3-8-2011 Ambon

Dick en Anita hebben een tour rond het eiland geregeld met een Nederlands sprekende gids. Nico, een geboren en getogen Ambonees die een heel aardig mondje Nederlands spreekt en het allemaal erg goed kan uitleggen. Hij zegt wel dat het weeral lang geleden is dat hij nog eens Nederlands heeft kunnen spreken, maar daar merken we niets van.

Eerst neemt hij ons eerst mee naar het ‘Australian War Cemetry’. Een prachtig onderhouden kerkhof en een oase van rust in het drukke Ambon waar niet alleen Australiers liggen, maar ook Indiërs en Nederlanders.

Van daaruit rijden we een uur, of misschien wel langer, langs allemaal kleine dorpjes helemaal naar de andere kant van het eiland. En het is duidelijk dat het vandaag wasdag is in Ambon. Overal hangt de was te drogen, op elk plekje dat daarvoor geschikt is. Aan de wasdraad, over struiken, over de omheiningen, gewoon op het gras,...echt overal en bij iedereen. Het is dan ook de eerste dag in lang dat het niet regent, vandaar waarschijnlijk.
Maar aan de noordkant dus van Ambon gaan we het ‘Fort Amsterdam’ bezoeken. Eigenlijk een grote, goed beveiligde schuur waar de specerijen werden opgeslagen en waar ze indringers konden tegenhouden met kanongeschut en dergelijke. Het fort kijkt ook uit op de ...straat, het kanaal waar de specerijenvloot doorheen voer.

Een paar honderd meter van het fort ligt een kerkje dat mooi gerestaureerd is, maar niet meer gebruikt wordt. Vervolgens gaan we naar de oude moskee die gedeeltelijk uit hout is opgetrokken maar waar geen enkele nagel bij gebruikt werd.

Na de lunch staan de heilige palingen op het programma. Wat er nu precies heilig is aan die beesten weet ik niet, maar ze zijn 1,5 tot 2 m lang en leven in een kraakhelder riviertje op een heel mooi plekje. Ze worden uit hun schuilplaats gelokt met een rauw ei, waar ze gretig op afkomen en trekken hun niks aan van al de vrouwen die de was aan het doen zijn in hun rivier.




Vervolgens gaan we naar de warmwaterbron en ze hadden ons gezegd dat we daar konden in baden - we hadden speciaal ons zwembroek hiervoor meegebracht - maar dat ziet Nico toch niet zitten. Pootje baden ja...maar verder niet. Maar amaai ja watte...dat water is gewoon heet! Daar krijg ik mijnen dikke teen nog bijna niet ingestoken.
 

Voor we weer naar huis gaan stoppen we nog voor een ‘rujak’. Een groente-fruitsalade met pindasaus. Een beetje een rare combinatie van pinda’s met bruine suikersiroop fijngemalen in de vijzel met chili’s, komkommer, zoete aardappel, mango, ananas, sterfruit, papaja en... nog wat. Wel heel lekker en we hadden gemakkelijk elk een portie op gekund i.p.v. één portie te delen met ons zessen. Maar onze gids is gehaast want we zijn al een uur langer onderweg als volgens programma. En we zijn nog lang niet terug want het is spitsuur en we staan in de file.

Anders wel een leerrijke en interessante dag. We hebben niet alleen wat opgestoken over de geschiedenis van Ambon, maar ook over het dagelijkse leven hier en nu.