We varen Banda langs de verkeerde kant binnen, maar hebben dan ook niet veel informatie over Banda. In de pilot (zeilersgids) staat dit eiland niet beschreven, de elektronische kaart geeft alleen ruwweg aan waar het ongeveer ligt en het enige wat we hebben is een oude zeekaart, die geen ankerplaatsen aangeeft. Banda is een groep van 3 eilandjes; een groot banaan vormig eiland, Banda Besar, met in zijn kromming een vulkaan en het kleine Banda Neira. Omdat ik dacht dat we op het grote eiland moesten zijn en gehoord hadden dat we het beste langs de noorkant konden binnenvaren, stuur ik dan ook tussen het grote en het kleine eiland, op zoek naar de ‘Sabbatical’ die hier al van gisteren ligt. Maar de Sabbatical is nergens te bespeuren. Kan ook niet, want die ligt aan het kleine eiland recht over de vulkaan in de zonnegat baai, waar de hoofdplaats van Banda zou zijn! Eens we weten waar we moeten zijn duurt het dan ook niet lang meer of we liggen naast de Sabbatical met het anker op 16 m diep en twee heklijnen naar de kant rond een palmboom.
Samen met Piet gaan we lunchen in het guesthouse van Abba en hoewel heel simpel, nasi goreng, is het erg lekker. Maar wanneer we terug gaan naar het hotel komen in wiens tuin onze Narid ligt, krijgen we onder ons voeten dat we bij de concurrentie zijn gaan lunchen. We krijgen even de regels van het hotel voorgeschoteld en omdat zij toch een oogje op onze boot houden, moeten wij bij hen komen eten. Oké, geen probleem, vanavond komen we dineren bij jullie, sussen we hen. Maar dat valt tegen...het eten smaakt helemaal niet speciaal en is bovendien duur naar Indonesiche normen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten