Na zo’n goede 2 weken van boord te zijn geweest lijkt onze Narid precies gekrompen. Maar hoewel we het weer zonder airco moeten doen en we in vergelijking met de hotelkamers serieus inboeten aan ruimte, slaapt ons eigen bedje toch het beste.
Veel werk hebben we niet voor we weer verder kunnen. Er moeten wat boodschapjes gedaan worden, de motor moet een onderhoudsbeurt krijgen en de propeller moet zuiver gemaakt worden. Dat laatste is echt wel geen plezant jobke. Daarvoor moet Dirk in dat vieze vuile water van de marina springen en tussen de kwallen en het afval door, met een zichtbaarheid van misschien 20 cm, onder de boot duiken en de pokken van de schroef krabben. Bah...echt vies. Ik leg dan ook alvast de tuinslang en de shampoo gereed op de steiger, zodat hij zich meteen kan douchen als hij uit het water komt en kijk dan ook zijn oren na of daar niets uit gekropen komt. In Danga Bay ( daar helemaal in het zuiden van Maleisië, waar we afgelopen November lagen) had er namelijk iemand prijs en had wormen in zijn oren na een zwempartijtje. Jakkes...ik mag er niet aan denken...
Achter een koppel dagen zijn we gereed, maar kunnen nog niet vertrekken omdat we nog op post wachten. Onze vernieuwde vlaggenbrief, die er wel erg lang over doet om in Maleisië te geraken. Maar Penang is zeker niet de kwaadste plaats om een paar dagen langer te moeten blijven hangen. Of beter, we kunnen het hier eigenlijk wel goed gewoon worden. Wel is het tegenwoordig hier aan deze kant van de wereld heel erg warm. Gewoonlijk kunnen we daar nogal goed tegen, maar met het regenseizoen op komst en geen zuchtje wind, voelt het heel laf aan. Je kan nog gene vinger bewegen of je staat van boven tot onder in het zweet.
Zoals gewoonlijk komen er op het laatst nog allerlei vervelende zaakjes aan het licht. De dinghy is plat en heeft weer ergens een fit. Dat gat is snel gevonden maar de verharder van onze speciale dinghylijm is hard. Ja ja, dat is inderdaad de bedoeling dat die hard wordt, maar dan wel liefst als die vermengd is met het andere component van de 2-componenten cementlijm én aan onze dinghy hangt. En bij een laatste schrobbeurt van het dek, blijkt het dekluik serieus water te lekken .Om goed te zijn zou het luik eruit moeten en opnieuw gemonteerd, maar Dirk krijgt met de beste wil van de wereld de schroeven waarmee het luik vastzitten niet los. Hij draait er 2 schroevendraaiers op kapot met als enige resultaat dat het luik nog harder lekt.
Dus maandag, wanneer de post geleverd is, meteen losgooien en vertrekken zit er niet meer in. We moeten eerst nog nieuwe lijm en een nieuwe weather seal voor het dekluik, waarmee we het probleem voorlopig kunnen oplossen, zien te vinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten