maandag 1 december 2008


dag 16 en 17
6:22 am

ST CHARLES 30/12/08
Wauw….’t is hier mooi denk ik als ik ’s morgens buiten kijk. We dobberen rond in appelblauwzeegroen water tussen de schildpadden voor een parelwit zandstrand. Ik wrijf nog eens goed in mijn ogen om er zeker van te zijn dat ik niet droom…maar… ik ben echt wakker.
Nadat we ingeklaard en officieel in Barbados zijn gaan we aan land. Speightstown ligt ongeveer een half uurtje stappen van de haven en is het dichtstbijzijnde dorp. In het begin doet het een beetje raar om terug vaste bodem onder onze voeten te hebben en alhoewel we de laatste 14 dagen veel evenwichtsoefeningen hebben gedaan voelen we al heel snel dat onze benen het niet meer gewoon zijn om te stappen.
De mensen die we onderweg tegenkomen zijn ongelooflijk vriendelijk. Iedereen zegt goedendag en vraagt:
‘How a you doing’ zonder enige bijbedoelingen.
Op de terugweg wandelen we langs het strand en sukkelen per ongeluk in de Port St Charles .
Ja amaai zeg, is me dat een chique bedoening. Rond een artificieel lagoon staan allemaal nieuwe vakantiehuisjes met voor elke deur een zeil- of motorjacht en privé zwembad in de tuin. We vrezen ervoor dat we hier sibiet met ons klikken en klakken buiten vliegen maar geraken toch zonder problemen terug aan onze Narid.
In de namiddag zeilen we samen met nog twee andere boten naar Carlisle Bay, zo’n 12 nm zuiderlijker vlak bij Bridgetown (de hoodstad van Barbados) om daar morgen nieuwjaar te vieren.
OUDEJAARSAVOND 31/12/08
Ik lig nog in mijn bed als Dirk vanuit de kuip roept:
“Anneke, ge kunt nooit geloven wie onze nieuwe buren zijn”
“De September,” roep ik terug, want die verwachten we elk moment,
“Nee, raad nog eens”
“James en Freya toch zeker niet?”
“Jawel” antwoord Dirk ” de Otahi ligt naast ons”
Dat is een plezante verrassing!
De Otahi zou naar Grenada gaan i.p.v. Barbados en we vragen ons af of ze zich misschien van eiland vergist hebben. Ze gingen per slot van rekening enkel op sextant navigeren en een klein foutje kan grote gevolgen hebben.
Nee nee, verzekeren ze ons, ze hebben zich niet vergist maar wilden nieuwjaar aan land vieren en Grenada konden ze dit jaar niet meer halen.
’s Avonds gaan we met Chao Lay, Sunchaiser II, September en Otahi oudejaar vieren in de ‘Lobster Alive’. Een klein strandrestaurantje waar we met onze voeten in ‘t zand, tussen de fakkels heerlijke steak of coconut shrimps eten (de kreeft was nogal duur en misschien vangen we die binnenkort wel zelf).
Na het vuurwerk worden we spontaan uitgenodigd door een groepje doof-stomme Barbadians die op het strand een tentje hebben opgeslagen met verlichting, muziek en frigo’s om samen het nieuwe jaar in te feesten.


29




Oversteek dag 15
3:53 pm

Het is prachtig zeilweer, de wind zit perfect en waait zo rond de 5 bf, de golven komen uit de juiste richting en de zee houdt zich gedeisd.
Een mooie afsluiter voor onze overtocht maar eigenlijk hebben we er niet veel oog naar, het aantal nm dat onze gps aangeeft tot Barbados interesseert ons meer vandaag.. Om 09.00 utc zijn dat er nog 79.
We houden onze snelheid zo rond de 6,6 mijl/uur, moet dus kunnen om voor het donker aan te komen, maar voor de haven van St Charles komen er nog wel 13nm bij.
Om 17.00 utc (of 13.00 plaatselijke tijd) roept Dirk ineens
“LAND IN ZICHT”
Yes…!! En we zetten de fles champagne al koud voor straks.
Na ons avondeten ratelt de winch en spurten we naar buiten. Een mooie blauwvintonijn van ongeveer een meter hangt aan de haak. Het is een krachtig beestje met pit en Dirk moet serieus sleuren aan de lijn om die binnen te krijgen. Op het laatste moment, als de vis vlak bij de boot is, spuugt die de haak uit en katapulteert de haak de boot in tegen Dirk zijn been. Gelukkig hangt Dirk nu niet aan de haak maar het scheelde niet veel, het lood van de haak staat in zijn been afgebeeld. Nondedju toch…en
hij zag er zo lekker uit!
Twee dagen hebben we ons gespoeid om voor het donker aan te komen maar helaas, we zijn juist (een klein uurtje) te laat en vinden de ankerplaats niet in het donker. Langzaam en op den tast varen we richting land, overvaren bijna een klein vissersbootje zonder licht en zien de bootjes pas voor anker liggen als we er bijna met onze neus bovenop zitten.
We zoeken ons een plekje er langst en na 348,50 uur (of 14 dagen en 12,30 uur) laten we het anker vallen.
De champagne knalt en we toasten op ons…en we kunnen het zelf bijna niet geloven dat we zomaar efkes onder ons tweetjes een oceaan zijn over gezeild!






Oversteek dag 14
5:37 pm

Om 10.00 utc zeg ik tegen on4ast: “nog 223 nm tot Barbados”
Ik maak ook QSO met on4cke, on6en, on4rwb, on6pv .
Tegen on5ab kan ik al zeggen : “nog 222 nm te gaan” en na on4bgs, dk5kt, on7kei en on3kl ga ik QRT met nog 220 nm voor de boeg.
Ja ja Barbados is bijna in zicht en we schatten, of hopen eigenlijk, om er morgenavond te landen. Alleen moeten we dan wel iets doen aan onze snelheid.
De wind is afgezwakt, ttz ze waait nu als een normale passaatwind tussen de 4 en 5 bf en als we een beetje op een redelijk uur willen aankomen dan moeten we minstens 6,5 tot 7 knopen lopen.
Het grootzeil wordt uitgepakt en het staat er nog maar juist of er passeert een squall. Je weet wel, zo’n klein venijnig wolkske met véél wind.
Oké terug inpakken dan…nu direct en snel!
Gelukkig heeft de squall nogal haast en na 10 min zien of voelen we er niets meer van.
De rest van de dag verloopt rustig, zalig zelfs…
We halen zelfs een gemiddelde snelheid van 6,5 knoop onder een blauwe hemel met een stralend zonneke op een rustige (gezien de laatste dagen dan toch) deinende zee.
’s Nachts is het een heel ander verhaaltje, t is precies of dat de wind ons een extra duwke wilt geven opdat we morgen zeker zouden aankomen.
Ook bedankt aan al radioamateurs die nog niet vermeld staan in het dagboek zoals on6tm, on8uk, on9sbe, on4cd, on6nl, on4ahf, on4amy, ea5csl, on6iq, on4ahq, on7yt, on6zu, ea5byt, on6fc, on4cb, on4mhk, on4vs, ea6af, on4amj, on6leo, c56yk en de anderen voor de mooie QSO’s.






Oversteek dag 12 en 13
6:25 pm

Oversteek dag 12 26/12/08
Het is een beetje rustiger vandaag. Pfffffff…dat doet deugd, eindelijk eens effe uitblazen.
De afgelopen dagen was het echt geen champagneweer zeilen maar nu begint het erop te lijken.
Ik profiteer er gauw van om nog eens lekker te koken.
Een salade van tonijn uit blik met prinsessenboontjes, gegrilde paprika, koude patatjes en hard gekookte eitjes à la Niçoise.
Maar, we ondervinden aan den lijve dat : mooie liedjes niet lang duren en ’s nachts komen de golven met alle geweld weer op ons af.
De Narid waggelt over het water zoals een eend over land, die af en toe door haar poten zakt.
Herb had ons ook verwittigd dat we “some” squalls mochten verwachten en er is inderdaad ééntje gepasseerd alleen is het gans de nacht boven onze kop blijven hangen.
De genua en het grootzeil zijn gereduceerd tot twee minizakdoekjes en nog lopen we tegen een gemiddelde van 6,6 nm per uur.
Oversteek dag 13 27/12/08
Het is weer een heel pak rustiger en we rollen het grootzeil (over stuurboord) in en de geuna (over bakboord) helemaal uit.
Tijdens deze oversteek hebben we bijna altijd met alleen de genua , over bakboord gezeild. Af en toe hebben we de fok of het grootzeil bijgezet over de andere boeg maar we liepen daardoor niet (of zelfs niets) sneller.
Omdat we voor de fok geen spiboom hebben en die ‘uitbomen’ met de giek - die zover mogelijk naar rechts uitstaat - flappert die snel of valt gewoon in.
Dat komt omdat de wind niet helemaal van vanachter komt maar N/O zit en omdat wij naar het westen zeilen - in een rechte lijn van de Kaapverden naar Barbados - de wind dus backstag of rechtsachter binnenvalt.
Natuurlijk zouden we onze koers kunnen wijzigen en een tijdje vlak voor de wind zeilen, dus meer naar het zuiden sturen om daarna halve wind te zeilen, of gewoon een hoek van +/- 30° te maken richting N/W (terug naar boven). Op die manier maak je waarschijnlijk meer snelheid en gebruik je minstens twee zeilen maar zigzag je naar Barbados en maakt dus ook meer mijlen.
(Je moet de wereldkaart er eens bijhalen en een klein pijltje tekenen van rechtsboven naar linksonder (= windrichting) en een lijn trekken van de Kaapverden naar Barbados, dan wordt bovenstaande uitleg direct veel duidelijker.)
Nu schrijft Chris Tibbs in een artikel voor Yachting world het volgende:
It is easy to make a yacht go quickly. But quickly in the right direction? Well, that’s an entrirely different story.
De Sunchaiser II, een Australisch jacht van 14 meter en dus sneller dan onze Narid is twee uur na ons vanuit Mindelo aan de oversteek begonnen en gaat al zigzaggend naar Barbados.
Maar aangezien die nu 180 nm achter ons ligt denken we toch dat we goed bezig zijn
25




Kerstdag dag11
11:57 pm

Gisteren hebben wij een klein beetje kerstmis gevierd en vandaag viert onze Narid feest.
Ze kraakt eerst een flesje wijn en gaat dan, zo zat als een patat, lekker de beest uithangen en fuiven met de golven.
Of was het in de omgekeerde volgorde?
Soit, we hebben er ons werk mee.
De bilg uitkuisen voordat ook wij in hogere sferen geraken van de geur alleen al en ons vasthouden en tegenhouden en in alle mogelijke bochten wringen om maar niet omver te vallen.
’s Avonds vertelt Herb ons dat het nog niet voorbij is. Vannacht zullen de wind en de golven nog een tandje bij steken en vanaf morgenmiddag wordt het dan terug wat kalmer.
Hij raadt ons aan het kerstdiner nog even uit te stellen, maar dat is geen enkel probleem want dat zwemt nog rond!


24




De oversteek dag 10
9:56 pm

Dag 10
In de vroege ochtend kalmeert de zee een beetje maar volgens de gribfiles zal het niet van lange duur zijn. Straks in de namiddag zullen we ons alweer schrap mogen zetten.
We profiteren alvast van het rustige moment en bakken brood, cake en voor de lunch- nu de oven nog warm is - een Spaanse tortilla.
De vislijn hangt ook al efkes uit en met een beetje geluk hebben we voor kerstavond verse vis met pommes dauphinois en prinseseboontjes.
In de bakkist doe ik een minder leuke ontdekking. Het flesje chilisaus is open gegaan en 1 etenswarenbak is helemaal ondergesmodderd. Emmer en vod worden er bij gehaald en ik denk bij mezelf:
Zie mij hier nu staan, kerstavond in mijn blootje en midden op de oceean bakkisten staan uitwassen.
Zoals gezegd krijgen we voor onze kerstmis ‘waves’, grote zelfs, nog een beetje hoger als gisteren.
Herb doet er zelfs nog een schepje bovenop en geeft ons een ‘gale’ (= stormachtig weer).En onze avond ziet er als volgt uit:
Een half glaasje wijn als aperitief met chips
Verse boterham met paté en koffie
-geen vis gevangen en corned beef met aardappelgratin?….Neeje…
-cardanisch vuur slaat 90° uit bij deze golfslag, vinden we een beetje gevaarlijk om te koken
Crème Catalana
Omkaderd met een streepje muziek op een dansend schip
24




Vanop de atlantiche oceaan
6:49 pm

Vanop de atlantiche oceaan
wensen wij iedereen een zalige kerst en prettige feestdagen.
Hartelijk bedankt voor de vele berichtjes via de web site,die door mijn broer Marc naar de boot worden gestuurd
en airmail die wij direct op de boot ontvangen

Dirk en Anneke S/Y Narid






Oversteek dag 9
9:55 pm

Dag 9
Herb, de weerman is een man naar zijn woord. Hij had ons golven van 15 tot 18 voet beloofd (ongeveer 5 meter) en die hebben we gekregen, of ‘t zal dan toch niet veel schelen.
Bovenop die golven hebben we nog eens 7bf wind in onze nek (allé, in onze rug eigenlijk) en je zult je dus wel kunnen voorstellen dat het er heavy aan toe gaat vandaag.
Het voordeel van deze weersomstandigheden is dat we zo’n beetje vooruit vliegen en ons dagrecord verbreken : 160 nm op 24uur!!!
Om straks niet in de donkere te moeten lunchen verzetten we de boordklok naar utc-1 en we zullen er nog wat aan moeten draaien want zelfs nu in onze ‘nieuwe tijd’ komt de zon maar pas piepen na 08.00u.
Heel de middag heeft onze vislijn buiten gehangen maar niks hé…volgens Dirk gaan we nu te snel voor de vissen.
Ja zeg, ‘t is ook niet rap goed voor die beestjes hé, de ene keer zijn we te traag en de andere keer te snel…






Oversteek dag 7 en 8
6:49 pm

21/12
De wind is serieus afgezwakt tot een luttele 10 kn, de zee is zo goed als plat en wij lopen met moeite 3,5 knopen.
Het is zo lekker rustig aan boord dat we bijna vergeten midden op een oceaan te zitten en dat ik de fluitketel vergeet vast te zetten als ik begin te koken.
Bwam…daar gaat de ketel weeral eens de grond op en het water sijpelt de bilg in bij de voorraad blikjes.
Oh nee…dat ziet er niet goed uit…dat was één keer teveel, nu is hij perte tôtal.
De schade: een dikke bluts erbij (niet zo erg) en het handvat eraf gebroken (wel erg!).
‘En, hoe gaan we nu koffie drinken ?’ vraagt Dirk
Ja,goeie vraag….ik weet het ook niet.
In een gewone kookpot kunnen we natuurlijk ook wel water koken, maar krijg dat eens in een tas gegoten terwijl je zelf van het naar hér geslingerd wordt.
Ineens besef ik hoe belangrijk die stomme moor wel niet is. Stel je voor dat je ’s nachts tijdens de wacht geen jatche koffie meer kan drinken! Ik moet er niet aan denken.
Gelukkig vindt Dirk in zijn materiaalkoffer nog een stuk stanley steel hiltiband, maakt daar een nieuw handvat van en schroeft het op de ketel. Nog een stukje isolatie rond het nieuwe handvat, een koordje om de fluit op zijn plaats te houden en onze fluitketel kan nog wel mee tot in Barbados.
’s Middags zwakt de wind nog wat af en we lopen nu zelfs te traag voor de vissen.
22/12
Om 07.00 rammelt het op het dek. De schoot van de genua is losgekomen, de fokschakel (omdat we de boom gefixeerd hebben gebruiken we nu eigenlijk een schoot van de bollejan) is op het dek gevallen en de genua flappert.
Of, er is een koord losgekomen en het voorste zeil dreigt ervandoor te gaan zonder ons.
Eerst twijfel ik of ik Dirk wel zal wakker maken, ik kan gewoon de genua oprollen en verder zeilen op de fok alleen, maar omdat we al zo traag gaan en dan misschien helemaal stil vallen roep ik toch maar.
Na één uur en drie keer de boom los te maken en terug vast te zetten zit alles eindelijk weer op zijn plaats.
Een beetje later trekt de wind aan en omdat de zee zo lekker plat is lopen we al direct terug 5 kn.
De vislijn hangt ook uit en opeens krrrrrrrrrr…de winch ratelt…beet!
Ik haal de lijn binnen en zie een grote donkere schaduw in het water en een vin erboven uitsteken.
‘Trekken’ roept Dirk, maar die koekoek van ne vis bijt de voorloper van de haak door en gaat de kloten op !
Weeral een haak naar de haaien… dat wordt wel een dure aangelegenheid hoor dat vissen.
In de namiddag slaat het weer om. De zee bouwt zich op en in de verte kleurt ze wit en donkergrijs. We zien slecht weer en regen op ons afkomen en halen juist op tijd de fok binnen. 30 knopen wind suizen er rond onze oren en de golven bruisen ontstuimig in het rond.
Dat ziet ernaar uit dat de rust voorbij is.






Atlantische Oceaan I
12:00 am

15/12 Vanmorgen ziet het er al veel rustiger uit. De Otahi is al vertrokken en zal ons via de VHF laten weten hoe het daarbuiten zit met de zee en de wind.
Gisteren hebben we van James en Freya afscheid moeten nemen, zij gaan direct naar Grenada door , nog zo’n 200nm verder dan Barbados. Van daaruit gaan ze een klein rondje Carieb maken en tegen de zomer van 2009 terug richting huiswaarts zeilen , naar Darthmouth in Engeland.
Om 11.30 is het dan zover , we gaan ankerop en het is precies of het weer harder beginnen waaien is. We vliegen er meteen in en sjeesen door het kanaal Saõ Vicente - Santo Antaõ tegen 7 kn bij 7 bf N/NO wind (= wind van achter).
Dat gaat goed zo en volgens de GPS zijn we binnen 13 dagen in Barbados tegen dit tempo.
Vijf uur later vallen we plots stil…is de wind dan toch opgeraakt?!!
Nee nee, we zitten in de windschaduw van Santo Antaõ. De zee blijft anders wel ruw met golven van zeker 4 meter en omdat in zulke condities de kombuis gesloten blijft noemen we dat boterhammenweer.
Vlak voor ik eronder duik, om 20.00 dus, komt de wind weer tevoorschijn en doet precies wat de gribfiles van haar verwachten: tussen de 20 en 25 kn O/NO waaien.
Tijdens mijn wacht van 02.00 tot 08.00 is alles rustig maar daarstraks ging de zee nogal tekeer zeg, ik werd van de ene kant van het bed naar de andere kant gesmeten tot ik er wakker van werd.
16/12
Er staat een bescheiden bries van 5 à 6 bf O/NO exact zoals de weerberichten voorspeld hadden.
Wij avanceren goed, golf op golf af, berg op, berg af en ik weet niet goed of we vooruit geblazen of geduwd worden maar dat doet er niet toe - we lopen rond de 6 kn recht op ons doel af.
In de keuken heerst er chaos en kom ik een hand of 3, 4 te kort.Op het menu staat gebakken patatjes, varkenslapjes, koolsla en gebakken ui voor mij. Jaja ge hebt dat goed gelezen: ajuin…we zitten niet in de Parkstraat in Houthalen hé maar in de Narid op de Atlantische Oceaan!
Terwijl ik de aardappelen omdraai in de pan schuift de gesneden kool van het bord, valt het vlees in de gootsteen, vliegt het bestek in t rond en de ajuin de grond op.
“Zeg schat” roep ik “Kunt ge die boot nu eens geen twee minuten stil houden!”
Dat ze nog geen antislip borden hebben uitgevonden waar vlees en groenten mooi op blijven liggen…
Enfin, het hotsen en botsen wordt er in de loop van de dag niet beter op en tegen de avond ben ik mooi versierd met blauwe plekken.
17/12
Het is bewolkt vandaag en net wanneer wij de genua uitbomen regent het. We hebben ongeveer een half uur werk om de spiboom te fixeren (zo monteren dat die kan blijven staan, ook als we de genua oprollen) en er een paar extra lijnen aan te bevestigen en als wij hiermee klaar zijn is de regen ook klaar…
Na de lunch zeg ik tegen Dirk dat het tijd wordt om te beginnen met vissen. We zitten nml door de voorraad vers vlees (geen paniek…we zijn nog niet begonnen aan de blikken goulash, stoofvlees, worstjes, …).
“Oké” zegt Dirk ” en hoe groot wilt ge uwe vis hebben?”
“Och zoooooooooo groot, als de kop en de staart er dan af zijn hebben we 2 mooie filets over”
” Dus een 70cm ongeveer”
Een half uur later heeft hij beet….en ge gelooft het misschien niet, maar hij haalt een vis van 70 cm binnen!!!
“Alstublieft schatje” krijg ik nog te horen.
Verhongeren kan je hier anders niet, je gaat gewoon met je pan buiten staan en even later ligt die vol vliegende vis, als je niet oppast vliegen ze zelfs naar binnen. Alleen zijn ze naar het schijnt niet zo lekker en zitten vol graten.
Ik dacht altijd dat vliegende vissen gewoon goed en ver uit het water konden springen en daarom zo genoemd worden, maar deze hier hebben echt vleugels. Ze springen uit de zee, vliegen zo snel als vogels vlak boven het water, veranderen onderweg zelfs van koers en plonsen er dan terug in want landen kunnen ze zo goed niet.
Vandaag melden we ons voor de eerste keer aan bij Herb.
Herb is een Canadese radioamateur én weerman die de Atlantische Oceean nauwlettend in het oog houdt. Al jaren voorziet hij yachties van persoonlijke weerberichten en als je de geruchten mag geloven zit hij er bijna nooit naast met zijn voorspellingen. Om 19.30 utc moet je je positie doorgeven en een kwartier later ongeveer roept hij iedereen één voor één op en vertelt je welk weer je de komende 24 (tot 72) uur mag verwachten.
Voor ons ziet aller er goed uit, de wind zou vannacht luwen tot 15 kn maar voor de rest geen vuiltje aan de lucht.
18/12
De dag begint bewolkt maar het wordt toch nog een mooie, warme, zonnige dag.
Aan de radio heb ik mijn handen vol, het is daar weer gezellig druk.Ik maak een praatje met on4axu, on3jf, ea8on6gv, on5ab, on4bhq, on4agp, on4ach, on4aef, os8a, on3cyv en on9cb.
Het is fijn dat zoveel mensen ons aanroepen, zeker nu we hier midden op de oceaan liggen rond te dobberen en ik wil toch eens even iedereen bedanken die al een QSO met ons gemaakt heeft.
De vis die Dirk gisteren gevangen heeft kunnen we niet terugvinden in ons visboek. Hij lijkt heel erg op een goudmakreel, maar dan met een andere kop, nu kan je volgens de Pilot alle zeevissen van deze streek eten en wagen het er dus op.
Vooraleer ik hem in de pan gooi fileer ik hem (nog wat oefening en een goed mes zouden zeker van pas komen) en haal twee mooie witte stukken vlees van de graten.
Zo gewoon rauw smaakt hij al lekker maar ingesmeerd met wat citroensap, daarna gewenteld in bloem en gebakken in olijfolie met een teentje look is hij gewoon af!
Herbs voorspelling van gisteren komt uit, de wind is gezakt tot een 15 kn, onze snelheid tot 5 kn en we steken een zeiltje bij.
Eerst vieren we de giek helemaal tot hij niet verder meer kan in de tegenovergestelde richting van de spiboom. Dan hijsen we het kotterzeil aan de tweede voorstag en bomen die uit door het leioog ervan aan de giek vast te maken. Nu zijn we opgetuigd volgens de typische passaatzeilvoering en vlinderen over de oceaan.
Gaat wel een stukje sneller, we lopen al terug 6 kn.
19/12
Dirk bakt brood.
Omdat we door de yoghurt zitten en geen kruimeltje brood meer over hebben had ik als ontbijt porridge klaargemaakt. Was niet slecht maar nu ook weer niet voor elke dag, tenzij ik alle dagen een vers broodje zou willen hebben;-))
De dag verloopt rustig en de zee is kalm, behalve wanneer ik mijn kookpotten tevoorschijn haal. Het grootzeil uithalen om wat stabieler te liggen helpt gene sikkepit…in tegendeel zelfs.
Tijdens mijn wacht komen we een squalls tegen. Squalls zijn kleine regenwolken die heel snel bewegen en naast regen gewoonlijk ook veel wind bij hebben.
Onze Narid stuift er ineens vandoor en als ik boven ga kijken wat er allemaal aan de hand is sta ik midden in de plensende regen, 5 minuten later zijn regen en wind alweer verdwenen. Drie stuks passeren er vannacht en ik heb er spijt van dat het donker is, anders kon ik van de regen gebruik maken om ons bootje een beetje op te frissen en haar van dat Afrikaans stof (harmattan) te ontdoen.
20/12
We merken goed dat we naar het westen zeilen, iedere dag wordt het iets later licht. Omdat we geen idee hebben in welke tijdszone we nu zitten, hebben we de boordklok op utc gezet met als gevolg dat het pas begint te dagen na 08.00 en klaar blijft tot 20.30. Is raar, voelt aan of er iets niet klopt…
Dirk hangt de vislijn nog eens uit en gaat een middagdutje doen.
De vislijn ligt plat in de kuip en de molen staat vrij zodat de visdraad die over een winch is gerold op zijn beurt , door spanning op de draad, kan aflopen. Als de winch begint te draaien maakt die een ratelend geluid en horen we als er een vis aan de haak hangt.
Net als ik de vislijn vergeten ben loopt de winch af.
‘We hebben beet’ roep ik ‘ wat moet ik doen?’
Dirk spurt zijn bed uit, gooit de draad van de winch en haalt de lijn binnen.
Er hangt een pracht exemplaar aan, nog iets groter dan twee dagen geleden met een groene rug en knalgele buik. Hij laat zich niet zomaar binnen trekken en vecht voor zijn leven. Op het laatste moment, hij hangt al uit het water ter hoogte van de zwemtrap, bijt jij de stalen haak door en verdwijnt.
Shittt….daar gaat onze lunch van morgen met onze haak!
Een tweede lijntje riskeren we niet, de lucht ziet er ineens zo raar uit. Links en achter ons is de hemel donkergrijs en we verwachten vies weer. Voor alle zekerheid halen we de fok binnen en wachten tevergeefs (gelukkig maar) op onweer.


VERTREK
11:04 pm

Om 11.30 gaan we ankerop, richten de boeg naar het westen en beginnen aan onze tot hiertoe langste oversteek van 2018 nm naar Barbados die +/- 2 weken zal duren.
Op www.shiptrak.org kan je onze vorderingen volgen, als je in het kaartje” on3da” invult.
Het verslag van de eerstvolgende 5 dagen op de oceaan is bijna klaar en zal kortelings volgen.




GEDULD RAAKT OP
11:03 pm

De wind geeft nog altijd goed van katoen en de kapitein wordt ongeduldig.
Als we het vertrek met nog een dag uitstellen, zijn we dan weer watjes of juist verstandig, vragen we ons af.
Na even rondkijken en te praten met meer ervaren zeilcollega’s blijkt het tweede geval het juiste te zijn. Niemand zeilt vandaag uit.
Er komt zelfs een beschadigde boot binnen! Boegspriet gebogen en zijn twee windgenerators gehavend.’t Stuift daarbuiten dan precies toch nog goed.
Oké dan, nu moeten we zeker niet meer twijfelen en wachten nog een dagje langer…nieuwjaar in Barbados halen we toch al niet meer dus hoeven we ons ook niet meer te haasten.
Nu alleen maar hopen dat de wind morgen niet uitgeput is en er de brui aan geeft.
Stel je voor, morgen windstil…..


13




GEDULD
10:58 am

Tjonge jonge …wat waait het hard. Je zou zo denken dat de wind zich ergens druk om maakt. Er staat hier een gemiddelde van 35 kn wind met pieken tot 49 kn en volgens de weerberichten zit er nog niet direct verandering in.
En wat nu…?
Wachten totdat de wind is uitgeraasd.
Onderweg kunnen we natuurlijk ook veel wind of nog erger, storm tegenkomen, per slot van rekening kan niemand 14 dagen vooruit kijken maar het spreekwoord zegt:
‘Een geduldige kapitein heeft altijd goede wind.’
Aan boord van de Narid waait het ook.
Ik had van Elgard een cd-tje met Kaapverdische muziek te leen gekregen en dat zit nu geblokkeerd in de cd-lader. Ik heb de lader er nochtans niet ondersteboven ingestoken evenmin als de cd en volgens mij kan je er niks verkeerd mee doen maar feit is dat alles vast zit. Nu hebben we eindelijk goede muziek aan boord (kadootje van mijn zus en schoonbroer) en straks gene speler niet meer.
Enfin, Dirk vijst het hele zaakje uit elkaar, haalt de cd’s er voorzichtig uit en draait alles terug in elkaar. Op hoop van zegen steekt hij er 1 schijfke in om te proberen en …jaja ‘let ’s play the music…


12




WIJ ZIJ KLAAR
10:57 am

Nog even naar de markt verse groenten kopen, diesel tanken en dan vertrekken. Dat is de bedoeling maar de wind waait onze planning in ‘t honderd.
Ten eerste vind ik mijn goesting niet op de markt. Veel keus hebben ze hier niet en de courgettes komen er zo langzamerhand langs ons oren uit. Ik scoor wat patatten die we vanaf nu (op z’n onbelgisch) als groenten gaan eten, bataten (zoete aardappels) en een koppel bananen.
Dirk heeft meer succes met zijn diesel, ttz aan de pomp hebben ze genoeg maar hij moet er wel jerrycan per jerrycan zelf achter lopen. 55liter (125 CVE/l of 1,14€/l) vloeibaar goud verdwijnt er weeral in de tank, ‘t is zo precies of er een gat in zit!
Eigenlijk zijn we nu helemaal klaar om te vertrekken maar het weer ziet er niet goed uit. In plaats van te starten vragen we gribfiles op en bestuderen allerlei weersites op internet die ons doen besluiten de oversteek met een dag uit te stellen.


11




Santo Antão
10:56 am

We hebben vroeg afgesproken met James en Freya om eerst nog een tasje koffie te drinken en dan om 7.30u de ferry te nemen naar Santo Antão, het eiland hier vlak voor.
Zoals gewoonlijk zijn James en Freya goed op tijd en…ze hebben een verjaardagscake voor mij bij!
Een zelfgebakken chocoladecake met sinaasappelflavour , geglaceerd met fondant en versierd met brandende kaarsjes…!!!
De overtocht naar Porto Novo op Santo Antão duurt maar een klein uurtje maar Jezus Maria Jozef, die ferry wiebelt nogal…’t Is om zeeziek van te worden!
‘Geef mij maar mijn zeilbootje zene’ zegt Dirk.
Het is hier de bedoeling om net zoals op Saõ Nicolau een aluguer te nemen en ons naar de andere kant van het eiland te laten rijden. De rit begint ook hetzelfde als de vorige keer maar algauw zien we pijnbomen, ecalyptussen, naaldbomen, geiten, koeien,…
We klimmen helemaal naar boven en rijden vlak langs de reeds lang uitgestorven krater aan de rechterkant en een afgrond aan de linkerkant. Het is hier fantastisch mooi pet prachtige vergezichten, precies Oostenrijk maar dan veel warmer.
De Santo Antanen (?) hebben hun eiland ook mooi onderhouden , op elke berg waar ze aan konden hebben ze terrassen aangelegd en bomen geplant om de zeldzame regen vast te houden en het eco-systeem in ere te houden. Het resultaat is schitterend en in dit sprookjesachtig landschap verwacht je elk moment een hobbit tegen het lijf te lopen.
Eens aan de andere kant valt er niet veel te beleven en nemen we een pick-up aluguer naar nog een dorp verder.
Dit ritje achter in een laadbak heeft wel iets maar is absoluut ongeschikt voor gevoelige bipsen.
Om 18.00 zijn we terug van ons uitstapje en ik kan je naar eer en geweten vertellen dat de Kaapverden een bezoek meer dan waard zijn en niet enkel en alleen bestaan uit zand en rotsen. In Palmeira had ik de indruk dat hier nog veel armoede is, maar hoewel men hier niet in weelde leeft heeft de doorsnee Kaapverdiaan (?) het volgens mij toch niet slecht. Het is ook een vriendelijk en vrolijk volk dat wreed goede muziek maakt.
Voor mijn verjaardag neemt Dirk me ’s avonds mee uit eten in een chique, sfeervol restaurant met live-music waar heerlijke typische gerechten worden geserveerd.
Hmmm…het was een mooie dag om te verjaren.


10

Dec




MINDELO
10:55 am

De 12de december willen we vertrekken naar Barbados. Van hieruit is dat nog 1019 nm (of +/- 3700km) en aan een gemiddelde van 6 kn per uur zou dat dus 13,5 dag duren. We hebben dan 5 dagen speling ingeval van weinig wind of iets dergelijks (hopelijk geen storm) om nieuwjaar op vaste bodem te vieren. Omdat we ons in Las Palmas al hadden voorbereid op de grote oversteek zijn we nu zo goed als klaar. Nog juist de diesel terug aanvullen en eventueel wat verse groenten en fruit kopen.
Omdat we tijd over hebben profiteert Dirk ervan om ook de olie van de motor te verversen en nieuwe filters te steken. In Las Palmas had hij er twee gekocht maar wat blijkt nu…? De filters passen niet!!
De chandler daar had hem een goedkoper merk van filters meegegeven met de verzekering dat die passen op een Perkins Prima Marine motor van 50 pk…Moet je dus niet geloven…
Oké, dan zit er niets anders op dan hier in Mindelo op zoek te gaan naar een goede filter en nemen voor alle zekerheid de oude mee in een plastic zakje.
Eerst wandelen we naar het tankstation, die sturen ons door naar ??…ik weet niet wat er juist op dat papiertje staat maar we nemen de bus, worden er ergens afgezet en na een paar keer vragen komen uit aan een winkel voor motoronderdelen.
Hier vangen we bot, maar 500m verder is er een andere winkel waar we ons geluk nog eens kunnen beproeven. In de tweede winkel worden alle filters uit de kast gehaald, ze worden allemaal gepast en gemeten en uiteindelijk schiet er 1 over die ‘bijna’ goed is. De gast die hier werkt neemt ons dan mee in zijn auto naar nog ergens anders maar zonder resultaat.
Uiteindelijk kopen we op hoop van zegen de filter die ‘bijna’ past.
‘Bijna’ is dus niet goed genoeg en Dirk krijgt de filter niet op de motor gedraaid..miserie miserie wat nu..?
Onze Franse buurman en tevens mecanicien zegt tegen Dirk dat hij er gerust de oude filter terug mag opvijzen.Volgens hem is die nog zo goed als nieuw na 250 draaiuren en kan die er nog ettelijke uren tegen.
‘Doe maar’ zegt hij tegen Dirk ‘en ge moet er echt niet van wakker liggen, dat kan echt geen kwaad, zeker niet als je de motor maar een uurtje of 2 per dag laat draaien voor stroom te maken. En je mag gerust op je twee oren slapen hoor..’
Zo gezegd zo gedaan en nu maar hopen dat hij gelijk heeft.


9




SAO VICENTE
11:53 pm

Om 7.00u zouden we willen vertrekken naar Mindelo op het eiland Saõ Vicente , alleen lukt dat zo vroeg opstaan zo goed niet meer de laatste tijd.
Na 3 keer op de wekker te kloppen zodat die stopt me lawaai maken (en die trekt zijn eigen dat niet aan hé… die begint telkens weer opnieuw de piepen!) steek ik mijne kop eens buiten en zie de “Otahi” zijn zeilen hijsen. Hoog tijd om ook in gang te schieten, straks kunnen we hen niet meer inhalen.
Een uurtje later als voorzien hijsen wij ook het grootzeil maar dat heeft niet veel avance…er staat helemaal gene wind.
Freya roept door de marifoon dat ze terug gaan ankeren en wat gaan wachten op wind. Als die vanavond nog niet te voorschijn is gekomen dan zouden ze op motor naar Saõ Vicente varen. Wij gaan door en kunnen, zoals Dirk voorspeld had, lekker zeilen eens we uit de windschaduw van Saõ Nicolau zijn en het eiland achter ons ligt.
De vislijn hangt zoals gewoonlijk uit en wonder boven wonder horen we de molen ratelen.
Jaja…ik geloofde er zelf ook niet meer in maar we hebben beet!!
Dirk haalt zijn eerste tonijn van 40 cm en 450 gr binnen. Zo’n schoon viske…’t is zonde om dood te doen.
We zijn zo druk bezig met de vangst dat we vergeten rond te kijken en het scheelt niet veel of we botsen op Santa Luzia.
We kunnen nog juist op tijd opkruisen, maar de meters water onder de boot worden minder en minder. Op de kaart staat er helemaal niets aangegeven van een ondiepte en toch zegt de dieptemeter : nog 20m, 18m, 15m,…nu wordt het toch wel spannend…
“Bij 10m gaan we overstag” zegt Dirk en we zetten ons klaar in positie.
16m, 20m, 25m …pffffffffff
De Pilot schrijft dat de zeekaarten van de Kaapverden niet voor 100% betrouwbaar zijn en dat hebben we nu dus juist ondervonden.
Ge ziet het dus hé…zeilen kan spannend zijn.
Soit,…de zelf gevangen tonijn is héérlijk, mocht een beetje groter zijn maar hij is om duimen en vingers van af te likken.


8




VILLA RIBEIRA BRAVA
11:53 pm

Saõ Nicolau is bergachtig en zijn hoogste top, de Monte Gordo, ligt op 1304m. Het eiland is vochtiger dan de meeste andere Kaapverdische eilanden en daardoor ook productiever in het verbouwen van fruit, groenten en suikerriet.
Een ritje van Tarrafal in het westen van Saõ Nicolau naar de hoofdstad, Villa Ribeira Brava gelegen in het centrum van het eiland wordt ten zeerste aanbevolen door de reisgidsen.
Na het inklaren gaan we samen met Freya en James op zoek naar een aluguer. De mannen willen graag een pick-up nemen en vanachter in de laadbak op een bankje zitten, maar die rijden niet tot Ribeira Brava, zeggen ze ons en kunnen alleen met een minibus tot daar geraken.
Het eerste stuk van de rit gaat over een nieuw aangelegde geasfalteerde weg in het decor van lavasteen, rotsen en zand. Gaandeweg verslechterd de baan maar wordt het landschap groener.
Ongeveer in de helft zitten we ineens in een oase van groen . Het busje hobbelt en botst (al een geluk dat we niet in de laadbak van een pick-up zitten) over kinderkopjes en langs de kant van de weg worden de moestuinen overwoekerd door (on)kruid en hangen de bomen vol spinnewebbels met kanjers van spinnen erin. Prachtig gewoon!
Plots zijn er ook geen kinderkopjes meer, alleen nog zand en putten en…nog wat verder zijn er wegenwerken aan de gang die eindigen waar de kinderkopjes terug beginnen. Het busje slingert verder over de weg, langs de zee, over de kliffen tot het een uurtje later ongeveer stopt in de stad.
In de hoofdstad met zijn 20.000 inwoners en bijna geen verkeer kan je nog gerust midden over het straat lopen en je bent er door gewandeld voor je er erg in hebt. Wij zouden dit eerder een leuk gehuchtje noemen i.p.v een stad, maar de weg ernaartoe is ongelooflijk zeker de moeite waard


7




TARRAFAL
12:49 pm

Tot 04.00u mocht ik slapen en toen was Dirk zijn pijp ook uit.
Er is echt wel niet zoveel wind en we lopen tegen een slakkegangetje van 3,5 tot 4kn, is om slaap van tekrijgen…!
Om 10.00u UTC heb ik het druk aan de radio. Meestal doet Dirk de verbinding maar die ligt nog zalig te slapen. On4axu is zoals elke dag op post, on3jf hoor ik per uitzondering niet maar wel on7kei, on3vs, on6fc, on4cb, os8a, ea8/on6gv en on7yt met on6zu enne euh……ik denk dat ze dat allemaal waren voor vandaag (sorry als ik iemand vergeten zou zijn)…oh ja, we hebben nog de groetjes gekregen van on3kl en van de nieuwe cursisten van de NOL.
Om 12.00u hoor ik Freya op de VHF “Narid Narid, were are you?” roepen.
Zij zijn juist aangekomen in Tarrafal en dachten dat wij er al lang zouden zijn.
Tijdens de oversteek naar de Kaapverden waren zij 6 uur voor ons vertrokken vanuit GC en waren 6 uur na ons aangekomen in Sal.
Nu zijn we met een uur achterstand op hen vertrokken maar zijn blijkbaar niet altijd de snelste- tijdens de oversteek hadden we geen contact met de Otahi (James en Freya) omdat zij geen transemitter aan boord hebben en de vhf uitzetten om stroom te besparen- want het duurt nog een halfuur voor we hen zien liggen.
Van een Franse boot heeft Freya een stuk vers gevangen vis gekregen (geelvin of zoiets) en nodigt ons vanavond uit voor een visbbq.
Heerlijk.. vers gegrilde vis (zonder graten, enkel 1 knook zoals een tonijn heef) tomaten met verse basilicum overgoten met olijfolie en aardappelsalade…en supergezellig.
6




Saõ Nicolau
12:47 pm

“Hé..” roept Dirk ineens, “de Dahlwinnie komt hier juist binnengevaren”
Dat is een aangename verassing! We wisten dat Frans en Lucia onderweg waren naar de Kaapverden maar hadden hen niet zo snel in Palmeiro verwacht.
Frans en Lucia zijn we in Porto tegengekomen en sindsdien zijn we elkaar steeds misgelopen. We springen gauw ons Bieke in en gaan goeiendag zeggen.
Het is echt leuk om hen weer te zien en ’s morgens om 10.00 houden we een ‘op een goede oversteek en fijn weerziens’ feestje met champagne!
Na al die maanden hebben we elkaar veel te vertellen en vinden het spijtig dat we straks alweer verder moeten.
Moeten is natuurlijk een groot woord, maar wij willen rond 12 december beginnen aan de oversteek naar de Caraïben en hadden graag nog eventjes gestopt in Saõ Nicolau en Saõ Vicente en hebben dus niet meer zoveel tijd over.
We twijfelen toch even om een dag later te vertrekken maar halen uiteindelijk om 14.30 het anker op.
In het begin komt de wind van alle kanten, tenminste…als je 3 kn wind, wind kunt noemen!
De geschatte tijd van 15 uur wordt meteen verlengd met 5 uur.
Tegen 20.30 kruip ik onder z


SKYPEN
12:35 pm

Op kanaal 14 (VHF) roepen we de taxiboot op om aan land te gaan. Zo kunnen de mensen hier een klein beetje geld verdienen en kan ons Bieke veilig aan de boot blijven hangen.
De Kaapverden hebben het niet breed, ze wonen armoedig en ik denk dat ze juist geen honger lijden. Toch zijn ze allemaal netjes gekleed en zien ze er altijd goed gezind uit.
We spreken om 15.00 terug af met de taxikapitein, dan hebben we tijd genoeg om te internetten en skypen, en onder de middag te proeven van de lokale keuken.
Aan de rand van Palmeira is een ‘internetcafé’ met 3 brandnieuwe computers . Internetten is hier wel een dure aangelegenheid, 3€ per uur, maar ja, die computers moeten wel afbetaald worden hé.
We kunnen skype niet downloaden om even te telefoneren maar vragen of we straks met onze eigen laptop mogen terugkomen. Geen probleem is het antwoord, kom gerust terug.
Geen enkel restaurantjes is open en met grote honger slenteren we 2uur te vroeg terug naar de kade maar lang hoeven we niet te wachten, een cola later is onze kapitein er al.
Later op de dag staan we met onze laptop terug in het internetcafe. De skype verbinding is perfect en we stellen het thuisfront gerust dat we goed zijn aangekomen. De rekening die we daarna gepresenteerd krijgen bedraagt 7€! Volgens de eigenaar van de shop kost skypen hem veel meer dan internetten en vraagt hij daarom het dubbele van de prijs.
Met tegenzin betalen we de woekerprijs en voelen ons een beetje afgezet.
Langs de andere kant begrijpen we wel dat hij boos is dat we met de computer getelefoneerd hebben i.p.v gebruik te maken van zijn internationale telefoon tegen het tarief van 0,50 cent per minuut en leren eruit dat we in het vervolg altijd eerst goed moeten informeren hoeveel een bepaalde dienst kost.
Ondertussen waait de ‘harmattan’ (droge wind die het vuil van Afrika naar de Kaapverden blaast) er lekker op los en vinden we onze Narid terug onder een laag rood-bruin stof.
Alles hangt vol, tot alle koorden en vallen toe en we moeten de eerste tijd (dat maken ze ons toch wijs en hopelijk hebben ze gelijk) niet rekenen op een verfrissend regenbuitje dat alles weer schoonspoelt.






SAL
12:34 pm

Gisteren zijn we niet meer van boord geweest. Met die 32kn wind keken we liever eerst de kat uit de boom, vooraleer de Narid aan zijn lot over te laten.
We hebben de gele vlag of de Q(uarantaine) vlag gehesen, lekker gekookt en vroeg gaan slapen.
Vandaag staan we om 9.00u gereed om in te klaren, we willen juist ons Bieke instappen of we krijgen al bezoek van de Maritieme Politie…oeijejoei…dat begint al goed hier….
‘t Was maar om te zeggen dat we ons moeten verleggen want we liggen in de weg voor de cargo’s die hier aan de kade komen lossen.
Oef…ja, dat doen we dan maar eerst eventjes.
Het inklaren verloopt als een fluitje van een cent. Papiertje invullen, vlaggebrief afgeven (met een kopietje ervan zijn ze ook al gelukkig) en dat was het. We moeten geen pasfoto’s afgeven en er wordt evenmin gevraagd naar uitklaringspapieren van de vorige haven.
We worden wel nog doorgestuurd naar de douane voor een stempeltje in ons paspoort.
Hier buiten naar links, dan naar rechts en dan doet hij teken van altijd maar rechtdoor. Aan de rechterkant van de straat moeten we dan zijn. Oké, wij volgen de aanwijzingen maar na 5 minuten zijn we Palmeira al uitgewandeld.
We doen het nog eens over en uiteindelijk na drie rondjes vinden we de douane, vlak om de hoek van het havenkantoor!
Na een stempel en 2 € zijn we dan officieel in de Kaapverden.
Nu nog aan Kaapverdisch geld geraken, de Escudo Caboverdinos of CVE (1€ = 110VCE). Daarvoor moeten we 2 mijl verder naar het volgende, grotere dorp Vila do Espargos en nemen de aluguer (minibusje dat pas rijdt als hij vol zit).
Op het eerste zicht vind ik het hier wel leuk in de Kaapverden, héél anders als we tot hiertoe al gezien hebben. Ze hangen hier maar een beetje rond op straat, zijn heel relaxed en alles gaat langzaam, maar ze zijn ook vriendelijk en ik voel me hier zeker niet onveilig. Dirk weet nog niet goed wat hij ervan moet denken en houdt zijn oordeel nog even beraad.


3




van 28/11 tot 3/12 NAAR AFRIKA
10:42 pm

DAG 1
De eerste nacht verliep vlotjes en rustig.
We hadden wel grote honger toen we om 18.00 vertrokken maar de eerste uren was het helemaal geen kookweer, zelfs niet voor het gemakkelijke eten. Ik had anders een portie goulash (van de week klaargemaakt en vacuüm verpakt voor onderweg) die alleen maar warm gemaakt moest worden, maar met die hoge golven had ik schrik dat het vlees niet in de pot zou blijven zitten. We hebben dan maar gewacht tot we Gran Canaria voorbij waren om te eten en met de wind in de rug en de golven mee zaten we 3 uurtjes
later aan tafel.
s’Nachts werd het wel koud, heel koud zelfs en zitten in vol zeilornaat op wacht.
Vandaag is de zee veel kalmer en lopen we lekker tegen 7kn. We schommelen wel wat maar het is goed te doen en zeker niet te vergelijken met de overtocht van Portugal naar Madeira, toen zaten we precies in een wasmachine. Het blijft wel fris, onder de buiskap gaat het net maar in de kuip is het veel te koud om te zitten.
Hoe zit dat eigenlijk met die ‘zwembroekroute’ vragen we ons af, hebben we een afslag gemist of zo?
Het wachtritme zit er ook nog niet echt in en we wisselen elkaar af in bed. We wachten zoals de vorige keer: Dirk van 20.00u tot 02.00u en ik van 02.00u tot 08.00u. Lijkt meer op een shift dan op een wacht en de meeste zeilers wisselen om de 4 uren maar met zes uur slaap achtereen voelen wij ons lekker uitgeslapen. Een middagdutje of een ochtenddutje voor mij maakt het aantal uren rust per dag helemaal compleet.
Van de ‘September’ ontvangen we mail dat ze gisteren vertrokken zijn vanuit Gomera richting Sal. Is leuk om weten, nu voelen we ons niet zo alleen op de oceaan en we spreken af om contact te maken via ssb op 7077.
DAG 2
Ik heb heerlijk geslapen en mijn wacht vliegt voorbij. De wind is een beetje afgenomen en we lopen nog maar een knoop of 5.
Nu is het wel zo dat Dirk de zeilen s’nachts reeft (kleiner maakt) en ik verdenk hem ervan dat wanneer het mijnen toer is om de honneurs waar te nemen hij nog een beetje extra reeft. Kwestie van gerust te kunnen slapen. Voor ik het roer overneem zegt hij ook elke keer:’Niet aan de zeilen komen hé, de wind trekt soms nogal goed aan. Laat ze zo maar staan, ze staan goed zo’.
Dus ’s nachts gaan we altijd wat langzamer maar 5 kn is zéker niet slecht.
In de loop van de dag neemt de wind nog wat af en denken we eraan om de genua uit te bomen (een lange paal horizontaal monteren vanaf de mast tot de achterste punt van het voorzeil, zodat het zeil niet meer kan invallen of flapperen) maar we vertrouwen die donkere wolkjes aan de horizon voor gene meter. Dirk vreest dat er veel wind en regen in zit en we laten de boel zoals hij is. Gelukkig hebben we de wolken verkeerd geïnterpreteerd en worden we niet nat maar verliezen wel nog 0,5 kn van onze snelheid.
Op een gegeven moment horen we op de VHF: “sailyacht, sailyacht right in front of me, this is cargoship ‘huppeldepup’ and I will pass you on your port”.
“Okay” antwoorden we “we will change our course a bit more starboard, thank you very much and have a good trip”
Vriendelijke kapitein…als ze allemaal zo zouden uitkijken en ons oproepen als we op ramkoers liggen, dan zouden wij geen wacht moeten houden en konden we gewoon lekker met z’n tweetjes gaan slapen…
DAG 3
Er komt maar geen einde aan deze nacht, die blijft en die blijft en die blijft duren…
Om 7.00 begint het eindelijk te dagen, oef…er is dan toch eindelijk een nieuwe dag aangebroken, nog een uurtje en dan mag ik nog eens gaan slapen.
Dag drie is een moeilijke, vervelende dag en als ik me goed herinner was dat vorige keer ook zo. De uren kruipen voorbij en een goed boek doet de tijd niet sneller gaan.
Het is ook nog altijd veel te koud om buiten te zitten en overtoer zitten we in de ingang, bovenaan het trapje, uit te kijken naar schepen.
Dirk heeft tijdens zijn wacht 1 cargo heel in de verte gezien en in de loop van de dag zien we er nog eens 2 op een veilige afstand van ons vandaan.
Om 18.00u maken we de eerste verbinding op ssb met de September en als we onze posities uitwisselen zien we dat we maar 25 nm van elkaar zitten. We spreken af om 3x per dag contact te maken om te checken of alles in orde is.
DAG 4
’s Nachts maken we een schuiver en lopen uit het roer. Door teveel druk in de zeilen komt de boot heel schuin te liggen op het water en als het roer boven het water uitkomt wordt de boot onbestuurbaar. De boeg (=punt) draait zich dan heel snel naar de wind toe en wauw….dat is even verschieten. Is zo’n beetje hetzelfde als aquaplaning of uit de bocht vliegen met de auto.
Eerst vliegen we naar rechts en daarna naar links.
Om de adrenaline helemaal te laten vloeien breekt er dan ook nog eens een golf in de kuip.
Al sjans dat Dirk juist terug binnen is want dat was een serieuze douche geweest..de kuip staat voor de helft onder water.
Ondertussen ben ik lekker aan het slapen en mis al de fun en de sensatie.
Voor de rest van de dag valt er niet veel te beleven en geen schip te bespeuren in de wijde omtrek. We geraken wel in een bepaald ritme en ‘tijd’ verliest zijn greep op ons.
Om 18.00u horen we dat de September een mooie bonito van 2,5 kilo gevangen heeft. Het water loopt ons in de mond en Dirk gaat gauw een lijntje uitzetten.
DAG 5
Weer een ganse nacht voor niks op de uitkijk gezeten, het lijkt wel of we alleen op de wereld zijn.
Aan de vislijn hing vanmorgen geen vis noch haak. Een of andere grote vis is ermee gaan zwemmen. Zonde…ik had Dirk anders beloofd dat wanneer hij vis vangt ik 2x per dag zou koken, maar het ziet ernaar uit dat we boterhammetjes eten van de middag.
Vandaag heb ik anders wel iets nieuws bijgeleerd nml dat je wortelen niet kan pekelen, op azijn zetten gaat en inblikken ook, maar zout hebben ze niet graag.
De groentebak in de bakkist stond onder water - door die breker van gisteren- en de wortelen lagen daar samen met de patatjes en de courgettes en …te dobberen. Ik was alle groenten netjes af met zoet water en deb ze droog, maar tegen de avond zien de wortelen zwart.
Nu moet ik wel toegeven dat ze, eens geschild, eruit zien zoals ze er horen uit te zien en gestoofd met een bouillonblokje nog even lekker smaken. (we hebben nu wel voor 3 dagen gestoofde wortelen!)
De temperatuur begint eindelijk een beetje op te lopen, volgens Dirk wordt het zelf té warm want die schiet alles uit, behalve zijn sokken…schoon zicht zenne.
DAG 6
Al drie nachten geen schepen gezien, of misschien toch? Heel in de verte zie ik precies een klein wit lichtje, zou dat de September kunnen zijn?
Telkens als we contact met elkaar hebben wisselen we de posities uit en tot groot jolijt van Dirk halen we de September langzaam maar zeker in.
Doordat de September 2 m langer is dan de Narid zou die normaal gezien vlot 1 tot 1,5 knoop sneller moeten lopen dan wij, maar het ziet ernaar uit dat wij sneller zijn!
De dag vliegt voorbij, of moet ik zeggen de halve dag want van 9.00 tot 12.00 dut ik nog eens lekker.
Om 16.00 komen we aan in Palmeira op het eiland Sal vlak vóór de September!
Yes………we hebben het weer gehaald, juist nog even ankeren en dan kunnen we de champagne opentrekken op een geslaagde overtocht.
Hier is geen jachthaven zoals we ze gewoon zijn, alleen een mooi beschutte baai met véél boten en véééél wind. Ja amaai…32 kn wind en daarin moeten we ankeren?
Poging 1 mislukt grandioos en we enteren bijna een Franse boot.
“Je hebt 50 pk’s onder uw gat steken” zegt Dirk voor poging twee “Gebruik die dan ook alle 50 om de boot mooi recht in de wind te houden!”
Ik ga vol gas vooruit en vol gas achteruit en ja…misschien zal ik het ooit nog wel eens leren…
eil en misschien mag ik wel uitslapen want Dirk denkt het nachtje door te doen.

zaterdag 1 november 2008


GOUDEN STER
10:39 pm

Dirk stelt voor om vandaag een gouden sterretje in ons logboek te schrijven.
Prima idee vind ik en helemaal niet zo moeilijk als je voor anker ligt.
Maar wat willen we daar nu eigenlijk mee zeggen hé?
Wel, de dagen dat je helemaal geen geld uitgeeft mag je als zeiler in je logboek markeren met een gouden ster. De meeste zeilers proberen natuurlijk zoveel mogelijk sterren te verzamelen want hoe meer sterren, hoe langer je kan achterblijven.
Alle dagen goud verdienen lukt uiteraard niet en een land verkennen zonder een euro te spenderen gaat natuurlijk al evenmin maar we willen het een paar dagen rustig aan doen zodat we volgende week een auto kunnen huren om El Teide bij daglicht te zien.
Om het ons helemaal gemakkelijk te maken gaan we vandaag zelfs niet van boord. Ik lees wat, werk de achterstand van het dagboek bij, relax en geniet van het goede weer. Dirk bakt brood -ja ik weet het, weeral…maar dat is ook altijd direct weer op- mediteert en luiert wat.
We krijgen bezoek van Stefan, onze internetprovider van Las Palmas die hier toevallig ook ligt en hoewel we weinig uitsteken vliegt de dag voorbij.
Toppunt van al is dat we om 21.30 stikkapot zijn en in slaap vallen bij ons spelletje kaart.


6




WINDACCELERATIES
10:37 pm

Gisteren zijn we per ongeluk in de marina blijven liggen - we waren al vroeg weg en pas laat terug thuis- maar vandaag zal het niet waar zijn.
Voor we vertrekken willen we wel nog even gebruik maken van de gemakken van een haven. Ik stofzuig, poets de badkamers en wc’s, breng de vuilzak weg en loop nog even langs de winkel. Dirk sleutelt aan de ankerwinch die nog altijd niet naar behoren werkt en we gaan uitgebreid douchen zonder op een druppel water te kijken.
Om 14.00 zijn we gereed en klaar om te gaan. Natuurlijk zijn we weer vergeten dat ze hier naar Spaanse gewoonte siësta houden en moeten tot 16.00 wachten om onze rekening te betalen.
Om 17.00 vertrekken we dan toch eindelijk, al sjans dat we maar 5 Nm moeten zeilen anders konden we weeral in het donker liggen knoeien met ons anker.
We worden tegen 25 knopen uit de havenkom geblazen maar eens goed buiten zakt de wind tot een 18 knopen. Een beetje verder krijgen we ineens 30 knopen wind op onzen donder en als de zeilen nog maar juist gereefd zijn (kleiner gemaakt) mogen we zelf bijblazen want is de wind weer afgezwakt naar 7!! knopen.
De wind blijft met ons spelen en op dat korte stukje stellen we onze zeilen wel een stuk of 8 keer bij ; groot, klein, groot,….
Over acceleraties gesproken…!






SANTA CRUZ DE TENERIFE
10:36 pm

Om 8.00 wordt er al op de deur geklopt. Het is Klaus die vraagt of we geen zin hebben om mee naar Santa Cruz te rijden. Zij hebben sinds gisteren een huurauto en willen vandaag naar de hoofdstad van Tenerife, zijn chandlers en La Laguna bezoeken.
Tussen het winkelen door, Klaus en Elgard hebben een lange lijst mee van nog aan te kopen spullen voor de boot, krijgen we een goede indruk van Santa Cruz: mooi, gezellig en net niet te groot.
Na de late lunch en als de aankopen afgerond zijn rijden we naar La Laguna. Dit stadje valt onder het werelderfgoed van de Unesco en is best mooi, maar volgens mijn persoonlijke mening nu ook weer niet zo speciaal.
Op de terugweg vraagt Klaus of het goed is voor ons als we via de binnenwegen rijden i.p.v. langs de autobaan. Natuurlijk zeggen we, zo zien we tenminste wat van de omgeving.
Klaus neemt de weg dwars door Tenerife, langs het Nationaal Park ‘El Teide’, een vulkanische berg en tevens de hoogste berg van Spanje.
Spijtig dat het al zo laat is want na een klein uurtje begint het al te schemeren, maar we maken voor het donker nog wel een spectaculaire zonsondergang mee.
Op een hoogte van 2000m zien we een roodgloeiende zon zakken onder een ‘wolken’zee met op de voorgrond het topje van El Teide. Dit is adembenemend mooi en zo zeldzaam voor 4 zeilers!
Een beetje verder stappen we even uit de auto - brrrrr het is maar 6°C en op ons sandalen en met short is dat niets te warm- en wandelen een stukje in het maanlandschap van de vulkaan, verlicht door een sikkeltje maan en de koplampen van de auto.
Dit is echt een unieke ervaring, het is hierboven zo rustig en desolaat en er hangt een mystieke sfeer waar we stil van worden.
4




MARINA DEL SUR
10:56 pm

We hebben een klein ommetje moeten maken want onze timing was niet helemaal perfect maar om 7.30 varen we met zonsopgang de Marina Del Sur in Las Galletas binnen.
In het kleine, mooi vernieuwde haventje gaan we meteen op zoek naar de September en varen 10 min later ontgoocheld weer buiten.
Geen September te zien, waar zouden die lui dan uithangen?
Ik zet gauw de pactor aan om te kijken of we misschien nieuwe mail hebben gekregen en jawel,… Elgard heeft ons 3 min geleden een berichtje gestuurd. Ze laat ons weten dat ze gisteren in Las Galletas zijn aangekomen en daar enkele dagen willen blijven.
Hebben we dan echt zo scheel gekeken?
We keren terug om en zien Klaus naar ons waaien.
Het is een leuk weerzien maar we gaan eerst voor een paar uurtjes onder zeil en zullen vanavond pas tegoei bijpraten.s’Avonds duiken we met een schotel lekkernijen de kuip in van de September waar ze op hun buurt de wijn op tafel hebben gezet . en praten gezellig bij !






Naar Tenerifé
10:55 pm

Het regent nog altijd, het lijkt erop of dat we niet mogen vertrekken. Dirk en ik kijken eens naar elkaar en we knikken, we gaan toch, regen of geen regen!
Gisteren hadden we het erover dat we precies twee watjes geworden zijn. Vorige zomer op de Noordzee en in Zeeland hadden we bijna altijd 25 tot 30 knopen wind en daar bleven we echt niet voor thuis! We vonden het dan pas leuk om uit te zeilen want dan gingen we tenminste een beetje vooruit. Nu zeggen we al bijna bij 6 Bf
‘het waait hard hé, we zullen maar een dagske wachten om te gaan zeilen zeker’
Dirk verklaart ons ‘watjesgedrag’ door het feit dat we nu wel elke keer met ons heel hebben en houden de zee opgaan en als er iets mis gaat we onze thuis kunnen kwijt geraken en de rest van de reis letterlijk in het water kan vallen.
Telkens als we nu het dek opgaan om alles gereed te maken valt er een nieuwe regenbui uit de lucht. Dat belooft voor vandaag maar we zijn vastbesloten : we zeilen vandaag naar Tenerife.
In het begin is de zee ruw en voelen we ons net een speeltje voor de 3m hoge golven,… het is eigenlijk toch wel een beetje heavy en absoluut niet te vergelijken met de Belgische zee.
De eerste 3 uren moeten we ook nog eens opboksen tegen de stroom en de wind maar eens het hoekje om wordt het een zonnige, frisse (!!!?) zeildag.
We zeilen recht over naar Antiquera een ankerplaats 5Nm boven Santa Cruz de Tenerife waar we eventjes willen pitten en dan morgenvroeg verder gaan naar het zuiden van het eiland.
Volgens de laatste e-mail berichten (via pactor) ligt de September (weet je nog, onze Zwitserse vrienden de we hebben leren kennen in Portugal) in Las Galletas en we willen Klaus en Elgard even gaan bezoeken.
Doordat we zoveel tijd verloren hebben in het begin en meer achteruit gezet werden dan vooruit gingen, is het (zoals gewoonlijk) al donker als we onze overnachtingplaats bereiken. We vinden het maar niks om hier blind en in de stekendonkere te ankeren en voelen er al evenmin iets voor om een beetje verder de jachthaven van Santa Cruz binnen te steken en 25€ te betalen alleen om eventjes te slapen en besluiten dat er dan niets anders over schiet dan gewoon verder te zeilen. Als we een beetje opletten
kunnen we in het zuiden aankomen tegen zonsopgang en dan zonder problemen onze boot parkeren. 2




TEROR
10:54 pm

Buiten ziet het er nog hetzelfde uit als gisteren en i.p.v. de zee op te gaan, gaan we in de tegenovergestelde richting, we trekken de bergen in.
Teror, een bergdorpje hier op het eiland staat bekend om zijn folklore markt op zondag en we vinden dat we dat niet mogen missen.
De rit ernaartoe is op zichzelf alleen al de moeite waard. We gaan stijl recht naar boven en zitten precies op een ander eiland. De weg is omzoomd met ecalyptusbomen en overal om ons heen waar we kijken ziet het groen. Boven in Teror ziet het er ook gans anders uit, men heeft hier een heel andere bouwstijl als aan de kust en het doet zelfs een beetje ‘Chinees’ aan.
Op de markt is een grote verscheidenheid aan lokale producten zoals de ‘choriso’, kleine worstjes gevuld met een soort américain préparé (niet zo lekker) en Canarische kaas (heerlijk!! Zowel de oude als de jonge) en eierbrood en andere zoetigheden in alle kleuren en modellen.
Na de markt gaan we naar het oude Las Palmas en bezoeken het museum van Colombus. We vinden het een beetje (héél) schandalig van onszelf dat we al ongeveer een maand in Las Palmas zitten en de belangrijkste bezienswaardigheid van hier nog niet bezocht hebben en willen dat op de valreep nog even recht zetten.


1




MUILEZELTJES
10:13 pm

Het weer is weeral naar de vaantjes en de zon laat zich van de ganse dag niet zien. Na de middag stopt het wel met regenen maar het blijft een grauwe dag in het anders zo zonnige Gran Canaria.
Wij gaan, voorzien van twee grote rugzakken, onze boodschappen doen. We hebben ons laten vertellen dat alles veel duurder is op de andere eilanden en willen daarom een paar potten choco en konfituur ed inslaan voor we vertrekken.
We winkelen zeer economisch maar niet erg ergonomisch. We komen buiten met elk een serieuze vracht op onze rug en voelen ons juist twee muilezels die elke minuut door hun poten kunnen zakken.
Misschien moeten we volgende keer toch maar iets meer uitgeven en het aan huis laten leveren. Tenslotte wordt bloem en choco en suiker en… niet rap slecht maar geloof me, dat weegt wel door…!
Door de klok een uurtje terug te draaien naar het winteruur is het hier nu al donker om 18.30 en omdat wij niet meer aan de walstroom hangen - we kwamen just niet toe met onzen draad - zitten we al vroeg in de avond in den donkere. Een kaarsje is wel gezellig maar geeft niet echt veel licht en een lamp kost veel energie dus om 9.00 doven we het licht dan maar en gaan samen met de zeemeeuwen (heb hier nog geen kippen gezien) op stok.