Er staat weer geen wind, maar vertrekken zonder meer, want we hebben goede hoop vandaag. En inderdaad, om 10.00 kan de motor uit. Maar het duurt niet lang, want tegen de middag staan we bijna stil, zodat we Mr Perkins toch maar weer laten helpen. De rest van de dag motorzeilen we tot in Labuan, waar we laat aankomen en in het donker een plekje zoeken voor de nacht.
De volgende morgen staat er weeral maar een flauw briesje, weer net niet genoeg om op te zeilen, maar omdat een dagje Labuan ons niet echt aanspreekt en we op die manier ook nooit tegen het einde van het jaar in Thailand geraken, vertrekken we toch maar. In de loop van de dag wakkert de wind af en toe wel eens aan en kan de motor af, maar het merendeel van de dag motorzeilen we toch weer.
Voor de nacht hebben we deze keer een plekje gewoon aan de kant uitgekozen, een mijl uit de kust op 6 meter diep en een kleine 8 mijl voorbij een groepje boorplatforms en een lange pier waar grote schepen komen bevoorraden. En net wanneer we in de buurt van die pier komen, breekt de hel los. We hadden nu wel juist voor het donker werd gezien dat de lucht in het westen zwart zag, en verwachtten dus wel een onweertje, maar dit is geen gewoon onweertje meer. Dit is weer zo’n ‘Sumatra’. Van niks op een paar seconden 38 knopen wind, een zee die plots woest wordt, bakken regen en bliksem en donder waar we bijna blind en doof van worden. Het regent zo hard dat we geen steek meer zien terwijl we juist vlak bij een ankerplaats voor grote schepen zitten en staketsels die niet op de kaart staan. Nu zoals dat met een sumatra gaat, duurt het niet langer dan een uur, maar jongens toch, wat duurt dat uur lang. En hoe is het mogelijk dat we niet getroffen worden door de bliksem die rondom ons het water inslaat of dat we tegen zo’n staketsel botsen. Enfin, twee uur later liggen we voor anker op ons uitgekozen plekje, maar omdat de zee nog lang niet gekalmeerd is van het onweer, rollen we zo hard dat we bijna geen oog dicht doen gedurende de nacht.
De volgende dag is het echt mooi weer en kunnen we helemaal tot in Miri zeilen. We hebben besloten om in Miri een dag of twee te stoppen om diesel bij te tanken, want met al dat motoren zitten we al over de helft van onze dieselvoorraad, maar hebben we nog maar een derde van de afstand tot Singapore afgelegd.
De volgende morgen staat er weeral maar een flauw briesje, weer net niet genoeg om op te zeilen, maar omdat een dagje Labuan ons niet echt aanspreekt en we op die manier ook nooit tegen het einde van het jaar in Thailand geraken, vertrekken we toch maar. In de loop van de dag wakkert de wind af en toe wel eens aan en kan de motor af, maar het merendeel van de dag motorzeilen we toch weer.
Voor de nacht hebben we deze keer een plekje gewoon aan de kant uitgekozen, een mijl uit de kust op 6 meter diep en een kleine 8 mijl voorbij een groepje boorplatforms en een lange pier waar grote schepen komen bevoorraden. En net wanneer we in de buurt van die pier komen, breekt de hel los. We hadden nu wel juist voor het donker werd gezien dat de lucht in het westen zwart zag, en verwachtten dus wel een onweertje, maar dit is geen gewoon onweertje meer. Dit is weer zo’n ‘Sumatra’. Van niks op een paar seconden 38 knopen wind, een zee die plots woest wordt, bakken regen en bliksem en donder waar we bijna blind en doof van worden. Het regent zo hard dat we geen steek meer zien terwijl we juist vlak bij een ankerplaats voor grote schepen zitten en staketsels die niet op de kaart staan. Nu zoals dat met een sumatra gaat, duurt het niet langer dan een uur, maar jongens toch, wat duurt dat uur lang. En hoe is het mogelijk dat we niet getroffen worden door de bliksem die rondom ons het water inslaat of dat we tegen zo’n staketsel botsen. Enfin, twee uur later liggen we voor anker op ons uitgekozen plekje, maar omdat de zee nog lang niet gekalmeerd is van het onweer, rollen we zo hard dat we bijna geen oog dicht doen gedurende de nacht.
De volgende dag is het echt mooi weer en kunnen we helemaal tot in Miri zeilen. We hebben besloten om in Miri een dag of twee te stoppen om diesel bij te tanken, want met al dat motoren zitten we al over de helft van onze dieselvoorraad, maar hebben we nog maar een derde van de afstand tot Singapore afgelegd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten