‘Na het inklaren, mogen de pas aangekomen jachten één nacht gratis in Port Moselle Marina blijven’ staat in onze zeilersgids geschreven.
Ja dat is mooi en na één nacht blijf je natuurlijk nog een nacht want het is wel eens lekker om aan een ponton te liggen. En je blijft nóg een nachtje langer, want dan kan je nog gauw de was doen ipv die naar de wasserij de brengen. Je was laten doen is even duur als 1 nacht marina, dus dan is de keuze snel gemaakt hé.
Enfin, na drie nachten (die we alle drie hebben moeten betalen want onze zeilersgids is verouderd en die gratis nacht klopt niet meer!) gaan we toch voor anker, maar moeten helemaal naar de volgende baai, want de eerste ligt propvol.
Een verkenningstochtje met ons Bieke in Baie de L Orphéliat leert ons dat we hier nergens aan land kunnen en dat onze bb-motor nogal wat overuren moet draaien om ons tot aan de dinghysteiger van de marina te brengen. Bovendien krijgen we natte voeten in Bieke… De bodem is helemaal los aan het komen en ipv een bootje hebben we nog een grote zwemband over met een moteurke aan.
We kunnen er niet echt om lachen, want hier staan we dan wel schoon hé. We kunnen de marina niet meer in want die zit helemaal vol en we geraken niet aan land om lijm te kopen…!
Noumea -New Caledonia
vrijdag, oktober 29, 2010 6:51 pm
Het eerste wat we doen is NC is naar de Australische High Commission stappen met onze reeds ingevulde visa-aanvraag onder onze arm. Ja, in Vanuatu hadden ze ons de aanvraagformulieren meegegeven, dus die hebben we al mooi ingevuld van A tot Z en de bijkomende informatie die ze eventueel zouden kunnen vragen – bankafschriften om te bewijzen dat we genoeg funds hebben om onszelf te onderhouden tijdens het verblijf , reisverzekering enz - hebben we ook allemaal al verzameld.Maar…de High Commission zet ons gelijk weer aan de deur…!
‘Vraag je visa maar aan via internet’ zeggen ze ons
‘Ja maar…antwoorden we ‘we willen een visa die een jaar lang geldig is en dan moeten we toch langs jullie passeren? Dat zeiden ze toch in Vanuatu en konden we ook opmaken uit de website van the Australian Government’
‘Och nee, je vult gewoon het e-676 Tourist Visa in en je bankafschriften moet je niet meteen mee doorsturen, daar vragen ze negen kansen op tien niet naar als je alles elektronisch doet. En binnen twee a drie dagen heb je je visa.’
‘Oké, dan gaan we dat meteen zo doen’ en we haasten ons gauw naar de winkel voor een internetkaart.
Naar Tanna
donderdag, oktober 28, 2010 9:30 am
Dag 1 (25/10/2010)
Noordoostenwind, ja ballekes. Misschien waait het érgens wel vanuit het noordoosten, maar in elk geval niet in Port Vila. Maar wat niet is, kan natuurlijk altijd komen en met een W/ZW zou het juist moeten lukken om in Tanna te geraken.
Als we nog maar eventjes onderweg zijn draait de wind inderdaad.recht op onze neus! Op het moment dat we besluiten rechtsom te keren en morgen nog eens te proberen draait de wind nog eens een keer en nu naar de goede richting. Mooi, dan gaan we gewoon door.
Maar het duurt niet al te lang, de wind blijft maar met ons spelen en uiteindelijk varen we een koers heel hoog aan de wind.
’s Nachts wakkert de wind aan en bij 30 tot soms 40 kn tegenwind gepaard met korte golfkes wordt het een erg bumpy ritje.
Dag 2 (26/10/2010)
Het weer ziet er even beter uit, of was dat wishful thinking? Het waait iets minder dan 30 kn uit de verkeerde richting en we hebben niet echt een hoge zee. Maar zo van die korte golven waarop de Narid elke keer gelanceerd wordt en met een enorme smak op de volgende golf landt. We voelen ons juist twee bolletjes in een rammelaar en wanneer we een serieuze knaller op en golf maken , er een stuk vloer, geplakt tegen de romp in de voorste kooi in twee breekt vinden we het genoeg geweest. We wilden heel graag een actieve vulkaan van heel dichtbij zien, maar niet ten koste van onze Narid.
Met tegenzin en spijt verleggen we de koers naar New Caledonia en hoewel we daarvoor maar 45° moeten bijdraaien wordt het leven aan boord een heel stuk aangenamer.
Dag 3 (27/10/2010)
De nieuwe gribfiles zien er goed uit. Het lage drukgebied waar we zo’n last van hadden verdwijnt uit beeld en het weer kalmeert. We maken ook een mooie vooruitgang en moeten ons zelf wat inhouden om niet voor zonsopgang aan de Havannah pas voor Nieuw Caldonië aan te komen. Dat is een stukje waar we goed moeten uitkijken en liefst met stroom mee bevaren.
Dag 4 (28/10/2010)
Van de pas tot Noumea is het bijna nog een ganse dag zeilen. Maar op het eerste zicht ziet Nieuw Caledonië er veelbelovend uit. Een mooi landschap en vele leuke baaitjes.
Alleen die gasten van de Quarantaine zijn niet zo leuk, die nemen ons al onze verse groenten, fruit en eitjes af en als we nog een stukje vlees hadden, waren we dat ook kwijt geweest. Ja,…..dan zit er niet anders op dan vanavond eens lekker uit eten te gaan hé.
Port Vila VI
zondag, oktober 24, 2010 10:02 am
Het waait knal vanuit het zuidoosten vandaag en nog niet te stilletjes ook niet. Niet goed dus om naar Tanna te zeilen. Maar morgen.morgen zouden we noordoostenwind krijgen.Dat klinkt al veel beter, dat hadden we zelf niet durven dromen in deze tijd van het jaar.
Port Vila - Efate V
zaterdag, oktober 23, 2010 10:01 am
Port Vila wordt beschreven als een van de meest aantrekkelijke steden van de South Pacific en hoewel ik het daar niet helemaal mee eens ben is het hier anderzijds wel best gezellig. Het is een druk stadje met een goede groente- en fruitmarkt en talloze winkeltjes. Maar het is erg toeristische en van het echte authentieke Vanuatu schiet hier niet veel meer over. Bijna alle zaken worden hier gerund door buitenlanders zoals Chinezen en Australiërs en je moet geluk hebben om hier nog een ni-Vanuatu (van Vanuatu) tegen te komen.
Eens buiten de stad zou Efate er helemaal anders uitzien maar het weer is zo onstabiel dat we maar blijven waar we zijn.
Port Vila - Efate IV
vrijdag, oktober 22, 2010 10:00 am
Van zodra het weer het toelaat willen we naar Tanna zeilen. Tanna, 140 nm ten zuiden van Efate en nog steeds Vanuatu, heeft een actieve vulkaan en die willen we ontzettend graag van dichtbij zien.
We maken ons dan ook vandaag al gereed om te vertrekken want het ziet ernaar uit dat zondag de wind gaat draaien naar het noordoosten.
Port Vila - Efate III
donderdag, oktober 21, 2010 9:59 am
De weermannen weten het niet meer en wij dan natuurlijk ook niet. Wat ze ’s morgens voorspellen, daar komen ze ’s middags al op terug en ’s avonds zeggen ze weer iets anders. Moeilijk voor ons om dan te beslissen wanneer we nog eens een stukje gaan zeilen. Maar voor straks voorspellen ze harde wind hier in Efate en vermits ons anker maar juist bovenop een stuk koraalgruis ligt en helemaal niet is ingegraven en de ketting losjes achter wat stenen hangt is het besluit om aan een mooring te gaan hangen rap genomen.
Uiteindelijk was de wind toch niet voor ons, maar wij kunnen nu wel met een gerust hart van boord.
Port Vila - Efate II
woensdag, oktober 20, 2010 9:58 am
Een echte Belgische dag in Vanuatu. Het regent van ’s morgens vroeg tot laat in de namiddag en ’s avonds drinken we een zelf gebrouwen pintje op de ‘Sloepmouche’, bij onze landgenoot Luc en zijn Amerikaans vrouwke Jacky.Port Vila - Efate I
dinsdag, oktober 19, 2010 9:57 am
Nu zijn we speciaal naar Efate gezeild om daar op de Australian High Commission onze visa’s voor Australië aan te vragen - die we moeten hebben voor we er naartoe kunnen zeilen - en daar vertellen ze ons doodleuk dat we eigenlijk in Fiji moesten zijn. We kunnen hier wel de aanvraagformulieren invullen, maar zij moeten die doorsturen naar Fiji en voor er enig antwoord terugkomt, kunnen er gemakkelijk één tot twee weken om zijn.Hoezo Fiji? We hadden gehoord dat Australië daar niet meer vertegenwoordigd werd!!
Toch wel en wij zijn eigenlijk maar een soort postkantoor hier.
En kunnen we onze visa’s dan misschien niet via internet aanvragen?
Niet als je langer dan 3 maanden in Australië wilt verblijven, dat moet dan via een officiële instantie gaan. Maar in Nieuw Caledonië is ook een High Commission en vermits die zelfstandig werkt zal het daar sneller gaan.
Oké, dan vragen we de visa’s daar aan.
Maar ondertussen zitten we hier wel schoon geschoren. Er komt een lage drukgebied onze richting uit en dat wil dus zeggen dat we niet meteen verder kunnen!
Naar Vanuatu (van 16 tot 18/10/2010)
maandag, oktober 18, 2010 8:30 pm
In de regen en zonder wind vertrekken we. Niet echt ideaal, maar nu de paspoorten afgestempeld zijn moeten we van de douanier binnen het uur weg zijn!
Na twee uur motoren krijgen we eindelijk genoeg wind om te zeilen. Voor de rest blijft het een miezerige, grijze en natte dag.
Waarom dat altijd ’s nachts moet gebeuren weet ik niet hoor, maar in de dag komt ge gewoonlijk geen kat tegen en ’s nachts zijn ze er ineens. Deze nacht komt er een groot schip op ons af die op de AIS wel een naam uitzend maar voorts geen verdere specificaties. Het komt van schuin achter ons recht op ons af, maakt een U-bocht op een mijl voor onze boeg, passeert ons langs de andere kant en vaart terug van waar het kwam! Is een beetje griezelig en al helemaal als de Yuang Wang niet antwoordt op onze oproepen. Maar juist omdat ze niet antwoorden denkt Dirk dat het een Chinees marineschip is of zoiets.
Dag 2 is bewolkt maar droog. We maken 140 nm in één etmaal en eten vers gevangen mahi mahi. Alles wel aan boord dus.
In de voormiddag van de derde dag valt de wind weg. Maar dan ook helemaal weg hé, er schiet zelfs geen zuchtje meer over om de Bolle Jan ermee te vullen.
Na zo 24 uur motoren zijn we het lawaai van de motor zo gewoon dat we hem bijna niet meer horen. En nu we dat gewoon zijn beginnen we de voordelen te zien van dit weer. We liggen heerlijk rustig op het water waardoor het leven midden op zee veel gemakkelijker is en vermits de batterijen constant worden gevoed hebben we stroom genoeg om onze tijd te doden met een filmmarathon.
De laatste morgen en na 54 uur motoren kijkt Dirk toch maar eens even het dieselpijl na in de tank. De tank was wel tot boven gevuld voor we vertrokken en dus goed voor +/- 80 motoruren maar je weet maar nooit hé. En ‘ t is precies alsof hij het voelde, maar de tank is zo goed als leeg!
Shit, hoe kan dat nu? Dat wil zeggen dat we zo maar eens even 43 l meer verbruikt hebben dan anders! Strange..zat er misschien iets rond de propeller, want we hadden inderdaad wel de indruk dat de motor anders klonk als anders?
Enfin, ‘t is nu nog maar twee uur tot Port Vila en daar geraken we zonder problemen. Maar straks direct eens kijken waar die diesel kan gebleven zijn.
woensdag, oktober 13, 2010 11:30 am
Na het ontbijt zeilen we terug naar Lautoka om uit te klaren uit Fiji.We gaan eerst nog even de stad in, gaan nadien langs de customs en wilden in de late namiddag vertrekken naar Vanuatu, maar dat zint de douanebeambte niet. Hij wilt ons vandaag geen stempel meer geven in onze paspoorten. Volgens hem is het weer veel te slecht – het regent alleen maar! – en is het te laat! En wilt ons voor morgen 8.00 niet verder helpen.
Dikke bullshit natuurlijk, maar waarschijnlijk heeft meneer ruzie met zijn vrouw en wil hij ons eens even laten zien wie de baas is.
Vuda Point (8 tot 12/10/10)
dinsdag, oktober 12, 2010 11:30 am
De eerste dagen in een marina lijken altijd een beetje vakantie. Het is fijn om zomaar op en af je boot te kunnen en het sociaal contact met je buren is veel groter. We nemen het er dan ook van de 2 eerste dagen.
De dagen die erop volgen maken we uitgebreid gebruik van de onbeperkte liters water die zomaar uit de kraan vloeien (vinden we ook leuk aan een marina!).
Omwille van het weer blijven we langer dan gepland. We dachten aan 3 dagen, maar het worden er 5. Volgens de gribfiles is er zich een serieuze storm aan het ontwikkelen in Vanuatu die onze richting uitkomt en blijven dan maar wijselijk goed beschut in de haven liggen.
Na een paar dagen blijkt dat de gribfiles ernaast zaten en het weer helemaal niet zo slecht was. Maar soit, de Narid ziet er weer uit als nieuw en wij hebben het erg gezellig gehad.
Lautoka I
donderdag, oktober 7, 2010 9:54 am
Lautoka, de tweede grootste stad van Fiji stelt niet veel voor en haar ankerplaats in de haven al helemaal niets. De haven ligt vlak bij de suikermolen die dag en nacht een soort roet de lucht in blaast en na een halve dag is de Narid al zo zwart als een schouw.
Met de taxi gaan we een kijkje nemen in Vuda Point marina en omdat het daar wel echt goedkoop liggen is, reserveren we twee plaatsen. Eentje voor Peter en Nani en eentje voor ons.
Voor we onze boten naar de marina zeilen moeten we eerst weer uitklaren. Lunchen dan gelijk maar in de stad en gaan ook nog eens naar de markt. En als we dan eindelijk in de jachthaven arriveren is die vol!
Hoezo vol, we hebben toch gereserveerd?
Ja, en toch is er geen plaats meer. Maar de eerste plaatsen die morgen vrij komen zijn voor ons. Ondertussen parkeren ze ons aan een mooring en liggen we daar schoon te dobberen in het midden van de kom.
Als ze maar niet denken dat we daarvoor betalen!
NADI BAY
woensdag, oktober 6, 2010 12:09 pm
Gisteren zijn we hier pas laat aangekomen. Het was juist niet donker toen we de baai invoeren en juist donker toen we het anker lieten vallen. We hadden eigenlijk op een baai eerder gemikt om te overnachten, maar Momi bay was zo winderig en bood helemaal geen beschutting, dat we er niet zijn gestopt. Enfin, gisterenavond zagen we dat we hier in Nadi tussen een paar kerstbomen euh…superjachten lagen en vandaag herkennen we er één van, een oyster van een meter of 60 met nen toffe schipper op, waar we in Frans Polynesië al eens mee gebabbeld hebben. We zwaaien goedemorgen en worden uitgenodigd voor een rondleiding op het jacht.En ja watte zeg…kwijl kwijl…wat een mooi jacht!Wat een dek! Wat een oppervlakte aan zeilen! Wat een ruimte binnenin! De kleinste crewhut is zelfs nog groter dan onze keuken/zithoek. En de keuken, mannekes zeg, dat is pas een keuken. Oké, de kapitein zijn vrouw staat er wel van ’s morgen vroeg tot ’s avonds laat in als de eigenaars aan boord zijn -om die drie maal per dag te bedienen net zoals in een 5 sterrenhotel- maar ze is wel de moeite.Alles is hier eigenlijk de moeite. Net zoals het onderhoud aan de boot en het prijskaartje dat eraan hangt en…Mooi om zien, maar eigenlijk doet onze Narid het toch ook niet slecht.’s Middags varen we door naar Lautoka en klaren er in.VUNANIU
dinsdag, oktober 5, 2010 12:05 pm
Vandaag was het even spannend op de Narid!
Ik ben namelijk… euh…tegen het rif opgevaren.
We gaan ankerop en terwijl Dirk nog in gevecht zit met ons Bieke die voor op de boeg ligt, vaar ik al langzaam de baai uit. Maar de baai ziet er nu precies zo anders uit als gisteren en met dat ik de kaart maar half kan zien raak ik helemaal mijn noorden kwijt en doefel tegen een snelheid van 1,5 kn tegen het rif…
Shiiiiit….en de explosie die daarna op de botsing volgt is groot…!
Ik ben er zo van van de kaart dat ik in plaats van achteruit, van het rif weg te varen, van het stuur wegloop. Dom natuurlijk en een totaal verkeerde reactie, maar ja, ik zat ertegen en wat doe je dan hé.
Enfin ’ t moest er eens van komen, want de wereld rondzeilen zonder ooit een rif te raken is bijna niet normaal.Gelukkig dat we zo langzaam gingen en alleen maar mijn ego wat ingedeukt is. Want onze Narid, die drijft nog altijd en we hebben ook geen natte voeten.
4 Okt 2010
BEQA II
Onze Narid is gisteren gene halve meter meer verschoven, dus nu kunnen we met een gerust hart naar de kant.We gaan eerst naar het dorpshoofd, vragen om zijn toestemming voor zijn dorp te bezoeken en kava brengen als geschenk. Dat hoort zo in Fiji. Aan elk dorpshoofd moet je permissie vragen, je cruisingpermit laten zien en last but not least, kava geven.We zijn dan ook benieuwd naar onze eerste kava ceremonie, maar de chief van Naiseuseu heeft vandaag precies niet veel zin in ceremonies. Hij neemt het wortelpoeder in ontvangst, bedankt ons, klapt een paar keer in zijn handen en steekt het zakje vervolgens gauw weg. Verder is hij helemaal niet meer ge nteresseerd in ons. Wat hem betreft mogen we gerust even rondwandelen en gaat er zelf vandoor, ons achterlatend met zijn vrouw die uit beleefdheid een klein babbeltje met ons slaat.De andere inwoners van het dorp zijn anders wel heel vriendelijk. Ze komen ons een goede dag wensen, blijven even praten en één iemand neemt ons mee voor een prachtige wandeling in de heuvels naar het volgende dorp. Vanaf de boot gezien stelde Naiseuseu precies niet veel voor, maar we merken algauw dat de natuur achter het dorp erg uitbundig en puur is.In de namiddag gaan we ankerop, naar Vunaniu bay, terug op het eiland Viti Levu.3 Okt 2010
BEQA
We maken een echt zondag’s tripje. 2 Okt 2010
Na het ontbijt vertrekken en voor de lunch al aankomen met het vooruitzicht op een luie namiddag. Ware het niet dat er een groot deel van de middag opgaat in ankeren. Ja, ‘t is echt. Het anker wil hier maar niet pakken. We beginnen zeker 5 keer opnieuw en telkens als we een beetje aan het anker trekken krabt het over de grond. Oké dan trekken we maar niet meer aan het anker en blijven de rest van de dag aan boord om te kijken wat er gebeurt.
SUVA II
Suva is eindelijk nog eens een stad! De grootste in de Pacific, met mooie en andere winkels, een fantastische groentemarkt, talloze eetstalletjes en een mengelmoes van Melanesiërs, Chinezen en Indiërs en op de koop toe, helemaal niet duur. Ik heb al direct spijt dat we gisteren alweer zijn uitgeklaard, want ik zou hier precies wel langer dan één dag kunnen blijven.
Terwijl we er een beetje rondwandelen lopen we er tot onze grote verrassing Taia tegen het lijf.
Ja Taia…! de dochter van Bob Masters van Palmerston!!! Dat godvergeten eiland met 67 inwoners, zo ver weg en geïsoleerd van de rest van de wereld.
Een paar dagen nadat wij er vertrokken, werd op Palmerston een grote driemaster verwacht die daar een week zou verblijven.De laatste dag van het bezoek vroeg de kapitein aan Taia of ze niet wilden aanmonsteren op zijn schip en zonder aarzelen heeft ze haar valies ingepakt, afscheid genomen van haar familie en is haar droom achterna gegaan. Nml de wijde wereld intrekken als kok op een groot zeiljacht.
Als ze enthousiast haar verhaal heeft gedaan nodigt ze ons prompt uit vanmiddag voor een bezoek op de Picton Castle.
De Picton Castle is een driemaster van 60 m lang, gebouwd ergens in begin 1900 en ziet er ook erg oud uit. Er zit in totaal 60 man/vrouw op bestaande uit betalende gasten, betaalde crew en zoals Taia, niet betaalde crew. Om als gast mee de wereld rond te zeilen kost je dat 45000 $ of 15000$ per leg.
Het schip wordt permanent door 16 man gezeild die in een roterend systeem zitten en vermits er geen autopiloot op zit wordt het stuur om het uur doorgegeven aan een crewlid.
De kapitein heeft zijn eigen hut, natte cel en mess en de rest van de bemanning heeft enkel een kooi met gordijntje voor en een scheepskist om persoonlijke bezittingen in de bewaren. Veel plaats en privacy hebben ze er dus niet en je kan je wel voorstellen dat het er één grote bende is. Er zijn ook maar vier toilet/douches aan boord voor 60 opvarenden!
Hoewel ik nog geen dag op dit schip zou willen zitten ben ik wel blij voor Taia dat ze de stap heeft gewaagd en is weggegaan uit Palmerston en ben er zeker van dat ze fantastische ervaringen tegemoet gaat.
1 Okt 2010
SUVA
Jongens jongens, wat een bureaucratie hier.
Voor we uit Tonga vertrokken moesten we een document naar de officiële instanties van Fiji doorsturen met gegevens van onze paspoorten, onze boot en de geschatte ETA.
Als we hier dan aankwamen gisteren, kregen we gelijk 3 man aan boord. Douane, immigratie en gezondheid. Maar nu dacht je toch zeker niet dat we klaar waren hé?
Nee, nee, vandaag moeten we zelf nog eens naar het immigratiekantoor voor een stempel in de passen – die stempel brengen ze niet mee aan boord - en moeten nog een cruisingpermit gaan halen.
Dat eerste is zo gepiept. We nemen een taxi naar King’s Wharf, vullen nog wat documentjes en papiertjes in en voila, krijgen een stempel in return.
De cruisingpermit daarentegen is een ander paar mouwen. We nemen een taxi naar de ‘boarding affairs’ maar de chauffeur zet ons ergens af in de buurt waar hij denkt dat die mannen zitten. We vragen passanten op straat waar we het ministerie ‘boardings affairs’ kunnen vinden en na een fikse wandeling – ze wijzen allemaal een andere richting aan! – komen we aan op het ministerie van ‘disasters!… en nog wat. Oké, dat ministerie moesten we (nog) niet hebben, maar hier is wel iemand zo vriendelijk om eens even rond te bellen en te vragen waar we wel moeten zijn. Helemaal aan de andere kant van de stad blijkt, maar omdat nu iedereen in lunchpauze zit en wij ook honger hebben, gaan we eerst eten.
Eens het juiste ministerie gevonden krijgen we de permit zonder verdere problemen en mogen vanaf dan in Fiji rondzeilen, maar…als we uit Suva weg willen, moeten we wel eerst weer uitklaren! (uit Suva). Ja zeg, in elke stad moet je in- en uitklaren.
Omdat we hier maandagmorgen toch wilden vertrekken besluiten we om vandaag (vrijdag) gelijk ook weer uit te klaren. Dan moeten we eigenlijk morgen voor middernacht weg zijn, maar we vertrouwen erop dat ze zondag niet komen kijken naar ons. (ze zijn hier nogal gelovig en zondag is de dag des Heers).
Dus, terug naar immigratie, naar de havenkapitein en de gezondheidsinspecteur en tegen dat de papieren helemaal rond zijn is het al avond.
Na het ontbijt zeilen we terug naar Lautoka om uit te klaren uit Fiji.We gaan eerst nog even de stad in, gaan nadien langs de customs en wilden in de late namiddag vertrekken naar Vanuatu, maar dat zint de douanebeambte niet. Hij wilt ons vandaag geen stempel meer geven in onze paspoorten. Volgens hem is het weer veel te slecht – het regent alleen maar! – en is het te laat! En wilt ons voor morgen 8.00 niet verder helpen.
Dikke bullshit natuurlijk, maar waarschijnlijk heeft meneer ruzie met zijn vrouw en wil hij ons eens even laten zien wie de baas is.