31
Aug
2010
Palmerston V dinsdag, augustus 31, 2010 11:07 am
Eigenlijk mag je maar 3 dagen, te tellen vanaf de dag nadat je ingeklaard bent, op Palmerston verblijven en als je iets langer wilt blijven, dan moet je daar toestemming voor aanvragen.
Wat we doen, want er is zo weinig wind om verder te zeilen, dat we de volgende passage graag met minstens een dag willen uitstellen.
Nu we een dag extra hebben, maken we ook graag gebruik van het aanbod van Bill om onze was even gauw bij hem in de machine te steken. En als we die komen ophalen geraken we niet weg bij hem voor we een ijsje hebben gegeten, iets gedronken hebben en de appelsienen, paprika’s en komkommer die hij ons geeft aanvaarden. En met het argument dat wij binnen een paar dagen terug verse groenten kunnen kopen en hij 6 volle maanden moet wachten, geraken we echt niet weg!! Zo typisch voor Palmerston.
Voor de rest is het héél rustig op het eiland vandaag. De kinderen zijn terug naar school (die hadden gisteren vrij) en de meeste volwassenen hebben gisteren een beetje te hard gevierd dat ze terug bier in hunne frigo hebben.
Leave a comment »Category: Geen rubriek
30
Aug
2010
Palmerston IV maandag, augustus 30, 2010 11:07 am
Het bevoorradingsschip is eindelijk aangekomen!
Palmerston heeft alleen maar vis, vis, kokosnoten en kokosnoten en al de rest bestellen ze gedurende het jaar in de dichts bijgelegen stad Avarua op het eiland Rarotonga, 270 zeemijl verder! Het schip vertrekt pas als het een volle lading heeft en dat is ongeveer om de zes maanden!
We bieden onze hulp aan om mee te helpen het schip te lossen. ‘Is niet nodig’ zegt Bob, ‘tegen de middag zal alles wel van boord zijn’, maar als nieuwe, voorlopige leden van de familie helpen we toch een handje mee. En het duurt toch langer als Bob verwacht had.
Het vrachtschip ligt buiten het rif en alles moet overgeladen worden in de kleine boten die door de pas naar het eiland kunnen. En wat we allemaal niet aan land brengen… een ganse supermarkt! Kilo’s rijst, suiker, bloem, diepgevroren brood, vlees, yam’s, crème glace, verse groenten en fruit (die willen hier maar niet groeien), boter, mayonaise, eieren, zeep, shampoo, speelgoed, tegels, hout, ventilators en alles wat je je maar kan inbeelden om 6 of meer maanden te overleven en te léven.
Als de boot leeg is, is het nog niet gedaan! Dan wordt de vis die ze hier gevangen hebben ingeladen om in Rarotonga te verkopen. 6000 kilo diepgevroren en gefileerde papegaaivis, op 3 weken bij elkaar gevist en de enige inkomst van menige Palmerstonner (brengt ook wel een mooie duit op), wordt dan ingeladen.
Omdat we Bill, de buur van Bob ook helpen met zijn waar te lossen en laden, krijgen we bij hem een waar feestmaal opgediend, met verse tomaten en een ijsje als toetje.
Hoewel het hard werken is vandaag, is het wel heel leuk en zijn we blij dat we iets terug kunnen doen voor deze ongelooflijke gastvrije, lieve en bijzondere mensen van Palmerston.
En als het vrachtschip in de late namiddag eindelijk gereed is om terug te vertrekken schiet er nog tijd over om Dirk zijn verjaardag te vieren en de taart die Nani gemaakt heeft met een glaasje wijn van Peter te nuttigen.
Een uitzonderlijk mooie plek om je verjaardag te vieren, besluit Dirk de dag.
Leave a comment »Category: Geen rubriek
29
Aug
2010
Palmerston III zondag, augustus 29, 2010 11:06 am
Zondag betekent in Palmerston ’s morgens vroeg naar de kerk gaan, in de voormiddag voor een tweede keer gaan en nog eens een derde keer in de namiddag. Er mag op zondag niet gewerkt worden, je mag niet zwemmen of snorkelen in de lagoon, niet vissen, niet alleen naar de mis gaan en je de rest van de dag heel gedeisd houden.
Vóór de tweede kerkdienst van vandaag zou Bob ons komen halen zodat we naar de mis kunnen indien we dat willen en dan lunchen. Omdat we eigenlijk niet van plan zijn om naar de kerk te gaan, zeggen we dat hij ons evengoed vlak voor het middageten mag komen ophalen. Zo gezegd zo gedaan, maar het feit dat we niet naar de mis gaan valt blijkbaar in zeer slechte aarde.
Enfin, de bosunvogels, klaargemaakt in de ondergrondse oven, zijn een echte delicatesse en smaken een beetje naar duif, maar dan op zijn Pacific’s klaargemaakt. Mocht wat meer gekruid zijn. En na het eten druipen we nogal snel terug af naar onze boot, want veel valt er vandaag niet te beleven op Palmerston.
Leave a comment »Category: Geen rubriek
28
Aug
2010
Palmerston II zaterdag, augustus 28, 2010 11:04 am
Om 8.00 ’s morgens haalt Bob ons en zijn andere gasten - Peter en Nani van ‘Joule’ en de drie kerels van ‘Nekton’ - op om naar Bird Island te gaan om daar de jonge bosunvogels van de nesten te gaan stelen.
Naar het schijnt zou de bosun in heel de Pacific beschermd zijn, behalve in Palmerston, de enige plaats waar je deze vogel kan eten. Van begin juni tot einde augustus pikken de Palmerstonners één keer om de vier weken de jonge vogels die hun donspluimen juist geruild hebben voor veren maar nog net niet kunnen vliegen, van de nesten. Voor ons voelt het eerst een beetje ongewoon aan, maar het duurt niet lang of we zoeken naarstig mee tussen en onder de struiken naar de mooie witte vogels. Ze pakken is geen kunst. Ze maken wat lawaai, maar verweren zich niet en gaan zelfs niet op de loop. Maar dorst krijg je er wel van. Maar dat is gauw opgelost, er zijn hier genoeg palmbomen vol kokosnoten en Bob hakt de ene noot na de andere open, tot iedereen zijn dorst gelest is.
Buiten vogels zoeken we ook de lunch voor vanmiddag bijeen. Landkrabben en een kokoskrab en met die laatste hebben we geluk. Die vindt je niet zoomaar gemakkelijk maar na goed zoeken kunnen we er toch één vangen. En ja watte, wat een beest! Ziet er eerder uit als een stevig uit de kluiten gewassen kreeft!
Enfin, het is leuk hier in de natuursupermarkt (gewone winkels zijn er niet op Palmerston), maar we moeten ons terug haasten naar het dorp, want vanmiddag worden al de vogels die iedereen gevangen heeft verzameld en evenredig volgens het aantal gezinsleden (en wij horen nu bij het gezin van Bob) verdeeld.
Tien vogels hebben we gevangen, maar omdat we vandaag een groot gezin vormen ( 6 + 7 gasten = 13) krijgen we 12 vogels toebedeeld. Rare gewoonte. maar het werkt hier blijkbaar.
Na de lunch - lekker zo’n kokoskrab! en de landkrabbetjes smaken ook niet slecht, maar het is nogal veel prustwerk voor weinig vlees - beginnen we meteen aan de verwerking van de vogels, die morgen als zondagsmaal zullen opgediend worden. Iedereen helpt ze mee plukken en daarna worden ze gekuist en als ze klaar zijn voor de pot, vinden wij het tijd worden om terug naar de boot te gaan, zodat we nog even kunnen gaan zwemmen.
Leave a comment »Category: Geen rubriek
27
Aug
2010
Palmerston I vrijdag, augustus 27, 2010 11:04 am
Palmerston is de enige echte atol van de Cook eilanden en behoort tot de zuidelijke groep van deze archipel. In 1863 kwam William Masters, een Engelse scheepstimmerman naar dit toen onbewoonde eiland en stichtte er met zijn 3 Polynesische vrouwen een eigen dynastie en gaf elke vrouw een derde deel van het eiland. Vandaag de dag zijn de 3 families en in totaal 67 mensen die nog op het eiland wonen allemaal rechtstreekse nakomelingen van William Masters en 1 van zijn vrouwen. En hoewel ze eigenlijk allemaal familie zijn van elkaar, leven ze toch apart op het stuk land dat ze geërfd hebben via hun bed-, of overgrootmoeder.
Een mijl voor Palmerston worden we verwelkomt door Bob Masters die ons tegemoet vaart in zijn bootje en gedurende ons hele verblijf op het eiland onze gastheer zal zijn. We hangen dan ook nog maar juist vast aan de mooring of worden al meteen uitgenodigd bij hem thuis voor de lunch vanmiddag.
Nadat de costums en immigrations ons hebben ingeklaard en de boot hebben geïnspecteerd op beestjes (gelukkig bleven al de neushoornkevertjes* verborgen, want die mogen niet binnen op Palmerston) worden we afgehaald door Bob die ons aan land brengt en hartelijk ontvangen door zijn vrouw Topu en hun kinderen Taia, Goldin, Andrew en Mehau.
Van Taia krijgen we eerst een rondleiding op het eiland en daarna mogen we mee aan tafel schuiven met de andere gasten voor een uitgebreide vismaaltijd.
Laat in de namiddag, nadat ze ons geëntertaind hebben met de gebruiken en gewoontes van hun eiland brengen ze ons terug naar onze boten en stappen gelijk mee aan boord om ook eens bij ons binnen te kijken. Én een fris biertje te drinken.

*kleine kevertjes van 2 mm groot die in de pasta, bloem rijst e.d. zitten . De eitjes van deze kevers zitten ín de spaghettisprieten en ín de rijstkorrels, dus buiten alles opeten vooraleer de eitjes uitkomen valt er weinig aan te doen
Leave a comment »Category: Geen rubriek
26
Aug
2010
Onderweg naar Palmerston (van 22 tot 26/8/2010) donderdag, augustus 26, 2010 11:02 am
Het weer is helemaal opgeklaard en onder een stralende hemel zeilen we Palmerston tegemoet.
650 zeemijl of 5,5 dagen rekenen we daarvoor en als de condities blijven zoals ze nu zijn, belooft het een mooie trip te worden. En dat wordt het ook.
Een kalme zee, een lichte tot flinke bries in de rug en geen enkele squall! Zo van die vervelende wolkjes die meestal ’s nachts passeren als ik wacht heb en waarin regen en dikwijls véél wind zit.
Een ideale, ontspannen passage dus en de 5 dagen vliegen zo om.
Leave a comment »Category: Geen rubriek
21
Aug
2010
Bora Bora (van 18 tot 21/08/2010) zaterdag, augustus 21, 2010 8:52 am
We hebben een fantastische zeildag naar Bora Bora. De wind komt precies, met de juiste windkracht uit de juiste richting en de zee deint rustig, zoals ze dat altijd zou moeten doen. Echt champagnezeilen en dat is tegenwoordig zeldzaam (vraag maar aan Joan en Leen).
Bora Bora op zich valt ook erg mee.We hadden er een beetje schrik voor, want Bora Bora wordt zo de hemel ingeprezen dat we zo iets hadden van ‘jaja,dat zal wel,’maar het is echt een ‘parel in de Stille Oceaan’.
Donderdags gaan we naar de stad met de bedoeling een koppel fietsten te huren en helemaal rond het eiland te peddelen (32 km), maar de elektrische fietsen vinden we veel te duur ($ 35/fiets) en de gewone zien er zeer oud, versleten en erg zwaar uit. Dan maar niet. Dan kijken we hier in de stad maar eens rond. Maar.in het zuiden van Bora Bora zou je goede fietsen kunnen huren voor een normale prijs.
Oké, dan verleggen we eerst onze Narid naar de zuidelijke ankerplaats - in zo van dat zwembadblauw water, voor een poepsjiek hotel met strandhuisjes - en trekken er de volgende dag op uit met de fiets.
Heel leuk en eens iets anders dan varen, zeilen of stappen. Alleen klaagt Dirk over een zeer achterwerk, stijve benen en overal spierpijn én dat we de hele weg tegenwind hebben. Nochtans gaan we helemaal rond en dan zou je toch denken dat we ook eens wind mee hebben hé, maar niks, trappen moeten we!
Enfin, nu we Bora Bora helemaal gezien hebben - en bijna heel Frans Polynesië - kunnen we morgen (zaterdag) verder, naar de Cook eilanden.
Wel willen we nog eerst in de voormiddag gaan snorkelen en de vissen brood voederen en met de Narid naar het stadsdok gaan om te winkelen. Maar terwijl we met de vissen aan het spelen zijn slaat het weer plots om en besluiten we om het vertrek met 24 uur uit te stellen.
’s Nachts is het echt verschrikkelijk weer en onweert het dat het gene naam heeft. Al goed dat we nog niet vertrokken zijn en zijn wij even blij dat we goed beschut in de lagoon van Bora Bora liggen, tussen de zeilboten met een hogere mast als de onze, ipv van heel alleen op de zee!
’s Zondags is het ook nog rotweer. Regen, koud en teveel wind. In de namiddag klaart het anders wel op en zouden we kunnen vertrekken.maar.neeje, daar hebben we nu geen zin meer in.
Morgen is er ook nog een dag.
Leave a comment »Category: Geen rubriek
16
Aug
2010
Taha’a (15 en 16/08/2010) maandag, augustus 16, 2010 8:50 am
Taha’a staat eigenlijk niet op ons lijstje, maar het is maar 3 mijl van Raiatea en het ligt in hetzelfde rif als Raiatea, dus waarom niet.
De eerste ankerplaats, helemaal in het zuiden staat ons wel niet aan. Veel te diep (30 m water onder de kiel) dus zeilen we in het kanaal, tussen het rif en het eiland ,twee baaien verder. Daar is het ook nog tamelijk diep om te ankeren, nml 23 m maar omdat het maar voor 1 nachtje is gooien we toch het anker uit.
De volgende morgen gaan we eerst een kijkje nemen aan land en verleggen ons dan vlak naast het rif omdat het er zo mooi snorkelen zou zijn.
Nu is het er niet alleen mooi snorkelen, maar ook zalig liggen. We zijn bijna alleen en liggen in 7 m water boven zand (goede grip voor het anker) en een kleine mijl van het land af. Lekker rustig en goed voor nog een extra nacht op Taha’a.
Leave a comment »Category: Geen rubriek
14
Aug
2010
Raiatea (van 9 tot 14/08/2010) zaterdag, augustus 14, 2010 8:47 am
De eerste dag ankeren we aan de noordwest kant van het eiland en hoewel het er gezellig is - er liggen veel bekende boten - zitten we hier ver van alles af. De dichtstbijzijnde winkel is 30 minuten wandelen of 20 minuten dinghy varen en dat is ver om even brood te gaan halen.
Ja, je had dat misschien al door, maar brood bakken is echt mijn favoriete bezigheid niet en hier in Frans Polynesië verkopen ze zo van dat vers, krakend, meestal nog warm echt Frans stokbrood en daar kunnen mijn baksels echt niet mee concurreren.
Enfin, als we horen dat je hier op het eiland gratis aan het stadsdok mag aanleggen twijfelen we geen moment en haasten ons ernaartoe.
En wat een luxe! Een Champion (dezelfde als in België) op 100m van ons deur en je kan er zomaar naartoe lopen, zonder gebruik te moeten maken de bijboot!
Na zoveel maanden rustig voor anker liggen is dit echt eens een leuke verandering en hoewel ’stad’ nogal een groot woord is voor de paar huizen en winkeltjes hier, vinden we de drukte die hier heerst - we liggen vlak aan de ferry kade - erg gezellig.
In het zuidelijkste puntje van Raiatea ligt de Marae Teputapuatea, in vroeger tijden het belangrijkste tempelcomplex van oud Polynesië. Met Sandra en Per - die nog voor anker liggen - spreken we daar af, om samen dit stukje geschiedenis te bekijken maar vermits hier op het eiland geen openbaar vervoer is, is het een hele toer om daar te geraken. Voor ons stelt 31 km niets voor, maar voor de Raiatea’s is dat hélemaal aan de andere kant van hun eiland en het kost ons dan ook 4 auto’s (we liften) om er te geraken.
De Marae zelf is volgens Dirk maar een hoop stenen die niet al te goed op- of naast elkaar gestapeld staan, maar de omgeving hier is wel speciaal en straalt een zekere sfeer uit. We blijven hier langer hangen dan gedacht en beginnen blijkbaar veel te laat aan de terugreis, want er rijden geen auto’s meer rond! (en het is nog maar 17.00 u) Oké, dan beginnen we maar te stappen en hopen toch nog een lift te kunnen versieren, maar dat is valse hoop, want een uur later zijn we nog steeds aan het stappen.
Als het donker wordt kloppen we aan bij een huis en vragen de bewoners of we hun telefoon mogen gebruiken om een taxi te bellen. Maar.ze hebben geen telefoon en zeggen ons dat er op dit uur van de dag geen taxi’s meer rijden.
Oh nee toch.dat wordt dan nog 27 km wandelen tot morgenvroeg.!
15 minuten en 1 km later stopt er ineens toch een auto en herkennen we de mensen waar we daarstraks hebben aangekopt.
Stap maar in, zeggen die, we brengen jullie wel even.
Ongelooflijk hé.ze brengen Dirk en mij naar de stad en Sandra en Per nog wat verder, zomaar.
En dat is niet de eerste keer dat we ondervinden hoe vriendelijk, joviaal en gastvrij de Polynesiërs zijn.
Leave a comment »Category: Geen rubriek
8
Aug
2010
Huahine (van 5 tot 8/08/2010) zondag, augustus 8, 2010 9:25 pm
Het is 90 nm zeilen naar Huahine en normaal gezien zouden we in de vroege namiddag vertrekken, maar omdat er maar een licht briesje staat - en een heldere blauwe hemel met een stralend zonnetje halen we het anker gewoon een beetje vroeger op.
Nu waait het precies wel een beetje harder als op het eerste zicht of misschien is het omdat de zee zo mooi glad dat we veel te snel gaan… maar in ieder geval, tegen deze snelheid zijn we voor zonsopgang in Huahine!
Enfin, dat is snel opgelost. Een rif in het grootzeil en één in de genua en onze ETA is 8u ’s morgens.
Behalve dat we’ s nachts even een stressie moment hebben, verloopt de overtocht voor de rest heel rustig. De Tapora VII, één van de bevoorradingschepen die tussen de Genootschapseilanden pendelen ligt op een gegeven moment op ramkoers met ons. We roepen hen op maar krijgen geen antwoord. Ook niet als we in het Frans roepen noch als we zijn volledige naam met callsign nr en al roepen. Lichtsignalen naar de brug hebben ook geen enkel effect en wat ze daar aan boord aan het doen zijn weten we niet (slapen, feesten,…) maar ze hebben in elk geval geen flauw benul van wie of wat er rondom hen gebeurt.
Zoals verwacht komen we tegen het ontbijt aan, maar omdat de nacht nogal kort was duikelen we eerst onze kooi weer in en gaan pas in de namiddag een klein wandelingetje maken.
De volgende morgen regent het en Huahine exploreren bij dit weer lijkt ons niet zo leuk. We blijven dan ook aan boord wachten voor beter weer, maar dat zit er blijkbaar niet meteen in.
Dag drie in Huahine begint droog, maar de regenwolken voor vandaag hangen al klaar. We houden Huahine dan ook voor gezien en nadat we nog even brood ed zijn gaan halen zeilen we verder naar Raiatea. Een klein, half dagtripje van maar 26 zeemijl.


4
Aug
2010
Nog steeds papeete (29/07 tot4/08/2010) woensdag, augustus 4, 2010 9:24 pm
Ik heb er zo’n beetje een gewoonte van gemaakt om in elke grote stad met de zeilersvrouwen te gaan winkelen en hoewel ik Papeete ondertussen bijna op mijn duimpje ken, was het toch weer een gezellige en niet te missen dag met Nani (Joule), Sandra (Arctic) en Renée (De Ware Jacob).
Nu nog enkel wat spulletjes voor de Narid bij elkaar zoeken en we zijn weer klaar om verder te zeilen, maar zoals gewoonlijk neemt dat veel meer tijd in beslag als we hopen. Bovenaan op het lijstje staat een nieuwe inverter (oude is stuk) maar na twee dagen zoeken in bootwinkels, doe-het-zelf winkels, elektriciteitszaken en bedrijfjes van zonnepanelen hebben we nog steeds geen nieuwe. Ze waren allemaal maar voor gebruik tot 600W (en we willen er één van rond de 1000W, anders kunnen we nog altijd de tondeuse, dremel, boormachine, mixer e.d. niet gebruiken) uitgezonderd een hele zware van 2500W met een bijpassend zwaar prijskaartje.
12V spaarlampen vinden we ook niet, maar voor de rest vergaren we toch de helft van wat op het lijstje staat.Dan nog wat provision bijkopen, gasflessen laten vullen, water bijvullen, diesel en benzine kopen de laatste was doen en tegen woensdag zijn we er helemaal klaar voor. Maar omdat het dan juist z’n donkere regendag is, is ons goesting om te zeilen ver te zoeken en blijven we nog een dagje langer in Tahiti.