Een week lang cruisen we in de Andaman Sea van het ene mooie plekje naar het andere. Heel rustig op het gemakje. We zijn ook helemaal niet gehaast en al goed ook, want meestal staat er bijna geen wind. Met de genakker op maken we een snelheid van om en bij de 2 kn en wanneer we daar onder zakken, zoeken we een plekje om te ankeren. En na eerst een frisse duik gaan we dan ofwel de ‘hongs’ (grotten) verkennen of het dorpke waar we voor liggen of maken een strandwandeling, het kan hier allemaal. Alleen snorkelen is hier niet zo fantastisch. Het water is erg troebel en vol met groen spul en de koraalbanken hier kunnen bijlange na niet concurreren met die van Indonesië. Maar ja, ne mens moet niet alles willen hé.
We zeilen van Phi Phi Don in het zuiden van de baai tot Koh Pan Yi, vanwaar we niet verder noord meer kunnen. The floating village, zoals ze Koh Pan Yi hier noemen. Maar in tegenstelling tot de meeste paaldorpen in deze contreien is dit een moslim dorp en geen zee zigeuners dorp. Tijdens lunchtijd is het hier vreselijk druk met wel 3000 toeristen die ze hier dagelijks komen afzetten voor de lunch (volgens de reisgids) maar 2 uur later is het dorp zo goed als verlaten en gaan wij er eens kijken.
Een echt authentiek Thais dorpje waar we ons verbazen dat ze nog zo primitief leven met dagelijks zoveel buitenlanders over de vloer.
Ja echt, ze wonen daar nog in krotjes terwijl ze toch een pak inkomsten moeten hebben van hun restaurants en souvenir winkeltjes.
‘S Avonds durft het hier in de Andaman Sea wel spoken. Na een zo goed als windstille dag steekt de wind dan plots op en giert dan tussen de eilanden en rotsen door. Meestal duurt dat niet zo lang, maar aan Koh Hong duurde het toch lang genoeg om een paar charterboten op drift te laten slaan die natuurlijk knal voor ons lagen. Gelukkig dreven ze netjes langs ons door zonder te bosten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten