Na een hele dag op trot te zijn geweest – we hebben een auto
gehuurd en zijn daarmee naar een haulout wezen kijken, dan langs de rigger
geweest, vervolgens helemaal naar de andere kant van Langkawi gereden om een
informatie in de jachthaven van Telaga, langs de winkel, langs een werkhuis om
de generator te laten reviseren – drinken we voor het eten een heerlijke teh o
ice kosong (ijsthee zonder melk noch suiker) in de eettent vlak bij het dinghy
dock en geraken er aan de praat met een symphatieke Maleisische. Ze vertelt ons
dat ze nog maar net een maand met haar gezin in Langkawi woont en dat zij net
als haar man dokter is. Ze hebben 3 kinderen en terwijl ze wacht tot haar twee
zonen klaar zijn met hun tennisles, profiteert ze even van een klein gestolen uurtje voor haarzelf met een pasta carbonara . De jongste dochter is thuis met de meid en
manlief is nog aan het werken in het ziekenhuis. We babbelen wat over koetjes
en kalfjes en wanneer zij vertrekt om de jongens af te halen van de les
bestellen we wat te eten. Per uitzondering kiezen we het duurste wat op de menu
staat: biefstuk met frietjes en visfilet met aardappelpuree. Ja, af en toe mag
dat wel eens want altijd maar rijst of
noedels wordt ook zo eentonig. Maar als
we de rekening krijgen verschieten we serieus, niet omdat ze zo hoog is, maar
omdat ze al betaald is door de dokteres!
Wanneer we ons Bieke aan het dinghy-dock opzoeken om weer
naar de boot te gaan krijgen we een tweede verrassing. Het water staat zo laag
dat onze bijboot midden in de modder ligt.
Haar weer vlot krijgen is een echte vettige klusje en we houden ons voor
om vanaf nu het tij beter in het oog te houden en er rekening mee te houden als
we naar de kant willen.
Op een zeker morgen vinden we water in de bilge. Groen water
dat niet al te fris ruikt en …ja wacht eens effe, heel de boot stinkt eigenlijk
een beetje naar beer… Ons eerste gedacht is dat de vuilwatertank stuk is. Op de
Narid zijn er twee toiletten, eentje die we rechtstreeks in zee doorspoelen en
eentje die verbonden staat op een vuilwatertank. Nu gebruiken we die laatste
toilet bijna nooit (die natte cel doet dienst als opslagruimte en alleen als we
op de droge staan nemen we die wc in gebruik) en hebben we er ook al dikwijls
aan gedacht om die vuilwatertank ( beerput) uit de boot te flikkeren, omdat we
de ruimte die deze 130 L tank inneemt goed zouden kunnen gebruiken als extra berging. Maar omdat je in Turkije en Nederland (en
ondertussen waarschijnlijk heel europa) verplicht bent om zo’n tank aan boord
te hebben, sleuren we die dus al de hele tijd mee. Maar nu ze lekt kunnen we er
ons eindelijk vanaf maken zonder schuldgevoelens. We ontkoppelen alle darmen ervan en jongens
jongens toch dat stinkt, want natuurlijk
hebben we de tank leeg gemaakt, maar er blijft toch altijd een bodempje drap inzitten. Als we de tank uit de bank
tillen, zien we nergens een lek of mankement…dus dat groene water moet van
ergens anders komen. Als we dan verder zoeken, vinden we toch de oorzaak. De verwarming is stuk en het groene/bruine water is
koelvloeistof. Dus wat doen we met de
afvaltank? Omdat we ze hier moeilijk kunnen dumpen, plaatsen we die uit ellende
terug en sluiten alles weer aan. Nu
blijft alleen nog het raadsel over waarom de boot zo stinkt…maar dat blijkt
niet zo moeilijk. Om een of andere reden stond er geen water in de siffon van
die wc die we nooit gebruiken en ja, dan krijg je natuurlijk kwalijke geurtjes
in huis.
We brengen ook onze genua terug naar de zeilmaakster met de
vraag of ze even de naden die zijn losgekomen ( en waar we vorige maand hebben over
gekeken) kan stikken. Maar Erria heeft
daar zo’n berg zeilen in haar atelier liggen die allemaal dringend moeten gerepareerd
worden, dat ze voorstelt dat we ons zeil zelf maken op haar stikmachine. Nu
over dat voorstel moeten we niet lang nadenken.
Terwijl we in Kuah liggen, vlieg ik een dag heen en weer
naar Kuala Lumpur. Onze paspoorten ophalen in de Belgische ambassade. Misschien
herinner je je nog dat we afgelopen december in Singapore nieuwe (reis)passen
hadden aangevraagd en die hebben laten doorsturen naar Maleisië Wel die liggen
daar nu al een poosje op ons te wachten en het wordt dus tijd om die eens te
gaan ophalen. Om 11.30 am neem ik de eerste vlieger naar KL waar ik iets voor
één uur aankom. Omdat ik honger heb
gekregen van dat vliegen eet ik eerst snel een hapje in de McDonalds op de
luchthaven en begin dan aan een race tegen de klok. Voor mijn neus vertrekt
juist de bus naar het het centrum van de KL en de volgende bus laat niet lang op
zich wachten, maar vertrekt pas als die vol zit en dat duurt drie kwartier. Als
je dan nog eens rekent dat het een uur rijden is tot KL Centraal, is het al
15.00 uur gepasseerd wanneer ik er arriveer. Vandaar is het zoeken naar het
monorail station en nog eens 5 haltes met de monorail trein. Op de trein laat
ik me dan vertellen hoe ik moet lopen tot aan de ambassade, maar op het
stadsplan ziet dat er toch net iets anders uit als in het echt. Ik vraag aan verschillende
mensen de weg, maar niemand weet waar de Belgische ambassade is en de Jalan
Pinang blijkt heel lang. Uiteindelijk kom ik een slimme taxichauffeur tegen die
de ambassade even op internet via zijn smartphone opzoekt en me vertelt dat ik
op een verouderd stadsplan zit te kijken en de ambassade ondertussen naar 2 straten verder verhuisd is en me er tenslotte om 16.40 u voor de deur afzet. Oef
gevonden …en nog juist 20 minuten voor ze sluiten! Mission accomplished met nog
juist genoeg tijd om even langs de Petronas torens te gaan voor ik weer de
subway, de bus en het vliegtuig moet nemen
om om 22.30 weer in Langawi te staan waar Dirk me van de luchthaven komt
afhalen.
Terwijl ik even naar KL ben, zit Dirk letterlijk en
figuurlijk in de stront. De afvoerbuis van de toilet die rechtstreeks in zee
loost is namelijk helemaal versropt en er geraakt niks meer door. Dirk heeft
een paar uur nodig om de darm weer zuiver te krijgen en als ik zijn verhaal zo
hoor ben ik maar wat blij dat ik niet thuis was. Gelukkig maar dat Dirk zijn
humeur weer opgeklaard is tegen dat ik terug ben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten