We hebben het hier op Pulau Aur zo naar onze zin, dat we gewoon nog een dag blijven.
Daarbij begint de zondag zo lekker rustig zoals dat op een zondag hoort, tot we ‘s middags weer een ``Sumatra`` op bezoek krijgen. Jongens jongens toch... het waait precies wel iets minder hard als gisterennacht, maar de zee gaat wel veel harder tekeer. Zo erg zelfs dat we, echt waar zonder te overdrijven, bijna zeeziek worden terwijl we gemoord liggen.
Wanneer de Sumatra - een weerfront dat vanuit het westen ( vanuit Sumatra; vandaar dus de naam) komt met wind tot 65 kn en hevige regen, dat twintig minuten tot meer dan vijf uur kan blijven hangen - zo goed als weg is en de zee aan zijn laatste stuipen is, komt er een tugboot met werk platvorm op het eiland Aur afgestoven. De tug draait het kanaal tussen Aur en Dayang in, gooit zijn sleep los een 200m bovenwinds van onze mooring en gaat er dan zelf vandoor. Tegen dat het werk platvorm een paar stalen kabels waar ankers aanhangen heeft kunnen losmaken en het water in heeft gegooid, is dat zo dicht naar ons toe gedreven, dat wij niet anders meer kunnen dan ons van de mooring losmaken en ophoepelen. Waarom die sleep zo dicht langs ons moest komen begrijpen we niet, want er is plaats zat hier tussen de twee eilanden.
Enfin, voor het resort op het eiland Dayang pikken we opnieuw een mooring op maar daar liggen we nog geen half uur of er komt iemand 30 RM afrekenen voor die mooring. En eerlijk gezegd, dat zijn we niet van plan om te betalen. Voor dat bedrag lig je hier in Maleisië in alle luxe in een marina! Dus gooien we nog eens los en pikken een beetje verder weer een mooring op, waar we hopelijk kunnen blijven liggen.
En wanneer wij verhuisd zijn, vaart die tugboot terug naar zijn sleep en legt zich er gewoon naast. Wat een asociale asshole...!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten