‘s Morgens zien we dat we eigenlijk op een heel mooi plekje liggen, en ook dat we er niet alleen liggen! (Gisteren niks van gezien) maar omdat we toch een beetje voort willen maken naar Port Dickson, vertrekken we weer vroeg.
In de voormiddag ziet het ernaar uit dat we weer de hele dag naar het eentonige gebrom van Mr. Perkins mogen luisteren, maar gelukkig is dat niet zo. Het gaat langzaam, maar we kunnen zes hele uren achter elkaar zeilen. En we doen geen moeite om vandaag bij een goede ankerplaats te geraken. De eerste is namelijk nog geen 30 mijl verder en de volgende meer dan 80 mijl, dus ofwel te dichtbij of te ver weg. Maar we gaan ons gewoon, tegen dat het donker wordt ergens aan de kant parkeren. De hele kust is hier zo ondiep dat dat normaal gezien in goed weer geen probleem is. Alleen, vandaag bleek dat toch niet zo’n schitterend idee want na een hele rustige dag komt er s avonds een beetje wind en veel swell aanzetten en liggen we toch maar heel open en bloot. Maar niks aan te doen, we hebben geen zin om de hele nacht naar onverlichte vissersboten uit te kijken en proberen dan maar te slapen op een boot, die harder wiebelt als in een storm op open zee.
1 opmerking:
Hoi allebei, zie dat jullie toch weer de nidige perikelen meemaken op jullie reis naar het zuiden. Leuke verskagen van de afgelopen tijd. weet je zeker dat Dirk geen wormen in zijn oren heeft? Eng hoor...... Zien ernaar uit jullie weer te zien over een paar dagen, vaar ze, we duimen voor minder onweer dan vandaag, groetjes, Dick en Anita
Een reactie posten