Ja amaai zeg, 
met 7 kn tegelijk zeilen we Nouema buiten! We zijn wel blij dat we hier eindelijk weg kunnen varen maar zo erg gehaast zijn we nu ook weer niet. Maar er staat precies een beetje meer wind dan wat ze beloofd hadden. Komt misschien door het landeffect en zal sebiet wel minder zijn, denken we eerst, maar het blijft hard waaien. We hebben 32+ met pieken tot 40 kn en een erg verwarde en ruwe zee. Twee golven breken zelfs in de kuip.
met 7 kn tegelijk zeilen we Nouema buiten! We zijn wel blij dat we hier eindelijk weg kunnen varen maar zo erg gehaast zijn we nu ook weer niet. Maar er staat precies een beetje meer wind dan wat ze beloofd hadden. Komt misschien door het landeffect en zal sebiet wel minder zijn, denken we eerst, maar het blijft hard waaien. We hebben 32+ met pieken tot 40 kn en een erg verwarde en ruwe zee. Twee golven breken zelfs in de kuip.De eerste golf die we binnen krijgen duwt de Narid helemaal uit koers, zo erg dat de windvaan het niet meteen gecorrigeerd krijgt. Ik spurt naar buiten en ga de vaan een handje helpen en zie de tweede golf afkomen, maar mag het stuur niet loslaten en..splaaashhhhh...honderden liters water krijg ik daar in mijne nek geslingerd. Dirk lacht zich een breuk en ik lach er een beetje groen bij, want door die kilo's water zit mijn schouder ineens potvast.
De rest van de dag zit het mij ook niet meer echt mee. Na de lunch van verse koffiekoeken (van onze laatste CFP's gekocht) begint mijn maag vervelend te doen en gooit er alles uit wat ik erin heb gestoken. Zeeziek?? Ik weet het niet, zou de eerste keer zijn maar dat kan natuurlijk altijd. Of waren de boterkoeken misschien te zwaar en na de maaltijd van zaterdag was het misschien iets teveel van het goede geweest? In elk geval, ik kruip er al heel vroeg onder en hoop dat het er straks, wanneer mijn wacht begint veel beter uitziet.
In de loop van de avond kalmeert het weer inderdaad. Tegen dat ik moet overnemen schieten er nog zo'n 15 à 20 kn halve wind over. Ideaal dus en de volgende paar dagen blijft het zo. Het enige minpuntje is dat we het potverdorie koud hebben en helemaal onder uit de kast onze flees en lange broek moeten uitspitten, die om ter hardst muf stinken. Na lang zoeken vind ik ook nog een paar sokken die beschimmeld zijn, maar dat trek ik me niet al te hard aan. Liever stinkvoeten dan koude voeten. Voor de rest duurt het dan ook niet lang of we zitten weer in de (saaie) zeilmodus. Eten,wassen, lezen, koken, eten, lezen, wat rondkijken, eten, afwassen en slapen. En dat laatste doet Dirk wel heel veel deze keer, hij slaapt ganse dagen weg.
De vijfde dag veranderen de gribfiles ineens nogal drastig. Er zou zich een lagedrukgebied vormen boven Brisbane met kans op storm en normaal gezien zouden wij tegen dan er al wel een stuk ten zuiden van moeten zitten, maar voor alle zekerheid steken we toch maar stukje zeil bij.
Een dag later is het gevaar op slecht weer geweken en met een beetje sjans gaat dit toch nog een hele rustige oversteek worden. Dat is dan wel echt geluk hebben, want iedereen die ons voor is gegaan naar Australië dit jaar, heeft het zwaar te verduren gehad. En eigenlijk zijn wij nogal aan de late kant, al in het begin van het 'tropical storm' seizoen.
Dag zeven en honderd mijl voor de kust krijgen we ineens stroom tegen. Onze gemiddelde snelheid van om en bij de 6 kn zakt plots tot nog maar 4 kn.3kn.2,5. tot uiteindelijk 1.5kn! En dat bij een mooie 4 Bf wind van achter! Het is echt raar, de tegenstroming die tot een maximum van 4.5 kn aanzwelt komt van alle richtingen uitgezonderd van achter. Het maakt onze Narid onbestuurbaar en we gaan zowat alle kanten uit, behalve de juiste. Op één dag maken we 36 nm progress richting Sydney!
De dag erop wordt dat wel weer goedgemaakt. Dan krijgen we tot 4 kn stroom mee. En dat is pas leuk. Een platte zee met niet al te veel wind en toch zoefen we over het water aan een snelheid van 9 tot zelfs 10 kn. Maar mooie liedjes duren nooit niet lang en na een paar uur is er helemaal geen stroming meer. Toch mogen we niet klagen want we moeten nog maar één nacht en we zeilen nog altijd lekker onder uitzonderlijk goede condities.
Dag negen om 8u00 am zeilen we Port Jackson in Sydney binnen. We varen samen met Cat Mousses binnen (waarmee we 9 dagen hebben samen gezeild met nooit meer dan 3 nm tussen ons in) en terwijl Cat Mousses meteen naar de Customs mag moeten wij even in één van de vele baaien wachten. We mogen er aan de customs boei gaan liggen, maar varen de baai 3 keer helemaal rond zonder bewuste boei te vinden en uiteindeli
jk hebben we die niet meer nodig want om 10u worden we bij de douane verwacht in Neutral Bay.
Op een kwartiertje zijn we door de douane en immigratie. Hele vriendelijk mannen die ons een papiertje doen invullen, de paspoorten afstempelen en een babbeltje slaan - dat plastic blaadje in mijn paspoort is er nu bijna helemaal uitgescheurd, maar dat gaf geen enkel probleem. Voor de rest hadden zij al onze gegevens al want die hadden we voor we vertrokken in NC moeten doormailen en daar hadden ze blijkbaar geen vragen meer over.
De rest van de dag zit het mij ook niet meer echt mee. Na de lunch van verse koffiekoeken (van onze laatste CFP's gekocht) begint mijn maag vervelend te doen en gooit er alles uit wat ik erin heb gestoken. Zeeziek?? Ik weet het niet, zou de eerste keer zijn maar dat kan natuurlijk altijd. Of waren de boterkoeken misschien te zwaar en na de maaltijd van zaterdag was het misschien iets teveel van het goede geweest? In elk geval, ik kruip er al heel vroeg onder en hoop dat het er straks, wanneer mijn wacht begint veel beter uitziet.
In de loop van de avond kalmeert het weer inderdaad. Tegen dat ik moet overnemen schieten er nog zo'n 15 à 20 kn halve wind over. Ideaal dus en de volgende paar dagen blijft het zo. Het enige minpuntje is dat we het potverdorie koud hebben en helemaal onder uit de kast onze flees en lange broek moeten uitspitten, die om ter hardst muf stinken. Na lang zoeken vind ik ook nog een paar sokken die beschimmeld zijn, maar dat trek ik me niet al te hard aan. Liever stinkvoeten dan koude voeten. Voor de rest duurt het dan ook niet lang of we zitten weer in de (saaie) zeilmodus. Eten,wassen, lezen, koken, eten, lezen, wat rondkijken, eten, afwassen en slapen. En dat laatste doet Dirk wel heel veel deze keer, hij slaapt ganse dagen weg.
De vijfde dag veranderen de gribfiles ineens nogal drastig. Er zou zich een lagedrukgebied vormen boven Brisbane met kans op storm en normaal gezien zouden wij tegen dan er al wel een stuk ten zuiden van moeten zitten, maar voor alle zekerheid steken we toch maar stukje zeil bij.
Een dag later is het gevaar op slecht weer geweken en met een beetje sjans gaat dit toch nog een hele rustige oversteek worden. Dat is dan wel echt geluk hebben, want iedereen die ons voor is gegaan naar Australië dit jaar, heeft het zwaar te verduren gehad. En eigenlijk zijn wij nogal aan de late kant, al in het begin van het 'tropical storm' seizoen.
Dag zeven en honderd mijl voor de kust krijgen we ineens stroom tegen. Onze gemiddelde snelheid van om en bij de 6 kn zakt plots tot nog maar 4 kn.3kn.2,5. tot uiteindelijk 1.5kn! En dat bij een mooie 4 Bf wind van achter! Het is echt raar, de tegenstroming die tot een maximum van 4.5 kn aanzwelt komt van alle richtingen uitgezonderd van achter. Het maakt onze Narid onbestuurbaar en we gaan zowat alle kanten uit, behalve de juiste. Op één dag maken we 36 nm progress richting Sydney!
De dag erop wordt dat wel weer goedgemaakt. Dan krijgen we tot 4 kn stroom mee. En dat is pas leuk. Een platte zee met niet al te veel wind en toch zoefen we over het water aan een snelheid van 9 tot zelfs 10 kn. Maar mooie liedjes duren nooit niet lang en na een paar uur is er helemaal geen stroming meer. Toch mogen we niet klagen want we moeten nog maar één nacht en we zeilen nog altijd lekker onder uitzonderlijk goede condities.
Dag negen om 8u00 am zeilen we Port Jackson in Sydney binnen. We varen samen met Cat Mousses binnen (waarmee we 9 dagen hebben samen gezeild met nooit meer dan 3 nm tussen ons in) en terwijl Cat Mousses meteen naar de Customs mag moeten wij even in één van de vele baaien wachten. We mogen er aan de customs boei gaan liggen, maar varen de baai 3 keer helemaal rond zonder bewuste boei te vinden en uiteindeli
jk hebben we die niet meer nodig want om 10u worden we bij de douane verwacht in Neutral Bay.Op een kwartiertje zijn we door de douane en immigratie. Hele vriendelijk mannen die ons een papiertje doen invullen, de paspoorten afstempelen en een babbeltje slaan - dat plastic blaadje in mijn paspoort is er nu bijna helemaal uitgescheurd, maar dat gaf geen enkel probleem. Voor de rest hadden zij al onze gegevens al want die hadden we voor we vertrokken in NC moeten doormailen en daar hadden ze blijkbaar geen vragen meer over.
Vervolgens moeten we naar Rushcuttle Bay voor de Quarantaine. Ook die mannen zijn heel vriendelijk. Die nemen foto's van het interieur van de Narid en rekenen uit dat het houtwerk eigenlijk moet gefulmineerd worden omdat we meer dan 90 dagen in risico gebied zijn verbleven - in Zuid Amerika leven houttermieten- maar vullen in ons dossier in dat de Narid afgewerkt is met playwood en besparen ons op die manier zo maar eens eventjes 500 AUD aan kosten. Wat we nog aan boord hebben van eten en dus invoeren in Australië interesseert hen niet echt veel. Voor de schijn kijken ze heel even oppervlakkig in de frigo en halen er alleen 3 hardgekookte eitjes uit. Verder controleren ze niets meer.
 |
Australië binnenkomen is dus echt een lachertje en we hadden er nog zo'n schrik voor.
Alleen de 330 AUD fee betalen geeft nog een probleem. We mogen dat met creditcard betalen maar onze nieuwe mastercard ligt nog in België en ?'s nemen ze niet aan. Maar dat wordt snel opgelost. Ze geven me een lift naar de bank zodat ik gauw geld kan wisselen en.Ma'am als je nog iets nodig hebt, zeg het dan maar. By the way, je mag hier tot vanavond aan de quarantaine steiger blijven liggen, zo kan je nog even naar de winkel to reprovision.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten