LANGKAWI 27 tot 31 dec

Twee zeildagen hadden we nodig om naar Langkawi te gaan en ja dat heb je goed geraden ..., we gaan inderdaad in Langkawi nieuwjaar vieren. We moeten namelijk in Langkawi diesel tanken omdat we onze tank zo goed als leeg gevaren hebben sinds Miri en dan nog wat ‘tax free’ bier en wijn inslaan en als we dan geluk hebben en alles mee hebben geraken we misschien nog net op de laatste dag van dit jaar in Phuket. Maar als de wind of de stroom of weet ik wat tegenzit, dan moeten we Nieuwjaar ergens onderweg vieren en ...nee...neeje...dat vinden we precies niet zo’n leuk idee. Dus in plaats van ons te haasten en te spoeden om dan  toch te laat aan te komen, doen we het rustig aan.

Donderdag 27 december in de late namiddag komen we aan en omdat op vrijdag bijna alles gesloten is in Langkawi (de vrijdag hier = de zondag bij ons) wachten we tot zaterdag om ‘duty free’  te gaan kopen bij de groothandelaar. Die groothandel wordt nu wel gerund door een Chinees, maar de wandeling er naar toe is en beetje te fiks om dan te riskeren voor een gesloten deur te staan.

Kuah

Wanneer de bilge dan  weer een beetje gevuld is met wat  lekkers om te drinken, varen we tot Rebak, een eilandje van het eiland Langkawi, waar we Frans van de Gemini gaan opzoeken ( Frans ??? zie Australië 2011 en Bali en Kalimantan en Singapore). Frans is na bijna een jaar Nederland terug aan boord en is volop bezig de Gemini weer klaar te maken voor volgende zeilavonturen.
In  ‘ Rebak Island Marina ‘ blijven we dan ook voor de jaarwisseling, die hier erg rustig verloopt, maar wel in aangenaam gezelschap. We hadden gehoopt om na de diner en de nieuwjaarstoast in het Harddock Cafe het nieuwe jaar  stevig in te gaan  vieren in het aangrenzende  ‘Rebak Island Resort’ (waarvan de jachthaven een onderdeel is) maar om 00.30 uur is het  daar al even rustig als aan de zeilerskant van het eilandje! Spijtig, want we hadden wel eens zin in een goede party, maar in plaats daarvan beginnen we de eerste dag van 2013 fris, monter en lekker uitgerust. 

Rebak Marine

STRAITS QUAI MARINA - PENANG 23 tot 25 dec

Kerstmis vieren in de tropen blijft toch wel raar. Nochtans is de Straits Quai Shopping Mall ( de marina die erbij hoort is eigenlijk alleen maar een attractie van het winkelcentrum) de ideale plek om in de stemming te komen. Het complex staat strak in de kersversiering, er worden de hele dag kerstliedjes gespeeld en daarbovenop komt er s avonds nog een koor liedjes zingen onder de kerstboom. Echt allemaal heel mooi, alleen klopt de buitentemperatuur niet. Een vochtige snikhete +32° C in plaats van guur winterweer en artificiële sneeuw!.

Ook missen we op deze dagen onze families wel een beetje, maar desondanks maken we er met Jodie en Mike (cruisers die we af en toe tegenkomen sinds de Pacific Ocean) een echt gezellige (kerst)avond van. We koken elk de helft van de feestmaaltijd en ik kan je verzekeren dat de maaltijd alleen al een echt feest is. Gerookte zalm, mosselen uit de oven met lookboter en peterselie, knapperig stokbrood, gevulde  kippenborst  met gerookte ham en verse basilicum, bestrooid met amandelschilfers en kerstomaatjes, huisgemaakte limoentaart en koffie van versgemalen bonen. Klinkt misschien een beetje gewoontjes voor jullie, maar uitgezonderd kip (deze hier was niet zomaar kip maar kip met allerlei lekkers) hebben wij de overige ingedienden al heel lang niet meer gegeten, gewoon omdat die in Maleisië normaal gezien niet te verkrijgen zijn. Maar in Penang valt dus veel te verkrijgen, zoveel  dat we er bijna gek van worden in de winkel. 

Met kerstdag zelf  lenen we de scooter van Mike en rijden naar de Penang Hills. Maar eigenlijk hadden we kunnen weten dat dit de slechtste dag van het jaar is om daar naar toe te gaan .Op hun vrije dagen trekken de Maleisiers er namelijk  ook op uit en er staat zo’n ellenlange rij wachtenden bij het treintje dat je naar de Hills brengt (je kan alleen met de trein naar boven) dat we er nog niet aan denken om mee in de rij te gaan staan. In plaats daarvan verkennen we het eiland met de scooter en bezoeken de Kek Lok Si, volgens zeggen de mooiste boeddhistische tempel in Penang.

uitzicht vanaf Kek Si Lok tempel

Kek Si Liok

 de trein voor Penang Hill

SINGAPORE - PENANG 15 tot 22 dec

Met onze laatste Singapore dollars kopen we nog een brood en een pakje crackers en gooien dan los, eerst terug naar de Western Anchorage om weer uit te klaren en van dan af N/NW, de westkust van Maleisië af tot helemaal boven. Om en bij 400 zeemijlen die we in dagtochten willen afleggen.

De eerste (halve) dag leggen we 47 mijl af in de typische omstandigheden van de Strait of Malacca. Wind op kop en stroom tegen. Tegen dat we bijna bij Pisang eiland zijn waar we goed kunnen ankeren voor de nacht,  draait zowel de stroom als de wind en vliegen we ineens vooruit, wat ons doet twijfelen om door te varen maar...neeje toch maar liever niet. We weten nog van vorige keer dat het hier s nachts heel vervelend kan worden met al die tugboten  in de Strait , die doodleuk een sleep meesleuren zonder dat die verlicht is en zomaar ineens  je pas  afsnijden. Dus we sturen toch maar naar Pisang eiland en gaan daar rustig slapen.

Omdat het eigenlijk niet zo goed uitkomt met de stroom en die midden in de nacht naar het N begint te lopen, zetten we de wekker om 4.00 uur, maar dat is potverdorie toch wel heel vroeg zenne. Voor 5 uur geraken we  niet weg en tegen dan is de stroom alweer gekeerd. Heel de dag hebben we de stroom tegen en net zoals gisteren beginnen we pas lekker te lopen tegen zonsondergang. 
Vandaag gaan we tot Malakka, waar we in de marina willen gaan liggen, alleen hebben we een probleempje: we vinden de jachthaven niet. Die is nog zo recent dat die nog niet op de kaart staat aangeduid en we hebben dan wel coördinaten, maar ondertussen is het zo donker geworden ( er staat geen  maan) en zien we nergens de ingang. Ja, dan zit er niks anders op dan in de buurt van de marina, waar we vermoeden dat de ankerplaats is, het anker te laten vallen.

Voor de derde dag op rij staat de stroom s morgens tegen en omdat er nu ook geen wind staat, besluiten we om de dag langzaam te beginnen. Echt geen slecht idee, want in de namiddag zit alles mee en halen we in een paar uurtjes de verloren tijd van s morgens zo weer in. Een beetje voor zonsondergang krijgen we het dag dagelijkse ‘all in’ onweer (regen, even heel harde wind, donder en bliksem)  weer over, dat er vandaag wel erg driegend uitziet, maar eigenlijk helemaal niks voorstelt. De wind komt deze keer namelijk vanachter met als resultaat dat we als een pijl van een boog tussen de bliksemschichten door vliegen.

In de onderste helft van de Strait of Melacca staat er altijd een stroming die je niet zomaar kan negeren. Als je die stroom mee hebt, vlieg je vooruit en is het mogelijk om in een dag tot 80 mijl af te leggen, maar als je die tegen hebt, ja vergeet het dan maar, dan gaat het heel langzaam, zeker als de wind dan ook nog eens niet goed zit. Dus in plaats van tegen de elementen van de natuur in te gaan, wachten we vanaf nu tot ze ons meezitten en gaan varen als we stroom mee hebben en doen een dutje bij stroom tegen. 

De vijfde dag van onze noordwaartse trip komen we aan Pangkor eiland en omdat we dit eiland nu al twee keer gepasseerd zijn zonder er te stoppen, besluiten we dat het tijd wordt om dit vakantieparadijs (voor de Maleisische toerist) eens te gaan verkennen. We installeren ons in de zuidelijke baai van het eiland en gaan eens een kijkje nemen aan land. En zoveel valt er eigenlijk niet te zien, maar er hangt hier wel een leuk, ontspannen sfeertje in de lucht.

In het noordoosten van Pangkor spotten we zo een mooie baai dat we er niet voorbij geraken zonder er een dag te gaan ankeren. Echt zo’n baai zoals je ze in de vakantiebrochures ziet, met een poepsjiek resort aan het strand waar we niet echt welkom zijn. Maar daar trekken we ons niet veel van aan. We maken een mooie strandwandeling en terug aan boord duikelen we het water in om wat af te koelen. Heerlijk gewoon, het water is een beetje troebel, maar de temperatuur is juist perfect. Het is zolang geleden dat we nog eens in zee gezwommen hebben, dat we er dubbel van genieten, tot we uit het water komen....Jakkes, wat vies...we zitten helemaal onder de groene troep (algen) en stinken uren boven de wind naar vis. Bah! En die smurrie krijgen we nog niet zo gemakkelijk van ons lijf gewassen. Maar wat zitten we toch eigenlijk te klagen,  normaal betaal je een fortuin voor zo een gezond algenbadje. 

Van Pankgor is het nog een dikke 80 zeemijl naar de Straits Quai Marina in het noorden van Penang, waar we nog anderhalve over varen en hopen dat we dan de jachthaven binnen mogen, want we hebben dan wel een ligplaats gereserveerd, maar wachten al een paar dagen op een positief antwoord. Uiteindelijk, net 4 mijl voor de ingang van de marina, na eerst een herinneringsmailjte twee dagen geleden en een telefoontje deze morgen, bellen ze ons met het goede nieuws dat ze nog een plekje over hebben voor ons. We mogen vier nachten blijven en vliegen er dan weer uit. Maar dat vinden we prima, want na kerstmis willen we toch weer verder. Maar waarom ze nu  zo moeilijk doen om ons een plekje te geven vragen we ons wel een beetje af, want we zien nog zeker 4 lege ligplaatsen. 

SINGAPORE 12 tot 14 dec


Drie dagen Singapore dat vliegt zo om. Temeer omdat er van de eerste dag eigenlijk nog maar een halve dag overschiet wanneer we in de marina aanleggen. En tegen dat we dan helemaal geïnstalleerd zijn, langs het havenkantoor zijn geweest, heel de jachthaven zijn rondgewandeld en uitgebreid verkent hebben, hier en daar een praatje gemaakt hebben, ja, dan is het al avond. De moment om ons nog eens op te kleden en de stad in te trekken, alleen.... die rot oversteek  zit nog in onze knoken en moet precies eerst nog eens goed  uitgeslapen worden.

13 dec
De plicht roep eerst, dus eerst naar de ‘one stop document’ om ons bij de havenmeester aan te melden, zodat we helemaal volgens de regels der kunst in Singapore zijn en dan langs de Belgische Ambassade. Onze paspoorten (reispas op zijn Belgisch) vervallen namelijk op 22 juni 2013 en vermits ze in de meeste landen verlangen dat je paspoort nog 6 maanden geldig is bij binnenkomst, moeten die dus dringend vernieuwd worden. Maar een nieuw paspoort aanvragen in het buitenland gaat echt  als een fluitje van een cent. Gewoon effe langs de ambassade passeren, waar ze zelf een pasfoto voor je maken en je vingerafdrukken nemen en die digitaal doorsturen naar België en voilà, na zeven tot tien werkdagen kan je je biometrische paspoort al gaan ophalen in de ambassade, of kan je het laten doorsturen naar de ambassade van een ander land (Maleisië in ons geval).
Wanneer we met de administratie in orde zijn, gaan we naar de Sim Lim Towers, de’ place to be’ voor alles wat met elektronica te maken heeft. Dit 4 verdiepingen hoog winkelcentrum lopen we van boven tot onder plat op zoek naar industriele schakelaars voor de bediening van de ankerwinch (we laten nu de ketting vallen door de draadjes van het bedieningskastje tegen elkaar te houden), die we helemaal op de bovenste verdieping vinden. En wanneer al onze plichten dan vervuld zijn, nemen we de MRT (metro) naar 'Bayfront', de meest prestigieuze wijk van Singapore waar we eens uitgebreid gaan windowshoppen en lekker de toerist uithangen.

14 dec
‘t Is moeilijk kiezen vandaag. Of de stad nog eens intrekken en ons gaan vergapen aan al de luxe die je tegenwoordig in de moderne wereld kan kopen, of ons bootje verwennen met een beautybehandeling en spa en daarna zelf lekker gaan relaxen aan het sjieke zwembad/jacuzzi in de marina. En het wordt...? de Narid eens goed onder handen nemen, want dat is echt geen overbodige luxe. 

        

KUDAT - KOTA KINABALU 20 tot 22 nov
Om 5 uur s morgens staan we op, zodat we eerst rustig kunnen wakker worden bij een kopje koffie, dan de zonnetent kunnen afbreken en vervolgens een uurtje later bij het eerste licht kunnen vertrekken. Maar wanneer het eerste kopje koffie op is, begint het te regenen en niet zo maar een salaadregentje, maar zo’n echte malse sappige bui. Zo eentje waarbij je gauw weer naar binnen vlucht en wacht tot die over is vooraleer je je neus weer buiten steekt. Het ziet er ook zo eentje uit die een hele dag gaat duren en even overwegen we om ons bed weer in te duiken, maar om half acht stopt het toch ineens met regenen. Het moment dus om snel de trossen los te gooien en uit te varen, vooraleer die regen zich weer bedenkt.
Zoals verwacht na zo een fikse regenbui staat er het eerste uur geen zuchtje wind, maar een beetje later begint het dan toch wat te waaien, alleen...vanuit een andere windstreek als voorspeld. En ja, wat dacht je nu, natuurlijk weer recht op de neus. Allemaal niet zo erg, dan kruisen we toch gewoon op, maar met de stroom die ook tegen zit, is de afstand die we afleggen beduidend minder als het aantal mijlen dat we zeilen. Nu het zij zo, dan duurt het gewoon wat langer voor we in Singapore aankomen, want dat is ergens wel de bedoeling, om als het even kan rechtstreeks door te zeilen tot Singapore. Maar het kan niet...!
Halverwege de middag knikt de onderste zaling van de mast aan bakboordzijde met 140° naar beneden en komt het uiteinde van de zaling, waarachter de stagen zitten los, zodat de stagen niet meer vast zitten...Getv#%@*^d>>!!!... Mogen wij nu echt niet meer zeilen zonder dat er iets kapot gaat? Gelukkig dat we het maar weer eens op tijd gezien hebben en er verder nog niks gebeurd is. Enfin, we pakken meteen de zeilen in en Dirk kruipt de mast in om te kijken of hij de zaling terug op zijn plaats kan zetten, maar de zee is veel te woelig om in de mast te kunnen werken. Dan maar verder op motor naar de eerste plaats waar we rustig kunnen ankeren, Kota Kinabalu dus. Dat is nog ongeveer 70 mijl, tegen de wind, tegen de stroom en tegen de golven die we aan een gemiddelde snelheid van 2,5 knoop afleggen. Tergend langzaam gaan we vooruit, maar de volgende dag tegen lunchtime komen we toch aan. Omdat we in KK de jachthaven niet in willen($$$$!) Zoeken we ons een rustig baaitje uit op Gaya Island, juist 2 mijl voor de stad, waar we echt perfect rustig liggen om de mast in te gaan, maar net wanneer we eraan willen beginnen, begint het weer te regenen voor de rest van de dag. Oké, dan doen we dat morgen wel, we wachten hier toch sowieso tot de wind weer draait, want zo nog 700 mijl tegen alles ingaan heeft echt niet veel zin.
De volgende dag is het stralend mooi weer, zonder een zuchtje wind. Ideaal dus om de mast in te kruipen en de zaling weer goed te zetten en vervolgens het staand want weer te trimmen, maar absoluut geen weer om te gaan zeilen. Dus blijven we nog maar een nachtje in een mooi baaitje van Gaya Island liggen.

mailto:Godv#@%$>>!!!...Kunnenmailto:Godv#$@'　>>!!!...

KUDAT - KOTA KINABALU 20 tot 22 nov
Om 5 uur s morgens staan we op, zodat we eerst rustig kunnen wakker worden bij een kopje koffie, dan de zonnetent kunnen afbreken en vervolgens een uurtje later bij het eerste licht kunnen vertrekken. Maar wanneer het eerste kopje koffie op is, begint het te regenen en niet zo maar een salaadregentje, maar zo’n echte malse sappige bui. Zo eentje waarbij je gauw weer naar binnen vlucht en wacht tot die over is vooraleer je je neus weer buiten steekt. Het ziet er ook zo eentje uit die een hele dag gaat duren en even overwegen we om ons bed weer in te duiken, maar om half acht stopt het toch ineens met regenen. Het moment dus om snel de trossen los te gooien en uit te varen, vooraleer die regen zich weer bedenkt.
Zoals verwacht na zo een fikse regenbui staat er het eerste uur geen zuchtje wind, maar een beetje later begint het dan toch wat te waaien, alleen...vanuit een andere windstreek als voorspeld. En ja, wat dacht je nu, natuurlijk weer recht op de neus. Allemaal niet zo erg, dan kruisen we toch gewoon op, maar met de stroom die ook tegen zit, is de afstand die we afleggen beduidend minder als het aantal mijlen dat we zeilen. Nu het zij zo, dan duurt het gewoon wat langer voor we in Singapore aankomen, want dat is ergens wel de bedoeling, om als het even kan rechtstreeks door te zeilen tot Singapore. Maar het kan niet...!
Halverwege de middag knikt de onderste zaling van de mast aan bakboordzijde met 140° naar beneden en komt het uiteinde van de zaling, waarachter de stagen zitten los, zodat de stagen niet meer vast zitten...Getv#%@*^d>>!!!... Mogen wij nu echt niet meer zeilen zonder dat er iets kapot gaat? Gelukkig dat we het maar weer eens op tijd gezien hebben en er verder nog niks gebeurd is. Enfin, we pakken meteen de zeilen in en Dirk kruipt de mast in om te kijken of hij de zaling terug op zijn plaats kan zetten, maar de zee is veel te woelig om in de mast te kunnen werken. Dan maar verder op motor naar de eerste plaats waar we rustig kunnen ankeren, Kota Kinabalu dus. Dat is nog ongeveer 70 mijl, tegen de wind, tegen de stroom en tegen de golven die we aan een gemiddelde snelheid van 2,5 knoop afleggen. Tergend langzaam gaan we vooruit, maar de volgende dag tegen lunchtime komen we toch aan. Omdat we in KK de jachthaven niet in willen($$$$!) Zoeken we ons een rustig baaitje uit op Gaya Island, juist 2 mijl voor de stad, waar we echt perfect rustig liggen om de mast in te gaan, maar net wanneer we eraan willen beginnen, begint het weer te regenen voor de rest van de dag. Oké, dan doen we dat morgen wel, we wachten hier toch sowieso tot de wind weer draait, want zo nog 700 mijl tegen alles ingaan heeft echt niet veel zin.
De volgende dag is het stralend mooi weer, zonder een zuchtje wind. Ideaal dus om de mast in te kruipen en de zaling weer goed te zetten en vervolgens het staand want weer te trimmen, maar absoluut geen weer om te gaan zeilen. Dus blijven we nog maar een nachtje in een mooi baaitje van Gaya Island liggen.

mailto:Godv#@%$>>!!!...Kunnenmailto:Godv#$@'　>>!!!...

VAN MIRI NAAR SINGAPORE 3 tot 12 dec

3 dec
De trip van Miri tot Singapore is tot hiertoe de langzaamste in ons hele zeilers carrière. Ja maai seg, er komt precies maar geen einde aan. Nochtans begint het niet slecht. Nadat het de hele nacht hard en veel geregend heeft, staat er s morgens een mooi zonneke. Veel wind staar er echter niet volgens de weerkaarten en dat doet ons serieus twijfelen om te vertrekken, maar omdat het volgens diezelfde weerkaarten nog bergaf gaat met die wind in de loop van de week, besluiten we om toch maar te gaan. ‘ t Is dat we hier anders misschien met Kerstmis nog in Miri liggen he. Dus na eerst nog eens een lekker douchke gooien we los en varen  het ruime sop op.  Als er helemaal geen wind staat buiten, roepen we nog naar Sjoerd en Lies bij het uitvaren, komen we terug. Maar buiten onze verwachtingen om staat er zelfs genoeg om te zeilen. In tegenstelling tot de gribfiles draait de wind bovendien tegen de avond verkeerd (= tegenwind) en wakkert aan tot 22 knopen. Tegen dat de avond valt begint het dan ook nog eens te onweren en staan we de hele eerste nacht in de regen tijdens onze wachten. :-((

4 dec
Alles staat tegen vandaag. De stroom, de golven en de wind en dat laatste nog niet zo’ klein beetje. Daardoor hobbelen we op de golven en gaan maar moeizaam vooruit. We moeten de hele dag opkruisen en door de sterke tegenstroming worden we fel achteruit gezet zodat we maar weinig voortgang maken.

5 dec
Nog altijd veel tegenwind die we echt niet terugvinden op de gribs en vandaag gaan we zelf nog trager dan gisteren. Erg frustrerend.  We lopen maar tussen de 1,5 tot 3,5 knoop en bij  het opkruisen maken we hoeken van 150° á 160°. We proberen alles uit ons bootje te halen, maar met de beste wil van de wereld lukt het maar niet om scherp aan de wind te zeilen. Wat mankeert er toch, want dat is helemaal niet normaal. Precies of we iets aan het meesleuren zijn.
Toch maar eens effe checken. We halen de zeilen binnen, starten de motor en zetten die in achteruit en....niets! De motor schakelt wel maar geeft geen toeren....is de gaskabel toch niet over zeker! Als noodoplossing om toch gas te kunnen geven, knoopt Dirk de wasdraad dan aan het  gashendeltje  direct aan de motor vast, die hij dan via het zijraampje van de kuip naar buiten laten lopen, waar we de draad met een wasspeld aan een slotje van een bakskist kunnen vastmaken. Het is even wennen om rechts aan de stuurstand te schakelen en links met het koordje gas te geven maar voor voorlopig lukt dat prima.  Maar aan onze snelheid verandert het niets, want we gaan nog altijd even moeizaam.  En als we dan toch bijna niet vooruit gaan, dan gaan we liever eens een nachtje rustig slapen en varen tot aan de 6 m lijn waar we het anker uitgooien.

6 dec
s Morgens heel vroeg worden we wakker van iets dat tegen de boot ligt te kloppen. Zit er een stukje hout onder de romp te bonken. Dirk pakt de pikhaak en probeert dat hout weg te duwen, maar er komt geen beweging in. Hij gooit daarop een stukje touw rond het hout en trekt eraan en....er komt een hele tak van een palmboom onder de boot uit, zo eentje van een meter of zes die mooi dubbelgevouwen zat rond de kiel.’t Zal wel zijn dat we gisteren niet vooruit geraakten! Enfin, nu we toch wakker zijn gaan we ook maar meteen ankerop en zonder die tak rond de kiel  gaat het toch wat vlotter vandaag.

7 dec
Nu klopt het weerbeeld met wat ze op de grib’s voorspellen. Bijna tot geen wind...Wel nog steeds een bokkige zee. En onweren s nachts...da ‘s niet normaal, we hebben dan wel niet veel maanlicht maar worden serieus bijgelicht door de bliksem.     

8 dec
De zee is gekalmeerd, het zonneke schijnt en we zeilen, niet snel weliswaar, maar lekker rustig. We lezen een boekje, luisteren naar muziek en hebben het gezellig aan boord. We dachten eerst om de afslag naar Kuching te nemen, maar als we daar stoppen, moeten we waarschijnlijk lang op wind wachten om weer verder te gaan. En nu we toch rustig de juiste richting uitgaan, vinden we dat we maar beter kunnen blijven doorgaan.
S Nachts echter stuift het weeral. Nondedju toch...we beginnen die squall’s serieus beu te worden.

9 dec
Een erg overtrokken dag, maar gelukkig zonder regen. Eigenlijk is het weer om de bolle jan nog eens uit te pakken, maar omdat de hemel bezaait is met allerlei vormen en formaten van wolken en je het hier nooit weet met die wolken - sommige kunnen zomaar ineens een scheet wind laten waar je niet goed van bent en dan gaat het van niks op een paar seconden naar 30 knopen wind - laten we dat zeil toch maar stilletjes liggen. Natuurlijk hebben we daar achteraf spijt van, want blijft heel de dag rustig. 

10 dec
Nog 60 mijl te gaan tot de Peninsular van Maleisië. We hopen om daar vandaag op een redelijk uur aan te komen, maar de wind laat ons weer in de steek. Net wanneer we aan de ankerplaats voor de grote zeeschepen komen, nog 25 mijl voor land, wordt het donker. Dus die laatste mijlen leggen we in het donker, al slalommend tussen de schepen door af. Wanneer we dan om 2 uur s nachts eindelijk aan het uiterste zuidoost puntje van Maleisië komen, zijn we zo moe dat we op het eerste het beste plekje met niet teveel water onder de kiel het anker willen laten vallen. Maar dat gaat nog niet zo simpel want de elektrische bediening van de ankerwinch blijkt kapot. Helemaal gecorrodeerd.

11 dec 
Als twee marmotten zijn we vannacht, na nog een klein neutje om mijn verjaardag al te vieren,  in slaap gevallen en zijn vandaag niet wakker te krijgen. We overslapen ons schromelijk en missen het tij naar Singapore. In de ‘Strait of Singapore’ kan het namelijk serieus stromen en is het sterk aangeraden om te timen wanneer je erdoor gaat, want je zou wel eens voor een paar uur gewoon ter plaatste, tegen 6 knopen/uur kunnen blijven varen. Enfin, Singapore zit er dus niet meer in voor vandaag, maar omdat we gisteren wel een heel slecht ankerplekje hebben uitgekozen - we verschoten ons daarstraks nogal serieus toen we bij daglicht zagen waar we precies lagen - verleggen we ons al tot vlak bij de ‘Strait’ naar een plekje dat we al kennen van de vorige keer. En voor de rest van de dag zetten we de siësta van deze morgen verder.      

12 dec
Voor de zekerheid zetten we twee wekkers, zodat we het tij niet nog eens missen, maar dat bleek niet nodig want we zijn al voor dag en dauw wakker. We varen meteen naar de “Western Anchorage” waar we op zee kunnen inklaren in Singapore en dat gaat verassend vlot. Aan de “ Western Anchorage” aangekomen roepen we Immigration op en 10 minuten later komen die met hun bootje langszij ons. Via een vlindernetje geven we dan  onze bootspapieren en paspoorten over en krijgen die, wanneer die nagekeken zijn, netjes afgestempeld terug. Vandaar is het dan nog een kleine twee zeemijlen naar de mooie, luxueuze ‘ One°15marina’ waar we in stijl mijn verjaardag gaan vieren. Weliswaar een dag te laat, maar dan verjaar ik dit jaar maar eens op 12 december.