Na het Chinese Nieuwjaar blijven we nog 6 weken in
Penang. We voelen ons zo thuis in Georgetown en zouden er gemakkelijk kunnen
blijven wonen, dus waarom dan niet gewoon wat langer blijven. Het oorspronkelijke plan was om in de winter
een landreis te maken naar het noorden van Thailand, maar daar is onlangs de
regering gevallen met politieke onrusten als gevolg en het lijkt ons dan wel zo
verstandig om die landreis even uit te stellen. Het doet trouwens deugt om eens
wat langer ergens te blijven. Na 2.5 maand zijn we geen toeristen meer voor de
mensen die op de jetty wonen en krijgen we meer contact met de lokale bevolking
wat erg leuk en interessant is.
 |
| hier voor de Chew Jetty liggen we voor anker |
 |
| Bij laag water is het niet altijd evident om aan land te gaan |
Maar wat doen we
nu allemaal in Penang, wel dat is een goede vraag. Gewoon...vanalles en
nog wat maar niet veel speciaals... Bijna alle dagen gaan we om 7.30 roti canai en thee (1.25€ voor ons twee)
ontbijten met onze buren Patrick en
Elizabeth van ‘ SY-Labarque’. Na het ontbijt gaan Patrick en Dirk dan meestal terug naar de boot en wandelen
Elizabeth en ik door naar de markt. Daarna varieert het van dag tot dag, of we
gaan op missie naar onderdelen voor de boot, materiaal, hebbedingetjes zoals
een 12V ledlamp voor in de kuip, of ...
en soms zijn we gewoon een halve dag en 3 busritten onderweg voor een paar
zakjes ‘anti kakkerlak’ poeder, het enige merk dat tot hiertoe snel en
effectief werkt en zijt maar zeker dat we daar een dag voor over hebben om dat aan boord te halen. Niet dat we
al een echte kakkerlakplaag op de Narid hebben gehad, maar je weet maar nooit.
Het mooie aan Penang is dat je er bijna alles kan vinden, voor jullie niet meer
als normaal, maar wij moeten dikwijls 3 landen en vijf maanden wachten voor we
vinden wat we zoeken.
 |
| H.T.M.S KRABURI |
 |
| .50 |
Als echte Georgetowners houden we ook de evenementen
agenda in ’t oog en gaan kijken naar de Japanse carnavalstoet, bezoeken deThaise
oorlogsschepen die in de haven liggen aangemeerd en open zijn voor publiek, brengen
een zaterdagmiddag door in de Penang Sports Club voor het mini-voetbal tornooi
enzijn aanwezig op het Womans World
Squash Championship. Nicol David,
geboren en getogen in Penang is al zeven jaar op rij wereldkampioene en speelt
dit jaar voor eigen publiek dus je kan je wel voorstellen dat dit een groots
evenement is met een indrukwekkende openingsceremonie waarbij ze weer seriues
wat vuurwerk uit de kast halen. Spijtig genoeg verliest Nicol David dit jaar
van de Egyptische Nour El Sherbini en gaat de Engelse Laura Massaro in de
finale met de titel lopen. Ondanks dat Nicol verloor was de finale toch erg
spannend en hebben de Penangers er een mooi feest rond gebouwd.
 |
| Japanse carnavalstoet |
 |
| het is al even leuk om naar het publiek te kijken als naar de stoet |
Begin maart vraag ik aan Dirk wat hij er van zou denken
om onze Narid in de jachthaven van Penang te gaan parkeren en in plaats van
naar Noord Thailand op vakantie te gaan, eerst al eens per trein naar Laos af
te reizen. Ik krijg daar niet meteen antwoord op, maar die zelfde middag begint
hij aan de plafond van de voorste kooi. Gewoon even één plafonddeel dat verrot is (zie brief aan
Barry in ‘ een korte samenvatting’) vernieuwen, maar 3 uur later is de hele
wand- en plafondbekleding uit de voorste kooi gesloopt. De wanden en plafonds
in een Jeanneau zijn allemaal bekleed
met skai waaronder een laagje schuimrubber,
maar die schuimrubber is na 23 jaar helemaal vergaan en vergruisd. Zolang je
nergens aankomt merk je er niet veel van, maar eens je er durft naar wijzen
wordt het één grote stoffige boel. Dus tegen het einde van de dag is de voorste
kooi helemaal gestript en gooien we de hele stofzooi van boord. Maar dan begint
het pas. Hier in Penang kunnen we weliswaar zonder problemen nieuwe skai en
schuimrubber kopen maar dat alles weer tegen de wand en plafond krijgen blijkt
nog niet zo gemakkelijk. Twee dagen zitten we echt te sukkelen, houdt Dirk
eenzijdige discussies met dienen ene die nooit antwoord en verknoeien we
ettelijke meters materiaal, maar krijgen dan tenslotte toch de kneep te pakken.
Een tiental dagen kraakt het stof tussen onze tanden en is het één grote ramp
aan boord maar uiteindelijk mag het resultaat er zeker wezen. Al zeg ik het
zelf, het ziet er zelfs echt goed uit maar hoe kan het ook anders, mijn ventje
heeft twee gouden pootjes aan zijn lijf hangen en de beste assistente die hij
kan dromen...
 |
| het begint bij 1 plafonddeel dat helemaal rot is |
 |
3 uur later! O shit what have I done?
verdomme wa zijn we goed hé!!!! |
Tegen 25 maart wordt het dan toch tijd om ons geliefde
Penang te verlaten. Onze Maleisiche visa loopt bijna af en we willen een
visarun gaan doen in Thailand met nog een korte tussenstop in Langkawi.
