woensdag 29 december 2010

SYDNEY 14 tot 17 dec



Klinkt misschien raar, maar toch hebben wij niet alle dagen vakantie. Wij hebben ook een huishouden dat we draaiende moeten houden.
 Oké, zoveel werk hebben we er inderdaad niet aan, maar de was stapelt zich toch alle dagen een beetje op en wij moeten net als jullie boodschappen doen en onze woonst onderhouden. Dat is dan ook precies wat we de volgende dagen doen.
Maar zoals ik al schreef, zoveel werk hebben we er niet aan en er schiet nog tijd over die Dirk gebruikt om een nieuwe blog te maken.Ja, we hebben een beetje problemen gehad om foto's op onze website te zetten en uit pure frustratie heeft Dirk zich twee dagen achter de computer gezet en ons eventjes een  blog gemaakt. En het resultaat mag er wezen! Je moet maar eens gaan kijken naar
www.sy-narid.blogspot.com.
Bedoeling is om de website en de blog een tijdje parallel te laten lopen en dan waarschijnlijk alleen verder te gaan met de blog. Ga maar eens gauw kijken en…er staat onder elke tekst 'reacties', dat mag je ook zeker eens uitproberen!

zaterdag 25 december 2010

SYDNEY V 13-12-10


We liggen nog altijd in de Blackwattle Bay, volgens mij hét beste plekje heel in Sydney. Op 15 min wandelen zitten we midden in het stadscentrum en vlak voor ons ligt de grootste vismarkt van de Pacific. Tenminste, als we ons Bieke aan de noordkant van de baai parkeren.
Als we haar aan de andere kant van de baai vastknopen kunnen we in Glebe aan land, de studentenwijk waar het ook wel eens gezellig toeven is en waar een goede bakker zit en talrijke spotgoedkope lunchadresjes.
Aan diezelfde kant hebben we ook onze tuin liggen, euh…park en dat is nu eens echt handig sé, ne schone hof vlak achter onze boot waar we zelf geen werk aan hebben. Er staan zelfs bbq’s in, voorzien van gas die we zomaar mogen gebruiken. Het enige dat ze vragen is om ze een beetje proper achter te laten en dat is in Australië blijkbaar geen probleem want ze staan er allemaal even netjes bij.
Vanavond bbq-en we er dan ook eens samen met de buren en het is misschien dan wel iets minder handig als
thuis, omdat je niets mag vergeten mee te brengen, maar zo’n grote openluchtkeuken is anders echt wel eens plezant.

 

donderdag 23 december 2010

SY Narid

Hi everyone
We wish you
Marry Christmas and a happy New year !!!
from Sydney Australia
Dirk and Anneke
0/B SY Narid

dinsdag 21 december 2010

SYDNEY IV 12-12-10

 


 In Sydney valt er wel altijd iets te zien en te beleven en na al die prachtige, afgelegen stille eilanden kan ik maar niet genoeg krijgen van de gezellige drukte die er hier heerst. Dirk denkt dat hij het allemaal al wel gezien heeft, maar vandaag sleur ik hem toch nog maar eens mee naar de Chinese tuin in Darling Harbour.
In de drukke stad is de tuin een echte oase van rust, waar paadjes kronkelen tussen exotische paviljoenen, watervallen en vijvers. En in die vijvers zitten reuze kooien van wel zeker 60 cm groot. Bij een van de paviljoenen steken ze mij in een traditioneel zijden gewaad, waarvoor ik wel 10 $ moet betalen als ik het terugbreng, maar we hebben plezier gehad met de Chinese photoshoot.
Na de tuin slenteren we nog wat rond in Darling Harbour en wandelen naar het maritiem museum. Heel erg interessant en hier moeten we zeker nog eens terugkomen want we geraken lang niet rond voor sluitingstijd.

SYDNEY 11-12-10 (verjaardag Anneke)

's Morgens een ontbijtje met zwarte Belgische Callebaut chocolade, aardbeien en verse pistolets.
Dan een bezoek aan het Sydney Opera House inclusief een lichte lunch ergens op een terrasje langs de gezellig drukke Opera Quays. Een beetje rondslenteren op Alfred Street en Circular Quay, tussen de straat artiesten en muzikanten.
En 's avonds uitgebreid gaan uiteten bij de Italiaan in Glebe, één van de oudste wijken van Sydney waar nog een unieke dorpsatmosfeer hangt.
Ja, ik kan echt niet klagen en wil volgend jaar graag nog eens 40 jaar worden!

donderdag 16 december 2010

SYDNEY 09-12-12


Een biertje drinken in Sydney is vreselijk duur. Oké we hebben dan misschien wel een erg trendy plaats uitgekozen, maar 8.5 AUD (? 6.5) voor een simpel pintje.kweenie hoor.maar ik geloof dat je daarvoor in België bijna ne ganse bak bier hebt. Je hebt er dan wel niet zo'n fantastische uitzicht bij als wij nu hebben natuurlijk.
We zitten in het ' Cafe Sydney' helemaal boven in het Customs House met uitzicht op de Sydney Harbour Bridge, het Opera House en de drukke Circular Quay. Eén van de chicste restaurants van de stad gelegen in één van de mooiste historische gebouwen van Sydney.
Customs House speelt al meer dan 150 jaar een actieve rol als hét handelshuis voor waren en mensen die Australië binnenstromen tot op de dag vandaag in modern Sydney. Terwijl in het verleden nationale vieringen in het Customs House en Square werden gehouden, host het nu culturele gebeurtenissen en tentoonstellingen.
Verspreid over drie verdiepingen vindt je er ook de bibliotheek met op het gelijkvloers een krantenhoek met gazetten van over heel de wereld - maar geen Belgische krant - vlak naast de Quay Bar, een Franse bistro.
Met Young Alfred als derde restaurant in het House en nog verschillende feest- en conferentiezalen is Customs House tegenwoordig dé ontmoetingsplaats in Sydney.

SYDNEY 8/12/10



We verleggen ons van de Rushcuttle baai, waar het nogal druk is en moeilijk om aan land te gaan naar de Blackwattle baai, helemaal in hartje Sydney. En na de lunch, als we er een beetje gerust in zijn dat we goed geankerd liggen en het anker blijft liggen gaan we eindelijk een stapje zetten in 'downtown' Sydney.
En wauw.Sydney is echt alles wat je er al ooit van gehoord hebt en onvergelijkbaar met enige andere stad in de wereld.
Nieuw, modern met een wereldberoemde architectuur, mooie haven, fantastisch operahuis en Syndney brug, ongelooflijk vele winkelcentra en boetieks, een uitgebreid aanbod aan restaurants, wijnbars en cafeetjes, mooie parken en heel vriendelijk mensen.
Een echte wereldstad van formaat waar ik me meteen in thuis voel.

dinsdag 14 december 2010

NAAR OZ 29 november tem 7 december

Ja amaai zeg, met 7 kn tegelijk zeilen we Nouema buiten! We zijn wel blij dat we hier eindelijk weg kunnen varen maar zo erg gehaast zijn we nu ook weer niet. Maar er staat precies een beetje meer wind dan wat ze beloofd hadden. Komt misschien door het landeffect en zal sebiet wel minder zijn, denken we eerst, maar het blijft hard waaien. We hebben 32+ met pieken tot 40 kn en een erg verwarde en ruwe zee. Twee golven breken zelfs in de kuip.
De eerste golf die we binnen krijgen duwt de Narid helemaal uit koers, zo erg dat de windvaan het niet meteen gecorrigeerd krijgt. Ik spurt naar buiten en ga de vaan een handje helpen en zie de tweede golf afkomen, maar mag het stuur niet loslaten en..splaaashhhhh...honderden liters water krijg ik daar in mijne nek geslingerd. Dirk lacht zich een breuk en ik lach er een beetje groen bij, want door die kilo's water zit mijn schouder ineens potvast.
De rest van de dag zit het mij ook niet meer echt mee. Na de lunch van verse koffiekoeken (van onze laatste CFP's gekocht) begint mijn maag vervelend te doen en gooit er alles uit wat ik erin heb gestoken. Zeeziek?? Ik weet het niet, zou de eerste keer zijn maar dat kan natuurlijk altijd. Of waren de boterkoeken misschien te zwaar en na de maaltijd van zaterdag was het misschien iets teveel van het goede geweest? In elk geval, ik kruip er al heel vroeg onder en hoop dat het er straks, wanneer mijn wacht begint veel beter uitziet.
In de loop van de avond kalmeert het weer inderdaad. Tegen dat ik moet overnemen schieten er nog zo'n 15 à 20 kn halve wind over. Ideaal dus en de volgende paar dagen blijft het zo. Het enige minpuntje is dat we het potverdorie koud hebben en helemaal onder uit de kast onze flees en lange broek moeten uitspitten, die om ter hardst muf stinken. Na lang zoeken vind ik ook nog een paar sokken die beschimmeld zijn, maar dat trek ik me niet al te hard aan. Liever stinkvoeten dan koude voeten. Voor de rest duurt het dan ook niet lang of we zitten weer in de (saaie) zeilmodus. Eten,wassen, lezen, koken, eten, lezen, wat rondkijken, eten, afwassen en slapen. En dat laatste doet Dirk wel heel veel deze keer, hij slaapt ganse dagen weg.
De vijfde dag veranderen de gribfiles ineens nogal drastig. Er zou zich een lagedrukgebied vormen boven Brisbane met kans op storm en normaal gezien zouden wij tegen dan er al wel een stuk ten zuiden van moeten zitten, maar voor alle zekerheid steken we toch maar stukje zeil bij.
Een dag later is het gevaar op slecht weer geweken en met een beetje sjans gaat dit toch nog een hele rustige oversteek worden. Dat is dan wel echt geluk hebben, want iedereen die ons voor is gegaan naar Australië dit jaar, heeft het zwaar te verduren gehad. En eigenlijk zijn wij nogal aan de late kant, al in het begin van het 'tropical storm' seizoen.
Dag zeven en honderd mijl voor de kust krijgen we ineens stroom tegen. Onze gemiddelde snelheid van om en bij de 6 kn zakt plots tot nog maar 4 kn.3kn.2,5. tot uiteindelijk 1.5kn! En dat bij een mooie 4 Bf wind van achter! Het is echt raar, de tegenstroming die tot een maximum van 4.5 kn aanzwelt komt van alle richtingen uitgezonderd van achter. Het maakt onze Narid onbestuurbaar en we gaan zowat alle kanten uit, behalve de juiste. Op één dag maken we 36 nm progress richting Sydney!
De dag erop wordt dat wel weer goedgemaakt. Dan krijgen we tot 4 kn stroom mee. En dat is pas leuk. Een platte zee met niet al te veel wind en toch zoefen we over het water aan een snelheid van 9 tot zelfs 10 kn. Maar mooie liedjes duren nooit niet lang en na een paar uur is er helemaal geen stroming meer. Toch mogen we niet klagen want we moeten nog maar één nacht en we zeilen nog altijd lekker onder uitzonderlijk goede condities.
Dag negen om 8u00 am zeilen we Port Jackson in Sydney binnen. We varen samen met Cat Mousses binnen (waarmee we 9 dagen hebben samen gezeild met nooit meer dan 3 nm tussen ons in) en terwijl Cat Mousses meteen naar de Customs mag moeten wij even in één van de vele baaien wachten. We mogen er aan de customs boei gaan liggen, maar varen de baai 3 keer helemaal rond zonder bewuste boei te vinden en uiteindelijk hebben we die niet meer nodig want om 10u worden we bij de douane verwacht in Neutral Bay.
Op een kwartiertje zijn we door de douane en immigratie. Hele vriendelijk mannen die ons een papiertje doen invullen, de paspoorten afstempelen en een babbeltje slaan - dat plastic blaadje in mijn paspoort is er nu bijna helemaal uitgescheurd, maar dat gaf geen enkel probleem. Voor de rest hadden zij al onze gegevens al want die hadden we voor we vertrokken in NC moeten doormailen en daar hadden ze blijkbaar geen vragen meer over.
Vervolgens moeten we naar Rushcuttle Bay voor de Quarantaine. Ook die mannen zijn heel vriendelijk. Die nemen foto's van het interieur van de Narid en rekenen uit dat het houtwerk eigenlijk moet gefulmineerd worden omdat we meer dan 90 dagen in risico gebied zijn verbleven - in Zuid Amerika leven houttermieten- maar vullen in ons dossier in dat de Narid afgewerkt is met playwood en besparen ons op die manier zo maar eens eventjes 500 AUD aan kosten. Wat we nog aan boord hebben van eten en dus invoeren in Australië interesseert hen niet echt veel. Voor de schijn kijken ze heel even oppervlakkig in de frigo en halen er alleen 3 hardgekookte eitjes uit. Verder controleren ze niets meer.


Australië binnenkomen is dus echt een lachertje en we hadden er nog zo'n schrik voor.
Alleen de 330 AUD fee betalen geeft nog een probleem. We mogen dat met creditcard betalen maar onze nieuwe mastercard ligt nog in België en ?'s nemen ze niet aan. Maar dat wordt snel opgelost. Ze geven me een lift naar de bank zodat ik gauw geld kan wisselen en.Ma'am als je nog iets nodig hebt, zeg het dan maar. By the way, je mag hier tot vanavond aan de quarantaine steiger blijven liggen, zo kan je nog even naar de winkel to reprovision.

zondag 28 november 2010

NOUMEA - NC 28-11-10

Als we 's morgens vroeg onze kop uit het luik steken ziet het er alles behalve gezellig uit buiten. Regen en zwaar bewolkt. Neeje.geen dag om aan een oversteek te beginnen.

zaterdag 27 november 2010

Noumea - NC 27-11-10

Als we 's middags afscheid gaan nemen van Luc, Christelle en hun dochtertje Lili-Rose, worden we prompt uitgenodigd om 's avonds bij hen te komen eten.
Euh ja, klinkt wel leuk.en hartelijk bedankt.maar misschien toch liever niet.want eigenlijk wilden we vanavond nog wat prutsen aan de boot want morgen of ten laatste maandag zijn we weg.
'Ja maar' zegt Luc 'je moet vandaag toch nog eten.of niet?'
'Jawel'
'Dan kan je toch even goed hier eten als bij jullie, je moet toch sowieso tijd maken om te eten'
Ja,.tegen zoveel logica kunnen we niet op en spreken af dat Luc ons rond 6.30 pm komt ophalen. 'Dan hebben we nog tijd genoeg om te prutsen' zegt hij nog.
Wat we niet wisten is dat Luc in een vroeger leven in Frankrijk een restaurant heeft gehad en nog steeds graag kookt. Totaal onverwacht krijgen we daar zo maar eventjes een vier**** menu voorgeschoteld, beter als in het beste restaurant van heel New Caldedonia.
We beginnen met huisgemaakte aperitief en rillettes van tonijn op een notenbroodje
Dan mosselen gevuld met look en peterselie, overgoten met gesmolten boter en gebakken in de oven. Het hoofdgerecht bestaat uit gekonfijte eend met champignons en wortelen, vertopt onder een laagje peterseliepuree en versierd met fois gras. Heerlijk maar veel en ik moet moeite doen om het op te krijgen.
Als het teveel is, laat dan maar staan, zegt Christelle, want er komt nog kaasschotel en taart.
Dat kan toch niet!. maar jawel hoor, naar Franse gewoonte krijgen we na de hoofdschotel een kaasschotel met een frisse salade en tot slot chocoladeperentaart op een spiegel van frambozencouli. Jongens jongens, wat was dat allemaal lekker, maar veeeeel.
Op het einde van de avond moeten we dan toch echt afscheid nemen van Luc en Christelle maar beloven dat als we ooit nog eens in NC komen, we zonder fout weer langskomen.

woensdag 24 november 2010

NOUMEA NC 24/11/10

We zijn nu bijna een maand in NC en al even lang wil ik naar het Tjibaou Centre Culturelle, maar dat is er tot hiertoe nog altijd niet van gekomen.
Gisteren vroeg Sammy nog of we al geweest waren en zei dat we hier misschien nooit weg zouden geraken voordat we er naartoe zijn geweest.
Ja oké, ik ben echt niet bijgelovig maar als het zo simpel is om eindelijk uit New Caledonië weg te geraken, dan ga ik vandaag zonder fout naar het cultureel centrum. Met of zonder Dirk. Die eigenlijk helemaal geen goesting heeft om mee te gaan maar op het laatste moment toch nog in een broek schiet en mee komt.
Lonely Planet schrijft:
‘Het cultureel centrum is een huldeblijk aan een opmerkelijke man, de pro-independence Kanak leider Tjibaou, die in 1989 werd vermoord. Het is gelegen in de vredige omgeving van de mangroove en het bos op het Tina schiereiland. De tentoonstellingen die er worden gehouden bevatten beeldhouwwerken, schilderwerken en foto’s van de Kanak cultuur, evenals van andere culturen van de Pacific. De hoofdgebouwen zijn een serie van hoge, gebogen houten structuren die majestueus boven de bomen uitrijzen. De harmonie tussen de moderne architectuur (ontworpen door de Italiaanse Renzo Piano, die ook het Pompidou van Parijs heeft ontworpen) en de omliggende omgeving is verbazingwekkend’
En dat is het inderdaad.
Ik ben echt blij dat we er geraakt zijn want we zijn het er alle twee over eens: het is gewoon een fantastisch gebouw in een prachtige omgeving.

23 Nov 2010

Noumea - New Caledonia

dinsdag, november 23, 2010 6:42 pm
Dat is toch typisch hé…Ik had mijn was gisteren nog maar juist in de week gelegd of het begon te regenen. En sindsdien heeft het nog niet opgehouden. Wordt weer plezant om dat allemaal droog te krijgen.
De weersvoorspellingen zijn ook alles behalve goed.
Krijgen het volgende mailtje van de Poolse boot Nekton, die nu onderweg is naar Australië

Hey,
Have you guys left already? The new high that’s in the coral sea is pumping out 30-40 knots. last three days we had steady 30 knots, sometimes more, sometimes less, but 90% of the time 30, from the SE to ESE. Fairly big seas. Was fun though…better than drifting with the current!
Cheers,
Lukasz

Fun…euhm…ik weet niet hoor, ik heb toch zo het idee dat we hier nog niet direct weg zijn.
Tijd genoeg dus om die was nog droog te krijgen.

22 Nov 2010

Noumea New Caledonia

maandag, november 22, 2010 6:41 pm
Dat is nu al de vierde keer dat ze ons komen wegjagen en we ons moeten verleggen in de ankerplaats. Volgens de havenautoriteiten liggen we te dicht (een halve mijl!) tegen de vaargeul, maar tussen de gele boeien is gewoon geen plaats meer! Daar ligt het vol moorings en het is echt geen goed idee om daartussen te ankeren. Eigenlijk begrijpen we het niet goed, want vorige week lag het vol jachten vlak langs de geul en toen was alles prima.
Maar nondepitjes, we worden dat verhuizen een beetje beu en varen dan maar gelijk recht de marina binnen. Dan kan ik die berg vuile was nog doen en kunnen we met een propere, frisse en opgeruimde boot vertrekken.

22 Nov 2010
Noumea - New Caledonia

maandag, november 22, 2010 6:40 pm
We denker er even over om dit weekend naar Iles des Pines te gaan, maar bij nader inzicht laten we het idee maar varen. Twee dagen tegen de wind opboksen om één dag op een maagdelijk wit zandstrand door te brengen, ik weet het niet hoor, maar dan moet dat zandstrand toch al wel héél speciaal zijn…en langer kunnen we niet blijven, want woensdag of donderdag vertrekken we uit New Caldenonië.
Enfin, we blijven maar stillekes in Noumea en duiken er in de plaats het nachtleven in.
Maar amaai zeg, veel volk, veel lawaai, veel slechte muziek, veel….of zijn wij dat niet meer gewoon?

19 Nov 2010

Noumea - New Caledonia

vrijdag, november 19, 2010 6:39 pm
Eindelijk! We hebben visa’s voor Australië!!
We hebben visa’s gekregen waarmee we meer dan één keer Australië binnen mogen, t.e.m. 19 november 2011 en dan elke keer een jaar lang kunnen blijven. Dus met andere woorden, we mogen in totaal één jaar lang den toerist uithangen in Oz want werken is ten strengste verboden met dit soort visa.
Joepie! we kunnen hier eindelijk vertrekken, alleen…is het al vrijdagnamiddag en dus te laat…
We zijn nu bijna een maand in NC en al even lang wil ik naar het Tjibaou Centre Culturelle, maar dat is er tot hiertoe nog altijd niet van gekomen.
Gisteren vroeg Sammy nog of we al geweest waren en zei dat we hier misschien nooit weg zouden geraken voordat we er naartoe zijn geweest.
Ja oké, ik ben echt niet bijgelovig maar als het zo simpel is om eindelijk uit New Caledonië weg te geraken, dan ga ik vandaag zonder fout naar het cultureel centrum. Met of zonder Dirk. Die eigenlijk helemaal geen goesting heeft om mee te gaan maar op het laatste moment toch nog in een broek schiet en mee komt.
Lonely Planet schrijft:
‘Het cultureel centrum is een huldeblijk aan een opmerkelijke man, de pro-independence Kanak leider Tjibaou, die in 1989 werd vermoord. Het is gelegen in de vredige omgeving van de mangroove en het bos op het Tina schiereiland. De tentoonstellingen die er worden gehouden bevatten beeldhouwwerken, schilderwerken en foto’s van de Kanak cultuur, evenals van andere culturen van de Pacific. De hoofdgebouwen zijn een serie van hoge, gebogen houten structuren die majestueus boven de bomen uitrijzen. De harmonie tussen de moderne architectuur (ontworpen door de Italiaanse Renzo Piano, die ook het Pompidou van Parijs heeft ontworpen) en de omliggende omgeving is verbazingwekkend’
En dat is het inderdaad.
Ik ben echt blij dat we er geraakt zijn want we zijn het er alle twee over eens: het is gewoon een fantastisch gebouw in een prachtige omgeving.

23 Nov 2010
Noumea - New Caledonia

dinsdag, november 23, 2010 6:42 pm
Dat is toch typisch hé…Ik had mijn was gisteren nog maar juist in de week gelegd of het begon te regenen. En sindsdien heeft het nog niet opgehouden. Wordt weer plezant om dat allemaal droog te krijgen.
De weersvoorspellingen zijn ook alles behalve goed.
Krijgen het volgende mailtje van de Poolse boot Nekton, die nu onderweg is naar Australië

Hey,
Have you guys left already? The new high that’s in the coral sea is pumping out 30-40 knots. last three days we had steady 30 knots, sometimes more, sometimes less, but 90% of the time 30, from the SE to ESE. Fairly big seas. Was fun though…better than drifting with the current!
Cheers,
Lukasz

Fun…euhm…ik weet niet hoor, ik heb toch zo het idee dat we hier nog niet direct weg zijn.
Tijd genoeg dus om die was nog droog te krijgen.

22 Nov 2010
Noumea New Caledonia

maandag, november 22, 2010 6:41 pm
Dat is nu al de vierde keer dat ze ons komen wegjagen en we ons moeten verleggen in de ankerplaats. Volgens de havenautoriteiten liggen we te dicht (een halve mijl!) tegen de vaargeul, maar tussen de gele boeien is gewoon geen plaats meer! Daar ligt het vol moorings en het is echt geen goed idee om daartussen te ankeren. Eigenlijk begrijpen we het niet goed, want vorige week lag het vol jachten vlak langs de geul en toen was alles prima.
Maar nondepitjes, we worden dat verhuizen een beetje beu en varen dan maar gelijk recht de marina binnen. Dan kan ik die berg vuile was nog doen en kunnen we met een propere, frisse en opgeruimde boot vertrekken.

22 Nov 2010

Noumea - New Caledonia
maandag, november 22, 2010 6:40 pm
We denker er even over om dit weekend naar Iles des Pines te gaan, maar bij nader inzicht laten we het idee maar varen. Twee dagen tegen de wind opboksen om één dag op een maagdelijk wit zandstrand door te brengen, ik weet het niet hoor, maar dan moet dat zandstrand toch al wel héél speciaal zijn…en langer kunnen we niet blijven, want woensdag of donderdag vertrekken we uit New Caldenonië.
Enfin, we blijven maar stillekes in Noumea en duiken er in de plaats het nachtleven in.
Maar amaai zeg, veel volk, veel lawaai, veel slechte muziek, veel….of zijn wij dat niet meer gewoon?

19 Nov 2010


Noumea - New Caledonia

vrijdag, november 19, 2010 6:39 pm

Eindelijk! We hebben visa’s voor Australië!!
We hebben visa’s gekregen waarmee we meer dan één keer Australië binnen mogen, t.e.m. 19 november 2011 en dan elke keer een jaar lang kunnen blijven. Dus met andere woorden, we mogen in totaal één jaar lang den toerist uithangen in Oz want werken is ten strengste verboden met dit soort visa.
Joepie! we kunnen hier eindelijk vertrekken, alleen…is het al vrijdagnamiddag en dus te laat…

dinsdag 16 november 2010

Noumea NC 16/11/10



In Panama – ondertussen al enkele maanden geleden – waren we Luc tegengekomen. Luc is een Nieuw Caledonier die in Panama zijn boot kwam ophalen (de Renapi II van Michel- zie 7 en 8 maart 2010) en die in 63 dagen rechtstreeks met maar 1 tussenstop van 3 dagen in Tahiti, naar Nieuw Caledonië zeilde.
Luc had ons doen beloven dat wanneer we in Nieuw Caledonië aankwamen, we hem zouden bellen en dat hebben we inderdaad gedaan. Hij kwam ons meteen opzoeken en zei dat als er iets was, we altijd een beroep op hem mochten doen. Ook bood hij ons zijn vrouw’s auto aan, ‘want die staat toch alle werkdagen tussen 9:00 en 17:00 stil, dus dan kunnen jullie er net zo goed gebruik van maken’. Nu hadden we dat nog niet gedaan maar gisteren zei Luc:’Luister nu eens hier, morgen ga je naar mijn vrouw haar zaak en haal daar gewoon de auto op. Ik vertel haar vanavond dat ze jullie morgen mag verwachten.’
En inderdaad ze verwachtte ons. ‘Hier zijn de sleutels en een beetje verder in de straat staat hij geparkeerd. Je vindt hem wel, het is een groene Range Rover Discovery.
Woaw…we krijgen zomaar eens even een Range Rover voor een dag onder ons gat geschoven met als enige voorwaarde: voor 17:00 terug! De perfecte auto om mee naar het ‘Parc Provincial de la Rivière Bleue’ te gaan in de Far South.
Het is een eindje rijden naar het park en wanneer we al een half uur geen huizen meer hebben gezien vrezen we dat we hopeloos verloren zijn gereden, maar zo erg is dat niet, want de weg waar we op rijden heeft zo’n schitterend uitzicht en gaat helemaal over een bergketen. Maar uiteindelijk zitten we toch helemaal juist. Het natuurreservaat is echt prachtig. Het beslaat 9045 hectare land dat gevarieerd begroeid is met dicht regenwoud, het typische struikgewas van de Far South, pijnbomen en het soort naaldboom dat je in miniatuur terugvindt op treintafels. Je vindt er verschillende wandeltracks en een stuk van de GR, je kan er mountainbiken, kajakken of gewoon met je auto doorheen rijden en bbq-en op de daarvoor voorziene plaatsen.
Zonder moeite wordt het een erg leuke dag in een ferm stukje natuur, maar voor we de auto weer inleveren moeten we wel eerst even langs een carwash passeren want euh…we hebben de terreinwagen even uitgeprobeerd op terrein

vrijdag 12 november 2010

NOUMEA NC 12-11-10

Opdat de Aussies ons niet zouden vergeten sturen we nog eens een mailtje naar hun ‘Department of Immigration and Citizenship’. Van onze bank hebben we nml een papiertje gekregen met de stand van zaken, plus allerlei stempeltjes en gedagtekend wat er erg officieel uitziet. Uiteindelijk staat er wel hetzelfde op als wat we al eens hebben doorgestuurd, alleen ziet dit er een beetje leuker uit en eigenlijk is het alleen maar kwestie om ze er ginder aan te herinneren dat we nog steeds wachtende zijn op visa’s. Maar ja watte zeg, we zijn er een ganse dag zoet mee. Het internet is zo tergend langzaam dat we bijna verplicht zijn om letter per letter door te mailen!
Voor de rest is het erg rustig in New Caledonia. Het is lang weekend en Noumea lijkt wel uitgestorven. Een uitstapje naar de zoo wordt afgelast omdat er geen bussen rijden en omdat de dierentuin gesloten is op zondag!
We krijgen er zo’n een beetje het gevoel van dat we hier gestrand zijn, tot we Mike en Sammy van Quartermoon een bezoekje brengen. Die liggen hier pas vast. In de Havannah pas vlak voor NC is die hun mast overboord gegaan, samen met de rigging die uit het dek werd gerukt. Zij zijn hun zeilen, giek, bomen en alles wat er aan de mast vast en los hing kwijt en hebben bovendien een gat van minstens 60 cm diameter in hun dek. Drie weken wachten die nu al op een beslissing van hun verzekering die tot hiertoe alleen nog maar toestemming heeft gegeven om het dek te herstellen. En ondertussen hebben ze de hoop al opgegeven om nog op tijd thuis te geraken in Australië voor de kerst en nieuwjaarsdagen.
‘s Maandags klaren we ons weer in in New Caledonië voor we in de illegaliteit verzeild geraken…

zaterdag 6 november 2010

NOUMEA 6 tot 10-11-10

We waren van plan om zaterdag of zondag terug naar Ilôt Maître te gaan, maar het weer was er echt niet naar. Bewolkt met veel buien en ja, als we dan toch binnen moeten blijven om het droog te houden, dan maakt het niet uit waar je precies ligt en kunnen we net zo goed in Noumea blijven waar we, moest het weer hard gaan waaien beter beschut liggen.
Vanaf maandag pendelen we dan weer naar de free wifi, hopend op een positief antwoord van Australië, maar zo snel gaat  dat daar blijkbaar allemaal niet. We staan anders wel te popelen om te vertrekken want deze week ziet het weer er goed uit en als we niet in het weekend in Oz willen aankomen moeten we donderdag of ten laatste vrijdagmorgen weg zijn. En we willen niet op zaterdag of zondag in Aussie landen, want dan moeten we dubbel zoveel betalen om in te klaren nml $600  ipv $300 en ik weet toch leukere dingen om zoveel geld aan te spenderen dan aan de custom’s, niet dan?
Enfin, woensdag hebben we nog steeds geen visa’s maar omdat de douane in NC sluiten en de brug maken wegens feestdag (11 november) klaren toch al uit. Je weet maar nooit hé, we hebben  tenslotte nog anderhalve dag kans dat we deze week nog  kunnen vertrekken en dan willen we er ook helemaal klaar voor zijn.
Maar  niente, niets, rien geen visa’s.
Wel zwaaien we zo’n twintig boten uit, laten een droom van een weather window passeren en blijven bijna  heel alleen achter in Nieuw Caledonië.
Noumea - New Caledonia
6:56 pm
We hebben nieuws ivm met onze visa’s! Maar …euh nog geen visa’s.
We moeten  eerst bewijzen dat we solvabel genoeg zijn om onszelf te onderhouden tijden ons verblijf in Australië. En we moeten onze reisplannen binnen Australië doorgeven plus onze verdere plannen als we Australië weer verlaten.
Niet zo moeilijk, onze bankafschriften liggen al gereed, maar eerlijk gezegd is het uiteindelijk toch niet zo leuk om te moeten bewijzen dat je wel genoeg geld hebt voor je  bij hen op bezoek mag komen. Voelt aan of we met ons gat moeten gaan blootliggen én dat we niet erg welkom zijn. Temeer omdat de meeste zeilers geen extra info moeten leveren omdat je tenslotte al met een heel kapitaal, namelijk je boot, binnenkomt. Dirk voelt zich serieus op zijn tenen getrapt en wilt al niet meer naar ‘die grote gevangenis waar je gemakkelijker uit geraakt dan in’.

In de namiddag vertrekken we op weekend naar Îlot Maître, een piepklein schattig eilandje een uurtje varen van  Noumea. Na al die drukte in de stad is het hier zalig rustig en het kraakheldere water nodigt je zo uit om erin te springen, m-m-maarrrr … het is wel k-koud! Niettemin lijkt Ilot Maître met zijn nationaal park onder water echt op een miniparadijsje, tot de hel er losbreekt.
We zijn nog maar pas lekker gezellig dicht bijeen in bed gekropen of de wind draait en duwt een erg vervelde swell de ankerplaats op. Gaat wel over denken we en we draaien ons eens om. Een uurtje later is het irritante geschommel overgegaan tot botsen en stompen op de golven en  de mooring waar we aan hangen, trekt bijna de kikkers uit onze boeg. De ketting van de mooring is nogal aan de korte kant en trekt bij elke golf de punt van Narid met een harde snok onder het water. Dat komt niet goed vrezen we. Dirk snijdt de lijnen door en midden in de nacht vluchten we terug naar Noumea waar we in relatief beschermd water, maar toch nog met 30 kn wind, het anker weer laten vallen.
Noumea - New Caledonia (van 2 tot 4/10/2010)
6:54 pm
De volgende drie dagen wachten we op de goedkeuring van onze visa’s. Om de tijd wat de doden gaan we naar het Museum van Nieuw Caledonië  en naar het Aquarium.
Het eerste is erg interessant en herbergt een verrassend uitgebreide collectie. Met gemak spenderen we er een koppel uren en krijgen we er een erg goed beeld van het dagelijkse leven vroeger én nu in de South Pacific.
Het aquarium is ook erg leuk. Niet dat we er iets nieuws zien, maar het is gewoon eens plezant om de vissen die je tijdens het snorkelen ziet, eens rustig op je gemak te bekijken. Bovendien zijn we erg onder de indruk van de  ganse koraalbanken die in de aquariums groeien en het is echt net of je aan het zwemmen bent, alleen zonder nat te worden. En eindelijk kunnen we  eens  een paar fotootjes maken van die prachtige onderwaterwereld.
Voor de rest pendelen we op en neer naar de ‘free wifi’ in de  Mac Donald’s om onze elektronische post op te halen en staan we startklaar om naar Oz over te steken.
1 Nov 2010
Noumea - New Caledonia
6:53 pm
Belgen staan niet erg bekend om hun chauvinistisch gevoel, maar ver weg van huis schept het toch wel meteen een band als je echte Belgen (veel boten onder Belgische vlag zijn eigenlijk Fransen) tegenkomt. Ook al spreek je Engels tegen elkaar omdat de één niet zo goed Frans en de ander niet zo goed Nederlands spreekt.
Moet je je eens voorstellen in België zelf; dat je met een landgenoot van over de taalgrens in het Engels communiceert. Misschien geen slecht idee voor onze ministers? Dan zouden ze het misschien eindelijk eens geraken…?
Enfin, we liggen heel toevallig langs de Belgische’ Quetsal’ en Marc ziet dat we in de penarie zitten met onze bijboot. Zelf heeft hij zes jaar lang zijn eigen bijboot gerepareerd en bijeen geplakt voordat hij een ander bootje gekocht heeft en met verstand van zaken en een pot heel goede lijm (Bostik 2420) komt hij ons helpen.
Na een paar uurtjes hangt ons Bieke weer helemaal aan elkaar en dezelfde avond al kunnen we er alweer mee rondsjezen juist alsof er niets aan de hand was. 

vrijdag 1 oktober 2010

NOUMEA NC 1 tot 31-10-10

6:52 pm
‘Na het inklaren, mogen de pas aangekomen jachten één nacht gratis in Port Moselle Marina blijven’ staat in onze zeilersgids geschreven.
Ja dat is mooi en na één nacht blijf je natuurlijk nog een nacht want het is wel eens lekker om aan een ponton te liggen. En je blijft nóg een nachtje langer, want dan kan je nog gauw de was doen ipv die naar de wasserij de brengen. Je was laten doen is even duur als 1 nacht marina, dus dan is de keuze snel gemaakt hé.
Enfin, na drie nachten (die we alle drie hebben moeten betalen want onze zeilersgids is verouderd en die gratis nacht klopt niet meer!) gaan we toch voor anker, maar moeten helemaal naar de volgende baai, want de eerste ligt propvol.
Een verkenningstochtje met ons Bieke in Baie de L Orphéliat leert ons dat we hier nergens aan land kunnen en dat onze bb-motor nogal wat overuren moet draaien om ons tot  aan de dinghysteiger van de marina te brengen. Bovendien krijgen we natte voeten in Bieke… De bodem is helemaal los aan het komen en ipv een bootje hebben we nog een grote zwemband over met een moteurke aan.
We kunnen er niet echt om lachen, want hier staan we dan wel schoon hé. We kunnen de marina niet meer in want die zit helemaal vol en we geraken niet aan land om lijm te kopen…!


Noumea -New Caledonia
6:51 pm
Het eerste wat we doen is NC is naar de Australische High Commission stappen met onze reeds ingevulde visa-aanvraag onder onze arm. Ja, in Vanuatu hadden ze ons de aanvraagformulieren meegegeven, dus die hebben we al mooi ingevuld van A tot Z en de bijkomende informatie die ze eventueel zouden kunnen vragen – bankafschriften om te bewijzen dat we genoeg funds hebben om onszelf te onderhouden tijdens het verblijf , reisverzekering enz - hebben we ook allemaal al verzameld.
Maar…de High Commission zet ons gelijk weer aan de deur…!
‘Vraag je visa maar aan via internet’ zeggen ze ons
‘Ja maar…antwoorden we ‘we willen een visa die een jaar lang geldig is en dan moeten we toch langs jullie passeren? Dat zeiden ze toch in Vanuatu en konden we ook opmaken uit de website van the Australian Government’
‘Och nee, je vult gewoon het e-676 Tourist Visa in en je bankafschriften moet je niet meteen mee doorsturen, daar vragen ze negen kansen op tien niet naar als je alles elektronisch doet. En binnen twee a drie dagen heb je je visa.’
‘Oké, dan gaan we dat meteen zo doen’ en we haasten ons gauw naar de winkel voor een internetkaart.
Naar Tanna
9:30 am
Dag 1 (25/10/2010)

Noordoostenwind, ja ballekes. Misschien waait het érgens wel vanuit het noordoosten, maar in elk geval niet in Port Vila. Maar wat niet is, kan natuurlijk altijd komen en met een W/ZW zou het juist moeten lukken om in Tanna te geraken.
Als we nog maar eventjes onderweg zijn draait de wind inderdaad.recht op onze neus! Op het moment dat we besluiten rechtsom te keren en morgen nog eens te proberen draait de wind nog eens een keer en nu naar de goede richting. Mooi, dan gaan we gewoon door.
Maar het duurt niet al te lang, de wind blijft maar met ons spelen en uiteindelijk varen we een koers heel hoog aan de wind.
’s Nachts wakkert de wind aan en bij 30 tot soms 40 kn tegenwind gepaard met korte golfkes wordt het een erg bumpy ritje.
Dag 2 (26/10/2010)
Het weer ziet er even beter uit, of was dat wishful thinking? Het waait iets minder dan 30 kn uit de verkeerde richting en we hebben niet echt een hoge zee. Maar zo van die korte golven waarop de Narid elke keer gelanceerd wordt en met een enorme smak op de volgende golf  landt. We voelen ons juist twee bolletjes in een rammelaar en wanneer we een serieuze knaller op en golf maken , er een stuk vloer, geplakt tegen de romp in de voorste kooi in twee breekt vinden we het genoeg geweest. We wilden heel graag een actieve vulkaan van heel dichtbij zien, maar niet ten koste van onze Narid.
Met tegenzin en spijt verleggen we de koers naar New Caledonia en hoewel we daarvoor maar 45° moeten bijdraaien wordt het leven aan boord een heel stuk aangenamer.
Dag 3 (27/10/2010)
De nieuwe gribfiles zien er goed uit. Het lage drukgebied waar we zo’n last van hadden verdwijnt uit beeld en het weer kalmeert. We maken ook een mooie vooruitgang en  moeten ons zelf wat inhouden om niet voor zonsopgang aan de Havannah pas voor Nieuw Caldonië aan te komen. Dat is een stukje waar we goed moeten uitkijken en liefst met stroom mee bevaren.
Dag 4 (28/10/2010)
Van de pas tot Noumea is het bijna nog een ganse dag zeilen. Maar op het eerste zicht ziet Nieuw Caledonië er veelbelovend uit. Een mooi landschap en vele leuke baaitjes.
Alleen die gasten van de Quarantaine zijn niet zo leuk, die nemen ons al onze verse groenten, fruit en eitjes af en als we nog een stukje vlees hadden, waren we dat ook kwijt geweest. Ja,…..dan zit er niet anders op dan vanavond eens lekker uit eten te gaan hé.
Port Vila VI
10:02 am

Het waait knal vanuit het zuidoosten vandaag en nog niet te stilletjes ook niet. Niet goed dus om naar Tanna te zeilen. Maar morgen.morgen zouden we noordoostenwind krijgen.Dat klinkt al veel beter, dat hadden we zelf niet durven dromen in deze tijd van het jaar.
Port Vila - Efate V
10:01 am


Port Vila wordt beschreven als een van de meest aantrekkelijke steden van de South Pacific en hoewel ik het daar niet helemaal mee eens ben is het hier anderzijds wel best gezellig. Het is een druk stadje met een goede groente- en fruitmarkt en talloze winkeltjes. Maar het is erg toeristische en van het echte authentieke Vanuatu schiet hier niet veel meer over. Bijna alle zaken worden hier gerund door buitenlanders zoals Chinezen en Australiërs en je moet geluk hebben om hier nog een ni-Vanuatu  (van Vanuatu) tegen te komen.
Eens buiten de stad zou Efate er helemaal anders uitzien maar het weer is zo onstabiel dat we maar blijven waar we zijn.



Port Vila - Efate IV
10:00 am

Van zodra het weer het toelaat willen we naar Tanna zeilen. Tanna, 140 nm ten zuiden van Efate en nog steeds Vanuatu, heeft een actieve vulkaan en die willen we ontzettend graag van dichtbij zien.
We maken ons dan ook vandaag al gereed om te vertrekken want het ziet ernaar uit dat zondag de wind  gaat draaien naar het noordoosten.
Port Vila - Efate III
9:59 am

De weermannen weten het niet meer en wij dan natuurlijk ook niet.  Wat ze ’s morgens voorspellen, daar komen ze ’s middags al op terug en ’s avonds zeggen ze weer iets anders. Moeilijk voor ons om dan te beslissen wanneer we nog eens een stukje gaan zeilen. Maar voor straks voorspellen ze harde wind hier in Efate en vermits ons anker maar juist bovenop een stuk koraalgruis ligt en helemaal niet is ingegraven en de ketting losjes achter wat stenen hangt is het besluit om aan een mooring te gaan hangen rap genomen.
Uiteindelijk was de wind toch niet voor ons, maar wij  kunnen nu wel met een gerust hart van boord.
Port Vila - Efate II
9:58 am
Een echte Belgische dag in Vanuatu. Het regent van ’s morgens vroeg tot laat in de namiddag en ’s avonds drinken we een zelf gebrouwen pintje op de ‘Sloepmouche’, bij onze landgenoot Luc en zijn Amerikaans vrouwke Jacky.

Port Vila - Efate I
9:57 am
Nu zijn we speciaal naar Efate gezeild om daar op de Australian High Commission onze visa’s voor Australië aan te vragen - die we moeten hebben voor we er naartoe kunnen zeilen - en daar vertellen ze ons  doodleuk dat we eigenlijk in Fiji moesten zijn. We kunnen hier wel de aanvraagformulieren invullen, maar zij moeten die doorsturen naar Fiji en voor er enig antwoord terugkomt, kunnen er gemakkelijk één tot twee weken om zijn.
Hoezo Fiji? We hadden gehoord dat Australië daar niet meer vertegenwoordigd werd!!
Toch wel en wij zijn eigenlijk maar een soort postkantoor hier.
En kunnen we onze visa’s dan misschien niet via internet aanvragen?
Niet als je langer dan 3 maanden in Australië wilt verblijven, dat moet dan via een officiële instantie gaan. Maar in Nieuw Caledonië is ook een High Commission en vermits die zelfstandig werkt zal het daar sneller gaan.
Oké, dan vragen we de visa’s daar aan.
Maar ondertussen zitten we hier wel schoon geschoren. Er komt een lage drukgebied onze richting uit en dat wil dus zeggen dat we niet meteen verder kunnen!
Naar Vanuatu (van 16 tot 18/10/2010)
8:30 pm

In de regen en zonder wind vertrekken we. Niet echt ideaal, maar nu de paspoorten afgestempeld zijn moeten we van de douanier binnen het uur weg zijn!
Na twee uur motoren krijgen we eindelijk genoeg  wind om te zeilen. Voor de rest blijft het een miezerige, grijze en natte dag.
Waarom dat altijd ’s nachts moet gebeuren weet ik niet hoor, maar in de dag komt ge gewoonlijk geen kat tegen en ’s nachts zijn ze er ineens. Deze nacht komt er een groot schip op ons af die op de AIS wel een naam uitzend maar voorts geen verdere specificaties. Het komt van schuin achter ons recht op ons af, maakt een U-bocht op een mijl voor onze boeg, passeert ons langs de andere kant  en vaart terug van waar het kwam! Is een beetje griezelig en al helemaal als de Yuang Wang  niet antwoordt op onze oproepen. Maar juist omdat ze niet antwoorden denkt Dirk dat het een Chinees marineschip  is of zoiets.
Dag 2 is bewolkt maar droog. We maken 140 nm in  één etmaal en eten vers gevangen mahi mahi. Alles wel aan boord dus.
In de voormiddag van de derde dag valt de wind weg. Maar dan ook helemaal weg hé, er schiet zelfs geen zuchtje meer over om de Bolle Jan ermee te vullen.
Na zo 24 uur motoren zijn we het lawaai van de motor zo gewoon dat we hem bijna niet meer horen. En nu we dat gewoon zijn beginnen we de voordelen te zien van dit weer. We liggen heerlijk rustig op het water waardoor het leven midden op zee veel gemakkelijker is en vermits de batterijen constant worden gevoed hebben we stroom genoeg om onze tijd te doden met een filmmarathon.
De laatste morgen en na 54 uur motoren kijkt Dirk toch maar eens even het dieselpijl na in de tank. De tank was wel tot boven gevuld voor we vertrokken en dus goed voor +/- 80 motoruren maar je weet maar nooit hé. En ‘ t is precies alsof hij het voelde, maar de tank is zo goed als leeg!
Shit, hoe kan dat nu? Dat wil zeggen dat we zo maar eens even 43 l meer verbruikt hebben dan anders! Strange..zat er misschien iets rond de propeller, want we hadden inderdaad wel de indruk dat de motor anders klonk als anders?
Enfin, ‘t is nu nog maar twee uur tot Port Vila en daar geraken we zonder problemen. Maar straks direct eens kijken waar die diesel kan gebleven zijn.
11:30 am
Na het ontbijt zeilen we terug naar Lautoka om uit te klaren uit Fiji.We gaan eerst nog even de stad in, gaan nadien langs de customs en wilden in de late namiddag vertrekken naar Vanuatu, maar dat zint de douanebeambte niet. Hij wilt ons vandaag geen stempel meer geven in onze paspoorten. Volgens hem is het weer veel te slecht – het regent alleen maar! – en is het te laat! En wilt ons voor morgen 8.00 niet verder helpen.
Dikke bullshit natuurlijk, maar waarschijnlijk heeft meneer ruzie met zijn vrouw en wil hij ons eens even laten zien wie de baas is.
Vuda Point (8 tot 12/10/10)
11:30 am


De eerste dagen in een marina lijken altijd een beetje vakantie. Het is fijn om zomaar op en af je boot te kunnen en het sociaal contact met je buren is veel groter. We nemen het er dan ook van de 2 eerste dagen.
De dagen die erop volgen maken we uitgebreid gebruik van de onbeperkte liters water die zomaar uit de kraan vloeien (vinden we ook leuk aan een marina!).
Omwille van het weer blijven we langer dan gepland. We dachten aan 3 dagen, maar het worden er 5. Volgens de gribfiles is er zich een serieuze storm aan het ontwikkelen in Vanuatu die onze richting uitkomt en blijven dan maar wijselijk goed beschut in de haven liggen.
Na een paar dagen blijkt dat de gribfiles ernaast zaten en het weer helemaal niet zo slecht was. Maar soit,  de Narid ziet er weer uit als nieuw en wij hebben het erg gezellig gehad.
Lautoka I
9:54 am

Lautoka, de tweede grootste stad van Fiji stelt niet veel voor en haar ankerplaats in de haven al helemaal niets. De haven ligt vlak bij de suikermolen die dag en nacht een soort roet de lucht in blaast en na een halve dag is de Narid al zo zwart als een schouw.
Met de taxi gaan we een kijkje nemen in  Vuda Point marina en omdat het daar wel echt goedkoop liggen is, reserveren we twee plaatsen. Eentje voor Peter en Nani en eentje voor ons.
Voor we onze boten naar de marina zeilen moeten we eerst weer uitklaren. Lunchen dan gelijk maar in de stad en gaan ook nog eens naar de markt. En als we dan eindelijk in de jachthaven arriveren is die vol!
Hoezo vol, we hebben toch gereserveerd?
Ja, en toch is er geen plaats meer. Maar de eerste plaatsen die morgen vrij komen zijn voor ons. Ondertussen parkeren ze ons aan een mooring en liggen we daar schoon te dobberen  in het midden van de kom.
Als ze maar niet denken dat we daarvoor betalen!
NADI BAY
12:09 pm
Gisteren zijn we hier pas laat aangekomen. Het was juist niet donker toen we de baai invoeren en juist donker toen we het anker lieten vallen. We hadden eigenlijk op een baai eerder gemikt om te overnachten, maar Momi bay was zo winderig en bood helemaal geen beschutting, dat we er niet zijn gestopt. Enfin, gisterenavond zagen we dat we hier in Nadi tussen een paar kerstbomen euh…superjachten lagen en vandaag herkennen we er één van, een oyster van een meter of 60 met nen toffe schipper op, waar we in Frans Polynesië al eens mee gebabbeld hebben. We zwaaien goedemorgen en worden uitgenodigd voor een rondleiding op het jacht.En ja watte zeg…kwijl kwijl…wat een mooi jacht!Wat een dek! Wat een oppervlakte aan zeilen! Wat een ruimte binnenin! De kleinste crewhut is zelfs nog groter dan onze keuken/zithoek. En de keuken, mannekes zeg, dat is pas een keuken. Oké, de kapitein zijn vrouw staat er wel van ’s morgen vroeg tot ’s avonds laat in als de eigenaars aan boord zijn -om die drie maal per dag te bedienen net zoals in een 5 sterrenhotel- maar ze is wel de moeite.Alles is hier eigenlijk de moeite. Net zoals het onderhoud aan de boot en het prijskaartje dat eraan hangt en…Mooi om zien, maar eigenlijk doet onze Narid het toch ook niet slecht.’s Middags varen we door naar Lautoka en klaren er in.

VUNANIU
12:05 pm

Vandaag was het even spannend op de Narid!
Ik ben namelijk… euh…tegen het rif opgevaren.
We gaan ankerop en terwijl Dirk nog in gevecht zit met ons Bieke die voor op de boeg ligt, vaar ik al langzaam de baai uit. Maar de baai ziet er nu precies zo anders uit als gisteren en met dat ik de kaart maar half kan zien raak ik helemaal mijn noorden kwijt en doefel tegen een snelheid van 1,5 kn tegen het rif…
Shiiiiit….en de  explosie die daarna op de botsing volgt is groot…!
Ik ben er zo van van de kaart dat ik in plaats van achteruit, van het rif weg te varen, van het stuur wegloop. Dom natuurlijk en een totaal  verkeerde reactie, maar ja, ik zat ertegen en wat doe je dan hé.
Enfin ’ t moest er eens van komen, want de wereld rondzeilen zonder ooit een rif te raken is bijna niet normaal.Gelukkig dat we zo langzaam gingen en  alleen maar mijn ego wat ingedeukt is. Want onze Narid, die drijft nog altijd en we hebben ook geen natte voeten.

BEQA II
Onze Narid is gisteren gene halve meter meer verschoven, dus nu kunnen we met een gerust hart naar de kant.We gaan eerst naar het dorpshoofd, vragen om zijn toestemming voor zijn dorp te bezoeken en kava brengen als geschenk. Dat hoort zo in Fiji. Aan elk dorpshoofd moet je permissie vragen, je cruisingpermit laten zien en last but not least, kava geven.We zijn dan ook benieuwd naar onze eerste kava ceremonie, maar de chief van Naiseuseu heeft vandaag precies niet veel zin in ceremonies. Hij neemt het wortelpoeder in ontvangst, bedankt ons, klapt een paar keer in zijn handen en steekt het zakje vervolgens gauw weg. Verder is hij helemaal niet meer ge nteresseerd in ons. Wat hem betreft mogen we gerust even rondwandelen en gaat er zelf vandoor, ons achterlatend met zijn vrouw die uit beleefdheid een klein babbeltje met ons slaat.De andere inwoners van het dorp zijn anders wel heel vriendelijk. Ze komen ons een goede dag wensen, blijven even praten en één iemand neemt ons mee voor een prachtige wandeling in de heuvels naar het volgende dorp. Vanaf de boot gezien stelde Naiseuseu precies niet veel voor, maar we merken algauw dat de natuur achter het dorp erg uitbundig en puur is.In de namiddag gaan we ankerop, naar Vunaniu bay, terug op het eiland Viti Levu.
  
BEQA
We maken een echt zondag’s tripje. 2 Okt 2010
Na het ontbijt vertrekken en voor de lunch al aankomen met het vooruitzicht op een luie namiddag. Ware het niet dat er een groot deel van de middag opgaat in ankeren. Ja, ‘t is echt. Het anker wil hier maar niet pakken. We beginnen zeker 5 keer opnieuw en telkens als we een beetje aan het anker trekken krabt het over de grond. Oké  dan trekken we maar niet meer aan het anker en blijven de rest van de dag aan boord om te kijken wat er gebeurt.

SUVA II

Suva is eindelijk nog eens een stad! De grootste in de Pacific, met mooie en andere winkels, een fantastische groentemarkt, talloze eetstalletjes en een mengelmoes van Melanesiërs, Chinezen en Indiërs en op de koop toe, helemaal niet duur. Ik heb al direct spijt dat we gisteren alweer zijn uitgeklaard, want ik zou hier precies wel langer dan één dag kunnen blijven.
Terwijl we er een beetje rondwandelen lopen  we er tot onze grote verrassing Taia tegen het lijf.
Ja Taia…! de dochter van Bob Masters van Palmerston!!! Dat godvergeten eiland met 67 inwoners, zo ver weg en geïsoleerd van de rest van de wereld.
Een paar dagen nadat wij er vertrokken, werd op Palmerston  een grote driemaster verwacht die daar een week zou verblijven.De laatste dag van het bezoek vroeg de kapitein aan Taia of ze niet wilden aanmonsteren op zijn schip en zonder aarzelen heeft ze haar valies ingepakt, afscheid genomen van haar familie en is haar droom achterna gegaan. Nml de wijde wereld intrekken als kok op een groot zeiljacht.
Als ze enthousiast haar verhaal heeft gedaan nodigt ze ons prompt uit vanmiddag voor een bezoek op de Picton Castle.
De Picton Castle is een driemaster van 60 m lang, gebouwd ergens in begin 1900 en ziet er ook erg oud uit. Er zit in totaal 60 man/vrouw op bestaande uit betalende gasten, betaalde crew en zoals Taia, niet betaalde crew. Om als gast mee de wereld rond te zeilen kost je dat 45000 $ of 15000$ per leg.
Het schip wordt permanent door 16 man gezeild die in een roterend systeem zitten en vermits er geen autopiloot op zit wordt het stuur om het uur doorgegeven aan een crewlid.
De kapitein heeft zijn eigen hut, natte cel en mess en de rest van de bemanning heeft enkel een kooi met gordijntje voor en een scheepskist om persoonlijke bezittingen in de bewaren. Veel plaats en privacy hebben ze er dus niet en je kan je wel voorstellen dat het er één grote bende is. Er zijn ook maar vier toilet/douches aan boord voor 60 opvarenden!
Hoewel ik nog geen dag op dit schip zou willen zitten ben ik wel  blij voor Taia  dat ze de stap heeft gewaagd en is weggegaan uit Palmerston  en ben er zeker van dat ze fantastische ervaringen tegemoet gaat.
SUVA 


Jongens jongens, wat een bureaucratie hier.
Voor we uit Tonga vertrokken moesten we een document naar de officiële instanties van Fiji doorsturen met gegevens van onze paspoorten, onze boot en de geschatte ETA.
Als we hier dan aankwamen gisteren, kregen we gelijk 3 man aan boord. Douane, immigratie en gezondheid. Maar nu dacht je toch zeker niet dat we klaar waren hé?
Nee, nee, vandaag moeten we zelf nog eens naar het immigratiekantoor voor een stempel in de passen – die stempel brengen ze niet mee aan boord -  en moeten nog een cruisingpermit gaan halen.
Dat eerste is zo gepiept. We nemen een taxi naar King’s Wharf, vullen nog wat documentjes en papiertjes in en voila, krijgen een stempel in return.
De cruisingpermit daarentegen is een ander paar mouwen. We nemen een taxi naar de ‘boarding affairs’ maar de chauffeur zet ons ergens af in de buurt waar hij denkt dat die mannen zitten. We vragen passanten op straat waar we het ministerie ‘boardings affairs’ kunnen vinden en na een fikse wandeling – ze wijzen allemaal een andere richting aan! – komen we aan op het ministerie van ‘disasters!… en nog wat. Oké, dat ministerie moesten we (nog) niet hebben, maar hier is wel iemand zo vriendelijk om eens even rond te bellen en te vragen waar we wel moeten zijn. Helemaal aan de andere kant van de stad blijkt, maar omdat nu iedereen in lunchpauze zit en wij ook honger hebben, gaan we eerst eten.
Eens het juiste ministerie gevonden krijgen we de permit zonder verdere problemen en mogen vanaf dan in Fiji rondzeilen, maar…als we uit Suva weg willen, moeten we wel eerst weer uitklaren! (uit Suva). Ja zeg, in elke stad moet je in- en uitklaren.
Omdat we hier maandagmorgen toch wilden vertrekken besluiten we om vandaag (vrijdag) gelijk ook weer uit te klaren. Dan moeten we eigenlijk morgen voor middernacht weg zijn, maar we vertrouwen erop dat ze zondag niet komen kijken naar ons. (ze zijn hier nogal gelovig en zondag is de dag des Heers).
Dus, terug naar immigratie, naar de havenkapitein en de gezondheidsinspecteur en tegen dat de papieren helemaal rond zijn is het al avond.
11:30 am
Na het ontbijt zeilen we terug naar Lautoka om uit te klaren uit Fiji.We gaan eerst nog even de stad in, gaan nadien langs de customs en wilden in de late namiddag vertrekken naar Vanuatu, maar dat zint de douanebeambte niet. Hij wilt ons vandaag geen stempel meer geven in onze paspoorten. Volgens hem is het weer veel te slecht – het regent alleen maar! – en is het te laat! En wilt ons voor morgen 8.00 niet verder helpen.
Dikke bullshit natuurlijk, maar waarschijnlijk heeft meneer ruzie met zijn vrouw en wil hij ons eens even laten zien wie de baas is.


28
Jul
2010
Nog steeds Papeete (22 tot 28/07/2010) woensdag, juli 28, 2010 9:22 pm
In Tahiti wordt er elk jaar in juli de Heiva i Tahiti gehouden, een belangrijke dans– en zangwedstrijd waar verschillende groepen uit heel Frans Polynesië aan deelnemen. Oorspronkelijk waren we niet van plan om er naartoe te gaan , maar omdat we van zoveel zeilers horen dat we dit absoluut niet mogen missen, besluiten we om de laatste avond, de avond van de laureaten (de winnaars dus) toch maar te gaan kijken. En ja, ze hebben allemaal gelijk, het is écht de moeite en we zijn heel blij dat we dit culturele hoogtepunt op het nippertje toch nog hebben meepikt.
Het volgende hoogtepunt voor ons, is het innen van de prijs die we in Panama gewonnen hadden : 1 nacht hotel in het luxe ‘Manava Suite Resort Tahiti’. We mogen daar 1 dag genieten van een prachtige, ruime studio met terras en keuken, mooie tuin en zoetwater zwembad. Fantastisch… vooral de badkamer vinden we ongelooflijk, met de grote regendouche en heerlijk lauw water dat je onbeperkt kan laten lopen zonder je zorgen te maken over de watervoorraad…en waar we maar geen genoeg van kunnen krijgen en tot 3 maal toe instappen. Het enige minpuntje van deze dag, of nacht, is dat we geen van ons beiden een oog dicht hebben gedaan. Het bed was veel te groot, het wiegde niet en er was veel te veel ruimte en lucht rond…!
De rest van de week wassen we, plassen we, knappen klusjes (of klussen!) op, maken tussendoor tijd vrij om te zwemmen en snorkelen en vieren tot tweemaal toe Renée haar verjaardag. Ja euh…we waren een dag te vroeg, maar omdat het in Nederland al haar verjaardag was hebben we daarop getoast en hebben het de volgende dag nog eens uitgebreid gevierd.
Leave a comment »Category: Geen rubriek
21
Jul
2010
Papeete X woensdag, juli 21, 2010 9:21 pm
Vanavond vliegen Joan en Leen weer naar huis, maar voor het zover is gaan we eerst nog eens lunchen. Omdat ze tegen de vroege avond op de luchthaven moeten zijn en een héél lange reis voor de boeg hebben, maken we er een late, lange lunch van.
Leave a comment »Category: Geen rubriek
20
Jul
2010
Papeete IX dinsdag, juli 20, 2010 9:20 pm
We wilden vandaag dwars door het binnenland van Tahiti, langs de enige weg van noord naar zuid rijden, maar hebben daar blijkbaar de verkeerde auto voor gehuurd…! Als we de auto al betaald hebben en een beetje uitleg vragen over de weg, krijgen we te horen dat we met ons Renaultje alleen maar langs de kustweg mogen taffelen en enkel over geasfalteerde wegen mogen rijden…
Nu zijn we eigenlijk al eens helemaal rond Tahiti gereden, met de bus, toen we naar de surfgolf gingen kijken in Teahupoo. Maar ja, toen zijn we nergens gestopt, dus nu kunnen we de 114 km nog eens op ons gemak doen en elke sight die in de reisboek beschreven staat bezoeken.
Leave a comment »Category: Geen rubriek
19
Jul
2010
Papeete VIII maandag, juli 19, 2010 9:19 pm
Omdat we de zaterdag nog bijlange na niet uitgewinkeld waren gaan we vandaag nog eens naar de stad. We vertrekken ook iets vroeger als vorige keer en hebben nu ruim de tijd om het parelmuseum te bezoeken, naar de artisanale markt te gaan, een casse croûte (belegd stokbroodje) te eten onderweg en al de interessante winkeltjes grondig te bekijken.
’s Avonds trakteren Joan en Leen ons op een lekker etentje omdat het vandaag precies twee jaar geleden is dat we aan deze reis begonnen zijn. Ja ongelooflijk hé hoe snel de vliegt en de afgelopen twee jaar waren gewoonweg fantastisch…!
Leave a comment »Category: Geen rubriek
18
Jul
2010
Papeete VII zondag, juli 18, 2010 9:18 pm
Een rustig dagje zoals dat hoort op een zondag.
Jaap van ‘De Ware Jacob’ komt tijdens het ontbijt langst met de vraag of Joan eens eventjes naar zijn computer zou willen komen kijken en natuurlijk wilt Joan dat doen, alleen vragen computers altijd veel meer aandacht dan eventjes. Joan heeft er dan ook bijna de hele dag zijn handen aan vol, maar ondertussen hebben wij wel een gezellige babbel met Renée en krijgen regelmatig lekkere hapjes voorgeschoteld.
Leave a comment »Category: Geen rubriek
17
Jul
2010
Papeete VI zaterdag, juli 17, 2010 9:18 pm
In Tahiti op een zaterdag gaan winkelen is blijkbaar niet zo’n goed idee. ’s Zaterdags is het wel rustig en geen gerush zoals bij ons, maar je mag niet te lang treuzelen om iets te kopen want om 14.00 is alles dicht! Zelfs nog gauw iets eten voor we terug naar de boot gaan is niet evident, want bijna alle snackbars en cafeetjes zijn ook gesloten.
Vanaf zaterdagnamiddag valt er dus echt niets meer te beleven in Papeete, maar op de stranden en in het water is het dan des te druk.
Leave a comment »Category: Geen rubriek
16
Jul
2010
Papeete V vrijdag, juli 16, 2010 9:17 pm
Vandaag nemen we de bus naar Tahitit Iti en nondepitjes zeg, dat gaat vele sneller als met de Narid. Zelfs al moeten we het laatste stukje liften om helemaal tot in Teahupoo te geraken, dan nog geraken we er ongeveer 4 uur sneller dan al zeilende…!
In Teahupoo is de beruchte en meest gefotografeerde golf, waar elk jaar in mei internationale surfwedstrijden op worden gehouden en die vanaf half augustus surfers vanuit de hele wereld aantrekt. Maar vandaag ziet ze er niet zo bijzonder uit, misschien omdat we er eigenlijk te ver vanaf staan – je zou met een bootje of zoiets een paar honderd meter het water in moeten – maar meer waarschijnlijk omdat het gewoon de verkeerde periode van het jaar is. Er zijn hier trouwens ook geen surfers te bespeuren en dat wil wat zeggen, want die zie je gewoonlijk overal hier op het eiland.
Enfin, we hebben ze gezien en het is tijd om terug naar Papeete te gaan want de laatste bus, die van 13.00 hebben we gemist en het is nog een heel eindje terug. We splitsen ons en proberen te liften en….worden opgepikt door een bus!! Eén die eigenlijk gedaan heeft met werken vandaag maar die ons onderweg naar de depot wel wilt meenemen én ons zelfs nog afzet in Taravao, de tweede grootste stad van Tahiti, aan de bushalte voor de allerlaatste bus naar Papeete. Na 10min zou die laatste bus er moeten zijn, maar na 20 min hebben we nog altijd niets gezien en volgens de mensen die ons passeren is er helemaal geen meer…We wachten nog 10 min en juist wanneer we het willen opgeven en onze duim nog eens willen uitproberen, stopt er een bus!
Ja, hoe dat hier zit met die bussen op Tahiti weet blijkbaar niemand. Het lijkt er een beetje op dat ze rijden wanneer ze zin hebben, maar ons niet gelaten hoor, we geraken zonder verdere problemen terug in Papeete.
Leave a comment »Category: Geen rubriek
14
Jul
2010
Papeete III woensdag, juli 14, 2010 9:12 am
De stoet voor de Nationale Feestdag is niet helemaal zoals we gedacht hadden. Het is een (net zoals in Frankrijk) militaire parade ’s morgens vroeg om 8.00u en ja, daar hoeven we nu zo precies niet direct naartoe.
Nu in het park achter het museum is het de laatste dag én prijsuitreiking van ‘les sports traditionels’ en dat is wél leuk om te zien.
Ze beginnen de dag met speerwerpen. Op een lange stok van 10 à 12 m staat een kokosnoot en de bedoeling is om die met een speer te raken die erin blijft steken. Iedere deelnemer krijgt 2x 8 speren en diegene met de meeste speren in de noot is natuurlijk de winnaar.
De volgende discipline is ‘copra’ verzamelen, of kokosnoten met behulp van een korte speer twintig meter verder in een oliedrum mikken. Ziet er precies gemakkelijker uit dan het is, want er belanden niet zoveel noten in de drum’s.
En tenslotte is het wedstrijdje ’stenen heffen’. Maar eerst krijgen we een dansvoorstelling van een dansgezelschap uit de Markiezen. Traditionele dans in traditionele klederdracht met échte traditionele mannen - stevige gespierde venten met om ter fermste tattoo’s op hun lijf en een wilde blik in hun ogen en, hmmm (je moet maar eens naar de foto’s gaan kijken) die dansen op het ritme van drums. Het is veel te snel voorbij naar mijn goesting, maar ja de stenen staan te wachten.
Ze beginnen met de vrouwen en de minst zware stenen, nml die van 60 kilo! Jaja, 60 kilo steen die ze van de grond moeten heffen en op hun schouder leggen en waarmee ze dan in balans moeten staan en diegene die dat het snelst voor elkaar krijgt, krijgt de meeste punten. En amaai zeg, wat een potige madammekes, want dat gaat precies zonder al te veel moeite. Hoe de heren het ervan afbrengen weten we niet, want we hebben grote honger en hebben straks met een paar yachties afgesproken om de 14de juli onder ons te vieren en moeten dus stilaan weer op huis aan.
Leave a comment »Category: Geen rubriek
13
Jul
2010
Papeete II dinsdag, juli 13, 2010 9:11 am
Eigenlijk zijn we helemaal geen museum lopers, maar het ‘Museum van Tahiti en haar eilanden’ is echt wel de moeite waard. Het is niet zo heel groot, maar geeft een goed overzicht van Frans Polynesië en eerlijk gezegd; we komen er wijzer buiten als we zijn binnengegaan.
Een echte aanrader voor als je in Tahiti op vakantie bent.
Leave a comment »Category: Geen rubriek
12
Jul
2010
Papeete I maandag, juli 12, 2010 9:10 am
’s Morgens na het ontbijt zeilen we terug naar Papeete. De 14de juli is de nationale feestdag van Frans Polynesië die vooral in Tahiti gevierd wordt en omdat we daar niet ver vanaf zijn, willen we dat niet missen.
Nu het terug zeilen naar Tahiti valt een beetje tegen. Het eerste stuk hebben we wind op kop en zodra we voorbij Moorea zijn kunnen we onze koers wat verleggen, maar hebben dan nog tot 35 knopen scherp aan de wind ( juist bezeilbar). Ook de zee is sterk verstoord en maakt golven tot 3m hoog. Het is dan ook een heavy ritje waar we gezien de afstand (19 mijl) lang (5 uur) over doen. Maar eens terug in Papeete op bijna hetzelfde plaatsje als 6 dagen gelegen, is alles weer rustig.

11
Jul
2010
Moorea V zondag, juli 11, 2010 9:09 am
Hoewel we de totale zonsverduistering nu niet voor 100% zien maar voor maar 98%, is het toch wel echt de moeite. Het hele gebeuren duurt ongeveer 1,5 tot 2 uur en de 2% zon die overblijft is nog maar een heel dun schelleke niet meer. Mooi.!
Na het late ontbijt gaan we voor een stevige wandeling met als doel: de Belvédère. Halverwege de wandeling komen we een marae tegen (oud tempelcomplex en offerplaats) en nadat we die uitvoerig bezocht hebben vinden we het welletjes voor vandaag. Het uitzicht hier is ook mooi en we hoeven nu precies die berg niet meer op.
We liften terug en worden opgepikt door Belgen (wat een toeval hé), moeder en dochter die vader en vriendje op de fiets escorteren. De Pa en Ma wonen in Tahiti en zijn met dochter en vriendje op vakantie in Moorea. Voor ze ons afzetten aan het strand krijgen we eerst nog een kleine sightseeing langs de ananasplantages en kleine dorpjes en zo zien we meer van Moorea dan we verwacht hadden.
Leave a comment »Category: Geen rubriek
10
Jul
2010
Moorea IV zaterdag, juli 10, 2010 9:08 am
Morgen, 11 juli rond 8.30 is er een zonsverduistering te zien in Frans Polynesië. In Tahiti en Moorea zal de eclips voor 98% zichtbaar zijn en zestig mijl zuidelijker, helemaal.
Omdat we dit unieke fenomeen graag in zijn totaliteit willen zien varen we in de late namiddag uit met de bedoeling om de hele nacht door te zeilen naar het zuiden en ’s morgens dan de totale zonsverduistering te zien.
Maar we geraken niet verder dan een halve mijl buiten Moorea. We hebben nog maar juist onze neus buiten gestoken of, pardàf, we krijgen er 30 knopen wind op en sorry Joan en Leen, maar in deze weersomstandigheden gaan we niet zomaar een nachtje zeilen. Als je onderweg bent en je krijgt ineens zo’n weer in je nek, dan is dat wat anders, dan ga je erdoor, maar vertrekken met 7 bf wind is vragen om brokken en dat doen we liever niet. Die brokken die komen vanzelf al genoeg.
Dus tot ieders teleurstelling liggen we na een uurtje weer op precies hetzelfde plekje als daarstraks geankerd, juist alsof niets anders van plan waren.
Leave a comment »Category: Geen rubriek
9
Jul
2010
Moorea III vrijdag, juli 9, 2010 8:20 pm
Bij Pointe Tehau, 2 mijl vanwaar we geankerd liggen kan je gaan snorkelen met de pijlstaartroggen.
Je staat er tot je middel in het water en een stuk of 20 roggen zwemmen er langs en tussen je benen door en komen gewoon uit je handen eten. Ze voelen wel een beetje slijmerig aan, maar het is gewoon fantastisch. Ook de kleine, ongevaarlijke blacktip haaien zijn er goed vertegenwoordigd, wachtend op de stukken vis die de roggen niet meer willen. Ondanks dat het hier erg druk is - twee tourboten vol toeristen - is het zeer de moeite en is het toch wel een aparte ervaring om de roggen van zo dichtbij te zien.
Als we uitgesnorkeld zijn en we terug naar onze Narid willen varen - met Bieke - is het weer plots omgeslagen. Daarstraks was er geen zuchtje wind en geen golfke op zee, maar nu ineens ziet het er niet meer zo rustig uit. En met vier man in onze kleine dinghy is het niet evident om terug te varen. De ene golf na de andere splatsch binnen en na een tijdje zitten we als vier verzopen waterkiekens in een badkuip vol water die bijna niet meer vooruit gaat. Gelukkig kunnen Joan en Leen onderweg overstappen in een grotere bijboot, want de fun begon er toch wel een beetje af te gaan. Maar Joan en Leen worden veilig naar huis gebracht en wij geraken er toch ook zonder ongelukken.
Leave a comment »Category: Geen rubriek
8
Jul
2010
Moorea II donderdag, juli 8, 2010 8:19 pm
Volgens de Lonely Planet (reisgids) is Moorea a tropical island paradise cliché tot leven gebracht.
We liggen dan ook tussen het eiland en het rif - dat helemaal rond Moreea ligt - in turkoos water met uitzicht op een wit zandstrand en verticale groene bergen, juist zoals op de foto’s van een reisbrochure.
Het eiland op zich is ook fantastisch onderhouden. Het voetpad langs de weg bestaat uit mooi kortgeknipt gras en de tuinen zijn allemaal even mooi verzorgd. ‘t Is hier echt precies de ‘tropische villawijk’ van Frans Polynesië.
Leave a comment »Category: Geen rubriek
7
Jul
2010
Moorea I woensdag, juli 7, 2010 8:18 pm
Vlak na de middag vertrekken we naar Moorea.
Moorea ligt maar 20 zeemijl van Tahiti vandaan en dus een ideaal tochtje voor Leen en Joan om weer in te slingeren - dachten we - maar er staat een wreed vervelende zeedeining en eigenlijk slingeren we toch wel iets te hard om het echt gezellig te noemen. Gelukkig valt de windsterkte wel mee. Eerst niks maar daarna 20 knopen mee en wind vanachter is dan weer wel gezellig. Dus al bij al valt het toch wel mee.
Leave a comment »Category: Geen rubriek
6
Jul
2010
Papeete - Tahiti V dinsdag, juli 6, 2010 8:16 pm
Vandaag staat een bezoek aan de stad Papeete op het programma. Ja, eigenlijk liggen we niet echt in Papeete, maar 10 km ten zuiden van de stad, maar er rijden bussen genoeg op en neer, dus dat is geen probleem. Alleen is de laatste bus al om 18.00 en dat is wel spijtig, want Pepeete ‘by night’ zit er dus niet in.
Enfin, Dirk wilt graag naar de chandler - bootswinkel - en Leen en ik willen windowshoppen bij de talrijke juweliers van zwarte parels. Dus om het voor iedereen een beetje leuk te houden splitsen we ons op en hoe het bij de mannen is vergaan weet ik niet, maar na de ‘Tahiti Pearl Market’ hebben wij eventjes genoeg parels gezien.
Leave a comment »Category: Geen rubriek
5
Jul
2010
Papeete -Tahiti IV maandag, juli 5, 2010 8:14 pm
’s Morgens vroeg vroeg (5.00 u) gaan we Leen en Joan afhalen aan de luchthaven.En naargelang dat zij zo’n 36 uur onderweg geweest zijn, zien ze er niet erg vermoeid uit, maar we houden het toch erg rustig vandaag. Trouwens, er valt zoveel bij te praten dat we geen tijd hebben om iets anders te doen.
Leave a comment »Category: Geen rubriek
4
Jul
2010
Papeete - Tahiti III zondag, juli 4, 2010 8:54 pm
We moeten nog een paar dingetjes doen, maar hebben tussendoor toch tijd om eens naar de Carrefour te gaan. En dat klinkt misschien een beetje raar voor jullie, maar als je al zo lang geen degelijke supermarkt meer hebt gezien, is dat echt een uitje. En de Carrefour, ja, dat is echt wel plezant want daar vindt je allerlei spullen van ‘thuis’. Dingen die je al zo lang niet meer gezien of gegeten hebt en waar je het bestaan al bijna van vergeten was.
1 Comment »Category: Geen rubriek
3
Jul
2010
Papeete - Tahiti II zaterdag, juli 3, 2010 8:54 pm
We hebben nog wel eventjes werk vandaag aan boord. De andere helft van de was moet nog droog, de opbergkooi moet leeg om er logeerkooi van te maken en alles moet nog gepoetst worden. Dus sorry.maar ik ga voort doen hé.
Leave a comment »Category: Geen rubriek
2
Jul
2010
Papeete - Tahiti I vrijdag, juli 2, 2010 8:53 pm
‘t Is alweer een maand geleden dat we nog eens een wasmachine gezien hebben en geloof me, op een maand tijd spaar je veel vuile was. Nochtans hebben we dikwijls maar een zwembroek en bikini aan, maar de lakens en de handdoeken ja, die stapelen zich altijd hoog op. Nu het wassen gaat snel, maar het drogen dat is een ander verhaal. Ik heb niet genoeg wasspelden en plaats om alles tegelijk op te hangen en moet het dus in stukjes doen, maar zoals gewoonlijk regent het als ik de was ophang. De helft hangt er nog maar juist of het begint te gieten en ik ben de hele middag zoet met was op te hangen en weer af te halen en weer op te hangen en tegen de avond heb ik de helft nog maar droog.


1
Jul
2010
Naar Tahiti II donderdag, juli 1, 2010 8:52 pm
Klokslag 9.00u laten we het anker vallen in Papeete, de hoofdstad van Tahiti. Het was dan wel niet zo plezante trip, maar wel een snelle oversteek. En we zijn ruim op tijd om zonder veel haast en spoed onze boot in orde te maken tegen dat onze vrienden aankomen.
We doen het vandaag dan ook rustig aan - lees: zijn stikkapot van twee dagen bijna geen slaap - maar gaan al wel officieel inklaren bij de douane en immigratie in de stad. En de rest, daar beginnen we morgen wel aan.