woensdag 27 maart 2013

NOG EENS NAAR THAILAND 27 maart tot 1 april


27 maart
Om acht uur s morgens vertrekken we naar Thailand, maar  naar waar in Thailand… dat laten we de wind beslissen. Of we zeilen 25 zeemijl  W/NW naar Ko Lipe, of 28 zeemijl voornamelijk N naar het noordoostpuntje van Ko Taruato en het wordt….Ko Lipe.

Maar na twee mijl zeilen lijkt Ko Taruatao toch op een betere koers te liggen t.o.v. de wind dus sturen we bij. Tot 5 mijl verder, want dan zit de wind precies toch beter voor Ko Lipe, maar te laat…het wordt Ko Tarutao, want met 6 knopen wind zullen we toch  zowiezo bij geen enkele koers snel zeilen.

Het wordt dan ook een lange dag voor maar een kort stukje, maar de beloning is groot als we aan de  ankerplaats arriveren want die is heel mooi en rustig en hebben we helemaal alleen voor onszelf.

Ko Tarutao


28 maart
We dachten om vandaag tot Ko Petra te zeilen, maar omdat er niet echt sprake is van zeilen vandaag, houden we het na een paar mijl al voor gezien.  Eén eiland verder, bij Ko Bulan gooien we het anker alweer uit en gaan er lekker in ons privé paradijsje zwemmen en vissen.
Helaas vangen we weer niets.

29 maart
Om 8 am gaan we ankerop en vier uur later komen we aan op bestemming; Ko Petra. Maar net als we het anker willen uitgooien pikt de wind op en  zou volgens de meteo blijven staan tot vannacht. Dus in plaat van te stoppen,  bergen we dat anker maar  gauw weer op en zeilen nog lekker een paar uurtjes door tot Ko Kradan.  En met lekker bedoel ik dat we  rond de 6 knopen lopen bij een matig briesje en een platte zee :-)

30 maart
Voor de komende dagen voorspellen ze ‘s morgen geen wind, maar vanaf de middag een beaufortje of 4, dus in plaats van vroeg te vertrekken en tegen de middag een ankerplekje te zoeken, doen we het andersom. We gaan s morgens zwemmen, krabben wat pokken van de romp en maken een wandelingetje op het eiland. Wanneer de wind dan zoals voorspeld na de lunch begint te waaien, gaan we ankerop en zeilen tot Ko Lanta.


31 maart
Het leek er even op dat we al van ’s morgens konden zeilen, maar het was maar een kort windvlaagje, want we hebben 2 uur nodig om 5,5 mijl af te leggen en  om het hoekje van Ko Lanta te geraken, wat we dus letterlijk niet sneller dan stapvoets doen. Vanaf dan gaat het wel iets sneller naar Phi Phi Don, mits we Mr Perkins aan het werk zetten. Net op tijd voor het avondeten arriveren we in Phi Phi Don en omdat we juist ontdekt hebben dat het vandaag Pasen is –  ’t is dat op onze  Thaise  kalender in het heel klein staat geschreven ‘easter’ anders hadden we het niet geweten. Het verklaart wel waarom er zoveel meer toeristen zijn tov vorige maand, want daar zaten we ons gisteren al over te verbazen. Maar ja in Maleisie evenals in Thailand is het niet moeilijk om zoiets te vergeten want er zijn hier helemaal geen paashazen of klokken noch chocolade eitjes( hmmm jammer). Wel moskees met minaretten en luidsprekers en muezzins die ons elke dag voor zonsopgang wakker maken. Maar soit, het lijkt ons wel  wat om eens lekker uitgebreid te gaan eten voor Pasen,  tot we ons herinneren dat onze casco verzekering van de boot vandaag vervalt en omdat  de ankerplaats maar zus en zo is en bovendien heel  erg druk,  blijven we maar aan boord en vieren deze hoogdag dan maar met een Pasta Prego.


1 april

Voor we koers zetten naar Phuket, maken we een klein ommetje naar Maya Bay op Phi Phi Leh. Een van de beroemste stranden van Thailand, bekend geworden door Leonardo DiCaprio’s film ‘The Beach’. Het is negen uur ’s morgens als we de baai binnenvaren en het is echt een fantastisch mooi plekje, ware het niet dat het al overbevolkt is door toeristenbootjes. Er liggen al zeker 30 bootjes voor anker en ze blijven er maar meer en meer binnenduwen. Nog twee uur lang vaart iedere boot dat wij  op onze  weg naar Phuket passeren  naar Phi Phi Leh en dat zijn er zoveel dat we ons beginnen af te vragen of ze al die speedboten met +/- dertig man aan boord  misschien op elkaar stapelen daar in de baai. 
Eigenlijk wel zonde,  want  ja natuurlijk wilt iedere toerist in Thailand dit prachtige strand zien, maar met zoveel tegelijk is er echt niks meer aan.
Enfin, omdat het vandaag weer zo’n een bloedhete windstille dag is, zit er niet anders op dan het hele eind tot Phuket op de motor te doen waar we tegen theetijd in Chalong bay arriveren.

Maya Bay, voor de horde toeristen arriveren
Maya Bay  een uurtje later


zondag 24 maart 2013

TELAGA / LANGKAWI / MALEISIE 24 tot 26 maart


Van 26 tot 30 maart is het in Langkawi de ‘International Maritime and Aerospace Exhibition’, niet echt een toeristische aangelegenheid maar eerder een militaire beurs. Maar omdat we al een paar dagen verschillende piloten hebben zien oefenen met hun gevechtsvliegtuigen, willen we toch in Langkawi blijven tot de eerste dag van de exhibition en de eerste airshow meepikken.

Op de bewuste dag varen we dan ook tot vlak voor de luchthaven en ankeren daar voor een paar uur op de eerste rij. We hebben er een fantastisch zicht op de show en het is echt ongelooflijk om te zien wat voor kunsten die piloten uithalen met hun vliegtuigen. Het is ook luxe om dit mee te maken terwijl we rustig  in de kuip lunchen en het daarna gezellig maken  wanneer de crew van de andere twee boten die mee uitgevaren zijn aan boord komen.  




KUAH/LANGKAWI
Ik ben zomaar ineens een dag kwijt!!!
Ik was er zo zeker van dat het vandaag maandag is, maar het is potverdorie al dinsdag. Een sombere, druilerige,  broeiend warme natte dinsdag, die we dan maar stilletjes laten passeren.

donderdag 21 maart 2013

TELAGA / LANGKAWI / MALEISIE 21 tot 23 maart 2013


We gaan eerst nog een paar dagen naar Telaga waar we hebben afgesproken met Henri en Mercè van SY-Delight.  We huren daar samen met hen een paar scooters en gaan kris kras door Langkawi rijden en ontdekken een heel ander Langkawi als we tot nu toe kennen. Langkawi heeft niet alleen een mooie kust, maar ook rijstvelden, schattige dorpjes en helemaal in het binnenland nog een echte jungle met hornbill vogels, apen en wilde zwijnen.  Maar eerst bezoeken we de crypte van de legendarische prinses Mashuri. De meeste attracties van het eiland zijn verbonden aan een legende in typische Maleisische stijl en Mahsuri’s tombe is waarschijnlijk de meest beroemde legende die veel Maleisische vrouwen trekt.

Het verhaal begint met de mooie Mahsuri (volgens sommige bronnen een prinses) die 200 jaar geleden geboren werd en trouwde met de liefde van haar leven in een tijd van conflicten met Siam. Haar echtgenoot moest kort na het huwelijk naar de oorlog en haar schoonmoeder, jarloers op Mahsuri’s schoonheid beschuldigd haar wraakzuchtig van overspel.

Tijdens het proces dat volgt pleit Mahsuri onschuldig, maar de dorpoudsten bevinden haar schuldig en veroordelen haar tot de dood door de dolksteek. Ze werd vastgebonden aan een paal en toen ze werd doorboord door de dolk, bloedde ze wit bloed, een teken van haar onschuld.

Met haar laatste adem vervloekt Mahsuri het eiland zeven generaties lang met tegenspoed. Iets later veroverd Siam het gebied Kedah en valt het eiland binnen. De inwoners van Langkawi steken daarop hun rijstvelden in brand en vergiftigen hun waterputten om de vijandige troepen te stoppen en tot op de dag van vandaag vind je nog steeds verbrande rijstkorrels na hevige regenval op de velden.

De legende van Mahsuri wordt verondersteld verantwoordelijk te zijn voor het ’relatief’ nieuwe succes van het eiland en te oordelen naar de groeiende welvaart heeft Langkawi de vloek overleefd. Mashuri’s tombe werd omgezet in een historische locatie en is nu echte treikpleister voor de maleisische toerist. Het omvat Mahsuri’s graf, een reconstructie van een traditioneel maleisisch huis, een theater  een ‘diorama museum’ die enkele van Mahsuri’s sieraden en het wapen dat haar vermoord heeft huisvest en een waterput waarvan gezegd wordt dat diegenen die hun handen in dat water dippen, gezegend worden met schoonheid.

Hornbill 




zaterdag 9 maart 2013

KUAH / LANGKAWI / MALEISIE 9 tot en met 20 maart


Als we dan eindelijk het juiste materiaal aan boord hebben, maakt Dirk de uitlaat van de motor en doet er gelijk ook een groot onderhoud aan.

Ondertussen ben ik begonnen aan nieuwe gordijntjes voor in onze living en keuken maar amaai, daar kruipt veel meer werk en tijd in dan ik gedacht had. Maar het resultaat mag er zeker wezen. Met de nieuwe vernis en de nieuwe gordijnen lijkt het wel of we een nieuwe boot hebben, althans van binnen dan toch.  We hebben nu ook witte in plaats van donkerblauwe gordijnen en dat maakt een enorm verschil qua licht en  ruimtelijk gevoel in de carré. Zo een groot verschil dat ik nu ook graag  een lichtkleurige overtrek wil maken voor de salon, maar daarvoor vind ik niet het geschikte stofke hier in Kuah, want ze hebben hier niets dan ouderwetse, saaie stoffen.

Enfin, een week verder zijn we eigenlijk weer helemaal gereed om verder te gaan, maar  we voelen ons ondertussen zo thuis in Kuah dat we elke dag wel een reden vinden om nog een dagje langer te blijven. Een avondje uit met de buren, de wekelijkse ‘sailor’s dinner’ en er valt wel altijd wat te doen…


vrijdag 8 maart 2013

LANGKAWI / MALEISIE


’s Morgens vertrekken we van dit mooie plekje bij een van de 99 eilandjes van Langkawi  richting Kuah. KoB is al een half uurtje geleden vertrokken, want die hebben haast  om boodschappen te gaan doen. 

Omdat we wind tegen hebben en de motor nu liefst niet gebruiken zigzaggen we  we heel het kanaal naar Kuah op. Dat duurt wel een heel pak langer dan in rechte lijn op de stad afgaan, maar nu we niet meteen naar Thailand kunnen gaan, zijn we ook helemaal niet meer gehaast, want we hebben onze afspraak in Thailand nu toch al gemist. Maar eigenlijk vinden we het wel plezant om nog eens zo aktief te zeilen, want dat kan hier niet dikwijls en uiteindelijk liggen we maar een klein beetje later  voor anker als wanneer we in rechte lijn zouden gegaan zijn.

woensdag 6 maart 2013

REBAK MARINE / LANGKAWI/ MALEISIE


Vandaag verjaart Dick van de Kind of Blue en dat gaan we vieren in Rebak Marine. Ja zeg nu zelf, hoe kan je nu beter je 65 ste verjaardag vieren dan met een drankje in je hand, met je voeten in het zwembad en een schitterend uitzicht over Langkawi.

We komen er een stukje na de middag aan, maar zijn net op tijd voor de taart die door het ‘Rebak Marine Resort’ wordt geschonken. Ja stel je voor zeg, wat een mooie attentie toch. Nu de taart wordt meegenomen naar het zwembad waar druk gevierd wordt, want er is nog een jarige onder de cruisers.

De volgende dag, voor we de marina weer uitgaan is wel erg druk. Ik draai drie machines was en profiteer van de luxe om die in de droger te drogen. Dirk kruipt met de assistentie van Dick de mast in en kijkt alle verstaginen nog eens goed na. Dan verwisselen we de reserve genua met het gerepareerde voorzeil en tot slot ontzilten we nog eens gauw het dek en de kuip met zoet water. In princiepe zijn we dan klaar om terug naar Thailand te zeilen, ware het niet dat er weer een nieuw probleem op de proppen is gekomen. Er komt (zee)water binnen in het motorruim via de uitlaat. Dus in plaats van de marina uit en richting Thailand, wordt het de marina uit en weer richting Kuah, om dit eerst te maken. Maar omdat we vandaag niet meer voor het donker in Kuah geraken, ankeren we ergens tussen de 99 eilanden van Langkawi en hangen voorlopig voor een laatste keer aan ons anker naast de Kind of Blue. Dick en Anita vertrekken namelijk binnen een paar dagen richting Singapore en gaan van de zomer de oversteek naar Zuid Afrika maken.