TERUG NAAR KUDAT 29 tot 31 oktober

We zijn eindelijk zover dat we nog eens een stukje kunnen gaan varen, terug naar Kudat om daar verder te werken aan de Narid.

Mast:                      check    staat terug stevig in de verstaging
Stagspanner         check    nieuw
Batterijen               check    nieuw 
Dinghy                   check    nieuw 
motorsteunen (4)  check    nieuw
water                      check    volle tanks
proviand                check    fricassee en  balletjes in tomatensaus al klaar gemaakt en nog                                                       e                                                 genoeg extra eten om twee weken te overleven 
weer                      check   15 tot 20 knopen wind voornamelijk  vanuit het oosten

Om 10 uur halen we het anker op en varen eerst een paar rondjes op de ankerplaats om de motor te testen en te kijken of de gland (afdichting van de schroefas die voorkomt dat water langs de schroefas binnen dringt) niet heet loopt. Als na een rondje of vier de motor niet staat te bibberen op zijn nieuwe voeten en de gland niet warmer is als lauw, kiezen we voor het ruime sop.

In het begin doen we het een beetje voorzichtig aan, niet teveel zeil tegelijk, maar het is zo lekker om na zo lang   weer te zeilen, dat we al snel het volle tuig zetten.

Rond 9 p.m. komen we aan Rasa eiland en hebben dan de keus om te stoppen en een nachtje rustig te slapen, of gewoon door te gaan. Maar omdat onze ETA te Kudat op dat moment nogal ongelukkig uitkomt (midden in de volgende  nacht) kiezen we voor het eerste. Natuurlijk verandert die geschatte aankomsttijd nog wel ettelijke keren afhankelijk van de wind en onze snelheid, maar we mogen dan nog tot 9 uur vertraging hebben om met daglicht de Duckpond binnen te varen.

De volgende morgen willen we een vroege start maken, maar geraken niet uit ons bed en is het al bijna 6 uur voor we ankerop gaan. Het is een erg bewolkte dag met veel squall’s waar we  gelukkig eens  geen last van hebben maar alleen voordeel. De squall’s zitten namelijk altijd net voor ons en omdat zo’n klein weerfront de wind naar zich toe zuigt, worden wij als het waren vooruit gezogen.
Een leuke zeildag dus en ook ‘s nachts gaat het goed, tot we rond 5 uur in de morgen aan de riffen van de Balabac Street komen. De wind valt dan zomaar ineens weg en omdat we ondertussen toch niet meer zo zeker zijn dat de motor echt goed staan (de gland wordt precies toch een beetje te heet) dobberen we op zeil aan een snelheid van 2 knopen tussen de riffen. Gelukkig gaat het allemaal goed en arriveren we tegen de middag in Kudat, waar we ons in de nieuwe (nog gratis) marina in een box leggen.

In de namiddag gaan we luisteren bij de Penuwasa werf wanneer die ons uit het water kunnen halen zodat we het minischeurtje aan de strut kunnen repareren en spreken meteen af voor een haulout voor morgen.

PUERTO PRINCESA 22 tot 28 oktober

In het begin van de week komt Ralph terug van Australië en heeft  motorsteunen  voor ons bij, maar omdat het weer voor de komende dager er niet goed uitziet, blijven we nog  maar even waar we zijn.

Op de weerkaarten zien we een front onze richting uitkomen, dat later blijkt uit de groeien tot een tropische storm en zich verder ontwikkeld tot de Typhoon Son-Tinh. Op 26 oktober raast Son-Tihn tussen Luzon en Palawan met als gevolg  24 doden  in de provincies Visayas en het zuiden van Luzon (Manilla). Vandaar gaat Son-Tihn verder naar Vietnam en China met even desastreuze gevolgen als in de Filippijnen.


41http://gulfnews.com/news/world/philippines/24-deaths-from-son-tinh-in-philippines-1.10945


Gelukkig ondervinden wij er niet veel van in Puerto Princesa op een beetje wind en regen na, maar buiten de baai op zee gaat het er wel nogal ruw aan toe. 

Enfin omdat we nu niet direct kunnen gaan zeilen en het bovendien beter is eerst de kapotte motorsteun te vervangen (doordat de motor nu niet meer in lijn staat trilt de hele motorblok en wie weet wat voor verdere schade dit teweegbrengt) begint Dirk aan dit klusje. Maar amaai, dat is wel rapper geschreven als gedaan. Vier dagen heeft hij er voor nodig om alles weer op de millimeter juist te zetten want met zo’n lomp geval van 270 kg en veel te weinig plaats om te werken gaat het nog moeizamer  dan Dirk gehoopt hadden.

PUERTO PRINCESA 15 tot 21 oktober

In het begin van de week voelen we ons een beetje onwennig nu we niet meer moeten ‘gaan werken’ aan onze dinghy. En nog eens een stukje gaan zeilen gaat ook nog niet want we moeten  nog tot volgende week  wachten tot onze nieuwe motorsteunen arriveren.
Heel Puerto Princesa hebben we afgezocht naar motorsteunen voor een Perkins motor, of motorsteunen die lijken op Perkinsmotorstuenen , zodat we die mits wat aanpassing kunnen fitten. We zijn in zowat elke motoronderdelenwinkel  en autoshop geweest hier, maar niks natuurlijk. Maar nu wilt het juist lukken dat een kameraad van ons,  Ralph van ‘Saltotu’, op en af naar Australië moet en ons een setje steunen wilt meebrengen.   

Dus nu we eindelijk eens tijd hebben, gaan we een dagje  naar de Underground River. Het Puerto Princesa Subterranean River National Park is een van de best beschermde natuurparken in heel de Filippijnen en onlangs erkent als een ‘zevende wereldwonder’ (een van de zo vele zeven wereldwonderen) Het ligt aan de westkust van Palawan , op 76 km ten noordwesten van Puerto Princesa. Een mooie busrit van 2 uur rijden over een smal kronkelweggetje, dwars door het dichtbegroeide binnenland van het eiland.
De ondergrondse rivier zelf ontspringt 8,2 km diep in een kalkstenen grot en mondt uit in de zee, bij een mooi wit zandstrandje omgeven door een kust van kalkstenen rotsen.. Mooi, maar bijlange na zo mooi niet als de  Phang  Nga Bay in Thailand. Oké, de rivier is dan wel indrukwekkend omdat die zo lang is en historisch gezien erg interessant omdat hier een 20 miljoen jaar oud fossiel is gevonden van een sirenia (=voorouder van een zeekoe), plus de ontdekking van 11 mineralen en unieke spelonken (zowel esthetisch als natuurwetenschappelijk) maken deze plek enig in zijn soort. Maar omdat we als toeristen niet verder dan 1,5 km de rivier worden opgeroeid en de mineralen noch het fossiel te zien krijgen, stelt die hele ‘Underground River’ na de ‘Hongs’ in Thailand eigenlijk niet zoveel voor.
Niettemin is het toch een plezant dagje uit dat we afsluiten met een mooie wandeling op het populaire strand van Sabang (een van de mooiste stranden van het eiland volgens de gids)  voor we de bus weer opstappen richting Puerto Princesa.

De rest van de week houden we ons  bezig met kleine klusjes aan boord en  maken plannen  voor de toekomst.

                           

8 tot 14 oktober PUERTO PRINCESA

Maandag wordt er geschuurd en geschuurd en geschuurd want nondedomme, die epoxy is toch harder dan we verwacht hadden. Tijdens het bouwen waren we niet zo heel secuur met de epoxy omgesprongen omdat we dachten; och dat gesmodder schuren we straks wel weg, maar amaai, zo gemakkelijk gaat dat niet. Maar zoals gepland kunnen we dinsdag toch beginnen schilderen en dat is het einde toch echt wel in zicht. Eerst met grondverf, dan de buitenkant in de epoxy  enamel verf  en tenslotte de binnenkant in twee kleurtjes. Ondertussen maakt Dirk ook nog roeispanen en zaterdag is de dinghy helemaal klaar!
De bedoeling is om haar  meteen te water te laten, maar het vervoer dat we geregeld hebben om het bootje van de tuin naar  zee te brengen laat het afweten. Zonde maar ook weer niet zo heel erg, want zaterdag is het weer zo’n sombere regendag en een stralend zonnetje zou de tewaterlating toch een beetje feestelijker maken.
Zondag hebben we dan ook meer geluk. Het is een stralende dag en om  9 uur al staat de vrachtwagen present. Een uurtje later dopen we ons Bieke II .
Yepp we did it!!!

Opdat ze precies tussen de ankerbak en de babystag zou passen hebben we de spiegel een beetje aangepast

1 tot 7 okt PUERTO PRINCESA

De week begint zonnig en daar maken we gretig gebruik van om met epoxy alle losse onderdelen van de bootjes bijeen te lijmen. Nu zijn de dinghies bijna klaar, maar hoewel we er alle dagen met zijn drieën aan werken (enfin, ik wordt meer ingezet als loopjongen om epoxy, handschoenen, reducer, balloons ed te gaan kopen of gewoon  om wat vast en tegen te houden)  geraken we maar niet verder dan bijna af. Er komt altijd nog iets bij. Als de banken erin staan moet er nog een reling gemaakt worden, dan een zwaardkast (om er een zeilbootje van te maken), vervolgens moet er iets bedacht worden om een losse mast te kunnen monteren. Een zwaard, een dummy-zwaard (om de gleuf van het zwaard te dichten als we niet zeilen) een kiel,....ja het is toch allemaal iets meer werk dan we eerst dachten. 
Maar nu is de boot toch echt wel bijna af. De buitenkant is al geschuurd en ‘filled’ met kalk om mooi glad te maken, dus nu nog de binnenkant en dan kunnen we dinsdag beginnen schilderen.