zaterdag 19 juli 2008


FALMOUTH
11:35 am

Het regent en het is koud!
In de namiddag vinden we eindelijk goesting om ons Bieke op te pompen en een kijkje te nemen aan wal.
Aan de yachtclub hangt het weerbericht voor de komende 72 uur uit. Een SW wind van 3 tot 4 Bf beloven ze. Dat is perfect om de Baai van Biscaye over te steken en we besluiten vandaag nog te vertrekken. Nog gauw even 6 broden kopen en wat koekjes en we kunnen gaan.
Het is 20.00 als we uitvaren en de zon breekt door te wolken, een goed voorteken?
Tegen 22.00 trekt de wind stevig aan. Ik lig nog maar juist in mijn bed omdat ik morgenvroeg de wacht heb van 04.00 tot 07.00 maar van slapen komt niet veel in huis. Ik wordt heen en weer geslingerd dat het niet meer normaal is. Hoe verder de nacht vordert hoe harder het waait. We meten 45 knopen wind op de meter wat gelijk is aan 8 à 9 Bf of zeg maar gewoon storm.
Ons schip wordt heen en weer geslingerd, we krijgen golven over ons heen en bakken water smijten ze in de kuip en langs de trap de kajuit in.
Binnen is het ondertussen spekglad van al dat zout water en we horen het water onder de bilg klotsen. De glazen rammelen ook dat het een lieve lust is, maar we durven niet kijken naar de schade.
Op een gegeven moment wordt John die aan de kaartentafel zit van zijn stoel gekatapulteerd en komt met zijn hoofd tegen de deur terecht. Een slag waar hij 2 dagen niet goed van is, maar achteraf gezien valt het wel mee want hij is nog altijd even prettig gestoord als daarvoor. Maar goed ook, want anders zou hij het niet uithouden bij ons.
Na 18 uur neemt de wind eindelijk een beetje af in sterkte, alleen zijn we door deze storm de verkeerde richting uitgewaaid. We zijn te ver naar het oosten afgedreven en zitten nu te vechten tegen de sterke stroming voor de kaap van Cap de la Hague.
Ondertussen zijn we al 24 uur onderweg en nog maar 50 mijl gevorderd!
Er is echt geen doorkomen aan, we zeilen 3 knopen vooruit en worden er 4 achteruit gezet.
We zien geen andere oplossing dan omdraaien en terug naar Falmouth zeilen.
Zaterdag 2 augustus lopen we Falmouth binnen rond 09.00 ’s morgens.
Het ankeren lukt deze keer niet zo goed, 3 keer moeten we herbeginnen voordat het anker pakt. Onze boot is hier al eens gaan wandelen, dus we willen nu wel zeker zijn dat hij goed vast zit.
We ruimen de boot op, poetsen alles van voor tot achter en als hij terug blinkt gaan we aan wal op zoek naar internet. Deze keer willen we verschillende weerkaarten bekijken vooraleer we opnieuw de oversteek wagen.

Geschreven door Anneke





DARTMOUTH – FALMOUTH
11:34 am

Om 9u30 staan we klaar om te vertrekken. We zetten de motor op en willen het anker lichten maar Dirk vraagt eerst of er wel koelwater uit de motor komt.
Nee dus.
We zetten hem dan maar heel gauw terug stil.
Er zit een scheurtje in de darm van het koelwater en dat water loopt dus in de boot i.p.v. naar buiten. Dirk zaagt een stukje van de darm en zet het dan weer aan elkaar.
Tweede poging. Nu geen water in de boot, maar ook geen water naar buiten!?
Impeller naar de vaantjes. Per chance hebben we nog een nieuwe aan boord en wordt die eventjes gauw vervangen.
Om 10u30 kunnen we dan toch vertrekken.
De eerste 2 uur moeten we op motor omdat de wind weeral eens waait uit de richting die wij uit willen.
Op de kaart staat er aangegeven dat we aan de kaap overfalls kunnen tegenkomen en die waren inderdaad present. We gingen nogal op en neer en de John zegt dan altijd : “op de kermis moet ge ervoor betalen”. Het waren zo’n golfkes van een meter of 4.
De motor is ook nog niet helemaal in orde want hij loopt te warm en moeten hem uitzetten, maar de wind komt nu goed dus no problem.
Als de motor af staat valt de rust over ons en dat is gewoon zalig!
Het weer is nog wel niet zo best. Bewolkt met heel af een toe een regendruppel en een graad of 16°C maar daar trekken we ons niets van aan.
Rond 23.00 komen we in de pikkendonkere aan in Falmouth.
Op den tast zoeken we een plekje om te ankeren en voor we gaan slapen sleutelt Dirk nog eens aan de motor. Gelukkig want….
Om 4u s’nachts wordt de Johnny opgeschrikt door ne boenk , we zijn aan’t krabben geslagen, met andere worden ons anker is los geslagen en we zijn op drift .
Onze boot is er op eigen houtje vandoor gegaan en nen ½ mijl (+/- 900 m) verder tegen een boei gesukkeld.
We schieten onze kleren aan en zoeken een veilig plekje om verder te slapen. De jachthaven is boemvol, maar aan het tankponton mogen we blijven hangen tot een uur of zeven en dan moeten we weer verkassen. Uitslapen zit er vandaag niet in!

Geschreven door Anneke





DARTMOUTH
11:33 am


Als je voor anker ligt en je wilt ergens naartoe, dan stap je niet op uwe fiets (soms) of in uwe auto (meestal) zoals thuis, maar in uwen dinghy.
Onze dinghy (vertaald bijbootje) is een rubber opblaasbaar bootje van 2,60 meter met airdeck en een 3,3 pk bb motorke.
Dus als we gaan borrelen bij de buren, stappen we in onze bijboot, sjeezen weg, parkeren onze boot naast die van de buren (gewoon met een koordje vast aan het zeiljacht) en stappen op de boot.
Ik vind dat wel wijs J
Ieder bijbootje krijgt normaal ook een naam en omdat dat van ons het zo fijn doet, willen we haar “Bieke” dopen.
Gaan winkelen doen we ook met de dinghy, maar dat is niet altijd even evident. Met 3 volwassenen en 3 volle zakken winkelwaar durft je al eens natte voeten krijgen.
Als we terug komen van Dartmouth centrum, zo’, 1,5 km van onze boot vallen we zonder benzine!
Gelukkig hangen er roeispanen aan ons bootje en Dirk begint te roeien. In het begin lukt dat wel, maar een beetje verder staat er serieus wat stroming. John en ik beginnen liedjes te zingen om Dirk aan te moedigen, maar we blijven precies liggen ondanks Dirk’s ongelooflijke krachtinspanningen.
Nog een beetje verder is het gewoon niet meer te doen. We laten ons afdrijven naar een boot voor anker en houden ons daar aan vast.
Er komt een redingsboot voorbij gevaren, maar als we onze duim omhoog steken om een sleepke te vragen, zwaaien die leutig terug en stoppen niet.
Uiteindelijk krijgt Erwin van de ECH’o ons in de mot, hij ziet dat we precies in de penarie zitten en komt ons redden. Zijn bootje heeft het zelfs moeilijk om ons te slepen, dus je kunt je dan wel voorstellen hoe moeilijk Dirk het had.
s’Avonds gaan we afscheid nemen van de ECH’o want morgen splitsen onze wegen. Wij willen door naar Falmouth en zij vertrekken naar Frankrijk nml St Vith. Het waren heel gezellige dagen en nog gezellerigere avonden, maar we zullen de komende jaren nog dikwijls afscheid moeten nemen van vers gemaakte vrienden.

Geschreven door Anneke





Weymouth - Dartmouth
11:27 am


Na een rustige nacht waar we zachtjes in slaap werden geschommeld, staan we om 03.30h op, zodat we om 04.00h kunnen vertrekken naar de beruchte kaap Portland Bill. Na een vroege radio verbinding over de marifoon met de ECH’o kwamen we er achter dat er een misverstand was met de engelse tijd en de onze. We hadden dan een uurtje langer kunnen slapen.Daar we met twee al in de kuip waren, stuurden we Anneke terug naar bed omdat het geen zin had om op dat onmenselijke uur alle hens aan dek te hebben.
De kaap is berucht wegens zijn zeer sterke stromingen. Deze veroorzaken plaatselijk zeer woelige golven (overfalls). Het ligt hier dan ook vol wrakken van schepen die de Portland Bill dachten aan te kunnen. De juiste manier om deze te ronden is dan ook ofwel minstens 8 mijl er vandaan blijven ofwel vlak onder de kaap door gaan door de 5m dieptelijn te volgen. Dat laatste hebben wij dus gedaan. Zonder het minste probleem. De wind stuurt echter zijn kat. De enige wind die er is wekken we zelf op door onze snelheid door het water.
Dirk en John sturen om beurten elks een uurtje. Als Anneke na een paar uurtjes weer present is draagt zij ook haar steentje bij. We moeten zelf sturen want de stuurautomaat heeft kuren. In de namiddag komt er eindelijk wat wind op zodat we de motor kunnen afzetten. Oef! Wat een rust! De wind blaast maar enkele knopen zodat dit het ideale moment is om de bollejan uit te proberen. De bollejan is een zeil van 110m² dat ongeveer gesneden is als een spinakker van zeer licht nylon doek. Na wat zoekwerk staat het reuze zeil voor de boot uit te pronken.(zie foto) Als na een uurtje de wind wat steviger begint te blazen moet deze er terug af. Maar hier begint het wat mis te lopen. Het touwwerk dat de hoes over het zeil moet trekken komt los en het zeil waait alle kanten op. Dan alles maar laten zakken. Binnen de kortste keren liggen er meer dan 100m² zeil op het dek! We zijn een heel tijdje zoet om alles terug in de zeilzak te krijgen. Onder genua en grootzeil vlinderen we het laatste stukje naar de river Dart, waarop ons einddoel voor vandaag, DARTMOUTH, is gelegen.
De Dart is de mooiste rivier die ik tot nu toe heb gezien. Al bij het opvaren verschijnt op elke oever een mooi kasteel. De stad ligt enkele kilometers verder aan de rivier.
We gaan ankeren tussen enkele andere boten op een diepte van 4 meter. Als we na een tijdje de stad willen gaan bezoeken kijken we toevallig nog eens op de dieptemeter en nu blijkt er nog slechts 30 cm water onder de kiel te staan. Dus vlug verhalen naar een diepere plaats, anders staan we met laagwater droog!
Het stadje is niet groot maar wel gezellig. Het contrast met Weymouth, dat te vergelijken is met een extra goeie zomerse dag in Blankenberghe, is groot. Bijna geen toeristen te zien. Aan de andere kant telde ik 6 wenskaart winkeltjes in een straat.
Wanneer we terug naar de boot gaan lopen we de yachtclub even binnen om naar de weerberichten te kijken en dat ziet er voor morgen helemaal niet goed uit.We zullen dus een dagje rust nemen.

Geschreven door Johnny





WEYMOUTH
11:27 am


En de zevende dag rustte Hij uit! Dat doen wij ook.
Het is ofwel vertrekken midden in de nacht ofwel een dagje blijven liggen en daarmee is de keuze snel gemaakt.
Heerlijk om nog eens uit te slapen, om 10.00 kruipen we onze kooi uit en ontbijten op ons gemak. Het is stralend weer en eindelijk vakantie!
Na het ontbijt gaan we lekker boemelen in de stad en zien de vissers hun buit binnenbrengen. Van die keigrote krabben, die ze gewoon aan de kaai in netten in het water laten om de beestjes vers te houden. Zou het opvallen als er vanavond zo’n stuk of drie minder inzitten, want die dingen zijn wel lekker hoor. Maar het is penne geworden met kaas en hesp zonder gratin want dat gaat in onze oven niet . Was bijna zo lekker als een krabbeke.
We hebben langszij de Zeester gelegen , toffe mensen . Ze zijn op de terugweg van een rondje Caraïben .Ze hebben ons een paar goede tips gegeven voor onderweg .
s’Avonds hebben we met zen alle aan boord van de ECH’o ( die hebben een gigantische kuip, daar passen zonder problemen drie crue’s in ) geborreld , onder gelijkgestelde zielen .
De Zeester is op de terugweg , wij zijn onderweg en de ECH’o vertrekt in 2010 op een uitgebreid rondje Atlantic .
Net voordat het donker werd hebben wij de gezellige kuip van de ECH’o verlaten om te gaan ankeren in de baai net buiten de haven omdat wij s’morgen om 4u uit ons bed moeten om met het tij mee richting Dartmouth te zeilen .
Het ankeren ging vrij vlot . Bij de tweede poging lagen rotsvast.
Na nog een lekker taske koffie zijn we onze kooi in gedoken en hebben ons lekker inslaap laten wiegen .

Geschreven door Anneke+Dirk





STUDLAND BAY - WEYMOUTH
11:26 am


Vandaag wordt het een korte trip.
We hadden afgesproken met de ECH’o, die een week voor ons op vakantie zijn vertrokken, om een paar dagen samen hier aan de Engelse kust te zeilen. Zij zitten nu in Weymouth en dat is nog maar een goede 21 mijl verder.
De zon schijnt naar hartelust boven een spiegelgladde zee en er is geen zuchtje wind. Dus ons zeilbootje wordt weeral eens een motorbootje.
Om 12u30 (UTC +2) leggen we aan naast de ECH’o.
De haven van Weymouth is levendig, oergezellig en stampvol Engelse dagtoeristen. Het lijkt hier wel Saint Tropez maar dan op z’n Engels!
Op elke hoek van de straat vind je een “Fish And Chip’s” en allemaal hebben ze evenveel te doen.
Aan de overkant van de haven zien we een zeilenmaker die we meteen gaan opzoeken.
“Mind your head” staat er op de trap die naar zijn atelier leidt. Die is dan ook gevestigd in zo’n typisch oud, versleten vissershuisje en je moet je bijna dubbelplooien om de 2 verdiepingen naar boven te klauteren.
De zeilenmaker zelf is een beer van een vent maar naar goede Britse gewoonte ontzettend vriendelijk. 30 minuten later stappen we 20£ lichter naar buiten met ons gerepareerde zeil onder de arm.
s’Avonds trakteert Johnny ons op het nationale gerecht en hoewel het vet ervan af druipt smaakt het heerlijk!
Misschien was dit nog niet helemaal duidelijk, maar we zijn met drieën vertrokken vanuit Antwerpen. Omdat we ons nog geen door en door ervaren zeerotten voelden hebben we Johnny (zie:wie zijn wij) gevraagd of we nog even beroep mochten doen op zijn ervaring. Tot over de Baai van Biscaye begeleidt hij ons en vanaf daar zullen we onze plan moeten trekken.

Geschreven door Anneke





PORTSMOUTH-STUDLAND BAY
11:26 am


Normaal gezien zouden we om 5u17 moeten vertrekken om stroom mee te hebben richting Poole. Dat is wel héél vroeg hé, we zijn tenslotte op vakantie!
Om 10.00 lukt het ons buiten te varen. Het ziet er niet goed uit, stroom tegen én 20 knopen wind tegen.
Het wordt er ook niet beter op! Dirk trekt het kotterzeil omhoog en er blijven 2 leuvers in elkaar gehaakt zitten waardoor het nieuwe zeil (alle zeilen zijn nieuw van 18 juli!!!!) scheurt…..Shiiiiiiiiiiiittttttttt.
We weten dat er veel kapot zal gaan en hebben dan ook een “brokkenpot” voorzien, maar dat is wel heel vroeg op onze reis.
Niets aan te doen, we moeten door.
De beloofde showers blijven uit maar de wind blijft op kop en we moeten heel de tijd laveren waardoor we geen mijl vooruit geraken.
Het is hier wel heel mooi op de Solent.
Tegen de avond aan zien we de Needles. Ik had me daar veel van voorgesteld omdat er al zoveel over geschreven is, maar volgens mijn bescheiden mening is dat allemaal serieus overroepen. Drie rotsen en dat was het….
Terwijl we even motoren maak ik er gauw gebruik van om te koken. Kreeg het eten wel niet gereed tegen dat de motor werd afgezet. Wat een heksentoeren ik dan heb moeten uitvoeren is bijna onbeschrijfelijk, maar ik zal m’n best doen.
Moet eerst even zeggen dat ons Cardanisch vuur niet waterpas hangt en alleen goed staat als we over bakboord liggen. We hingen dus over stuurboord.
Mezelf schrap zetten tegen de kast, pan vasthouden met 1 hand, knie tegen het vuur om het zo recht mogelijk te laten staan want het water klotste al over de pot heen en met ander hand in de pot roeren. Is me toch maar gelukt zonder ongelukken en al zeg ik het zelf, de ratatouille was lekker.
Vlak voor we in Poole aankomen zien we dat er in Studland Bay boten voor anker liggen. We moeten dat ankeren nog uitproberen dus maken we gelijk gebruik van de gelegenheid en leggen ons tussen de andere boten aan ons anker vast. Het is hier zalig rustig en zo mooi en heerlijk om in slaap gewiegd te worden.

Geschreven door Anneke





21 juli 2008
11:24 am

Mensen mensen wat een hondenweer! Het regent, waait stevig en de temperatuur ligt rond de 13°C. We willen niets liever dan snel doorvaren naar beter oorden maar wachten nog steeds op de gaskeurder!
Bij de havenkapitein proberen we nog eens te bellen en wonder boven wonder krijgen we verbinding. De gaskeurder vertelt ons doodleuk dat hij gisteren de ganse dag op ons telefoontje aan het wachten was, maar niets gehoord heeft!
Volgens de havenkapitein ligt het probleem bij KPN de Nederlandse telefoonmaatschappij die niet behoorlijk werkt. Das wel straf, we zijn nog maar net over de grens en de communicatie ligt al op z’n gat. Wat moet dat geven in de rest van de wereld?
Maar goed dat we nog een SSB aan boord hebben die wel werkt, daar hebben de jongens van de “NOL” (Noord Oost Limburgse radioamateurs) voor gezorgd. Daarstraks hebben we trouwens onze eerste buitenlandse verbinding gemaakt!
Afin om 13.00 hebben we dat felbegeerde certificaat voor de verzekering en kunnen we vertrekken.
Het regent pijpenstelen en de wind is aangewakkerd tot een stevige 9Bft. Eigenlijk zien we het niet echt zitten om in dit weer de “schuimende” Schelde te bevaren en besluiten om nog een nachtje hier te blijven.
In de bibliotheek checken we onze mail en zijn aangenaam verrast door de vele berichtjes die we ontvangen hebben. Het is echt plezant om zoveel positieve reacties te krijgen en we willen jullie daar allemaal heel erg voor bedanken. Alle mailtjes persoonlijk beantwoorden is haast onmogelijk maar we houden jullie via ons dagboek op de hoogte.

Geschreven door Anneke





20 juli 2008
11:24 am

We hebben een Nederlandse verzekering op onze boot en in Nederland moet je verplicht een gaskeuringsverslag aan boord hebben wil je in orde zijn met de verzekering. Daarom hebben we nog een afspraak in Terneuzen met een keuringsbedrijf. Zij zijn niet meer op tijd bij ons in Antwerpen geraakt maar hebben beloofd de keuring nog op zondagmorgen uit te voeren als wij nog even in Terneuzen stoppen.
Zondagmorgen om 9.00 telefoneren we maar krijgen geen antwoord. Nu ja het is natuurlijk nog vroeg, dus we zullen straks nog eens bellen.
10.00: geen antwoord
11.00: geen antwoord
12.00: geen antwoord
Ondertussen hebben we al bezoek gehad van Paul, een oude zeilkameraad van Papa, van mijn zus Kris en de kids die nog eens afscheid komen nemen maar niet van de gaskeurder.
14.00: nog steeds geen antwoord.
De wind trekt aan, Dirks humeur zakt maar geen gaskeurder te bespeuren.
Will , Yvette en Robin komen ook nog eens goeiendag zeggen en beloven volgende week terug langs te komen als we dan nog steeds geen keuringsverslag zouden hebben.
Tegen 18.00 geven we het op om nog langer te wachten en trekken dan maar de stad in. Misschien komt het morgen wel in orde….

Geschreven door Anneke





EASTBOURNE – PORTSMOUTH
11:25 am

Het is een stralend mooie, zonnige dag met weinig wind. Ik heb nog steeds mijn overmaats zeilpak aan (zeilpak was bij de boot en is in prima staat, alleen een paar maatjes te groot voor mij) omdat ik het niets te warm vind, maar de rest van de bemanning begint er al wat zomersers uit te zien.
De wind is achterlijk (niet stom maar komt van achter) en dat geeft ons een goed gevoel van wat er ons te wachten staat. Op de oversteek naar de Caraïben zullen we de passaatwind ook steeds in de rug hebben.
Om een beetje voortgang te maken moeten we de genua (voorzeil) uitbomen. (dwz een paal van de mast naar het achterste puntje van de genua zetten, zodat het zeil haaks op de boot blijft staan). Vorig jaar is onze boom naar de filisteinen gegaan en daarom hebben we dat nog niet veel kunnen doen. Het is dan ook eventjes uitdokteren hoe je die boom er nu het beste opzet en dat ging vandaag niet echt als een fluitje van een cent. Koordjes zaten vast, boom viel uit handen, Dirk ging bijna overboord en we bleven maar sukkelen. Uiteindelijk stak de boom erin maar zat de schoot van de genua (koord om het voorzeil aan te trekken) nog niet goed ten opzichte van de reling. Nog eens alles opnieuw en we waren met dit maneuvre toch wel een uurtje zoet.
Uiteindelijk als alles goed zit valt de wind weeral eens weg en kunnen we het hele zootje weer afbreken. Zonder wind stuurt onze windvaan niet (what ’ s in a name) maar geen nood, we hebben nog een ST 4000 die automatisch stuurt als we op motor zeilen. Dus zo lui als we zijn laten we de ST het werk doen.
Wat had je gedacht, de ST 4000 heeft er ook geen zin in en geeft het op. Miljaar dat ding marcheert echt niet naar behoren, vorig jaar had het ook al zo’n kuren.
Gelukkig hebben we een pakketje onderdelen mee van deze stuurautomaat en kunnen we hem later herstellen.
Tegen 21.00 zijn we in Portsmounth en leggen aan in een mooie Engelse jachthaven. Ik denk dat het niet Britser kan met zo’n een charmante havenmeester achter de balie. Hij noemt mij “love” en is ongelooflijk vriendelijk.
Voordat we vandaag onder de wol kruipen strekken we onze benen en wandelen door het stadje op zoek naar een crèmke. Wat is er toch aan de hand? Ik struikel constant over mijn voeten en als we geïnstalleerd zitten voor een dikke “Sundae” wiegelt heel de taverne heen en weer. Misschien is het tijd om te gaan slapen!

Geschreven door Anneke