke noordenwind van 6 bf en wij donderen voor de wind de kust af . Eigenlijk wilden we helemaal onder in Basse-Terre overnachten maar omdat we daar al vroeg zijn en omdat we dat voor de wind zeilen plezant vinden – gaat heel rustig en snel – trekken we door tot Iles des Saintes.
Ondertussen is die 6 bf van daarjuist een 7 bf geworden en willen we voor deze nacht een goed beschermd rustig plekje.
Ilet Cabrit ligt al propvol als we daar arriveren en een beetje verder in Le Bourg des Saintes heeft de noorderwind vrij spel en laat de scheepjes op en neer wippen op de golven. Nee dank je wel, we willen vannacht slapen.
Nog een laatste mogelijkheid is Anse Fideling op Terre-de-Bas maar dan moeten we wel gaan opschieten want binnen een uurtje is het alweer donker.
Als we Anse Fideling binnenschieten vertrekt er juist een boot wat ons het ergste doet vrezen maar nee hoor, hij laat ons juist een mooi, wind- en swellvrij plekje.
Hmmmm wat zullen we heerlijk kunnen slapen !
Van slapen is er vannacht dan ook niet veel in huis gekomen –we waren veel te druk met ons schrap te zetten in bed - en het idee om hier een dagje halt te houden laten we maar gauw varen.
Na het ontbijt pakken we in en vervolgen onze route naar Martinique. Er staat een, voor de tijd van het jaar, heel uitzonderlijke noordenwind van 6 bf en wij donderen voor de wind de kust af . Eigenlijk wilden we helemaal onder in Basse-Terre overnachten maar omdat we daar al vroeg zijn en omdat we dat voor de wind zeilen plezant vinden – gaat heel rustig en snel – trekken we door tot Iles des Saintes.
Ondertussen is die 6 bf van daarjuist een 7 bf geworden en willen we voor deze nacht een goed beschermd rustig plekje.
Ilet Cabrit ligt al propvol als we daar arriveren en een beetje verder in Le Bourg des Saintes heeft de noorderwind vrij spel en laat de scheepjes op en neer wippen op de golven. Nee dank je wel, we willen vannacht slapen.
Nog een laatste mogelijkheid is Anse Fideling op Terre-de-Bas maar dan moeten we wel gaan opschieten want binnen een uurtje is het alweer donker.
Als we Anse Fideling binnenschieten vertrekt er juist een boot wat ons het ergste doet vrezen maar nee hoor, hij laat ons juist een mooi, wind- en swellvrij plekje.
Hmmmm wat zullen we heerlijk kunnen slapen !
Leave a comment »
Category: Geen rubriek Opstaan en wegwezen want ’ t is hier maar niks gezellig? In plaats van de meest logische weg te nemen (althans volgens mij) namelijk linksaf en langs de westkust van Monstserrat tot het zuidelijkste puntje en dan zuidoost afslagen recht op Guadeloupe, laat Dirk me naar rechts sturen, een halve mijl naar het noorden zeilen en dan oostzuidoost naar Guadeloupe.
De wind zit oost dus eens het eiland voorbij (+/- 7 nm) lijkt mijn route logischer maar ja, de kapitein heeft gesproken…
Als we Montserrat twee mijl achter ons hebben kijk ik eens om en
‘Hé Jesus…zie daar de vulkaan…!’
Soufrière Hills heeft juist een boertje gelaten en spuugt een wolk as en gloeiend hete keien uit.
Aswolken borrelen uit haar buik naar boven en blijven maar groeien en groeien zoals zwammen en zakken dan langzaam naar beneden de vulkaan af en rollen de zee in , daar waar wij een half uurtje gelden nog voorbij zijn gevaren.
‘Start de motor en geef ghaaass!’ roept Dirk me toe.
Aan de westkant van het eiland wordt de assen zelfs tot een mijl of vijf de zee in gewaaid.
‘Jesus wat een fantastisch zicht’
We weten niet of zo’n pyroclastische gebeurtenis (eruptie) hier dagelijkse kost is of dat we geluk hadden om dit te mogen meemaken, maar we beseffen wel heel goed dat we 2 min sjans hebben dat we niet onder de hete assen terecht zijn gekomen.
En dan te bedenken dat ik in Old Road Bay wilde gaan liggen dat nu bedolven ligt onder een dikke laag heet stof of via de benedenwindse kant wilde zeilen.
1 Comment »
Category: Geen rubriekOm 8.00 zwaait de Zwit ons uit en richten we de boeg naar Montserrat.
Er staat een zwakke, ongunstige zuidoost wind (beetje tegenwind) en we motorzeilen het hele stuk. Voor morgen voorspellen ze noordenwind en we hadden even getwijfeld om erop te wachten, maar omdat de wind niet altijd doet wat er van haar verwacht wordt zijn we toch maar al vandaag vertrokken. Trouwens eens een paar uur achter elkaar motoren kan zeker gene kwaad voor die batterijen van ons.
Dirk zijn batterij is ook nog altijd plat en geeft mij het commando over het schip en kruipt zelf onderdeks.
Monstserrat heeft nog de enige actieve vulkaan in het Caribisch gebied als je Kick ‘m Jenny niet meerekent die ongeveer 160 m onder water ligt en al 34 jaar niet meer heeft geschopt.
In 1995 was Soufrière Hills aan de zuidkant van Montserrat plots na 16.000 jaar tot een uitbarsting gekomen en sindsdien is hij al meerdere keren ‘actief’ geweest. De onderste helt van het eiland is begraven onder tonnen as en is verboden zone, deze sperzone loopt tot twee mijl buiten de kust. Vlak aan de scheidingslijn ‘ verboden terrein’ ligt Old Ray Bay en omdat dit de best beschermde baai is en op koers ligt naar Guadeloupe (en ik die vulkaan en asstromen wel eens van dichtbij wil zien) stuur ik erop af.
Als Dirk een beetje voor we Montserrat aandoen terug te voorschijn komt laat hij mij de koers verleggen naar het noorden. In Old Road’s Bay ziet hij geen andere jachten liggen en vertouwt het niet, bovendien had hij gelezen dat je eerst moet inklaren in Little Bay en daar moet uitzoeken hoe het zit met de vulkanische activiteit en wat de gevolgen ervan kunnen zijn op de verschillende ankerplaatsen.
Oké dan maar en in het swelly Rendez Vous Bay, vlak boven de inklaringshaven gaan we lekker een nachtje rollen op de golven.
Leave a comment »
Category: Geen rubriek 4
Mrt
2009
NU WEER DE BATTERIJEN
woensdag, maart 4, 2009 8:32 pm Een lekkend mangat in de watertank of de stop boven op de tank die niet hermetisch sloot was er de oorzaak van dat de bilge onder water stond.
Ondertussen is de bilge weer helemaal droog en proper, het mangat bijgewerkt en wij klaar om terug voor anker te gaan. Vijf nm’s ten westen van Basseterre ligt Ballast Bay en om 15.00 gooien we los en om 16.00 hangen we al weer vast.
Onderwijl heeft het volgende probleem zich ook al aangemeld: de batterijen zijn zo plat als een vijg en als Dirk de zuurtegraad ervan meet slaat alles rood uit. (=niet goed!) In een poging om ze nog te redden zetten we alle stroomverbruikers voor een paar dagen uit en hopen dat de batterijen zo de kans krijgen om eens volledig door te laden en zich te herstellen.
In de namiddag komen Hans en Anneke, die mee naar hier zijn gekomen langs roeien om nog eens samen een pintje te drinken (dat ze zelf bij hebben want onze bevoorrading is weeral niet bijgevuld) en afscheid te nemen. We zullen hen nu voor een poosje niet meer zien maar Hans en Anneke, het was heel gezellig en we missen jullie nu al.
Leave a comment »
Category: Geen rubriek 3
Mrt
2009
ST KITTS
dinsdag, maart 3, 2009 8:31 pm Om 10.15 staan we met z’n zessen, Hans & Anneke, James & Margot en wij,op de afgesproken plaats, maar er valt geen Veronica te bespeuren.
Hans had gisteren halvelings afgesproken met de gids Veronica, voor een rondrit op het eiland en om de kosten wat te drukken had hij gevraagd of we geen zin hadden om mee te gaan.
Omdat we eigenlijk 15 min te laat zijn op de afspraak vermoeden we dat Veronica een ander vrachtje heeft gevonden en stappen dan maar in het busje van een andere gids. Deze man zou ons naar dezelfde plaatsen brengen als Veronica maar na een kilometer of vijf stapt hij uit en krijgen we zomaar ineens een andere chauffeur/gids. Onze nieuwe gids is een man van weinig woorden en brengt ons rechtstreeks naar Romney Manor of het Batik huis, gelegen in een prachtige botanische tuin.
Na een half uurtje laait hij ons weer in en koerst met ons het eiland rond met af en toe een commentaar zoals: hier is de school en dat was het oude politiebureau en hierboven zie je Brimstone Hill Fortress liggen en zoef, we zijn er voorbij.
‘Hey hé, stop stop’ roept Hans ‘zit het fort niet mee in de toer?
‘Nee dat zit er niet mee inbegrepen maar als we willen gaat hij er wel langs.’
‘Het belangrijkste monument van heel St Kitts’ zegt Hans verontwaardigd ‘ en die koekoek rijdt er gewoon voorbij!’
Natuurlijk willen we dat fort graag zien.
Brimstone Hill Fortress of het Gibraltar van de West Indies is volledig gerestaureerd en al goed dat Hans de chauffeur deed stoppen want dit stukje Caribische geschiedenis is écht de moeite en een Must See.
Na het fort wordt de race voortgezet en
‘Ho chauffeur, kunnen we misschien ergens een klein hapje eten want we zien scheel van de honger’
‘euh, ik kan jullie wel naar Ottley’s Plantation brengen, dat ligt toch op de weg’
The Royal Palm restaurant in Ottley’s Plantation ligt in een verbluffend mooi decor en het eten zal waarschijnlijk even verbluffend zijn maar niet voor onze portemonnees.
‘Kan je ons niet naar een doodsimpel lokaal restaurantje brengen’ vragen we
‘Ja, maar die zijn om 14.00 meestal al gesloten, kon je dat daarstraks niet gevraagd hebben’
Uiteindelijk steekt hij nog een tandje bij en raast hij met het busje terug naar Basseterre waar hij ons voor een eettent afzet.
Leave a comment »
Category: Geen rubriek 2
Mrt
2009
BASSETERRE
maandag, maart 2, 2009 8:30 pm Iets na 06.00 maken we ons los van de mooring en zeilen bij een schitterende zonsopgang Colombier uit. De eerste zonnestralen kleuren de rotsen roze en weerkaatsen in zee en wij schuiven rustig over het water, genietend van het mooie schouwspel.
Maar waarom nu toch zo vroeg vertrekken hé…?
Awel, we zijn eens aan het tellen geweest. De 12de maart komen mijn ouders aan op Martinique en dat is al binnen tien dagen waarvan ongeveer zes zeildagen. Als we nachtje door zouden doen kunnen we er op 48 uur geraken maar daar hebben we nu zo geen zin in.
Dus dachten we, als we vroeg vertrekken komen we vroeg aan in St Kitts, kunnen dan vanmiddag en morgenvoormiddag het eiland bezichtigen en na de middag verder doorzeilen naar Nevis. Daar even blijven en hup door naar Montserrat en hup…
En St Eustatius dan?
Daar hebben we zo’n verschillende reacties van gehoord van:
‘Moet je echt doen, is zeker de moeite’ en
‘Ja, wel leuk’ tot
‘Och, stelt niet veel voor en je kunt er nergens beschermd ankeren’
dat we het maar links laten liggen, afijn van hieruit gezien rechts.
Een uurtje na ETA lopen we de marina van Basseterre ( St Kitts) binnen om even water en diesel te tanken om dan door te gaan naar een ankerplekje. Diesel kunnen we niet krijgen – moeten we bestellen en wordt dan met een vrachtwagen geleverd – maar de watertanken zijn snel gevuld en heel toevallig zien we dat de kelder (bilge) onder water staat!
In plaats van de marina terug buiten te varen en te gaan ankeren maken we ons maar goed stevig vast aan de steiger.
1
Mrt
2009
zondag, maart 1, 2009 8:26 pm
St Bart’s of Barthélémy, genoemd naar Colombus broer, werd in 1685 overgenomen door een honderdtal Franse boeren die tot dan toe door iedereen genegeerd werden.
Een eeuw later was de populatie van de landbouwers uitgegroeid tot zo’n zeshonderd man vrouw en kinderen die keihard hadden gewerkt om dit dorre eiland te bebouwen en er alles hadden aan gedaan om het uit handen van de Britten te houden.
In 1784 stond een ondankbare koning Louis XVI het eiland en zijn inwoners af aan Zweden in ruil voor een handelspost in Gothenburg. Hiermee hadden de Zweden zeker geen slechte deal gedaan want door van Gustavia een vrije haven te maken konden ze dik profiteren van de Frans-Engelse oorlogen in dit gebied van de wereld.Het resultaat was dat de Caribische handel hier gewoon kon doorgaan, beschermd van de gevechten op de naburige eilanden en hoewel de St Bart’s er geen centiem van zagen hebben de Zweden er dik aan verdiend.
Maar oorlogen eindigen en een eeuw later was de Zweedse gouverneur zijn kleine eiland met zeshonderd arme boeren, die hun leven bijeen schraapten op de hellingen beu en in 1877 ging Frankrijk akkoord om het eiland terug te kopen voor 80.000 francs.Ze namen de arme boeren terug op als hun landgenoten die nog altijd even Normandisch waren als de dag toen ze in de steek gelaten werden. Omdat ze veel te arm waren om slaven te importeren uit Afrika is de bevolking hier nooit gemengd geworden met anderen volkeren en zie je tot op de dag van vandaag bijna uitsluitend blanken.
Sinds Rockenfellor hier een stukje land heeft gekocht en er een huis heeft op gebouwd is St Bart’s the place to be voor de rich and famous.
Gustavia is een mondaine badplaats waar je de meest exclusieve winkels vindt en St Bart’s is nu zo ongeveer het chicste maar ook duurste eiland van de Caraïben.
Omdat Dirk nog altijd niet op zijne kilo is doen we er hier in deze prachtige (gratische) baai nog een dag platte rust bij.
Tegen de middag loopt het hier vol jetsets die hier komen snorkelen en picknicken en tegen elkaar oppronken met hun speedbootjes en vriendinnetjes. Er heerst hier ineens zo een ontspannen vakantiesfeertje en ’t is net of we een dagje aan zee zitten.