Omdat het zondag is en er dus niemand in de ‘marina office’ zit om ons een plaatske aan te wijzen , sloefen we zo de jachthaven binnen en kiezen ons zelf een plekje uit met een linkse vingersteiger omdat we de stootwillen al aan bakboord hebben klaar hangen. Maar net wanneer Dirk een box wilt indraaien, stuiven er 2 madammen de boot uit waar wij willen gaan langs liggen. Of we alstublieft niet een plaatske verder willen parkeren, gewoon daar aan die rechtse vingersteiger, want zij houden zo van hun privacy en zien niet graag een bewoonde boot vlak naast hen liggen. Omdat Dirk midden in zijn manoeuvre zit en we niet zomaar direct in die andere box kunnen, maar eerst de stootwillen van kant moeten veranderen evenals de landvasten, leggen we toch gewoon aan zoals we van plan waren en zeggen onze buren dat het maar voor maximum twee nachten is. We willen immers niet lang in Miri blijven. Alleen effe diesel gaan halen - dat moet met jerrycans bij het pompstation - de proviandkast een beetje aanvullen -die is nog lang niet leeg, maar er kan altijd nog wat lekkers bij - en dan weer weg. Maar onze buren blijven zo dringend vragen of we alstublieft 1 plaatske willen opschuiven, dat we dan toch maar alles van kant veranderen en een stukje verhuizen. Maar nondedju, hebben wij naderhand spijt dat we niet gewoon naar de andere kant van de jachthaven zijn verhuisd, want onze twee Amerikaanse vriendinnen houden dan wel van hun privacy, maar trekken zich niets aan van de onze. Om de hondsgezeik staan ze aan onze boot om ons iets te vertellen, te vragen of gewoon te curieuze neuzen wat we aan het doen zijn. Gek worden we ervan en al helemaal wanneer ze horen dat we voor dinsdagmiddag een auto geregeld hebben. Dan komen ze met lijsten van winkels aandraven en ons vertellen wat we zeker allemaal moeten gaan kopen. Ze zitten echt te wachten tot wij vragen of ze niet mee willen, maar in plaats daarvan vragen we of we voor hen ook diesel kunnen meebrengen. Nu ja, eerst wel, maar dan geven ze hun jerrycans met Simon de taxichauffeur mee. Konden wij natuurlijk ook doen, maar als je Simon moet betalen en dan nog eens met de taxi boodschappen moet doen en een nieuwe fles kookgas moet halen, dan ben je beter af met zijn auto voor een halve dag te huren. Enfin, wanneer we klaar zijn om te gaan shoppen, staat de oudste van onze buurvrouwen ook gereed met haar rugzakske en vraagt of ze mee mag. Euh...hmmm....wat zeg je dan.... Ja...als je nog een plekje vindt tussen de jerrycans en de gasfles, want heel de koffer zit vol en wat niet in de koffer paste staat op de achterbank, ( we hebben namelijk ook voor 120 liter jerrycans bij voor Sjoerd en Lies van de Isis).Ze wilt alleen maar mee tot aan de supermarkt, zegt ze, dus wij daar eerst naar toe, maar na de supermarkt blijft ze zich maar op de achterbank wringen en zitten we heel de middag met haar opgescheept.
Soit, zoals gepland zijn we woensdag gereed om verder te gaan, maar er staat dan helemaal niks, nada, nul knopen wind. En oké, we zitten dan wel weer boordevol diesel, maar we hebben een zeilboot hé en geen motorjacht, dus wachten we maar op wind waar we tot de zondag op moeten wachten, want dan zou er in de namiddag een licht briesje komen aanzetten.
Dat betekent dat we vier dagen en een half vast zitten, maar die tijd die vliegt zo om met vele gezellige koffiekransjes samen met Sjoerd en Lies van de Friese Isis. Dirk gaat namelijk Sjoerd helpen bij de installatie van diens pactormodem , maar dat helpen resulteert niet alleen in een modem die naar behoren werkt, maar ook in vele leuke babbels, over een kop koffie met heerlijke chocolade cake met slagroom (!!!). Tussen de koffie door gaat Dirk ook nog eens onze mast in, geassisteerd door Sjoerd en kijkt de verstaging nog eens helemaal na, die op een klein detail (dat voorlopig kan opgelost worden) nu toch in orde lijkt te zijn. Ondertussen amuseer ik me met verder te vernissen, want om het een beetje leefbaar te houden aan boord doe ik dat stukje bij beetje en ben daar dus nog wel eventjes zoet mee.
Enfin, zolang onze naaste buren ons niet komen storen, hebben we het zo naar ons zin in Miri dat we zondagmiddag helemaal geen zin hebben om te vertrekken. Er staat dan wel een ietsie pietsie wind maar er hangt ook een dikke grijze wolk in de lucht die er erg nat uitziet. En we liggen hier nu toch al zo lang, dat una dia mas er nog gemakkelijk bij kan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten