Een uurtje nadat de ‘Sail Indonesia’ en ‘Darwin-Ambon rally en race’ is vertrokken gaan wij ook ankerop voor Indonesië. Aan bovengenoemde rally’s doen we inderdaad niet mee, maar begin augustus worden we verwacht in Ambon voor de ‘ Sail Maluka’. Waarom we voor de eerste keer meedoen aan een rally?Wel, voor je naar Indonesië mag zeilen moet je in het bezit zijn van een visa en ééntje die 60 dagen geldig is en bovendien verlangbaar, krijg je alleen als je een sponsorbrief kan voorleggen op de ambassade. In Indonesië heb je dan ook nog een cruisingpermit nodig (kost minstens US$ 130,00) en moet je een waarborg betalen - 50% van de waarde van je boot- die je normaal gezien terugkrijgt als je uitklaart.
Wanneer je meedoet aan één of andere rally zorgt die organisatie voor de sponsorbrief, regelt de cruisingpermit aan een veel voordeligere prijs en staat borg voor je zodat je die 50% van je bootwaarde niet zelf moet betalen. Natuurlijk kan je dat allemaal zelf regelen, maar Indonesië staat bekent om zijn corrupte bureaucratie en de kans dat je dan veel geld kwijt bent voor je de nodige papiertjes bijeen hebt is dan wel heel groot. Maar omdat we nu geen zin hadden om met meer dan 100 boten mee te doen aan de bekende ‘Sail Indonesia’ hebben we gekozen om aan te sluiten aan de bijna ongekende rally door de Molukken eilanden, die langs veel minder toeristisch gebied gaat en maar € 40,00 p/p kost incl. cruisingpermit.
Enfin, wanneer de meer dan 120 jachten dus vertrokken zijn, zetten wij koers naar Ambon met het kleine eilandje Banda als tussenstop.
De eerste dag, in de golf van Beagle hebben we helemaal geen wind. We moeten wachten tot de volgende morgen, tot we bijna Bathurst eiland voorbij zijn vooralleer we een beetje fatsoenlijk kunnen zeilen.
Dag twee gaat het een halve dag heel goed, maar tegen de middag krijgen we noord-oost wind en bij een koers van 350° is de hoek waaruit die N/O wind komt niet de meest ideale. Niet dat we kunnen klagen van te harde wind en ruwe zee, maar onder de boot stroomt het water van schuinsachter naar schuinsvoor en boven de boot waait het vanuit de tegenovergestelde richting en in de boot lijkt het zo’n beetje zoals in de wasmachine. Het kan nu wel zijn dat wij, na zolang achter het Great Barrief Reef te zitten zondagszeilers zijn geworden en niet meer weten wat het betekent om op open zee te zeilen, maar echt gezellig is het toch niet. En nadat er een paar tassen uit de kast gevlogen zijn en de waterketel van het vuur gekatapulteerd werd door een onverwachte golf, verleggen we de koers iets ruimer.
Ondanks de iets ruimere koers - volgens de weervoorspelling gaat de wind draaien en dan kunnen wij onze koers weer corrigeren - hebben we de derde dag toch bijna evenveel water boven als onder de boot. De boeg wordt overspoeld door overslaande golven en in de kuip klets er ook regelmatig één binnen.
"s Nachts krijgen we squall’s over en wakkert de wind aan tot 25 à 30 knopen. En dat terwijl iedereen ons vertelde dat er in Indonesië meestal te weinig wind is om te zeilen! In de loop van de dag neemt die wind wel af en wordt dag vier toch nog een mooie, rustige zeildag. Omdat onze ETA midden in de nacht valt laten we wel de riffen van s nachts in de zeilen staan en remmen af zodat we Banda bij het eerste daglicht kunnnen aandoen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten