Tegen 11u00 komt Chris aan in Norseman. Hij zat vanmorgen nog in Esperance en was eigenlijk van plan om daar de ganse dag te blijven, maar omdat het niet echt strandweer is - grijs en miezerig met motregen - heeft hij maar even op de staart van zijn auto getrapt en zich naar Norseman gehaast voor wij er vertrokken om toch maar samen te rijden.Na nog even een paar boodschapjes zoals wc-papier en water voor onderweg ,vullen we de benzinetanks tot het bovenste streepje en zijn dan klaar om aan de Nullarbor te beginnen. Weer diezelfde eindeloze lange weg van 3 weken geleden, maar deze keer met ideaal reisweer. Enfin auto-reisweer althans. ( zie hierboven: frisjes, grijs, miezerig en motregen, maar veel aangenamer dan 47°C onder een verzengende zon).
Omdat we deze keer alle tijd van de wereld hebben en we het een beetje leuk willen houden stoppen we bij elk viewpoint dat aangegeven staat. In Belladonia gaan we naar het Heritage Museum en 180 km verder parkeren we naast een uniek blowhole. Maar zoals we al verschillende keren eerder hebben ondervonden kunnen die Ozzi’s soms sterk overdrijven met hun natuur en cultureel erfgoed. Ze laten je vantijd honderden kilometers rijden voor één(!!) boom die dan wel heel speciaal is en de moeite...maar kweenie...toch ver uit de buurt ligt. En de landelijke museums...ja, die zien eruit als elke zolder bij ons. Maar enfin, het breekt de dag en de eerste (halve) dag leggen we al 1/3 van de Nullarbor af.
De volgende dag zet Chris - of beter gezegd zijn drie madammen die met hem meeliften - ons al vroeg uit bed en vervolgen we onze weg. Maar net als gisteren stoppen we weer bij elk ‘point of interest’ en tweemaal om te tanken. Ja die benzine vliegt er nogal door en hier in de midlle of nowhere kennen ze hun prijzen. Tot 0,50 dollarcent meer durven ze soms vragen per liter maar wat kan je doen...de volgende pomp is 200 km verder.
Dag drie gaan we eerst douchen in een roadhouse want daar zijn we toch stilaan aan toe. Om de andere dag douchen vinden we zeker geen overbodige luxe. Tot hiertoe is dat ook al goed gelukt. In WA vindt je aan elk strandje een douche - met koudwater weliswaar maar het is zomer dus dat kan geen kwaad - en onderweg heeft elk tankstation de nodige sanitaire voorzieningen.
De rest van de dag zetten we er nogal wat vaart achter. Chris zijn vrouwen zijn het rijden beu en willen morgen in Adelaide aankomen. Nu valt er ook niet veel meer te zien op dit laatste stukje van de Nullarbor en wij vinden het ook wel fijn om vanavond terug in de bewoonde wereld aan te komen.
In de namiddag arriveren we dan ook al in Port Augusta, waar we afscheid nemen van Chris en Co. Het was leuk om samen te rijden en te weten dat we een backup hadden in geval van panne, maar gelukkig zijn zowel Chris als wij zonder brokken over de Nullarbor geraakt. Alhoewel...Chris’ stuurbekrachtiging is een paar kilometer geleden beginnen lekken....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten