EVENTJES SNEL WAT BOODSCHAPJES GAAN DOEN IN PHUKET 23 april tot 12 juni

Het is de bedoeling om eerst nog even naar Phuket te gaan, ons ‘TO BUY in Thailand ‘ lijstje af te werken en dan onze boot ergens  op een veilig plekje te verankeren of af te meren en op vakantie te gaan.

Vakantie, juist ja je leest het goed. En nee, de afgelopen zes jaar waren we niet op vakantie, maar hebben we gereisd. Volgens de website encyclo.nl wilt vakantie onder andere  zeggen: minstens vier nachten niet in je eigen bed slapen en vermits we altijd in ons eigen bed slapen kan je dus moeilijk over vakantie spreken. Maar nu willen we eens echt op vakantie, naar het noorden van Thailand, naar Laos en ...we zien verder wel.

Maar eerst dus naar Phuket om komaf te maken met dat lijstje, alleen lukt ‘snel’ en ‘even’ ons langs geen kanten. Iets meer dan een week hadden we ervoor uitgetrokken, maar om te beginnen hebben we al 4 dagen nodig om in Ao Chalong te geraken en daar aangekomen gaat het allemaal al niet veel rapper.

Eén dag een brommerke huren en alles ophalen, vergeet het. We rijden platte band en moeten  dan aan het spreekwoord denken: haast en spoed is zelden goed en besluiten daarop de nodige tijd te nemen om alles bij elkaar te vergaren.

En tijd hebben we nodig want de nieuwe geluidsboxen die we voor in de kuip kopen, kopen we een maatje te groot zodat we nog eens terug moeten naar de winkel om ze om te wisselen.

In Rolly Tasker, dé zeilmaker en rigger in Zuid-Oost Azië zitten ze ook niet meteen op een jobke van ons te wachten  maar is het net andersom en moeten wij wachten op hen om een paar loopwieltjes van de traveler weer mooi rond af te draaien en een geleiderolletje op maat te maken.

We ondervinden dat niet elke houthandelaar het geschikte hout  in huis heeft om een nieuwe kuiptafel te maken en als we dan toch een mooi stuk hout vinden, het bijna onmogelijk is om het recht te laten zagen. Omdat de zaagmachine stuk is zagen ze het gauw met de hand en kijken dan heel verwonderd dat we niet echt tevreden zijn met resultaat. Moeilijke klanten die buitenlanders, horen we hen zuchten, die willen perfect  gezaagd hout omdat ze het zelf niet het materiaal hebben om recht en haaks te zagen. Enfin, voor ons mooie hout zullen we een andere bestemming moeten zoeken en een houthandelaar in Phuket met werkende zaagmachine vinden blijkt een hele uitdaging te zijn.

Soit, na twee weken hebben we toch zo goed als alles bij elkaar gesprokkeld en zelfs meer. We zijn  trouwens heel tevreden over de machineshop die de klok van onze spiboom  (van gegoten aluminium) die gebroken was, weer gerepareerd heeft. Uitgezonderd recht zagen kunnen die Thaiers toch eigenlijk wel bijna alles maken of herstellen. Het is soms ongelooflijk om hen bezig te zien maar ze slagen er bijna altijd in om dingen een tweede of derde leven te geven. Echt mooi.

Ondertussen hebben we besloten om onze Narid tijdens onze vakantie niet in Phuket aan een mooring achter te laten, maar om ze in Krabi Boatlagoon in een box te leggen. Kwestie van echt onbezorgd te kunnen genieten van de hotelbedden.  Dus voor we zover zijn, moeten we nog eens de Phang Nga Baai overzeilen naar het vaste land.

Ao Chalong

KRABI BOATLAGOON 16 tot 22 april

Zeven dagen liggen we in de jachthaven, nochtans is het eigenlijke werk aan de mast zo gepiept. Het is wel even wringen om de topwanten uit de mast te krijgen, maar de hele verstaging, die nieuw was toen we aan onze reis begonnen, is nog in perfecte conditie. Hetgeen dat we wel moeten vervangen hadden we meegebracht van België afgelopen zomer. Nieuwe stagspanners, twee nieuwe zalinguiteinden en een nieuw blok voor de genuaval inclusief grote, uit een speciale legering gegoten poprevetten voor het blok in de mast te bevestigen, en die poprevetten die zorgen ervoor dat we zo lang in de jachthaven blijven liggen zonder mast. Onze poprevettetang is namelijk te klein voor die dikke revetten. En niemand kan ons helpen aan een grote tang.  De manager van de jachthaven gaat op zoek in Krabi.  De winkelbediende van ‘Eastmarine’ (het bijhuis van de gekende chandler in Phuket, die in Krabi 1 halve dag in de veertien dagen open is) gaat op zoek in Phuket , maar na enkele dagen vruchteloos wachten geven we de popreveten op. Zoals gewoonlijk trekken we onze plan en bevestigen het blok op een andere manier. Zeker even stevig, alleen iets moeilijker om eventueel nog eens te vervangen, maar we denken positief en gaan ervan uit dat dit niet meer nodig zal zijn.

Als de mast weer op de boot staat, hebben we nog een dag nodig om de giek en de zeilen weer te installeren en dan zijn we klaar om naar Phuket te zeilen.

NAAR KRABI BOATLAGOON 14 en 15 april

In Ko Lanta zijn ze nog lang niet uitgefeest maar in Krabi Boatlagoon beginnen ze morgen alweer te werken, dus tijd voor ons om hier te vertrekken.

Van Lanta naar Krabi Boatlagoon is het ongeveer 45 nm, maar met de huidige windcondities is het onmogelijk om dat stukje in 1 dag te zeilen, zelfs niet wanneer we bij het eerste ochtendgloren vertrekken. Trouwens, we moeten ook rekening houden met het getij. Krabi Boatlagoon ligt namelijk langs een rivier en het is raadzaam om er pas binnen te lopen met hoogwater.  Enfin, na een hele dag dobberen laten we  15 mijl voor Krabi het anker vallen.

Aan de laatste 10 nautical mijlen voor de afslag naar KBL dachten we te beginnen rond een uur of tien ’s morgens, maar wanneer we om 8.30u de getijden er nog eens op nakijken, beseffen we dat we maar beter sito presto vertrekken willen we het tij niet missen. Op de rivier is het een beetje vreemd om zo vlak langs de zandbanken te varen maar de waypoints naar Boatlagoon zijn goed te volgen en kloppen als een bus. Alleen wanneer de wayponts op zijn zitten we met een probleem: we kunnen de ingang van de jachthaven nergens vinden.  Als we KBL oproepen en ons dilemma uitleggen, verzekeren ze ons dat we juist zitten en nu gewoon moeten afdraaien in dat smalle zijriviertje, recht de mangroven in. Ja watte, daar zouden we met onze dinghy nog niet zo direct invaren, maar iets verder ligt inderdaad de jachthaven!

Lanterfanten in Lanta 7 april tot 13 april

We hebben een afspraak met de jachthaven/werf ‘Krabi Boatlagoon’ om de mast van de boot te halen. Niet dat we in de penarie zitten of dat we de mast bijna nog eens zijn kwijtgespeeld, maar helemaal boven in de mast moet het blok van de genuaval vervangen worden, twee zalinguiteinden moeten worden vernieuwd  en we willen de hele verstaging van voor tot achter en boven tot onder tegoei nakijken. Volgens veel collega zeilers kan dat allemaal zonder dat de mast er nu persé af moet, maar al bengelend op 17 m hoogte het bovenste stuk van de mast aanpassen voor die nieuwe blok lijkt ons nu ook weer niet zó  simpel en zonder de verstagingen los te maken kunnen we ook nooit het stuk dat in de mast gaat echt nakijken, dus zit er niet veel anders op.

Alleen komt onze timing deze keer niet zo goed uit. Als we van Langkawi (Maleisië) in één stuk doorvaren naar Krabi (Thailand) dan komen we daar net aan voor het Songkrang Festival of het Thaise Nieuwjaar en dan  wordt er uiteraard niet gewerkt in Thailand.

Met ‘in één stuk doorvaren’ bedoel ik nu niet non-stop varen tot we er zijn, maar elke dag zo’n 25 tot 40 nautical mijl afleggen, afhankelijk van de geschikte ankerplaatsen waar we ’ s nachts kunnen gaan slapen. Want in het donker varen in Maleisische of Thaise wateren vinden we onverantwoord als het niet echt moet, tenzij je een goed stevig stalen schip hebt en dan nog.  ’s Nachts zitten er zoveel vissers op het water en de meeste van die gasten voeren gewoon geen navigatieverlichting of zelfs nog geen klein lampke en ik kan je verzekeren dat je in een donkere nacht die bootjes echt niet ziet totdat je er (bijna) bovenop zit. Ook hebben we hier aan de kust al veel visopslagplaatsen gezien.

 Wat is dat nu weer?

 Ja Dirk moest nogal lachen met dat woord, maar ik weet niet hoe je dat anders moet noemen zenne. In 6 à 7 meter diep water steken ze een hoop bamboestokken in de zeebodem met daarrond netten waar de visvangst levend wordt in bewaard. En zo’n visreservoir zie je natuurlijk ook niet in het donker noch op radar en als je daar per ongeluk opdoeffeld...ja dat wilt ge liever niet meemaken.

Enfin,  we  hebben dus helemaal geen haast om in Krabi aan te komen (maar moeten wel stillekesaan uit Maleisië vertrekken want onze visa loopt af) en maar goed ook, want er staat weer niet veel wind. Na 3 uur naar de motor geluisterd te hebben de eerste dag,  is Dirk het beu en zet hem gewoon uit en gaan we nog  tegen een slakkegangetje van  2.8 tot 3.2 knopen (of +/- 5 km/h)voorruit . In de namiddag rond drie uur begint te wind wel stilaan aan te trekken en een uurtje later staan er 18 tot 20 knopen wind waardoor onze snelheid meer als verdubbeld. Omdat we op dat moment bijna aan onze ankerplaats zijn, denken we erover om die te verleggen, maar helaas is de volgende goede stopplaats voor de nacht iets te ver om daar nog bij daglicht aan te komen.

De volgende dag staat er helemaal geen wind en is er van zeilen geen sprake, zelfs niet tegen een slakkegangetje. Wanneer we tegen de avond  het eiland Kradan aanlopen moeten we oppassen om geen snorkelende toeristen te overvaren. Er zijn er een heel pak van, wat ons doet besluiten om voor we hier weer vertrekken toch ook eens onder de boot te gaan kijken.

Zo gezegd zo gedaan. De derde dag ‘onderweg’ duiken we tegen dat de zon bijna op haar hoogste stand staat het water in. Tot onze verrassing vinden we daar een erg dichtbevist rif met grote scholen sergeant major visjes. Normaal vind ik dat erg schattige visjes, maar deze hier van Ko Kradan komen in grote getalle op ons afzwemmen met een blik van ‘wat doet gij hier bij ons rif, en dan nog wel zonder eten voor ons mee te brengen’ en bijten ons! Ja echt ze bijten, natuurlijk niet tot bloedens toe, maar het voelt echt alsof we langs alle kanten gepitst worden. Zo’n klein viske, maar het slaagt er wel in om mij weer snel uit het water te krijgen, want ik vind ze maar niks. In de namiddag zeilen we , jaja zeilen, nog een paar nautical mijlen verder tot het eiland Lanta. Hier willen we een dag of vier lanterfanten tot het Songkran festival  voorbij is en de Thaiers weer met volle moed aan het nieuwe jaar beginnen.

Old Town  in Lanta

LANGKAWI 26 maart tot 6 april

In twee dagtochten zeilen we naar Langkawi, maar deze keer gaan we niet zoals gewoonlijk naar de hoofdstad  Kuah, maar ankeren bij het zuidelijke eiland Pulau Dayang Bunting aan het ‘Lake of the Pregnant Maiden’. Een van dé attracties van Langkawi waar we nog nooit geweest  zijn en na al zoveel keer Langkawi vinden we dat we het niet kunnen maken om dit meer nog eens een keer over te slaan. In het kanaaltje tussen het eiland Guband Darot en de kliffen van het eiland Dayang Bunting vinden we een heel  pittoreske ankerplekje waar het vol zit met zeearenden  en aapjes die op het strand spelen. Van het zogenaamde  Monkey Creek tot het meer is het nog 2 nautical mijl die we de volgende morgen snel en zonder moeite met onze bijboot afleggen, maar om 10.00 s morgens is het al zo druk bij het zoetwatermeer dat we omkeren en afspreken om tegen de avond nog eens terug te  gaan.  Om 5 uur in de namiddag is het nog steeds evendruk en een beetje moeilijk wegens het getij om zonder anker de bijboot te parkeren, dat we die plas maar laten voor wat het is. De volgende morgen heel vroeg wagen we toch nog eens een poging en zoals het spreekwoord zegt: derde keer goede keer, krijgen we eindelijk het meer te zien.

Volgens de legende ontmoeten Mat Teja en de prinses Mambang Sarie elkaar aan het meer en worden er verliefd. Nadat ze uiteindelijk trouwen krijgen ze een zoon maar die sterft spoedig na de geboorte.Wanneer Mat Teja en de prinses zich verzoenen met hun ongeluk besluiten ze hun zoon in rust in vrede in het meer achter te laten. Daarbij zegent de prinses het water van het meer en belooft elke vrouw  die een dipje in het meer neemt een gezonde vruchtbaarheid. Uiteraard is dit verhaaltje niet wetenschappelijk bewezen, maar toch gelooft de lokale  bevolking sterk in deze legende. En wat  nu het mooie is aan dit sprookje is dat wanneer je veel fantasie hebt en goed kijkt, je in de bergen die het meer omringen, je een zwangere vrouw kan ontdekken die op haar rug ligt met een mooi rond buikje.

Via Telaga  zeilen we naar Kuah. Ja, dat is inderdaad een serieuze omweg, maar we hebben post (een neiuwe wormgear voor de windvaan) aangekregen in Telaga die we even gaan ophalen. In Kuah willen we in principe maar een dag of twee blijven, maar het worden al snel 5 dagen. We komen namelijk bekenden tegen waarmee we nog eens een avondje willen afspreken en daarna kondigt het regenseizoen zich aan met zwaarbewolkte, sombere natte dagen, die ons de goesting ontnemen om een stukje te gaan zeilen of om naar Hole in the Wall  te gaan zoals we eigenlijk gepland hadden. Het idee om in de regen tussen de mangroves te gaan liggen spreekt ons niet zo dat we dit plan maar even uitstellen. Maar vanaf de eerstvolgende wolkeloze morgen pakken we gauw ons boeltje bijeen en genieten dan nog twee dagen van de prachtige natuur in het Kilim Nationaal Park, voor we koers zetten naar Thailand.  

Hole in the Wall, Kilim national park