Eigenlijk is het gewoon gekkenwerk maar ja...wat moeten we.
Vanmorgen zijn we heel vroeg vertrokken en we wisten dat het kantje boordje zou worden om voor het donker aan te komen en het is dus niet gelukt. Zoals te verwachten hadden we geen wind en veel meer tegenstroom als verwacht met als gevolg dat we een uurtje te laat zijn.
Misschien begint dat een beetje afgezaagd te worden, maar in het donker op een onbekende plaats aankomen is iets wat we nog altijd niet graag doen. En een half uur geleden is het ook nog eens beginnen stortregenen zodat we nu geen kloten meer zien. Op de tast varen we de doorgang tussen het uiterste zuiden van Penang en het piepkleine eiland Rimau in en laten daar zomaar ergens het anker vallen. We hadden nog wel even overwogen om gewoon door te zeilen of terug te keren naar open water en daar te wachten tot de bui over was, maar zo blind varen is echt niet plezant dat we evengoed blind kunnen ankeren.
Wanneer het onweer over is en we door de volle maan de situatie iets beter kunnen peilen, lijkt het dat we nogal ver van de kant liggen. Maar omdat we zeker uit de weg liggen van het grote verkeer besluiten we toch om te blijven liggen en wat extra licht aan te steken voor de vissersboten die hier passeren.
Vanmorgen zijn we heel vroeg vertrokken en we wisten dat het kantje boordje zou worden om voor het donker aan te komen en het is dus niet gelukt. Zoals te verwachten hadden we geen wind en veel meer tegenstroom als verwacht met als gevolg dat we een uurtje te laat zijn.
Misschien begint dat een beetje afgezaagd te worden, maar in het donker op een onbekende plaats aankomen is iets wat we nog altijd niet graag doen. En een half uur geleden is het ook nog eens beginnen stortregenen zodat we nu geen kloten meer zien. Op de tast varen we de doorgang tussen het uiterste zuiden van Penang en het piepkleine eiland Rimau in en laten daar zomaar ergens het anker vallen. We hadden nog wel even overwogen om gewoon door te zeilen of terug te keren naar open water en daar te wachten tot de bui over was, maar zo blind varen is echt niet plezant dat we evengoed blind kunnen ankeren.
Wanneer het onweer over is en we door de volle maan de situatie iets beter kunnen peilen, lijkt het dat we nogal ver van de kant liggen. Maar omdat we zeker uit de weg liggen van het grote verkeer besluiten we toch om te blijven liggen en wat extra licht aan te steken voor de vissersboten die hier passeren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten