31
Jan
2009
zaterdag, januari 31, 2009 2:41 pm
Tijdens het ontbijt komt de perfecte ankerspot, dicht bij de kant in ondiep water en goed beschermd langs alle kanten, vrij. We laten alles vallen , Dirk begint aan zijn forsbollentraining, ik kruip achter het stuurwiel en haasten ons om het plekje in te pikken voor iemand anders dat doet. Een half uur later ontbijten we tevreden verder.
Omdat we hier rustig en veilig liggen haalt Dirk heel de ankerlier uit elkaar op zoek naar het probleem.
Het probleem blijkt de motor te zijn en als hij dat stuk ook nog eens uit elkaar vijst wordt het helemaal duidelijk waarom de winch het niet meer doet. De 8 magneten die erin zitten zijn losgekomen van de behuizing en van 1 magneet is een stuk afgebroken en is vergruisd tussen de roterende delen van de motor. Of met andere woorden: de motor is in de soep gedraaid.
Dirk maakt alles zuiver en puzzelt het geheel weer in elkaar, klaar om ermee naar een specialist te gaan.
Omdat we hier rustig en veilig liggen haalt Dirk heel de ankerlier uit elkaar op zoek naar het probleem.
Het probleem blijkt de motor te zijn en als hij dat stuk ook nog eens uit elkaar vijst wordt het helemaal duidelijk waarom de winch het niet meer doet. De 8 magneten die erin zitten zijn losgekomen van de behuizing en van 1 magneet is een stuk afgebroken en is vergruisd tussen de roterende delen van de motor. Of met andere woorden: de motor is in de soep gedraaid.
Dirk maakt alles zuiver en puzzelt het geheel weer in elkaar, klaar om ermee naar een specialist te gaan.
Leave a comment »
Category: Geen rubriek We gaan tegen de Genesis racen naar Antigua. De Genesis is een Belgische catamaran van 40 voet, bemand door Miguel, Isabel en hun 4 kinderen.
Vandaag staat er een halve wind van 5 bf (of oostenwind), de perfecte wind voor een cat en de Genesis schiet er als een pijl van een boog vandoor en wij met onze monohull kunnen haar van geen kanten bijhouden.
In het begin van de race proberen we dat wel maar na een poosje, als we weten dat we al lang verloren zijn, maken we het onszelf wat comfortabeler en reven de zeilen.
Wanneer we eindelijk English Harbour binnenvaren zijn de kinderen al aan het zwemmen en staat hun vieruurtje klaar.
In English Harbour is het druk en we varen twee keer de kom rond vooraleer we een plekje vinden dat ermee door kan. Als het anker op de grond ligt komt er een vissersboot voorbij waarvan de bemanning roept dat we in de weg liggen en te dicht tegen de vaargeul.
Ja…dan zit er niets anders op dan het anker op de hand binnen te trekken en een nieuw plekje te zoeken. Na een derde rondje in de kom vinden we echt geen geschikter plaatske als 5 m verder van daarjuist, laten heel de handel nog eens vallen en hopen dat er morgen iets beters vrijkomt.
Vandaag staat er een halve wind van 5 bf (of oostenwind), de perfecte wind voor een cat en de Genesis schiet er als een pijl van een boog vandoor en wij met onze monohull kunnen haar van geen kanten bijhouden.
In het begin van de race proberen we dat wel maar na een poosje, als we weten dat we al lang verloren zijn, maken we het onszelf wat comfortabeler en reven de zeilen.
Wanneer we eindelijk English Harbour binnenvaren zijn de kinderen al aan het zwemmen en staat hun vieruurtje klaar.
In English Harbour is het druk en we varen twee keer de kom rond vooraleer we een plekje vinden dat ermee door kan. Als het anker op de grond ligt komt er een vissersboot voorbij waarvan de bemanning roept dat we in de weg liggen en te dicht tegen de vaargeul.
Ja…dan zit er niets anders op dan het anker op de hand binnen te trekken en een nieuw plekje te zoeken. Na een derde rondje in de kom vinden we echt geen geschikter plaatske als 5 m verder van daarjuist, laten heel de handel nog eens vallen en hopen dat er morgen iets beters vrijkomt.
Vannacht was het al niet veel beter als vorige nacht, het heeft hier gestoven dat het gene naam heeft. Tot 42 knopen wind hebben we gemeten hier op de ankerplaats en wij hebben geen ankeralarm op onze GPS (onze gps slaat geen alarm als onze positie veranderd en het anker krabt en dus niet meer vast zit) en een kapotte winch.
Even snel ketting en anker binnenhalen indien nodig en maken dat we tussen de andere boten tussenuit zijn en op een veilige afstand van de kant (=rotsen) kunnen we dus vergeten.
Enfin, we waren er dus niet helemaal gerust op vannacht en Dirk heeft zelf ankerwacht gehouden maar hoe hard de wind er ook aan getrokken heeft, ons anker heeft gene millimeter gemoved!!
In tegenstelling tot gisteren vinden we in het vissersdorp Deshaies de Spar en een paar andere winkeltjes open.
Later horen we waarom gisteren alles gesloten was, er zijn namelijk al meer dan een week stakingen over heel het eiland aan de gang. Waarom dat hebben we niet helemaal verstaan maar het heeft iets te maken met Sarkozy en de subsidies die ze (niet meer) krijgen van Frankrijk. Gans Guadeloupe ligt plat en er is geen druppel diesel meer te krijgen.
Tussen een paar palmbomen in zien we toevallig iemand aan buitenboord motors werken en op goed geluk vraagt Dirk of hij misschien geen benzinetank heeft liggen voor een 3,3 marinner.
Tussen de rommel en vele onderdelen uit diept hij een tank op en verzekert ons dat mits wat aanpassing dit tankje van een ander merk past op onze motor.
Het past niet helemaal, de kast van de motor geraakt er niet rond en het ziet er nu een beetje ‘brakkepieachtig’ uit maar zeg nu eerlijk; voor 10€ kunnen we niet sukkelen hé en we verliezen geen benzine meer.
Even snel ketting en anker binnenhalen indien nodig en maken dat we tussen de andere boten tussenuit zijn en op een veilige afstand van de kant (=rotsen) kunnen we dus vergeten.
Enfin, we waren er dus niet helemaal gerust op vannacht en Dirk heeft zelf ankerwacht gehouden maar hoe hard de wind er ook aan getrokken heeft, ons anker heeft gene millimeter gemoved!!
In tegenstelling tot gisteren vinden we in het vissersdorp Deshaies de Spar en een paar andere winkeltjes open.
Later horen we waarom gisteren alles gesloten was, er zijn namelijk al meer dan een week stakingen over heel het eiland aan de gang. Waarom dat hebben we niet helemaal verstaan maar het heeft iets te maken met Sarkozy en de subsidies die ze (niet meer) krijgen van Frankrijk. Gans Guadeloupe ligt plat en er is geen druppel diesel meer te krijgen.
Tussen een paar palmbomen in zien we toevallig iemand aan buitenboord motors werken en op goed geluk vraagt Dirk of hij misschien geen benzinetank heeft liggen voor een 3,3 marinner.
Tussen de rommel en vele onderdelen uit diept hij een tank op en verzekert ons dat mits wat aanpassing dit tankje van een ander merk past op onze motor.
Het past niet helemaal, de kast van de motor geraakt er niet rond en het ziet er nu een beetje ‘brakkepieachtig’ uit maar zeg nu eerlijk; voor 10€ kunnen we niet sukkelen hé en we verliezen geen benzine meer.
Leave a comment »
Category: Geen rubriek Van hieruit naar Antigua is het 180 nm en om een beetje schot in de zaak te brengen willen we dat in 1 keer, zonder stoppen dus afleggen (+/- 30 uur).’s Morgens vroeg vlak na de regenbui halen we het anker op. Als ongeveer de helft van de ketting binnen is houdt de ankerlier het voor bekeken en mag Dirk de andere helft manueel binnen sleuren.
De eerste 40 nm’s gaan heel vlotjes en in de vroege namiddag ronden we Martinique. Eens in het Dominica kanaal is het rustige zeilen voorbij en beuken de golven frontaal op ons in. Dit blijft zo duren tot we bij het eiland Dominica zijn en de zee daar plat wordt en de wind niet over de bergen geraakt. (we zeilen ten westen van Dominica en de wind komt uit het noordoosten!)
Het stuk tussen Dominica en Guadeloupe is dan weer heftig, heel heftig zelfs. De wind trekt aan tot 7à8 bf (40 knopen), de golven komen weer recht op ons af en het wordt hoe langer hoe moeilijker om de boot recht te houden.
Op een gegeven moment, ergens midden in de nacht slaagt de windgenerator dan ook nog eens op hol en maakt zo’n herrie dat we schrik hebben dat hij elke minuut gaat ontploffen.
Omdat er geen stopknop op zit en we geen draadjes kunnen doorknippen om hem uit te schakelen draaien we ons in de wind en als hij een beetje gekalmeerd is riskeert Dirk zijn hand om zijn vleugels vast te binden aan de paal waar hij op gemonteerd staat.
Ja watte.. we gingen precies opstijgen zoals die molen tekeer ging.
We hopen dat het weer wat aangenamer zeilen zal worden als we ter hoogte van Guadeloupe varen en eventjes is dat ook zo maar het duurt niet lang.
Na een poosje krijgen we weer 8 bf naar ons toe geblazen en omdat we toch al niet meer voor het donker Antigua kunnen halen besluiten we om helemaal in het noordwesten, meer bepaald in Deshaies op Guadeloupe uit te gaan blazen van afgelopen rotnacht.
De eerste 40 nm’s gaan heel vlotjes en in de vroege namiddag ronden we Martinique. Eens in het Dominica kanaal is het rustige zeilen voorbij en beuken de golven frontaal op ons in. Dit blijft zo duren tot we bij het eiland Dominica zijn en de zee daar plat wordt en de wind niet over de bergen geraakt. (we zeilen ten westen van Dominica en de wind komt uit het noordoosten!)
Het stuk tussen Dominica en Guadeloupe is dan weer heftig, heel heftig zelfs. De wind trekt aan tot 7à8 bf (40 knopen), de golven komen weer recht op ons af en het wordt hoe langer hoe moeilijker om de boot recht te houden.
Op een gegeven moment, ergens midden in de nacht slaagt de windgenerator dan ook nog eens op hol en maakt zo’n herrie dat we schrik hebben dat hij elke minuut gaat ontploffen.
Omdat er geen stopknop op zit en we geen draadjes kunnen doorknippen om hem uit te schakelen draaien we ons in de wind en als hij een beetje gekalmeerd is riskeert Dirk zijn hand om zijn vleugels vast te binden aan de paal waar hij op gemonteerd staat.
Ja watte.. we gingen precies opstijgen zoals die molen tekeer ging.
We hopen dat het weer wat aangenamer zeilen zal worden als we ter hoogte van Guadeloupe varen en eventjes is dat ook zo maar het duurt niet lang.
Na een poosje krijgen we weer 8 bf naar ons toe geblazen en omdat we toch al niet meer voor het donker Antigua kunnen halen besluiten we om helemaal in het noordwesten, meer bepaald in Deshaies op Guadeloupe uit te gaan blazen van afgelopen rotnacht.
Leave a comment »
Category: Geen rubriek We staan gereed om te vertrekken naar Antigua als onze frank (euh €) valt dat we zijn vergeten uit te klaren.
Hoe is dat nu toch mogelijk zuchten we, nu hebben we de laatste dagen niets anders gedaan als de deur platgelopen bij de douane – of althans de deuren waarachtig hun computer staat- en als we Martinique voor een lange periode willen verlaten vergeten we dat te melden.
Natuurlijk staat er in St Anne geen pc maar onderweg zouden we wel kunnen stoppen in St Pierre of nu, voor we vertrekken eventjes teruggaan naar Le Marin. Dat laatste lijkt ons het beste maar ipv met de boot willen we over en weer met de collectieve taxi zodat we nog eens een stukje zien van het land.
Op het steigerke van St Anne komen we een paar douane tegen maar die kunnen ons zoals verwacht niet helpen met uitklaren. Ze zeggen ons wel dat we moeten voortmaken naar Le Marin want dat het kantoor daar over een uur sluit.
Dat halen we nooit op tijd zegt Dirk maar niet geschoten is altijd mis en we haasten ons naar de taxistop.
De taxico (collectieve taxi of minibusje met +/- 12 plaatsen) komt bijna meteen voorrijden en voor 0,50€ p/p kunnen we mee naar Le Marin.
Halverwege zien we dat de chauffeur de andere richting oprijdt als daar waar wij naartoe willen en vrezen dat het een verloren zaak is om er voor sluitingsuur te geraken.
Uiteindelijk worden we dan toch afgezet in het centrum van Le Marin en hebben we nog 5 min. tijd om naar de jachthaven (waar de douane zitten) te lopen.
Om precies 12.30 stappen we het kantoor binnen en de douane die er zit kijkt verbaasd op.
‘Oei’ zegt ze, ‘ik was vergeten de deur op slot te doen want eigenlijk zijn we juist dicht.’
Als Dirk haar heel vriendelijk vraagt of we niet héél even de pc mogen gebruiken om uit te klaren zegt ze dat ze nog wel een paar minuutjes kan wachten met haar lunch.
Hoe is dat nu toch mogelijk zuchten we, nu hebben we de laatste dagen niets anders gedaan als de deur platgelopen bij de douane – of althans de deuren waarachtig hun computer staat- en als we Martinique voor een lange periode willen verlaten vergeten we dat te melden.
Natuurlijk staat er in St Anne geen pc maar onderweg zouden we wel kunnen stoppen in St Pierre of nu, voor we vertrekken eventjes teruggaan naar Le Marin. Dat laatste lijkt ons het beste maar ipv met de boot willen we over en weer met de collectieve taxi zodat we nog eens een stukje zien van het land.
Op het steigerke van St Anne komen we een paar douane tegen maar die kunnen ons zoals verwacht niet helpen met uitklaren. Ze zeggen ons wel dat we moeten voortmaken naar Le Marin want dat het kantoor daar over een uur sluit.
Dat halen we nooit op tijd zegt Dirk maar niet geschoten is altijd mis en we haasten ons naar de taxistop.
De taxico (collectieve taxi of minibusje met +/- 12 plaatsen) komt bijna meteen voorrijden en voor 0,50€ p/p kunnen we mee naar Le Marin.
Halverwege zien we dat de chauffeur de andere richting oprijdt als daar waar wij naartoe willen en vrezen dat het een verloren zaak is om er voor sluitingsuur te geraken.
Uiteindelijk worden we dan toch afgezet in het centrum van Le Marin en hebben we nog 5 min. tijd om naar de jachthaven (waar de douane zitten) te lopen.
Om precies 12.30 stappen we het kantoor binnen en de douane die er zit kijkt verbaasd op.
‘Oei’ zegt ze, ‘ik was vergeten de deur op slot te doen want eigenlijk zijn we juist dicht.’
Als Dirk haar heel vriendelijk vraagt of we niet héél even de pc mogen gebruiken om uit te klaren zegt ze dat ze nog wel een paar minuutjes kan wachten met haar lunch.
Leave a comment »
Category: Geen rubriek Het plan voor vandaag:
Eerst nog eens proberen te internetten en dan hier een scheet verder naar het strand van St Anne(ke J) gaan.
Skypen en internetten lukt deze keer wel maar omdat de router toch nog regelmatig foert zegt krijgen we niet al onze foto’s op de website gezet. We zijn er ook zo lang mee bezig dat we het om 14.00 opgeven en scheel van de honger terug naar de boot gaan en meteen vertrekken naar St Anne.
St Anne heeft een van de mooiste en populairste zandstranden van Martinique en is een ideaal plekje om even rust te houden. Je ankert hier in 3m diep water en omdat de ondergrond bestaat uit wit zand, drijf je hier op glashelder, turkoois water.
Het dorp is klein maar heel charmant en gemoedelijk en heeft alles als je besluit om hier een tijdje te blijven; bakkers, supermarktjes, cafeetjes en heel leuke restaurantjes.
s’Zondgags is St Anne een echte trekpleister voor zowel de toeristen als de Martiniquanen zelf en wordt er op verschillende plaatsen ‘live’ muziek gespeeld en heerst er een gezellige vakantiesfeer.
Eerst nog eens proberen te internetten en dan hier een scheet verder naar het strand van St Anne(ke J) gaan.
Skypen en internetten lukt deze keer wel maar omdat de router toch nog regelmatig foert zegt krijgen we niet al onze foto’s op de website gezet. We zijn er ook zo lang mee bezig dat we het om 14.00 opgeven en scheel van de honger terug naar de boot gaan en meteen vertrekken naar St Anne.
St Anne heeft een van de mooiste en populairste zandstranden van Martinique en is een ideaal plekje om even rust te houden. Je ankert hier in 3m diep water en omdat de ondergrond bestaat uit wit zand, drijf je hier op glashelder, turkoois water.
Het dorp is klein maar heel charmant en gemoedelijk en heeft alles als je besluit om hier een tijdje te blijven; bakkers, supermarktjes, cafeetjes en heel leuke restaurantjes.
s’Zondgags is St Anne een echte trekpleister voor zowel de toeristen als de Martiniquanen zelf en wordt er op verschillende plaatsen ‘live’ muziek gespeeld en heerst er een gezellige vakantiesfeer.
Leave a comment »
Category: Geen rubriekVlak na het ontbijt pakken we onze laptop in en gaan naar de Mango Bay, een drukbezochte taverne met free wifi voor de klanten.
Gisteren hadden we onze wifi antenne de mast ingetrokken maar we liggen zo ver van de kant tussen een heel bos masten dat we geen signaal kregen opgepikt.
In de Mago Bay vlak naast de router krijgen we ook niets opgepikt en ze zeggen ons dat we een beetje geduld moeten hebben, sibiet schiet de router waarschijnlijk wel in gang.
Drie uur later is er nog steeds niets in gang geschoten en druipen we met onze twee waszakken af naar de wasserette.
Terwijl de was draait geraken we aan de praat met het winkelmeisje waar we een flesje water kopen.
Omdat de prijzen van voedingsmiddelen hier de pan uitswingen en een heel stuk hoger liggen dan in België zijn we nieuwsgierig naar wat de gemiddelde Martiniquaan zoal verdient. Ze vertelt ons dat 80% van de bevolking rond de 1200€ netto heeft in de maand en hoewel we moeite hebben om dat te geloven (is dat niet een beetje overdreven?) moeten we toegeven dat we hier eigenlijk bijna tot geen armoede hebben gezien - de woonomstandigheden zijn wel heel anders als bij ons maar ja…het klimaat ook- maar
wel vele nieuwe (dure) auto’s.
Gisteren hadden we onze wifi antenne de mast ingetrokken maar we liggen zo ver van de kant tussen een heel bos masten dat we geen signaal kregen opgepikt.
In de Mago Bay vlak naast de router krijgen we ook niets opgepikt en ze zeggen ons dat we een beetje geduld moeten hebben, sibiet schiet de router waarschijnlijk wel in gang.
Drie uur later is er nog steeds niets in gang geschoten en druipen we met onze twee waszakken af naar de wasserette.
Terwijl de was draait geraken we aan de praat met het winkelmeisje waar we een flesje water kopen.
Omdat de prijzen van voedingsmiddelen hier de pan uitswingen en een heel stuk hoger liggen dan in België zijn we nieuwsgierig naar wat de gemiddelde Martiniquaan zoal verdient. Ze vertelt ons dat 80% van de bevolking rond de 1200€ netto heeft in de maand en hoewel we moeite hebben om dat te geloven (is dat niet een beetje overdreven?) moeten we toegeven dat we hier eigenlijk bijna tot geen armoede hebben gezien - de woonomstandigheden zijn wel heel anders als bij ons maar ja…het klimaat ook- maar
wel vele nieuwe (dure) auto’s.
Leave a comment »
Category: Geen rubriek 23
Jan
2009
CHANDLER’S
vrijdag, januari 23, 2009 11:17 pm Hier in Le Marin zijn verschillende chandler’s en volgens onze buurman zijn ze zo goed uitgerust dat je hier, als je wilt, zonder problemen zelfs een heel nieuw schip zou kunnen bouwen.
Dat komt goed uit want wij hebben alweer een lijstje met ‘aan te kopen onderdelen’:
-oliefilter die past
-olie
-benzinetank voor Bieke’s motor (de schroefdraad van de tank is bijna helemaal weg en onderaan zit er een gaatje en daardoor verliezen we steeds de helft van onze benzine)
-langere ketting voor Bieke (sinds ze er in FdF mee hebben gejoyvaart en de ring waaraan de ketting was vastgemaakt eraf hebben gesneden kunnen we haar niet goed meer vastleggen)
-batterijscheider
-nieuwe batterij van 105 A voor de boegschroef
-spanner voor aan de beugel (heeft de oversteek niet overleefd)
-Pilot van de Caraïben
-…
Na een halve dag winkelen komen we met de helft thuis en de andere helft…
We konden een nieuwe benzinetank bestellen maar dat kost tussen de 80€ en 135€. Voor een motorke van 18 jaar oud vinden we dat een beetje overdreven (heel de motor is misschien nog 100€ waard) en komen tot de conclusie dat het misschien tijd wordt om uit te kijken naar een ander.
Een spanner voor de beugel vonden we niet, over een nieuwe batterijscheider moeten we nog eens goed nadenken en de boegschroef hebben we van de batterij afgekoppeld en verlof gegeven voor onbepaalde tijd.
Dat komt goed uit want wij hebben alweer een lijstje met ‘aan te kopen onderdelen’:
-oliefilter die past
-olie
-benzinetank voor Bieke’s motor (de schroefdraad van de tank is bijna helemaal weg en onderaan zit er een gaatje en daardoor verliezen we steeds de helft van onze benzine)
-langere ketting voor Bieke (sinds ze er in FdF mee hebben gejoyvaart en de ring waaraan de ketting was vastgemaakt eraf hebben gesneden kunnen we haar niet goed meer vastleggen)
-batterijscheider
-nieuwe batterij van 105 A voor de boegschroef
-spanner voor aan de beugel (heeft de oversteek niet overleefd)
-Pilot van de Caraïben
-…
Na een halve dag winkelen komen we met de helft thuis en de andere helft…
We konden een nieuwe benzinetank bestellen maar dat kost tussen de 80€ en 135€. Voor een motorke van 18 jaar oud vinden we dat een beetje overdreven (heel de motor is misschien nog 100€ waard) en komen tot de conclusie dat het misschien tijd wordt om uit te kijken naar een ander.
Een spanner voor de beugel vonden we niet, over een nieuwe batterijscheider moeten we nog eens goed nadenken en de boegschroef hebben we van de batterij afgekoppeld en verlof gegeven voor onbepaalde tijd.
Leave a comment »
Category: Geen rubriek Al goed dat we gisteren niet door zijn gegaan naar Le Marin want dat is toch ietsjes verder dan ik had verwacht. Ik dacht gewoon eventjes de baai van Fort de France over te steken en dan het hoekje om en we zijn er.
Aan de overkant van de baai zijn we anders wel heel snel maar het hoekje om duurt toch algauw 6 uur doordat we moeten opkruisen.
In Le Marin liggen gigantisch veel boten. In de marina kunnen zo’n 300 boten binnen en in de lagune erlangs ligger er zeker zoveel als het er niet tweemaal zoveel zijn.
Omdat de lagune vol ligt met zandbanken is het niet simpel om tussen al die boten nog een geschikt plekje te vinden en het is echt slalommen tussen jachten en banken.
Het ankeren op zich, met veel wind en heel weinig plaats, draait bijna uit op een fiasco en een fikse ruzie.
Als we uitgeraasd zijn en onze harten gelucht zijn gaan we naar de kant eens kijken of het wel al die ‘troubles’ waard was.
Aan de overkant van de baai zijn we anders wel heel snel maar het hoekje om duurt toch algauw 6 uur doordat we moeten opkruisen.
In Le Marin liggen gigantisch veel boten. In de marina kunnen zo’n 300 boten binnen en in de lagune erlangs ligger er zeker zoveel als het er niet tweemaal zoveel zijn.
Omdat de lagune vol ligt met zandbanken is het niet simpel om tussen al die boten nog een geschikt plekje te vinden en het is echt slalommen tussen jachten en banken.
Het ankeren op zich, met veel wind en heel weinig plaats, draait bijna uit op een fiasco en een fikse ruzie.
Als we uitgeraasd zijn en onze harten gelucht zijn gaan we naar de kant eens kijken of het wel al die ‘troubles’ waard was.
1 Comment »
Category: Geen rubriek Om 17.30 ten laatste moeten Gerard en Ria op de luchthaven staan voor hun terugvlucht naar huis.
Dat wil dus zeggen dat we vanmorgen niet te lang mogen treuzelen al we hen op tijd terug in Fort de France willen afzetten.
Terwijl ik koffie zet gaan de mannen gauw naar de bakker en ‘on the sea’ ontbijten we sappige pompelmoes en echte franse botercroissants waar je zo van die vettige pollekes van krijgt en die altijd veel te snel op zijn en een stukje stokbrood met emmentaal. (ne camembert had het helemaal afgemaakt, maar helaas hebben we dat niet in huis).
De wind vandaag hier op Martinique is veel rustiger vergeleken met gisteren in het kanaal maar komt iets te scherp binnen zodat het laatste zeiltochtje van ons bezoek eerder een motortochtje wordt.
In de vroege namiddag brengen we Gerard en Ria aan land en gaan wij weeral eens een uitklaringbewijs invullen op de computer van de douane.
We twijfelen ook eventjes om direct door te varen naar Le Marin, helemaal onder in Martinique, om gelijk de was te gaan doen, maar ach…morgen is er ook nog een dag.
dinsdag, januari 20, 2009 6:04 pm
Dat wil dus zeggen dat we vanmorgen niet te lang mogen treuzelen al we hen op tijd terug in Fort de France willen afzetten.
Terwijl ik koffie zet gaan de mannen gauw naar de bakker en ‘on the sea’ ontbijten we sappige pompelmoes en echte franse botercroissants waar je zo van die vettige pollekes van krijgt en die altijd veel te snel op zijn en een stukje stokbrood met emmentaal. (ne camembert had het helemaal afgemaakt, maar helaas hebben we dat niet in huis).
De wind vandaag hier op Martinique is veel rustiger vergeleken met gisteren in het kanaal maar komt iets te scherp binnen zodat het laatste zeiltochtje van ons bezoek eerder een motortochtje wordt.
In de vroege namiddag brengen we Gerard en Ria aan land en gaan wij weeral eens een uitklaringbewijs invullen op de computer van de douane.
We twijfelen ook eventjes om direct door te varen naar Le Marin, helemaal onder in Martinique, om gelijk de was te gaan doen, maar ach…morgen is er ook nog een dag.
20
Jan
2009
dinsdag, januari 20, 2009 6:04 pm
Nadat we onze administratieve plichten vervuld hebben gaan we op verkenning in St-Pierre.
Vorige keer zijn we er vluchtig doorgelopen maar deze keer bezoeken we de ruïnes van het theater en de gevangenis, die beide werden vernietigd door de uitbarsting van Peleé.
Volgens de geschiedenis werd de volledige stad verwoest en waren er geen overlevenden, uitgezonderd één gevangene die de ramp overleefden dankzij de bescherming van zijn celmuren.
Als het serieuze gedeelte erop zit pakken we het iets luchtiger aan en brengen een bezoekje aan de rumstokerij ‘Depaz’.
De distellerie ligt 2,5 km buiten St-Pierre maar de wandeling ernaartoe is prachtig, zeker als je de verkeerde afslag neemt en midden in de wildernis verzeild geraakt.
Omdat er maar gestookt wordt van februari tot en met juni kunnen we het hele rumproces niet ‘live’ volgen, maar alles is zo goed uitgelegd dat een visite aan dit prachtig onderhouden domein en stokerij zelfs buiten het seizoen een echte aanrader is.
Op het einde van de rondleiding krijgen we nog een rumdegustatie en leer ik -die niets moet hebben van rumpralines of Bacardi cola- dat er rum, rhum en rúm is en dat een ijskoude Ti Punch zeker niet slecht is
Vorige keer zijn we er vluchtig doorgelopen maar deze keer bezoeken we de ruïnes van het theater en de gevangenis, die beide werden vernietigd door de uitbarsting van Peleé.
Volgens de geschiedenis werd de volledige stad verwoest en waren er geen overlevenden, uitgezonderd één gevangene die de ramp overleefden dankzij de bescherming van zijn celmuren.
Als het serieuze gedeelte erop zit pakken we het iets luchtiger aan en brengen een bezoekje aan de rumstokerij ‘Depaz’.
De distellerie ligt 2,5 km buiten St-Pierre maar de wandeling ernaartoe is prachtig, zeker als je de verkeerde afslag neemt en midden in de wildernis verzeild geraakt.
Omdat er maar gestookt wordt van februari tot en met juni kunnen we het hele rumproces niet ‘live’ volgen, maar alles is zo goed uitgelegd dat een visite aan dit prachtig onderhouden domein en stokerij zelfs buiten het seizoen een echte aanrader is.
Op het einde van de rondleiding krijgen we nog een rumdegustatie en leer ik -die niets moet hebben van rumpralines of Bacardi cola- dat er rum, rhum en rúm is en dat een ijskoude Ti Punch zeker niet slecht is
Om 8.00u wordt het anker alweer opgehaald en zetten we koers richting Martinique.
We hebben een O/ZO wind van 27 schijnbare knopen en varen nogal scherp aan de wind. De zee ligt er deze keer niet zo gladjes bij als op de heenweg (vraag maar aan Ria) en het is een beetje bewolkt. Wat die bewolking betreft, daar zijn we echt niet rouwig om , het doet zelfs goed om eens voor de verandering niet gebraden te worden door de zon.
Hoewel de zeilcondities niet te vergelijken zijn met die van twee dagen geleden doen we er even lang over om terug naar St-Pierre te varen.
Om 16.00 hangen we al terug aan onze ketting en haasten ons naar de kant om weer in te klaren. De laatste dagen is het precies of dat we een abonnement hebben bij de douane, maar hier in de Caraïben hebben ze de grenzen nog niet afgeschaft en moeten we telkens we een ander (ei)land binnenkomen of verlaten ons legaliseren en/of de crewlist aanpassen.
In St-Pierre zijn de douane vertegenwoordigd door een computer in het internetcafé dat ’s maandags gesloten is.
Ja…dan zit er niets anders op dan morgen zo vroeg mogelijk terug te komen en ons ondertussen als illegalen een beetje gedeisd te houden.
We hebben een O/ZO wind van 27 schijnbare knopen en varen nogal scherp aan de wind. De zee ligt er deze keer niet zo gladjes bij als op de heenweg (vraag maar aan Ria) en het is een beetje bewolkt. Wat die bewolking betreft, daar zijn we echt niet rouwig om , het doet zelfs goed om eens voor de verandering niet gebraden te worden door de zon.
Hoewel de zeilcondities niet te vergelijken zijn met die van twee dagen geleden doen we er even lang over om terug naar St-Pierre te varen.
Om 16.00 hangen we al terug aan onze ketting en haasten ons naar de kant om weer in te klaren. De laatste dagen is het precies of dat we een abonnement hebben bij de douane, maar hier in de Caraïben hebben ze de grenzen nog niet afgeschaft en moeten we telkens we een ander (ei)land binnenkomen of verlaten ons legaliseren en/of de crewlist aanpassen.
In St-Pierre zijn de douane vertegenwoordigd door een computer in het internetcafé dat ’s maandags gesloten is.
Ja…dan zit er niets anders op dan morgen zo vroeg mogelijk terug te komen en ons ondertussen als illegalen een beetje gedeisd te houden.
Leave a comment »
Category: Geen rubriek We kunnen ons met de ‘boat boy’ naar de douane laten varen voor 15€ of een half uurtje wandelen om ons in te klaren en gelijk weer uit te klaren.
We vinden de ‘boat boy’ nogal prijzig en trouwens, een beetje beweging kunnen we wel gebruiken dus stappen we naar de ‘Deep Water Harbour’ zo’n 2 km verder.
Onderweg valt er niet veel leven te bespeuren; ofwel hebben ze hier gisteren goed gefeest en ligt iedereen nog lekker te slapen of viert men hier zondag en houden ze platte rust.
Op het eerste zicht lijkt Dominica wel een heel groen eiland met een weelderige natuur en vlak naast de weg begint de jungle al.
Nu had ik over St-Pierre geschreven dat het bestond uit vervallen hutjes, maar die hutjes zijn vergeleken bij de woningkskes van Dominica nog echte paleizen.
Hier woont men nog in houten barakjes met een golfplaten dak, maar de mensen die we tegenkomen zijn wel veel vriendelijker dan in Martinique.
Terwijl de kapitein bij de douane zit staan wij er een beetje rond te draaien want er is vandaag zelfs geen cafeetje open om iets te gaan drinken, alleen de kerk is open en door de geopende ramen ervan horen we de Dominicanen zingen.
Taxichauffeurs komen we anders wel genoeg tegen en allemaal willen ze ons voor een ‘prijske’ (15€ p/p) naar de watervallen en de Hot Spring brengen, zo’n 10 km verder het binnenland in.
Ja amaai…we hebben de indruk dat ze hier een beetje overdrijven met hun ‘prijskes’ en wimpelen hen vriendelijk af.
Na een Turbo (=broodje kip) en cappuccino (gemaakt met kokosmelk en kaneel en niet te drinken) in The Garage, de enige geopende zaak in het ingedommelde Roseau, wandelen we terug naar onze Narid en maken er een zwemnamiddag van
We vinden de ‘boat boy’ nogal prijzig en trouwens, een beetje beweging kunnen we wel gebruiken dus stappen we naar de ‘Deep Water Harbour’ zo’n 2 km verder.
Onderweg valt er niet veel leven te bespeuren; ofwel hebben ze hier gisteren goed gefeest en ligt iedereen nog lekker te slapen of viert men hier zondag en houden ze platte rust.
Op het eerste zicht lijkt Dominica wel een heel groen eiland met een weelderige natuur en vlak naast de weg begint de jungle al.
Nu had ik over St-Pierre geschreven dat het bestond uit vervallen hutjes, maar die hutjes zijn vergeleken bij de woningkskes van Dominica nog echte paleizen.
Hier woont men nog in houten barakjes met een golfplaten dak, maar de mensen die we tegenkomen zijn wel veel vriendelijker dan in Martinique.
Terwijl de kapitein bij de douane zit staan wij er een beetje rond te draaien want er is vandaag zelfs geen cafeetje open om iets te gaan drinken, alleen de kerk is open en door de geopende ramen ervan horen we de Dominicanen zingen.
Taxichauffeurs komen we anders wel genoeg tegen en allemaal willen ze ons voor een ‘prijske’ (15€ p/p) naar de watervallen en de Hot Spring brengen, zo’n 10 km verder het binnenland in.
Ja amaai…we hebben de indruk dat ze hier een beetje overdrijven met hun ‘prijskes’ en wimpelen hen vriendelijk af.
Na een Turbo (=broodje kip) en cappuccino (gemaakt met kokosmelk en kaneel en niet te drinken) in The Garage, de enige geopende zaak in het ingedommelde Roseau, wandelen we terug naar onze Narid en maken er een zwemnamiddag van
Leave a comment »
Category: Geen rubriek Om 7.30 zijn we al weg en eens voorbij Martinique wordt het champagnezeilen. Alles zit mee en Ria en Gerard genieten met volle teugen van het tochtje.
Het zit allemaal zó goed mee dat we al kort na de middag Roseau in het zuiden van Dominica zien liggen.
Als we bijna aan de kust zijn komt er een klein bootje op ons afgevaren en wil een Dominicaan ons zijn ankerboei verhuren.
‘Nee nee’ zeggen we ‘we hoeven geen ankerboei, we ankeren wel met óns anker’.
Het duurt even voor we hem kwijt geraken maar als we er vanaf zijn komt er een tweede bootje op ons afgestoven en vraagt of we bij hem geen ankerboei huren.
Die tweede is een beetje doortastender en legt ons uit dat we in 20 m water moeten ankeren en dat het dan toch beter is om aan een boei te hangen.
Ja, daar zit wel wat in en we zeggen toe.
We volgen die tweede en krijgen weer bezoek van de eerste die nu kwaad is omdat we iemand anders hebben genomen.
‘Ja sorry, maar we zijn van gedacht veranderd’ leggen we uit
Die uitleg is niet goed genoeg en hij staat erop dat we hem nemen omdat hij het eerst bij ons was.
Hier staan we nu schoon met twee concurenten die een beetje ruzie zitten te maken om ons.
Uiteindelijk zegt die tweede dat hij zich terugtrekt en dat we de eerste maar moeten volgen.
Oké dan…we zijn er niet helemaal 100% gerust op maar we krijgen een boei vlak bij de dinghy steiger en nummer twee komt ons nadien toch nog even welkom heten in Dominica en stelt ons gerust dat alles in orde is.
Het zit allemaal zó goed mee dat we al kort na de middag Roseau in het zuiden van Dominica zien liggen.
Als we bijna aan de kust zijn komt er een klein bootje op ons afgevaren en wil een Dominicaan ons zijn ankerboei verhuren.
‘Nee nee’ zeggen we ‘we hoeven geen ankerboei, we ankeren wel met óns anker’.
Het duurt even voor we hem kwijt geraken maar als we er vanaf zijn komt er een tweede bootje op ons afgestoven en vraagt of we bij hem geen ankerboei huren.
Die tweede is een beetje doortastender en legt ons uit dat we in 20 m water moeten ankeren en dat het dan toch beter is om aan een boei te hangen.
Ja, daar zit wel wat in en we zeggen toe.
We volgen die tweede en krijgen weer bezoek van de eerste die nu kwaad is omdat we iemand anders hebben genomen.
‘Ja sorry, maar we zijn van gedacht veranderd’ leggen we uit
Die uitleg is niet goed genoeg en hij staat erop dat we hem nemen omdat hij het eerst bij ons was.
Hier staan we nu schoon met twee concurenten die een beetje ruzie zitten te maken om ons.
Uiteindelijk zegt die tweede dat hij zich terugtrekt en dat we de eerste maar moeten volgen.
Oké dan…we zijn er niet helemaal 100% gerust op maar we krijgen een boei vlak bij de dinghy steiger en nummer twee komt ons nadien toch nog even welkom heten in Dominica en stelt ons gerust dat alles in orde is.
2 Comments »
Category: Geen rubriek Gerard en Ria hebben voorgesteld om naar Dominica te zeilen. Van hieruit, Pointe du Bout of zuid Martinique is dat een kleine 50 nm of toch wel een uur of 10 zeilen. Dat wil dus zeggen of ’s morgens héél vroeg vertrekken om voor het donker aan te komen of een tussenstop maken in St Pierre.
We kiezen voor het laatste en vertrekken rustig op het gemak na het ontbijt.
Er is geen tot weinig wind en het is loeiheet, normaal gezien heb je een lekker briesje tijdens het zeilen maar vandaag niks. De zon brandt terwijl er geen streepje schaduw op de heel Narid te bespeuren valt en wij niet weten waar te kruipen van de hitte. Tot we het gevonden hebben en regelmatig een emmer koel zeewater (26°C!) over onze kop uitgieten of pootje baden in de zee.
Gelukkig hebben we voor de tussenstop gekozen want nu kunnen we al na vier uurtjes een frisse duik nemen in het knalblauwe verlokkende water en héérlijk, lekker afkoelen….
Als we ons terug als nieuw voelen gaan we eens een kijkje nemen in St Pierre, vroeger de economische hoofdstad van Martinique totdat het in 1902 van de kaart werd geveegd door de vulkaanuitbarsting van Mount Pelée.
Nu schiet er van het stadje niet veel meer over dan twee straten en wat vervallen hutjes die tegen een weelderig begroeide berg plakken en een nog mooi bewaard beursgebouw.
We kiezen voor het laatste en vertrekken rustig op het gemak na het ontbijt.
Er is geen tot weinig wind en het is loeiheet, normaal gezien heb je een lekker briesje tijdens het zeilen maar vandaag niks. De zon brandt terwijl er geen streepje schaduw op de heel Narid te bespeuren valt en wij niet weten waar te kruipen van de hitte. Tot we het gevonden hebben en regelmatig een emmer koel zeewater (26°C!) over onze kop uitgieten of pootje baden in de zee.
Gelukkig hebben we voor de tussenstop gekozen want nu kunnen we al na vier uurtjes een frisse duik nemen in het knalblauwe verlokkende water en héérlijk, lekker afkoelen….
Als we ons terug als nieuw voelen gaan we eens een kijkje nemen in St Pierre, vroeger de economische hoofdstad van Martinique totdat het in 1902 van de kaart werd geveegd door de vulkaanuitbarsting van Mount Pelée.
Nu schiet er van het stadje niet veel meer over dan twee straten en wat vervallen hutjes die tegen een weelderig begroeide berg plakken en een nog mooi bewaard beursgebouw.
1 Comment »
Category: Geen rubriek Nu we vandaag toch zo mobiel zijn hebben we maar gelijk onze lege gasfles meegenomen om terug te laten vullen. De man van ‘Budget’ raadt ons aan naar Californie te rijden, ineens naar de grote gasboer van Martinique.
Nu vullen ze wel op Martinique de kleine blauwe campinggaz bommetjes maar de grotere flessen van 6 kilo…vergeet het maar. We zijn nog langs een paar winkeltjes geweest maar overal kregen we hetzelfde ‘non’ te horen.
Nu is dat nog niet zo erg, want onze twee kleine bommetjes zijn nog niet leeg en daarvan weten we nu toch al zeker dat we ze weer gevuld krijgen.
Als de boodschappen erop zitten rijden we nog een beetje rond en gaan fm5aa opzoeken.
Frantz of fm5aa woont daar mooi op een berg en heeft een 3 element yagi en een 3 element quad in zijn tuin staan waar je niet naast kan kijken. Hij heeft er ook 2 grote kwade honden rond lopen en daarom zijn we niet verder als tot aan zijn poort geraakt.
Als we weer de auto instappen geeft hij ons een zak lekkere, sappige niet te bittere pompelmoezen, vers geplukt van zijn boom mee. Mmmm ….
Nu vullen ze wel op Martinique de kleine blauwe campinggaz bommetjes maar de grotere flessen van 6 kilo…vergeet het maar. We zijn nog langs een paar winkeltjes geweest maar overal kregen we hetzelfde ‘non’ te horen.
Nu is dat nog niet zo erg, want onze twee kleine bommetjes zijn nog niet leeg en daarvan weten we nu toch al zeker dat we ze weer gevuld krijgen.
Als de boodschappen erop zitten rijden we nog een beetje rond en gaan fm5aa opzoeken.
Frantz of fm5aa woont daar mooi op een berg en heeft een 3 element yagi en een 3 element quad in zijn tuin staan waar je niet naast kan kijken. Hij heeft er ook 2 grote kwade honden rond lopen en daarom zijn we niet verder als tot aan zijn poort geraakt.
Als we weer de auto instappen geeft hij ons een zak lekkere, sappige niet te bittere pompelmoezen, vers geplukt van zijn boom mee. Mmmm ….
1 Comment »
Category: Geen rubriek De benzine van Bieke is op en omdat we geen tankstation vinden -die is weggeblazen door de laatste orkaan - maar wel een marina, gaan we de jachthaven maar binnen.
Om 11.00 hadden we afgesproken met de havenmeester van wie we eerst zo’n ongelukkig plaatsje kregen maar na een beetje aandringen wijst hij ons een 1st klas plekje toe, recht voor het Marina Restaurant. Nu hoeven we niet meer van boord, maar kunnen rustig in de kuip iets drinken en ons op een terrasje wanen.
In de namiddag gaan we op zoek naar een auto zodat we morgen achter benzine kunnen en al rijdend een stukje van het eiland kunnen verkennen.
Ja zeg…er zijn morgen geen auto’s te huur zeggen ze zowat in een stuk of tien car rental’s, vanaf 20 januari - volgende week dus - kunnen we er pas eentje reserveren.
Het is hier nu hoogseizoen en we hadden al wel gemerkt dat er veel toeristen rondlopen, maar dat we geen auto konden huren hadden we toch echt niet verwacht.
Dan zal er niets anders op zitten dan morgen de bus te nemen naar een pompstation, want hier in de omtrek hebben we inderdaad nog geen pomp gezien.
Helemaal op het einde van de weg zit er gelukkig ook nog een ‘Budget’ en die heeft nog een volkswagentje over.
Oké, zegt Gerard, zet maar klaar voor morgen en voor we terug aan boord gaan drinken we nog eerst een Leffe en een Hoegaerden van t vat
Om 11.00 hadden we afgesproken met de havenmeester van wie we eerst zo’n ongelukkig plaatsje kregen maar na een beetje aandringen wijst hij ons een 1st klas plekje toe, recht voor het Marina Restaurant. Nu hoeven we niet meer van boord, maar kunnen rustig in de kuip iets drinken en ons op een terrasje wanen.
In de namiddag gaan we op zoek naar een auto zodat we morgen achter benzine kunnen en al rijdend een stukje van het eiland kunnen verkennen.
Ja zeg…er zijn morgen geen auto’s te huur zeggen ze zowat in een stuk of tien car rental’s, vanaf 20 januari - volgende week dus - kunnen we er pas eentje reserveren.
Het is hier nu hoogseizoen en we hadden al wel gemerkt dat er veel toeristen rondlopen, maar dat we geen auto konden huren hadden we toch echt niet verwacht.
Dan zal er niets anders op zitten dan morgen de bus te nemen naar een pompstation, want hier in de omtrek hebben we inderdaad nog geen pomp gezien.
Helemaal op het einde van de weg zit er gelukkig ook nog een ‘Budget’ en die heeft nog een volkswagentje over.
Oké, zegt Gerard, zet maar klaar voor morgen en voor we terug aan boord gaan drinken we nog eerst een Leffe en een Hoegaerden van t vat
Leave a comment »
Category: Geen rubriek Tussen de regenbuien door pakken we onze boot in om een klein stukje te zeilen naar de overkant van de ‘Baie de Forte de France’.
Het is echt wel ongelooflijk… om de vijf botten draaien ze hierboven de kraan open en zo plots als het begint te regenen stopt het ook weer. Na 10 minuten is alles weer droog - behalve de handdoeken die aan de reling hangen te drogen - en brandt het zonnetje er weer lustig op los.
Het vervelende van dit weer is dat we de vensters van de boot telkens moeten sluiten voor het bed nat wordt en de zetel sopt van de regen en het dan zo stikheet wordt hier binnen.
Maar aan de overkant (2,5 nm verder) hangt er precies zo geen dikke wolk en ziet het er trouwens ook heel gezellig uit.
Van horen zeggen is ‘Trois Ilets’ een fijne plaats om te ankeren maar daar aangekomen liggen er bijna geen bootjes…strange.
Op weg naar Trois Ilets hadden we in ‘Anse Mitan’ wel een hele vloot voor anker zien liggen en keren daarom om en zoeken ons daar een plaatsje voor het anker.
Het ligt daar zo vol dat we niet meteen een goed plekje vinden maar drie keer is scheepsrecht en de derde keer liggen we dan toch eindelijk goed vast.
Na de late lunch pompen we ons Bieke op en gaan de sfeer opsnuiven in het zuidelijke deel van Martinique.
Het is echt wel ongelooflijk… om de vijf botten draaien ze hierboven de kraan open en zo plots als het begint te regenen stopt het ook weer. Na 10 minuten is alles weer droog - behalve de handdoeken die aan de reling hangen te drogen - en brandt het zonnetje er weer lustig op los.
Het vervelende van dit weer is dat we de vensters van de boot telkens moeten sluiten voor het bed nat wordt en de zetel sopt van de regen en het dan zo stikheet wordt hier binnen.
Maar aan de overkant (2,5 nm verder) hangt er precies zo geen dikke wolk en ziet het er trouwens ook heel gezellig uit.
Van horen zeggen is ‘Trois Ilets’ een fijne plaats om te ankeren maar daar aangekomen liggen er bijna geen bootjes…strange.
Op weg naar Trois Ilets hadden we in ‘Anse Mitan’ wel een hele vloot voor anker zien liggen en keren daarom om en zoeken ons daar een plaatsje voor het anker.
Het ligt daar zo vol dat we niet meteen een goed plekje vinden maar drie keer is scheepsrecht en de derde keer liggen we dan toch eindelijk goed vast.
Na de late lunch pompen we ons Bieke op en gaan de sfeer opsnuiven in het zuidelijke deel van Martinique.
Leave a comment »
Category: Geen rubriekWe zitten lekker gezellig op een terrasje in het midden van Fort-de France te nippen van een biertje als we ineens getuige worden van een overval!
Een jonge vent, zo stoned als kweenie wat, vraagt aan een stelletje een paar tafeltjes verder een sigaret. Dat koppeltje verstaat niet meteen wat die gast vraagt en daarom neemt hij maar gewoon een sigaret uit het pakje dat op tafel ligt.
Hélaba roept die man, laat eens liggen!
Opeens springen er drie man van omringende tafeltjes op en vliegen op die gast af. Hij krijgt me daar een paar klappen en ze slaan hem gewoon neer. Ondertussen is er ook iemand die de politie heeft gewaarschuwd en een paar minuten later verschijnen die ook op het toneel met handboeien en al. Zonder boe of ba wordt die kerel door de politie opgepakt en meegevoerd.
Ja watte…we staan er een beetje beteuterd op te kijken en hebben toch wel een beetje de indruk dat ze hier heel hard optreden voor het stelen van ocharme maar een sigaretje.
Een Française die hier woont vertelt ons dat ze hier in de hoofdstad van Martinique een echt probleem hebben met jonge drugsverslaafden en dat de Martiniquanen hun crimineel gedrag meer dan beu zijn. Om de situatie niet helemaal te laten escaleren wordt er daarom ook zo hard opgetreden bij elk vergrijp(ke) dat ze plegen.
Oké, dat kunnen we best begrijpen maar toch…enfin, we drinken ons pintje rustig op en gaan dan een beetje rond flaneren.
Een jonge vent, zo stoned als kweenie wat, vraagt aan een stelletje een paar tafeltjes verder een sigaret. Dat koppeltje verstaat niet meteen wat die gast vraagt en daarom neemt hij maar gewoon een sigaret uit het pakje dat op tafel ligt.
Hélaba roept die man, laat eens liggen!
Opeens springen er drie man van omringende tafeltjes op en vliegen op die gast af. Hij krijgt me daar een paar klappen en ze slaan hem gewoon neer. Ondertussen is er ook iemand die de politie heeft gewaarschuwd en een paar minuten later verschijnen die ook op het toneel met handboeien en al. Zonder boe of ba wordt die kerel door de politie opgepakt en meegevoerd.
Ja watte…we staan er een beetje beteuterd op te kijken en hebben toch wel een beetje de indruk dat ze hier heel hard optreden voor het stelen van ocharme maar een sigaretje.
Een Française die hier woont vertelt ons dat ze hier in de hoofdstad van Martinique een echt probleem hebben met jonge drugsverslaafden en dat de Martiniquanen hun crimineel gedrag meer dan beu zijn. Om de situatie niet helemaal te laten escaleren wordt er daarom ook zo hard opgetreden bij elk vergrijp(ke) dat ze plegen.
Oké, dat kunnen we best begrijpen maar toch…enfin, we drinken ons pintje rustig op en gaan dan een beetje rond flaneren.
Leave a comment »
Category: Geen rubriekVanavond krijgen we visite vanuit België, Gerard en Ria komen een tiental dagen lekker mee cruisen in Martinique en omstreken.
Natuurlijk moeten we onze Narid eerst een beetje oppoetsen, want het is hier juist ne varkensstal waar een kat haar jongen niet meer in terug vindt.
Na een paar uur rommelen vegen en opruimen blinkt alles weer als een spiegelke en mogen we trots zijn op het resultaat. We zetten ons dan ook even in de kuip met een tas koffie om ervan te genieten.
Ineens zien we dat er aan de kant waar de dinghy’s liggen een paar kinderen zomaar een bootje inspringen en een beetje beginnen te spelevaren. Dat is er gisteren dus ook gebeurd met ons Bieke!
Het is een opluchting dat ze haar niet wilden inpikken maar we zijn nu toch een beetje ongerust om haar zomaar voor een paar uur alleen achter te laten als we Gerard en Ria gaan ophalen op het vliegveld.
Onze buurman stelt voor om ons naar de kant te brengen en als we voor 24.00 uur terug zijn, moeten we maar even zijn telefoon laten rinkelen en dat komt hij ons Bieke brengen aan wal.
Om 21.00 staan we al terug aan de waterkant, bellen onze buurman op maar krijgen na de tweede biep zijn antwoordapparaat aan de lijn. We bellen nog eens, maar horen weer het antwoordapparaat en zien op zijn boot geen beweging.
Ja…nu staan we hier wel schoon…
‘Kijk…daar ligt onze boot maar hoe we er nu moeten op geraken weten we niet want ons Bieke ligt bij de buren!’
Uiteindelijk als Dirk bijna besloten had om naar ons Bieke toe te zwemmen hoort de buurman ons gefluit en ziet ons zwaaien. Hij springt ons bootje in en komt af….oef hoor ik Dirk zuchten.
Een kwartiertje later zitten we gezellig met zijn vieren in de kuip achter een pintje en horen Gerard en Ria uit over de laatste nieuwtjes uit België.
zaterdag, januari 10, 2009 4:43 pm
Natuurlijk moeten we onze Narid eerst een beetje oppoetsen, want het is hier juist ne varkensstal waar een kat haar jongen niet meer in terug vindt.
Na een paar uur rommelen vegen en opruimen blinkt alles weer als een spiegelke en mogen we trots zijn op het resultaat. We zetten ons dan ook even in de kuip met een tas koffie om ervan te genieten.
Ineens zien we dat er aan de kant waar de dinghy’s liggen een paar kinderen zomaar een bootje inspringen en een beetje beginnen te spelevaren. Dat is er gisteren dus ook gebeurd met ons Bieke!
Het is een opluchting dat ze haar niet wilden inpikken maar we zijn nu toch een beetje ongerust om haar zomaar voor een paar uur alleen achter te laten als we Gerard en Ria gaan ophalen op het vliegveld.
Onze buurman stelt voor om ons naar de kant te brengen en als we voor 24.00 uur terug zijn, moeten we maar even zijn telefoon laten rinkelen en dat komt hij ons Bieke brengen aan wal.
Om 21.00 staan we al terug aan de waterkant, bellen onze buurman op maar krijgen na de tweede biep zijn antwoordapparaat aan de lijn. We bellen nog eens, maar horen weer het antwoordapparaat en zien op zijn boot geen beweging.
Ja…nu staan we hier wel schoon…
‘Kijk…daar ligt onze boot maar hoe we er nu moeten op geraken weten we niet want ons Bieke ligt bij de buren!’
Uiteindelijk als Dirk bijna besloten had om naar ons Bieke toe te zwemmen hoort de buurman ons gefluit en ziet ons zwaaien. Hij springt ons bootje in en komt af….oef hoor ik Dirk zuchten.
Een kwartiertje later zitten we gezellig met zijn vieren in de kuip achter een pintje en horen Gerard en Ria uit over de laatste nieuwtjes uit België.
10
Jan
2009
zaterdag, januari 10, 2009 4:43 pm
Als we met onze boodschappen terug aan de waterkant komen waar ons Bieke op ons ligt te wachten zien we meteen dat er iets niet klopt. Ze hangt er zo krammikkig aan de steiger te bungelen en haar roeispanen hangen los.
G*#ver$$s…… f**….roept Dirk, ze hebben haar willen stelen. Nochtans hing ze vast met de ketting, maar het oog waarmee die bevestigd is aan haar boeg hebben ze kapot gesneden.
Gelukkig hebben ze haar uiteindelijk toch maar laten liggen en een beetje onbeholpen terug vastgemaakt aan de kant.
Opgelucht dat ze er nog is, stappen we in en starten haar. Jaja, niks dus…het starten lukt wel maar het breekasje van de propeller is over en we moeten naar huis roeien.
Misschien is dat wel ons grote geluk, want een kapot motorke steel je nu niet meteen hé.
Enfin, de schade is zeer beperkt maar Dirk’s humeur dat vandaag al beneden peil was is nog een beetje dieper gezakt… ik denk dat dat nu ongeveer evenveel onder nul zit als de temperatuur in België!
G*#ver$$s…… f**….roept Dirk, ze hebben haar willen stelen. Nochtans hing ze vast met de ketting, maar het oog waarmee die bevestigd is aan haar boeg hebben ze kapot gesneden.
Gelukkig hebben ze haar uiteindelijk toch maar laten liggen en een beetje onbeholpen terug vastgemaakt aan de kant.
Opgelucht dat ze er nog is, stappen we in en starten haar. Jaja, niks dus…het starten lukt wel maar het breekasje van de propeller is over en we moeten naar huis roeien.
Misschien is dat wel ons grote geluk, want een kapot motorke steel je nu niet meteen hé.
Enfin, de schade is zeer beperkt maar Dirk’s humeur dat vandaag al beneden peil was is nog een beetje dieper gezakt… ik denk dat dat nu ongeveer evenveel onder nul zit als de temperatuur in België!
We zitten bijna zonder water,nog 1 jerrycan van 25 l en t ‘is op.
Als ik een beetje begin te rekenen dan kom ik tot het volgende sommetje: 395 l gedeeld door 27 dagen is iets meer dan 7 l per dag per persoon.
Awel, daar verschiet ik nu van sé, ik dacht dat we zuinig geweest waren maar dat moet toch beter kunnen.
In het begin hadden we de afwas gedaan met zeewater maar dat vond ik maar niks. De vaat stonk en zag er helemaal niet apetijtelijk uit en vanaf dag 3 of zoiets hebben we alles gespoeld met zoet water… maar dat was maar een klein bodemke water!
Ons wassen deden we ook heel zuinig en namen enkel maar een pompbakdouche. Zelfs mijn haar heb ik 14 dagen niet gewassen!!! (viel wel mee hoor, na 14 dagen zag het er niet vuiler uit als na 4 dagen!)
Pas als Barbados in zicht was hebben we een lekkere bucketdouche met zeewater genomen in de kuip en dan uitgebreid gespoeld met zoet water.
Op Barbados zelf hebben we er niet meer naar gekeken en vloeide het water rijkelijk uit de kraan, jongens was me dat een luxe…
Maar nu moeten we natuurlijk boeten voor onze verspilling en aangezien we niet meer in de jachthaven de tuinslang even in de watertank kunnen steken en het kraantje opendraaien moeten we met jerrycannekes gaan sleuren.
Dus ’s morgens kruipen we al vroeg uit ons bed en laden ons Bieke vol met 4 cans van 25 l, snorren naar de wal en vullen ze aan een publieke kraan met drinkwater. Dirk sleurt ze twee per twee terug naar de dinghy en aan boord lossen we onze vracht. Drie keer moeten we op en af gaan voor alles vol zit en tegen die tijd zijn Dirk zijn armen een paar centimeter langer geworden en hangt zijn tong bijna tegen de grond
Als ik een beetje begin te rekenen dan kom ik tot het volgende sommetje: 395 l gedeeld door 27 dagen is iets meer dan 7 l per dag per persoon.
Awel, daar verschiet ik nu van sé, ik dacht dat we zuinig geweest waren maar dat moet toch beter kunnen.
In het begin hadden we de afwas gedaan met zeewater maar dat vond ik maar niks. De vaat stonk en zag er helemaal niet apetijtelijk uit en vanaf dag 3 of zoiets hebben we alles gespoeld met zoet water… maar dat was maar een klein bodemke water!
Ons wassen deden we ook heel zuinig en namen enkel maar een pompbakdouche. Zelfs mijn haar heb ik 14 dagen niet gewassen!!! (viel wel mee hoor, na 14 dagen zag het er niet vuiler uit als na 4 dagen!)
Pas als Barbados in zicht was hebben we een lekkere bucketdouche met zeewater genomen in de kuip en dan uitgebreid gespoeld met zoet water.
Op Barbados zelf hebben we er niet meer naar gekeken en vloeide het water rijkelijk uit de kraan, jongens was me dat een luxe…
Maar nu moeten we natuurlijk boeten voor onze verspilling en aangezien we niet meer in de jachthaven de tuinslang even in de watertank kunnen steken en het kraantje opendraaien moeten we met jerrycannekes gaan sleuren.
Dus ’s morgens kruipen we al vroeg uit ons bed en laden ons Bieke vol met 4 cans van 25 l, snorren naar de wal en vullen ze aan een publieke kraan met drinkwater. Dirk sleurt ze twee per twee terug naar de dinghy en aan boord lossen we onze vracht. Drie keer moeten we op en af gaan voor alles vol zit en tegen die tijd zijn Dirk zijn armen een paar centimeter langer geworden en hangt zijn tong bijna tegen de grond
8
We hadden gerekend dat we iets langer dan 24 uur zouden nodig hebben om in ‘Baie des Flamands’ op Martinique aan te komen maar we zijn er al om 10.00 ’s morgens.
Het was een zalig zeiltochtje, we hadden heel de tijd halve wind en behaalde een topsnelheid van 7,5 tot 8 knopen!
Na de siesta gaan we aan land om de Franse douane goedendag te gaan zeggen.. Als we de weg vragen naar het inklaringskantoor sturen ze ons naar de chandler hier vlakbij. Daar in de winkel staat een computer waar we gewoon even onze naam, paspoortnummer en wat info van de boot moeten intikken en dat was het…leve de Europese Unie en de douane zitten hier zonder werk.
We maken een wandelingetje in Forte de France, de hoofdstad van Martinique, en voelen ons bijna echt in Frankrijk. Op elke hoek van ’t straat zie je een ‘déli-france’ met daartussen de 3 Suises, de Yves Rocher, de Bata en ….
Eigenlijk eerlijk gezegd maakt Martinique niet zo’n heel goede eerste indruk en vinden we er niks aan, aan Forte de France . Te druk, te groot, te europees te…maar we zullen zien wat het morgen, na een nachtje goed slapen, geeft
Het was een zalig zeiltochtje, we hadden heel de tijd halve wind en behaalde een topsnelheid van 7,5 tot 8 knopen!
Na de siesta gaan we aan land om de Franse douane goedendag te gaan zeggen.. Als we de weg vragen naar het inklaringskantoor sturen ze ons naar de chandler hier vlakbij. Daar in de winkel staat een computer waar we gewoon even onze naam, paspoortnummer en wat info van de boot moeten intikken en dat was het…leve de Europese Unie en de douane zitten hier zonder werk.
We maken een wandelingetje in Forte de France, de hoofdstad van Martinique, en voelen ons bijna echt in Frankrijk. Op elke hoek van ’t straat zie je een ‘déli-france’ met daartussen de 3 Suises, de Yves Rocher, de Bata en ….
Eigenlijk eerlijk gezegd maakt Martinique niet zo’n heel goede eerste indruk en vinden we er niks aan, aan Forte de France . Te druk, te groot, te europees te…maar we zullen zien wat het morgen, na een nachtje goed slapen, geeft
De ankerbaai ziet er leeg en verlaten uit en wij vinden het ook stilaan tijd om verder te trekken.
Om 9.00 gaan we naar de douane om ons uit te klaren en zouden tegen de middag willen vertrekken naar Martinique, zo’n 130 nm (of +/- 1 etmaal) zeilen.
Ja watte zeg…de douane hebben het druk vandaag. Vannacht zijn er drie cruiseschepen aangekomen en er moet zo’n 8000 man ingeklaard worden.
We worden vriendelijk verzocht om even te wachten.
Twee uur later zijn we nog steeds aan het wachten en hebben er al dik spijt van dat we niet terug naar St Charles zijn gevaren (waar we zijn binnengekomen) om daar onze paspoorten te laten afstempelen.
Als het dan eindelijk aan ons is, zeggen ze dat we eerst in het gebouw hierlangs een ‘fee’ van BDS$100 moeten gaan betalen, met het betalingsbewijs hiervan langs de immigratiedienst moeten passeren en als we daar dan een stuk of 5 documenten hebben ingevuld pas bij de douane mogen komen om nog een papiertje te ondertekenen.
Konden ze dat nu niet eerder gezegd hebben!
Als we dan eindelijk rond zijn is het al 12.00 geweest en moeten we nog BDS$20 gaan opdoen (ons laatste Barbados geld).
Op een rustig terrasje aan de kade, met een jazzdeuntje op de achtergrond en een dikke ijskoffie voor ons twijfelen we of we vandaag nog wel gaan vertrekken.
Uiteindelijk zijn we toch sneller gereed als we dachten en lichten om 14.00 het anker.
Om 9.00 gaan we naar de douane om ons uit te klaren en zouden tegen de middag willen vertrekken naar Martinique, zo’n 130 nm (of +/- 1 etmaal) zeilen.
Ja watte zeg…de douane hebben het druk vandaag. Vannacht zijn er drie cruiseschepen aangekomen en er moet zo’n 8000 man ingeklaard worden.
We worden vriendelijk verzocht om even te wachten.
Twee uur later zijn we nog steeds aan het wachten en hebben er al dik spijt van dat we niet terug naar St Charles zijn gevaren (waar we zijn binnengekomen) om daar onze paspoorten te laten afstempelen.
Als het dan eindelijk aan ons is, zeggen ze dat we eerst in het gebouw hierlangs een ‘fee’ van BDS$100 moeten gaan betalen, met het betalingsbewijs hiervan langs de immigratiedienst moeten passeren en als we daar dan een stuk of 5 documenten hebben ingevuld pas bij de douane mogen komen om nog een papiertje te ondertekenen.
Konden ze dat nu niet eerder gezegd hebben!
Als we dan eindelijk rond zijn is het al 12.00 geweest en moeten we nog BDS$20 gaan opdoen (ons laatste Barbados geld).
Op een rustig terrasje aan de kade, met een jazzdeuntje op de achtergrond en een dikke ijskoffie voor ons twijfelen we of we vandaag nog wel gaan vertrekken.
Uiteindelijk zijn we toch sneller gereed als we dachten en lichten om 14.00 het anker.
Sinds gisteren hebben we wifi (jaja, eindelijk!) op onze Narid en daar maken we uitgebreid gebruik van. We kunnen nu eindelijk onze gewone mail ophalen (geleden van in Mindelo) en skypen.
De verbinding is wel heel zwak (ge moogt nu ook niet teveel tegelijk verwachten hé) en om de drie woorden valt ze uit, maar met een beetje geduld langs beide kanten van de lijn kunnen we toch even bijpraten met België.
Voor de rest steken we niet veel uit vandaag.
We gaan nog even met de sextant naar de buren (Sunchaiser II) om een zonneke te schieten en onze positie te berekenen via een computerprogrammake ,jaja , ik weet het,…dat is eigenlijk cheaten…maar het lukt prima…en wat ons betreft mogen ze vanaf nu de satelliet uitzetten of…eigenlijk is het wel veel gemakkelijker met de GPS, dus toch maar liever niet…
Als dank nodigen we de Sunchaiser bij ons uit voor een home made Chicken pelau uit het kookboek en hoewel het gerecht er niet helemaal hetzelfde uitziet als op het prentje valt het wel goed te pruimen.
De verbinding is wel heel zwak (ge moogt nu ook niet teveel tegelijk verwachten hé) en om de drie woorden valt ze uit, maar met een beetje geduld langs beide kanten van de lijn kunnen we toch even bijpraten met België.
Voor de rest steken we niet veel uit vandaag.
We gaan nog even met de sextant naar de buren (Sunchaiser II) om een zonneke te schieten en onze positie te berekenen via een computerprogrammake ,jaja , ik weet het,…dat is eigenlijk cheaten…maar het lukt prima…en wat ons betreft mogen ze vanaf nu de satelliet uitzetten of…eigenlijk is het wel veel gemakkelijker met de GPS, dus toch maar liever niet…
Als dank nodigen we de Sunchaiser bij ons uit voor een home made Chicken pelau uit het kookboek en hoewel het gerecht er niet helemaal hetzelfde uitziet als op het prentje valt het wel goed te pruimen.
Omdat ze hier zo van die gekke groenten en fruit verkopen waarvan ik begot niet zou weten wat het is en absoluut geen idee heb hoe je ze moet klaarmaken heb ik me vorige week het kookboek Caribbean Flavor gekocht.
Ondertussen heb ik dat boek al van voor tot achter en van achter naar voor gelezen en is het serieus beginnen kriebelen om ermee te gaan experimenteren. We hebben nog een halve Canarische Pumpkin en 1 appelsien over en die wil ik vandaag opgebruiken in de Tropical Pumpkin rice en Ginger Chicken.
In de supermarkt kopen we kip en peppersauce en dan gaan we eventjes snel langs de markt voor de groenten.
Ja ballekes snel even naar de markt…op heel de markt zijn er geen pimento peppers en hot peppers te vinden, noch in de kraampjes langs de straat.
Nu denkt ne mens: ik ga eens lokaal koken, dan ben ik zeker dat ik alle ingrediënten vind, maar dat is dus niet altijd waar…waarschijnlijk is het nu geen pepperseizoen.
Soit, het eten is lekker, ook al zitten er geen pimento’s in maar een teaspoon extra peppersauce en wat meer chives (=dikke bieslook, ook moeilijk te vinden hoewel bijna elk recept in mijn boek begint met : 2tbs minced chieves) ter vervanging van ajuin. De gerechten worden dan ook meteen opgeslagen in het ‘Chiaradia-Godenir familie kookboek’ en zullen nog regelmatig geserveerd worden.
Ondertussen heb ik dat boek al van voor tot achter en van achter naar voor gelezen en is het serieus beginnen kriebelen om ermee te gaan experimenteren. We hebben nog een halve Canarische Pumpkin en 1 appelsien over en die wil ik vandaag opgebruiken in de Tropical Pumpkin rice en Ginger Chicken.
In de supermarkt kopen we kip en peppersauce en dan gaan we eventjes snel langs de markt voor de groenten.
Ja ballekes snel even naar de markt…op heel de markt zijn er geen pimento peppers en hot peppers te vinden, noch in de kraampjes langs de straat.
Nu denkt ne mens: ik ga eens lokaal koken, dan ben ik zeker dat ik alle ingrediënten vind, maar dat is dus niet altijd waar…waarschijnlijk is het nu geen pepperseizoen.
Soit, het eten is lekker, ook al zitten er geen pimento’s in maar een teaspoon extra peppersauce en wat meer chives (=dikke bieslook, ook moeilijk te vinden hoewel bijna elk recept in mijn boek begint met : 2tbs minced chieves) ter vervanging van ajuin. De gerechten worden dan ook meteen opgeslagen in het ‘Chiaradia-Godenir familie kookboek’ en zullen nog regelmatig geserveerd worden.
Category: Geen rubriek
De Barbadians zijn een gelovig volk en de zevende dag rusten zij uit.
We staan hier midden in Bridgetown met onze laptop onder Dirk zijne arm en het ziet er hier bijna hetzelfde uit als drie dagen geleden met nieuwjaar. Alles is weer potdicht, alleen schijnt deze keer het zonneke…en hoe…
Ja, dan zit er niets anders op dan zelf ook zondag te gaan vieren.
Als we onze buren passeren, een leuk Australisch stel die een maand of 6 zouden gaan zeilen maar nu, 4 jaar later nog steeds onderweg zijn, worden we uitgenodigd voor een tas thee. Lekker maar wel warm!
Het duurt ook niet lang of de kuip zit vol buren en hoewel het zeer gezellig is zitten we daar als sardientjes tegen elkaar en poeh…het is warm…en ik krijg ineens zin om bij de sardientjes hier onder ons op visite te gaan.
Hier in de baai liggen drie scheepswrakken en het schijnt de moeite te zijn om daar te gaan snorkelen.
Een beetje later gaan we dan ook bij onze onderburen op bezoek en ik verschiet ervan hoeveel mooie visjes hier rondzwermen… we zitten precies in een aquarium…
We staan hier midden in Bridgetown met onze laptop onder Dirk zijne arm en het ziet er hier bijna hetzelfde uit als drie dagen geleden met nieuwjaar. Alles is weer potdicht, alleen schijnt deze keer het zonneke…en hoe…
Ja, dan zit er niets anders op dan zelf ook zondag te gaan vieren.
Als we onze buren passeren, een leuk Australisch stel die een maand of 6 zouden gaan zeilen maar nu, 4 jaar later nog steeds onderweg zijn, worden we uitgenodigd voor een tas thee. Lekker maar wel warm!
Het duurt ook niet lang of de kuip zit vol buren en hoewel het zeer gezellig is zitten we daar als sardientjes tegen elkaar en poeh…het is warm…en ik krijg ineens zin om bij de sardientjes hier onder ons op visite te gaan.
Hier in de baai liggen drie scheepswrakken en het schijnt de moeite te zijn om daar te gaan snorkelen.
Een beetje later gaan we dan ook bij onze onderburen op bezoek en ik verschiet ervan hoeveel mooie visjes hier rondzwermen… we zitten precies in een aquarium…
Leave a comment »
Category: Geen rubriek Soms vragen ze ons als eens wat we zo allemaal doen en of we ons niet vervelen.
Awel, we hebben ons absoluut nog niet verveeld en alles wat we doen duurt ook veel langer als thuis. Als we boodschappen gaan doen, moeten we daar al bijna een ganse dag voor uittrekken.
Vandaag bijvoorbeeld gaan we de was doen en zijn daar een halve dag mee zoet.
Om 8.45 springen we, geladen met twee grote zakken was, ons Bieke in.
Om 9.00 parkeren we aan de kade.
Hier in Bridgetown zouden twee of drie wasserijen zijn in Baxter street en na een half uur sleuren door de winkelstraat vinden we zowel Baxter street als een wasserij.
We informeren eerst naar de prijs:
‘Ja’ zegt het meisje dat hier werkt ‘de prijs wordt berekend per stuk. Hoeveel stuks heb je bij?’
‘Geen idee’ antwoorden we
Het is geleden van in Las Palmas dat we nog een was gedraaid hebben en nu hebben we tijdens de oversteek niet te veel vuil gemaakt maar toch…
‘Kan je ons niet ongeveer vertellen hoeveel zo’n zak kost?’
‘Nee, echt niet…maar anders tellen we eerst eventjes het aantal items.’
Oh no, no way…ik wil hier echt niet mijne vuile was op den toog gooien…!
En trouwens, als je elke sok (het was koud in Las Palmas) en slip apart moet betalen dan zal dat hier waarschijnlijk een fortuin kosten.
Als ik vraag of er geen wasserette hier in de buurt is waar we zelf onze was kunnen doen antwoord ze dat er hier een beetje verder in de straat eentje is.
Oké, let ’s go…
In de wasserette doen ze helemaal niet zo moeilijk. Voor 36$ bajan (+/_12€) steken ze alles in twee machines, wassen het, drogen het en plooien het nog op ook. Twee uurtjes later mogen we onze propere was weer ophalen.
Oké, dat klinkt al veel beter en ondertussen maken we een wandelingetje.
Omdat ze last hadden van een elektriciteitspanne duurde het een uurtje langer maar rond 13.15 zitten we toch op de bus (was daarstraks zwaar zenne) terug naar huis.
Om 14.00 ongeveer zijn we terug op de Narid en rusten de rest van de dag uit want koffie gaan drinken terwijl uwe was gedaan wordt…daar wordt ge moe van hoor.
Awel, we hebben ons absoluut nog niet verveeld en alles wat we doen duurt ook veel langer als thuis. Als we boodschappen gaan doen, moeten we daar al bijna een ganse dag voor uittrekken.
Vandaag bijvoorbeeld gaan we de was doen en zijn daar een halve dag mee zoet.
Om 8.45 springen we, geladen met twee grote zakken was, ons Bieke in.
Om 9.00 parkeren we aan de kade.
Hier in Bridgetown zouden twee of drie wasserijen zijn in Baxter street en na een half uur sleuren door de winkelstraat vinden we zowel Baxter street als een wasserij.
We informeren eerst naar de prijs:
‘Ja’ zegt het meisje dat hier werkt ‘de prijs wordt berekend per stuk. Hoeveel stuks heb je bij?’
‘Geen idee’ antwoorden we
Het is geleden van in Las Palmas dat we nog een was gedraaid hebben en nu hebben we tijdens de oversteek niet te veel vuil gemaakt maar toch…
‘Kan je ons niet ongeveer vertellen hoeveel zo’n zak kost?’
‘Nee, echt niet…maar anders tellen we eerst eventjes het aantal items.’
Oh no, no way…ik wil hier echt niet mijne vuile was op den toog gooien…!
En trouwens, als je elke sok (het was koud in Las Palmas) en slip apart moet betalen dan zal dat hier waarschijnlijk een fortuin kosten.
Als ik vraag of er geen wasserette hier in de buurt is waar we zelf onze was kunnen doen antwoord ze dat er hier een beetje verder in de straat eentje is.
Oké, let ’s go…
In de wasserette doen ze helemaal niet zo moeilijk. Voor 36$ bajan (+/_12€) steken ze alles in twee machines, wassen het, drogen het en plooien het nog op ook. Twee uurtjes later mogen we onze propere was weer ophalen.
Oké, dat klinkt al veel beter en ondertussen maken we een wandelingetje.
Omdat ze last hadden van een elektriciteitspanne duurde het een uurtje langer maar rond 13.15 zitten we toch op de bus (was daarstraks zwaar zenne) terug naar huis.
Om 14.00 ongeveer zijn we terug op de Narid en rusten de rest van de dag uit want koffie gaan drinken terwijl uwe was gedaan wordt…daar wordt ge moe van hoor.
Leave a comment »
Category: Geen rubriek De Guy van Antwerpen komt nieuwjaar wensen, weet je nog van in Los Cristianos op Tenerife?
Awel, de Guy heeft er 18 dagen, helemaal in zijn eentje over gedaan om de plas over te steken. Châpeau zeggen wij en toasten om hem, het nieuwe jaar en dat we elkaar nog dikwijls mogen tegenkomen.
s’Avonds gaan we met de bende naar Oistin “the place to be” op een vrijdagavond in Barbados.
Naast de vismarkt staan er dan allemaal houten barakjes waar je verse vis kan eten en er is overal muziek zoals van den Bob. Ik eet er swordfish en Dirk blue merlin en ’t is bijna niet te geloven maar de merlin heeft het gewonnen van de steak bij Dirk.
In het begin van de avond zag je niet anders als toeristen rondlopen maar tegen dat we er doorgaan ziet het er zwart van ‘t volk, wordt er meer hip hop gespeeld en zit er meer rhythm in de menigte.
We nemen de lijnbus terug maar s nachts is dat een hele belevenis. De chauffeurs zijn hier precies allemaal opgeleid door Shumacher of dat denken ze toch en i.p.v. op de bus zitten we precies in walibi op de railway.
Enfin, het was weer een hele toffe avond maar als we op het strand ons Bieke instappen valt de regen weer met bakken naar beneden. Het lijkt erop dat ze hierboven nog niet weten dat het al 2 januari is en het regenseizoen dus al twee dagen voorbij is…!
Awel, de Guy heeft er 18 dagen, helemaal in zijn eentje over gedaan om de plas over te steken. Châpeau zeggen wij en toasten om hem, het nieuwe jaar en dat we elkaar nog dikwijls mogen tegenkomen.
s’Avonds gaan we met de bende naar Oistin “the place to be” op een vrijdagavond in Barbados.
Naast de vismarkt staan er dan allemaal houten barakjes waar je verse vis kan eten en er is overal muziek zoals van den Bob. Ik eet er swordfish en Dirk blue merlin en ’t is bijna niet te geloven maar de merlin heeft het gewonnen van de steak bij Dirk.
In het begin van de avond zag je niet anders als toeristen rondlopen maar tegen dat we er doorgaan ziet het er zwart van ‘t volk, wordt er meer hip hop gespeeld en zit er meer rhythm in de menigte.
We nemen de lijnbus terug maar s nachts is dat een hele belevenis. De chauffeurs zijn hier precies allemaal opgeleid door Shumacher of dat denken ze toch en i.p.v. op de bus zitten we precies in walibi op de railway.
Enfin, het was weer een hele toffe avond maar als we op het strand ons Bieke instappen valt de regen weer met bakken naar beneden. Het lijkt erop dat ze hierboven nog niet weten dat het al 2 januari is en het regenseizoen dus al twee dagen voorbij is…!
Leave a comment »
Category: Geen rubriek Oeijejoie…2009 ziet er maar triestig uit; grijs en bewolkt.
We gaan naar ‘ t stad op zoek naar skype of een telefoonkaart maar alles is gesloten en er loopt geen kat rond. Het enige dat we er tegenkomen zijn stortbuien, moeten we daarvoor zo lang zeilen om met nieuwjaar in de regen te zitten? Moest het nu niet zo warm zijn dan zou je denken dat we in België zaten.
Er is echt niks te doen in Bridgetown en op de terugweg naar huis vinden we ons Bieke half verzopen aan de kade.
Met dat we onder de brug doorvaren komen we de September crew tegen. Op dat moment worden de hemelsluizen nog eens wijd open gezet en besluiten we om gezellig met ons vieren onder de brug te blijven dobberen.
Als het ophoudt met regenen scheuren we in razende vaart naar onze Narid en net voor de volgende tropische regenbui over Barbados raast stappen we aan boord.
We gaan naar ‘ t stad op zoek naar skype of een telefoonkaart maar alles is gesloten en er loopt geen kat rond. Het enige dat we er tegenkomen zijn stortbuien, moeten we daarvoor zo lang zeilen om met nieuwjaar in de regen te zitten? Moest het nu niet zo warm zijn dan zou je denken dat we in België zaten.
Er is echt niks te doen in Bridgetown en op de terugweg naar huis vinden we ons Bieke half verzopen aan de kade.
Met dat we onder de brug doorvaren komen we de September crew tegen. Op dat moment worden de hemelsluizen nog eens wijd open gezet en besluiten we om gezellig met ons vieren onder de brug te blijven dobberen.
Als het ophoudt met regenen scheuren we in razende vaart naar onze Narid en net voor de volgende tropische regenbui over Barbados raast stappen we aan boord.