We vertrekken vroeg vandaag naar Ao Chalong en komen rond de middag al aan. Om niet teveel tijd te verliezen hangen we ons aan een mooring, zodat we niet moeten wachten om van boord te gaan totdat ons anker zich goed heeft gezet.
We scharrelen onze was bijeen en gaan naar de wasserette. Onderwijl gauw effe lunchen en een uurtje later terug naar de boot om de was op te hangen.
Vervolgens gaan we terug naar de kant om water te kopen. We hebben zo’n 14 gallons nodig en terwijl we met de eerste 7 flessen van 18l naar onze Narid tuffen, stopt de buitenboord motor er ineens mee. Klak, prrrffffttttt en da was`t! Geen leven meer in te krijgen. Was eigenlijk wel te verwachten, want dat motorke loopt al een tijdje als een oude koffiemolen, maar het was wel sympathiek geweest als het tenminste gewacht had tot we met onze vracht water vlak bij de boot waren. Maar niets aan te doen we moeten het laatste stuk peddelen. Gelukkig ziet Ralph van de Saltotu ons en schiet ons te hulp, sleept ons naar de Narid en gaat zelfs met Dirk op en af naar de kant om de tweede vracht water op te halen.
Tegen de avond zijn we dan ook helemaal gereed om een week of twee naar de afgelegen eilandjes en prachtige baaitjes te gaan waar ze in elke vakantiebrochure zo’n reclame van maken, maar zonder motor aan onze dinghy lijkt ons daar niet zoveel fun aan.
We scharrelen onze was bijeen en gaan naar de wasserette. Onderwijl gauw effe lunchen en een uurtje later terug naar de boot om de was op te hangen.
Vervolgens gaan we terug naar de kant om water te kopen. We hebben zo’n 14 gallons nodig en terwijl we met de eerste 7 flessen van 18l naar onze Narid tuffen, stopt de buitenboord motor er ineens mee. Klak, prrrffffttttt en da was`t! Geen leven meer in te krijgen. Was eigenlijk wel te verwachten, want dat motorke loopt al een tijdje als een oude koffiemolen, maar het was wel sympathiek geweest als het tenminste gewacht had tot we met onze vracht water vlak bij de boot waren. Maar niets aan te doen we moeten het laatste stuk peddelen. Gelukkig ziet Ralph van de Saltotu ons en schiet ons te hulp, sleept ons naar de Narid en gaat zelfs met Dirk op en af naar de kant om de tweede vracht water op te halen.
Tegen de avond zijn we dan ook helemaal gereed om een week of twee naar de afgelegen eilandjes en prachtige baaitjes te gaan waar ze in elke vakantiebrochure zo’n reclame van maken, maar zonder motor aan onze dinghy lijkt ons daar niet zoveel fun aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten