Peter en Penny hebben ons voor het weekend bij hen thuis uitgenodigd.Meer dan een jaar geleden hebben we hen voor de eerste keer ontmoet in Curaçao en tot de Tuamotu’s zijn we hen regelmatig tegengekomen en hebben een erg leuke tijd samen gehad. Vanaf Fakara heeft Peter er dan een beetje meer speed achter gezet en twee maanden geleden heeft de Innforapenny zijn wereldomzeiling voltooid en is thuis gekomen in Gosford.
We zouden met de trein tot Gosford sporen maar wanneer we onze Australische buurman van onze plannen vertellen en vragen om onze Narid een beetje in ‘t oog te houden leent hij ons prompt zijn auto uit. Ja ongelooflijk… we kennen James welgeteld 20 min en krijgen al meteen zijn auto mee voor een gans weekend! En het gekke van heel de zaak is dat Dirk het aanbod aanneemt. Gewoonlijk laat die zoiets schieten, maar hier in Australië waar ze aan de verkeerde kant van de weg rijden en het stuur rechts staat wilt hij toch zomaar ineens met iemand anders auto midden in het drukke verkeer van Sydney rondrijden. Het eerst half uur is dan ook wel echt spannend, maar dat zul je je wel kunnen voorstellen zeker.
Enfin, zonder brokken geraken we in Gosford (90 km van Sydney) maar amaai, we hebben er zeker 20 km van in de file gestaan…op een zaterdag! Dat is nog erger als van Houthalen naar Brussel rijden. En dat in een land met maar 21.874.900 inwoners (nog niet eens 2 keer zo veel als in België) op bijna 8 miljoen km2 . Die wonen dan zeker bijna allemaal in Sydney of wat….
In het begin is het even raar om Peter en Penny bij hen thuis te zien – ipv op hun catamaran- maar het is ongelooflijk plezant om hen weer te zien en we worden met open armen ontvangen in hun droomhuis. Een villa vlak aan het water met een steiger in de tuin waar de Innforapenny vlak voor de deur aangemeerd ligt. Het wordt een fantastisch weekend en we worden vertroeteld dat het gene naam heeft. We mogen zelfs nog een paar dagen langer blijven, maar kunnen spijtig genoeg niet, want we hebben James beloofd zondagavond terug te zijn met zijn auto. Deju toch, hadden we toch maar de trein genomen…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten