AVERIJ AAN DE NARID 17 augustus

De schade aan de Narid valt eigenlijk wel mee, maar godverdomme we hebben veel geluk gehad. Als Dirk een uurtje later pas een dutje had willen gaan doen, dan was het verhaal waarschijnlijk heel anders geweest. Ik wil er eigenlijk liever niet aan denken, maar die mast die stond dus wel echt op omvallen.

Niet alleen is de 22 mm trekstang die het dekbeslag van de verstaging verbindt met het spant gebroken en is de gelcoat van  het dek aan weerszijden van de putting een stukje ingescheurd, maar de rib waar de  trekstang aan vast is gemonteerd, is ook afgescheurd van de zijstringer. En dat laatste is echt geen goed nieuws, want als het dek niet zo stevig was geweest, dan was de mast zeker onderaf gekomen.

Nu bij dit ongeluk beseffen we heel goed dat we ontzettend veel geluk hebben gehad dat die nu gebeurd is en niet ergens op de Indische Oceaan, want jongens toch, dan hadden we pas met een probleem gezeten. Stel je voor dat die stang  zo’n anderhalve maand later, ergens tussen Coco’s Keeling en Rodriguez zou gebroken zijn...

scheur tussen rib en zijstringer

trekstang die de putting van de verstaging verbindt  met het spant

het stuk dat afgebroken is van de trekstang

Enfin, wanneer we wat bekomen zijn na ettelijke koppen koffie - en heerlijke door onze buurvrouw zelfgebakken cinnamon buns - en het eindelijk morgen geworden is in Nederland bellen we onze verzekeringsagent op. Volgens het contract zijn we namelijk verplicht om elke serieuze structurele schade aan de boot  te melden. Tijdens het korte maar geruststellende gesprek met onze agente, vraagt  zij ons zo snel mogelijk een schaderapport door te mailen en zelf al eens rond te kijken hoe en wie onze Narid weer zeilvaardig kan herstellen.