SY-Narid: WEER UIT HET WATER 1 tot 8 nov

Om 8 uur worden we uit het water gelift en staan dan na amper 3 maanden weer op hetzelfde plekje op de droge. Dit keer niet om het onderwaterschip te verven, maar om het scheurtje aan de strut te repareren dat er 3 maanden geleden zeker ook al zat, maar waar we toen hebben over gekeken omdat het zo klein is. We hebben inderdaad wel overwogen om het gewoon te laten zitten. Volgens Dirk zit het er al 3 jaar, van toen ze op de werf in Grenada de eerste keer de schroefaslager met bruut geweld hebben vervangen, terwijl ik denk dat het tamelijk recent gebeurd is op de Rajang rivier, toen we dat net in onze propeller kregen. Maar omdat het ten eerste niet zo lekker vaart als je weet dat er een gaatje in de romp zit dat er niet zou mogen zijn en omdat we ten tweede geen idee hebben hoe dat kleine scheurtje zich gaat evalueren, gaan we dat toch gewoon repareren.

Dirk begint met aan de buitenkand het gedeelte rond de strut - een metalen component dat de radiale belasting van de schroefas ondersteunt en ingelamineerd is in de bodem van de romp - zuiver te kappen. Vervolgens slijpt hij het scheurtje ook aan de binnenkant van de boot uit en omdat hij nu toch bezig is, wilt hij gelijk de oude reparatie (van de vorige eigenaar) aan de bovenkant van de strutkast vernieuwen. Daar komt hij tot de ontdekking dat de strut niet echt goed ingelamineerd is en de strutkast hol is. Oeps...een foutje van Jeanneau.

Als het haarscheurtje mooi open en bloot ligt moet er eerst gewacht worden tot het een beetje uitgedroogd is. En dan kan het opbouwen weer beginnen, met glasmat en epoxy, zowel binnen als buiten, zoveel lagen ( een stuk of 10 lagen buiten) totdat de romp weer zijn oorspronkelijke vorm heeft. Maar eerst vult Dirk de holle strutkast met epoxy, zodat die strut geen kant meer op kan.

Na dan weer een tijdje gewacht te hebben tot de epoxy droog is, wordt die mooi glad en in vorm geschuurd en tenslotte wordt het vernieuwde stukje romp in de epoxy primer en antifouling gezet.

Gelukkig hoeven we voor dat kleine stukje van 10cm² dat in de antifouling moet geen nieuwe bus van 3 gallons kopen, maar krijgen we de overschot van de verf van onze buurman op de werf. Dat is wel zwarte antifouling die een beetje afsteekt op onze rode, maar ach, als de barnicles het niet mooi vinden, moeten ze maar wegblijven.

Na precies een week - veel sneller als verwacht - is de reparatie klaar en kunnen we terug in het water. Maar verder zeilen kunnen we nog steeds niet, want er heeft zich al een nieuw probleem aangediend.

De gearbox, of schakeldoos is beginnen rammelen en loopt volgens Dirk op zijn laatste pootjes. Nu om die te reviseren moet die eruit. Maar omdat er zo weinig plaats is in ons motorruim, moet de motor eerst 20 cm vooruit geschoven worden om dan de boîte ertussenuit te peuteren. En nu dat Dirk de motor pas uitgelijnd heeft staat hij echt niet te springen om die motor weer te verschuiven.

Enfin, we bekijken nog even wat mogelijk is en denken erover om een steun te laten maken voor de buitenboordmotor, die we dan achter op de zwemtrap kunnen monteren ingeval van...

We zitten hier sowieso toch nog eventjes vast want er zit weer een dik weerfront vlak in de buurt dat we eerst willen laten passeren voor wij weer verder gaan.