EVENTJES SNEL WAT BOODSCHAPJES GAAN DOEN IN PHUKET 23 april tot 12 juni

Het is de bedoeling om eerst nog even naar Phuket te gaan, ons ‘TO BUY in Thailand ‘ lijstje af te werken en dan onze boot ergens  op een veilig plekje te verankeren of af te meren en op vakantie te gaan.

Vakantie, juist ja je leest het goed. En nee, de afgelopen zes jaar waren we niet op vakantie, maar hebben we gereisd. Volgens de website encyclo.nl wilt vakantie onder andere  zeggen: minstens vier nachten niet in je eigen bed slapen en vermits we altijd in ons eigen bed slapen kan je dus moeilijk over vakantie spreken. Maar nu willen we eens echt op vakantie, naar het noorden van Thailand, naar Laos en ...we zien verder wel.

Maar eerst dus naar Phuket om komaf te maken met dat lijstje, alleen lukt ‘snel’ en ‘even’ ons langs geen kanten. Iets meer dan een week hadden we ervoor uitgetrokken, maar om te beginnen hebben we al 4 dagen nodig om in Ao Chalong te geraken en daar aangekomen gaat het allemaal al niet veel rapper.

Eén dag een brommerke huren en alles ophalen, vergeet het. We rijden platte band en moeten  dan aan het spreekwoord denken: haast en spoed is zelden goed en besluiten daarop de nodige tijd te nemen om alles bij elkaar te vergaren.

En tijd hebben we nodig want de nieuwe geluidsboxen die we voor in de kuip kopen, kopen we een maatje te groot zodat we nog eens terug moeten naar de winkel om ze om te wisselen.

In Rolly Tasker, dé zeilmaker en rigger in Zuid-Oost Azië zitten ze ook niet meteen op een jobke van ons te wachten  maar is het net andersom en moeten wij wachten op hen om een paar loopwieltjes van de traveler weer mooi rond af te draaien en een geleiderolletje op maat te maken.

We ondervinden dat niet elke houthandelaar het geschikte hout  in huis heeft om een nieuwe kuiptafel te maken en als we dan toch een mooi stuk hout vinden, het bijna onmogelijk is om het recht te laten zagen. Omdat de zaagmachine stuk is zagen ze het gauw met de hand en kijken dan heel verwonderd dat we niet echt tevreden zijn met resultaat. Moeilijke klanten die buitenlanders, horen we hen zuchten, die willen perfect  gezaagd hout omdat ze het zelf niet het materiaal hebben om recht en haaks te zagen. Enfin, voor ons mooie hout zullen we een andere bestemming moeten zoeken en een houthandelaar in Phuket met werkende zaagmachine vinden blijkt een hele uitdaging te zijn.

Soit, na twee weken hebben we toch zo goed als alles bij elkaar gesprokkeld en zelfs meer. We zijn  trouwens heel tevreden over de machineshop die de klok van onze spiboom  (van gegoten aluminium) die gebroken was, weer gerepareerd heeft. Uitgezonderd recht zagen kunnen die Thaiers toch eigenlijk wel bijna alles maken of herstellen. Het is soms ongelooflijk om hen bezig te zien maar ze slagen er bijna altijd in om dingen een tweede of derde leven te geven. Echt mooi.

Ondertussen hebben we besloten om onze Narid tijdens onze vakantie niet in Phuket aan een mooring achter te laten, maar om ze in Krabi Boatlagoon in een box te leggen. Kwestie van echt onbezorgd te kunnen genieten van de hotelbedden.  Dus voor we zover zijn, moeten we nog eens de Phang Nga Baai overzeilen naar het vaste land.

Ao Chalong

KRABI BOATLAGOON 16 tot 22 april

Zeven dagen liggen we in de jachthaven, nochtans is het eigenlijke werk aan de mast zo gepiept. Het is wel even wringen om de topwanten uit de mast te krijgen, maar de hele verstaging, die nieuw was toen we aan onze reis begonnen, is nog in perfecte conditie. Hetgeen dat we wel moeten vervangen hadden we meegebracht van België afgelopen zomer. Nieuwe stagspanners, twee nieuwe zalinguiteinden en een nieuw blok voor de genuaval inclusief grote, uit een speciale legering gegoten poprevetten voor het blok in de mast te bevestigen, en die poprevetten die zorgen ervoor dat we zo lang in de jachthaven blijven liggen zonder mast. Onze poprevettetang is namelijk te klein voor die dikke revetten. En niemand kan ons helpen aan een grote tang.  De manager van de jachthaven gaat op zoek in Krabi.  De winkelbediende van ‘Eastmarine’ (het bijhuis van de gekende chandler in Phuket, die in Krabi 1 halve dag in de veertien dagen open is) gaat op zoek in Phuket , maar na enkele dagen vruchteloos wachten geven we de popreveten op. Zoals gewoonlijk trekken we onze plan en bevestigen het blok op een andere manier. Zeker even stevig, alleen iets moeilijker om eventueel nog eens te vervangen, maar we denken positief en gaan ervan uit dat dit niet meer nodig zal zijn.

Als de mast weer op de boot staat, hebben we nog een dag nodig om de giek en de zeilen weer te installeren en dan zijn we klaar om naar Phuket te zeilen.

NAAR KRABI BOATLAGOON 14 en 15 april

In Ko Lanta zijn ze nog lang niet uitgefeest maar in Krabi Boatlagoon beginnen ze morgen alweer te werken, dus tijd voor ons om hier te vertrekken.

Van Lanta naar Krabi Boatlagoon is het ongeveer 45 nm, maar met de huidige windcondities is het onmogelijk om dat stukje in 1 dag te zeilen, zelfs niet wanneer we bij het eerste ochtendgloren vertrekken. Trouwens, we moeten ook rekening houden met het getij. Krabi Boatlagoon ligt namelijk langs een rivier en het is raadzaam om er pas binnen te lopen met hoogwater.  Enfin, na een hele dag dobberen laten we  15 mijl voor Krabi het anker vallen.

Aan de laatste 10 nautical mijlen voor de afslag naar KBL dachten we te beginnen rond een uur of tien ’s morgens, maar wanneer we om 8.30u de getijden er nog eens op nakijken, beseffen we dat we maar beter sito presto vertrekken willen we het tij niet missen. Op de rivier is het een beetje vreemd om zo vlak langs de zandbanken te varen maar de waypoints naar Boatlagoon zijn goed te volgen en kloppen als een bus. Alleen wanneer de wayponts op zijn zitten we met een probleem: we kunnen de ingang van de jachthaven nergens vinden.  Als we KBL oproepen en ons dilemma uitleggen, verzekeren ze ons dat we juist zitten en nu gewoon moeten afdraaien in dat smalle zijriviertje, recht de mangroven in. Ja watte, daar zouden we met onze dinghy nog niet zo direct invaren, maar iets verder ligt inderdaad de jachthaven!

Lanterfanten in Lanta 7 april tot 13 april

We hebben een afspraak met de jachthaven/werf ‘Krabi Boatlagoon’ om de mast van de boot te halen. Niet dat we in de penarie zitten of dat we de mast bijna nog eens zijn kwijtgespeeld, maar helemaal boven in de mast moet het blok van de genuaval vervangen worden, twee zalinguiteinden moeten worden vernieuwd  en we willen de hele verstaging van voor tot achter en boven tot onder tegoei nakijken. Volgens veel collega zeilers kan dat allemaal zonder dat de mast er nu persé af moet, maar al bengelend op 17 m hoogte het bovenste stuk van de mast aanpassen voor die nieuwe blok lijkt ons nu ook weer niet zó  simpel en zonder de verstagingen los te maken kunnen we ook nooit het stuk dat in de mast gaat echt nakijken, dus zit er niet veel anders op.

Alleen komt onze timing deze keer niet zo goed uit. Als we van Langkawi (Maleisië) in één stuk doorvaren naar Krabi (Thailand) dan komen we daar net aan voor het Songkrang Festival of het Thaise Nieuwjaar en dan  wordt er uiteraard niet gewerkt in Thailand.

Met ‘in één stuk doorvaren’ bedoel ik nu niet non-stop varen tot we er zijn, maar elke dag zo’n 25 tot 40 nautical mijl afleggen, afhankelijk van de geschikte ankerplaatsen waar we ’ s nachts kunnen gaan slapen. Want in het donker varen in Maleisische of Thaise wateren vinden we onverantwoord als het niet echt moet, tenzij je een goed stevig stalen schip hebt en dan nog.  ’s Nachts zitten er zoveel vissers op het water en de meeste van die gasten voeren gewoon geen navigatieverlichting of zelfs nog geen klein lampke en ik kan je verzekeren dat je in een donkere nacht die bootjes echt niet ziet totdat je er (bijna) bovenop zit. Ook hebben we hier aan de kust al veel visopslagplaatsen gezien.

 Wat is dat nu weer?

 Ja Dirk moest nogal lachen met dat woord, maar ik weet niet hoe je dat anders moet noemen zenne. In 6 à 7 meter diep water steken ze een hoop bamboestokken in de zeebodem met daarrond netten waar de visvangst levend wordt in bewaard. En zo’n visreservoir zie je natuurlijk ook niet in het donker noch op radar en als je daar per ongeluk opdoeffeld...ja dat wilt ge liever niet meemaken.

Enfin,  we  hebben dus helemaal geen haast om in Krabi aan te komen (maar moeten wel stillekesaan uit Maleisië vertrekken want onze visa loopt af) en maar goed ook, want er staat weer niet veel wind. Na 3 uur naar de motor geluisterd te hebben de eerste dag,  is Dirk het beu en zet hem gewoon uit en gaan we nog  tegen een slakkegangetje van  2.8 tot 3.2 knopen (of +/- 5 km/h)voorruit . In de namiddag rond drie uur begint te wind wel stilaan aan te trekken en een uurtje later staan er 18 tot 20 knopen wind waardoor onze snelheid meer als verdubbeld. Omdat we op dat moment bijna aan onze ankerplaats zijn, denken we erover om die te verleggen, maar helaas is de volgende goede stopplaats voor de nacht iets te ver om daar nog bij daglicht aan te komen.

De volgende dag staat er helemaal geen wind en is er van zeilen geen sprake, zelfs niet tegen een slakkegangetje. Wanneer we tegen de avond  het eiland Kradan aanlopen moeten we oppassen om geen snorkelende toeristen te overvaren. Er zijn er een heel pak van, wat ons doet besluiten om voor we hier weer vertrekken toch ook eens onder de boot te gaan kijken.

Zo gezegd zo gedaan. De derde dag ‘onderweg’ duiken we tegen dat de zon bijna op haar hoogste stand staat het water in. Tot onze verrassing vinden we daar een erg dichtbevist rif met grote scholen sergeant major visjes. Normaal vind ik dat erg schattige visjes, maar deze hier van Ko Kradan komen in grote getalle op ons afzwemmen met een blik van ‘wat doet gij hier bij ons rif, en dan nog wel zonder eten voor ons mee te brengen’ en bijten ons! Ja echt ze bijten, natuurlijk niet tot bloedens toe, maar het voelt echt alsof we langs alle kanten gepitst worden. Zo’n klein viske, maar het slaagt er wel in om mij weer snel uit het water te krijgen, want ik vind ze maar niks. In de namiddag zeilen we , jaja zeilen, nog een paar nautical mijlen verder tot het eiland Lanta. Hier willen we een dag of vier lanterfanten tot het Songkran festival  voorbij is en de Thaiers weer met volle moed aan het nieuwe jaar beginnen.

Old Town  in Lanta

LANGKAWI 26 maart tot 6 april

In twee dagtochten zeilen we naar Langkawi, maar deze keer gaan we niet zoals gewoonlijk naar de hoofdstad  Kuah, maar ankeren bij het zuidelijke eiland Pulau Dayang Bunting aan het ‘Lake of the Pregnant Maiden’. Een van dé attracties van Langkawi waar we nog nooit geweest  zijn en na al zoveel keer Langkawi vinden we dat we het niet kunnen maken om dit meer nog eens een keer over te slaan. In het kanaaltje tussen het eiland Guband Darot en de kliffen van het eiland Dayang Bunting vinden we een heel  pittoreske ankerplekje waar het vol zit met zeearenden  en aapjes die op het strand spelen. Van het zogenaamde  Monkey Creek tot het meer is het nog 2 nautical mijl die we de volgende morgen snel en zonder moeite met onze bijboot afleggen, maar om 10.00 s morgens is het al zo druk bij het zoetwatermeer dat we omkeren en afspreken om tegen de avond nog eens terug te  gaan.  Om 5 uur in de namiddag is het nog steeds evendruk en een beetje moeilijk wegens het getij om zonder anker de bijboot te parkeren, dat we die plas maar laten voor wat het is. De volgende morgen heel vroeg wagen we toch nog eens een poging en zoals het spreekwoord zegt: derde keer goede keer, krijgen we eindelijk het meer te zien.

Volgens de legende ontmoeten Mat Teja en de prinses Mambang Sarie elkaar aan het meer en worden er verliefd. Nadat ze uiteindelijk trouwen krijgen ze een zoon maar die sterft spoedig na de geboorte.Wanneer Mat Teja en de prinses zich verzoenen met hun ongeluk besluiten ze hun zoon in rust in vrede in het meer achter te laten. Daarbij zegent de prinses het water van het meer en belooft elke vrouw  die een dipje in het meer neemt een gezonde vruchtbaarheid. Uiteraard is dit verhaaltje niet wetenschappelijk bewezen, maar toch gelooft de lokale  bevolking sterk in deze legende. En wat  nu het mooie is aan dit sprookje is dat wanneer je veel fantasie hebt en goed kijkt, je in de bergen die het meer omringen, je een zwangere vrouw kan ontdekken die op haar rug ligt met een mooi rond buikje.

Via Telaga  zeilen we naar Kuah. Ja, dat is inderdaad een serieuze omweg, maar we hebben post (een neiuwe wormgear voor de windvaan) aangekregen in Telaga die we even gaan ophalen. In Kuah willen we in principe maar een dag of twee blijven, maar het worden al snel 5 dagen. We komen namelijk bekenden tegen waarmee we nog eens een avondje willen afspreken en daarna kondigt het regenseizoen zich aan met zwaarbewolkte, sombere natte dagen, die ons de goesting ontnemen om een stukje te gaan zeilen of om naar Hole in the Wall  te gaan zoals we eigenlijk gepland hadden. Het idee om in de regen tussen de mangroves te gaan liggen spreekt ons niet zo dat we dit plan maar even uitstellen. Maar vanaf de eerstvolgende wolkeloze morgen pakken we gauw ons boeltje bijeen en genieten dan nog twee dagen van de prachtige natuur in het Kilim Nationaal Park, voor we koers zetten naar Thailand.  

Hole in the Wall, Kilim national park

PENANG 15 februari tot 25 maart

Na het Chinese Nieuwjaar blijven we nog 6 weken in Penang. We voelen ons zo thuis in Georgetown en zouden er gemakkelijk kunnen blijven wonen, dus waarom dan niet gewoon wat langer blijven.  Het oorspronkelijke plan was om in de winter een landreis te maken naar het noorden van Thailand, maar daar is onlangs de regering gevallen met politieke onrusten als gevolg en het lijkt ons dan wel zo verstandig om die landreis even uit te stellen. Het doet trouwens deugt om eens wat langer ergens te blijven. Na 2.5 maand zijn we geen toeristen meer voor de mensen die op de jetty wonen en krijgen we meer contact met de lokale bevolking wat erg leuk en interessant is.

hier voor de Chew Jetty liggen we voor anker

Bij laag water is het niet altijd evident om aan land te gaan

Maar wat doen we  nu allemaal in Penang, wel dat is een goede vraag. Gewoon...vanalles en nog wat maar niet veel speciaals... Bijna alle dagen gaan we om 7.30  roti canai en thee (1.25€ voor ons twee) ontbijten met onze buren  Patrick en Elizabeth van ‘ SY-Labarque’. Na het ontbijt gaan Patrick en Dirk dan  meestal terug naar de boot en wandelen Elizabeth en ik door naar de markt. Daarna varieert het van dag tot dag, of we gaan op missie naar onderdelen voor de boot, materiaal, hebbedingetjes zoals een 12V  ledlamp voor in de kuip, of ... en soms zijn we gewoon een halve dag en 3 busritten onderweg voor een paar zakjes ‘anti kakkerlak’ poeder, het enige merk dat tot hiertoe snel en effectief werkt en zijt maar zeker dat we daar een dag voor over  hebben om dat aan boord te halen. Niet dat we al een echte kakkerlakplaag op de Narid hebben gehad, maar je weet maar nooit. Het mooie aan Penang is dat je er bijna alles kan vinden, voor jullie niet meer als normaal, maar wij moeten dikwijls 3 landen en vijf maanden wachten voor we vinden wat we zoeken.

 H.T.M.S KRABURI

.50 

Als echte Georgetowners houden we ook de evenementen agenda in ’t oog en gaan kijken naar de Japanse carnavalstoet, bezoeken deThaise oorlogsschepen die in de haven liggen aangemeerd en open zijn voor publiek, brengen een zaterdagmiddag door in de Penang Sports Club voor het mini-voetbal tornooi enzijn aanwezig op het  Womans World Squash Championship.  Nicol David, geboren en getogen in Penang is al zeven jaar op rij wereldkampioene en speelt dit jaar voor eigen publiek dus je kan je wel voorstellen dat dit een groots evenement is met een indrukwekkende openingsceremonie waarbij ze weer seriues wat vuurwerk uit de kast halen. Spijtig genoeg verliest Nicol David dit jaar van de Egyptische Nour El Sherbini en gaat de Engelse Laura Massaro in de finale met de titel lopen. Ondanks dat Nicol verloor was de finale toch erg spannend en hebben de Penangers er een mooi feest rond gebouwd.

Japanse carnavalstoet

het is al even leuk om naar het publiek te kijken als naar de stoet

Begin maart vraag ik aan Dirk wat hij er van zou denken om onze Narid in de jachthaven van Penang te gaan parkeren en in plaats van naar Noord Thailand op vakantie te gaan, eerst al eens per trein naar Laos af te reizen. Ik krijg daar niet meteen antwoord op, maar die zelfde middag begint hij aan de plafond van de voorste kooi. Gewoon even  één plafonddeel dat verrot is (zie brief aan Barry in ‘ een korte samenvatting’) vernieuwen, maar 3 uur later is de hele wand- en plafondbekleding uit de voorste kooi gesloopt. De wanden en plafonds in een Jeanneau  zijn allemaal bekleed met  skai waaronder een laagje schuimrubber, maar die schuimrubber is na 23 jaar helemaal vergaan en vergruisd. Zolang je nergens aankomt merk je er niet veel van, maar eens je er durft naar wijzen wordt het één grote stoffige boel. Dus tegen het einde van de dag is de voorste kooi helemaal gestript en gooien we de hele stofzooi van boord. Maar dan begint het pas. Hier in Penang kunnen we weliswaar zonder problemen nieuwe skai en schuimrubber kopen maar dat alles weer tegen de wand en plafond krijgen blijkt nog niet zo gemakkelijk. Twee dagen zitten we echt te sukkelen, houdt Dirk eenzijdige discussies met dienen ene die nooit antwoord en verknoeien we ettelijke meters materiaal, maar krijgen dan tenslotte toch de kneep te pakken. Een tiental dagen kraakt het stof tussen onze tanden en is het één grote ramp aan boord maar uiteindelijk mag het resultaat er zeker wezen. Al zeg ik het zelf, het ziet er zelfs echt goed uit maar hoe kan het ook anders, mijn ventje heeft twee gouden pootjes aan zijn lijf hangen en de beste assistente die hij kan dromen...

het begint bij 1 plafonddeel dat helemaal rot is

3 uur later! O shit what have I done?










verdomme wa zijn we goed hé!!!!

Tegen 25 maart wordt het dan toch tijd om ons geliefde Penang te verlaten. Onze Maleisiche visa loopt bijna af en we willen een visarun gaan doen in Thailand met nog een korte tussenstop in Langkawi.

Chinees Nieuwjaar 31 januari tot 14 februari

Chinees Nieuwjaar of Lentefeest (Chun Jie) is voor Chinezen het belangrijkste feest van het jaar. Het wordt dan ook niet alleen in het thuisland, maar in alle Chinatowns ter wereld uitbundig gevierd. Voor Chinezen luidt Nieuwjaar niet alleen het nieuwe jaar in, maar markeert het ook begin van de lente. Met spanning wordt afgewacht wat de grond in het nieuwe jaar zal opbrengen. Tegelijkertijd is Nieuwjaar een moment om tijd door te brengen met familie en vrienden en om uit te rusten van het voorbije jaar

Chinees Nieuwjaar valt vanzelfsprekend op de eerste dag van het nieuwe jaar. Voor Chinezen is dat echter niet 1 januari, maar ieder jaar een andere datum tussen 21 januari en 20 februari. Chinees Nieuwjaar valt immers altijd op de tweede volle maan na de winterzonnewende. In China is weliswaar net als hier de gregoriaanse kalender in gebruik, maar belangrijke feestdagen worden er nog altijd berekend aan de hand van de lunisolaire kalender, die dus niet alleen door de zon maar ook door de maan bepaald wordt. Boeren die op het veld werkten, hielden vroeger namelijk de tijd bij met behulp van de maan.

De Chinese jaartelling hangt verder ook nauw samen met de Chinese dierenriem. Die bestaat uit 12 dieren: rat, os, tijger, konijn, draak, slang, paard, geit, aap, haan, hond en varken. Aan elk dier worden er een aantal specifieke karaktertrekken toegedicht en ieder jaar staat in het teken van een ander dier. Zo was 2013 (of in de Chinese jaartelling het jaar 4710) het jaar van de Slang en is 2014 het jaar van het Paard. Dit dier betekent verrassingen in avontuur en romantiek en zij die geboren worden onder het teken van het paard zouden volgens de Chinese horoscoop vriendelijke, spraakzame, onafhankelijke en ongeduldige mensen zijn die goed kunnen communiceren.

Chinezen starten het nieuwe jaar graag letterlijk en figuurlijk met een schone lei. Op de 20ste dag van de 12de maand beginnen ze dan ook met de grote schoonmaak van het hele huis. Dat gebeurt bovendien op een specifieke manier: het vuil moet namelijk vanaf de deur naar binnen geveegd worden en van daaruit naar de hoeken van de gang. Daar blijft het dan tot de vijftiende dag, om vervolgens door de achterdeur naar buiten gebracht te worden. Tot dan mag er zeker niet op het vuil getrapt worden. Aan vegen is voor Chinezen heel wat bijgeloof verbonden. Zo vermijden ze bijvoorbeeld absoluut dat het vuil via de voordeur naar buiten geveegd wordt, omdat zo het geluk van de familie weggeveegd zou worden. Om te voorkomen dat iemand van de familie ‘weggeveegd’ zou worden, wordt het vuil ook nooit over de drempel geveegd, maar getild. Verder worden er tijdens deze voorbereidingsperiode ook wierookstokjes gebrand en verse dumplings klaargemaakt. Wie daar genoeg geld voor had, liet zijn huis vroeger ook schilderen en opknappen in de dagen die aan Nieuwjaar vooraf gaan.
Op oudejaarsavond zetten Chinezen om middernacht alle deuren en ramen open zodat het oude jaar hun huis kan verlaten en plaats kan maken voor het nieuwe jaar.
Chinezen letten er verder ook op dat niet alleen hun huis, maar ook zijzelf er piekfijn uitzien tegen Nieuwjaar. Daarom kopen ze in de aanloop naar het feest nieuwe kleren en gaan ze bij de kapper langs. Op nieuwjaarsdag wassen Chinezen hun haar niet, omdat op die manier al het goede geluk voor het nieuwe jaar weggespoeld zou worden. Ook kleren worden daarom niet gewassen op de eerste drie dagen van het nieuwe jaar.

In de aanloop naar de Nieuwjaarsperiode vrolijken Chinese families hun huis op met vazen vol mooie bloemen, schalen met sinaasappelen en mandarijntjes en een dienblad met daarop 8 verschillende soorten zoete gedroogde vruchten zoals noten en dadels, die ook de 8 schatten worden genoemd. Tegen muren en deuren worden rode stroken papier gehangen, waar in kalligrafie mooie nieuwjaarswensen op geschreven worden. Verder worden er ook vaak afbeeldingen van deurgoden opgehangen om kwade geesten buiten te houden. De deurgoden zijn in feite 2 generaals. Een ander gebruik dat terugkeert in de voorbereiding is het eren van de Keukengod, die de beschermer van de haard is en bijgevolg ook van het gezin. Zijn afbeelding die naast het fornuis hangt wordt jaarlijks verbrand op de 24ste dag van de 12de maand, de dag waarop de Keukengod naar de hemel terugkeert om bij de Jadekeizer verslag uit te brengen over het huishouden. Om ervoor te zorgen dat hij alleen maar goede dingen zou vertellen wordt er honing op zijn mond gesmeerd. Soms wordt ook wijn over hem gegoten, zodat hij dronken wordt en een beetje in de war raakt. Op oudejaarsavond keert de keukengod terug uit de hemel en wordt er een nieuwe afbeelding naast het fornuis gehangen.

Voor Chinezen blijft Nieuwjaar vieren niet beperkt tot 1 dag: de hele nieuwjaarsperiode duurt namelijk 15 dagen. Aan elk van die dagen zijn specifieke betekenissen en handelingen verbonden. Oudejaarsavond wordt in familieverband gevierd. Bij die gelegenheid worden 9 gerechten aan de voorouders geofferd. In China is 9 een symbolisch getal dat staat voor eeuwigheid.

Op de eerste dag van het nieuwe jaar worden de goden verwelkomd. Veel Chinezen eten op deze dag geen vlees, omdat ze geloven dat dit leidt tot een lang en gelukkig leven. De tweede dag staat in het teken van de hond. Chinezen geloven dat alle honden op deze dag geboren zijn en verzorgen de viervoeters daarom extra goed. Verder wordt ook gebeden tot de voorvaderen en de goden. Schoonzonen betuigen hun respect voor hun schoonouders op de derde en de vierde dag. De vijfde dag wordt Po Wu genoemd. In het Mandarijns betekent dat het verbreken van regels en taboes. Mensen blijven op deze dag thuis om de god van de welvaart te verwelkomen. Er worden geen vrienden of familie bezocht op deze dag, omdat dat voor beide partijen tot ongeluk zou leiden. Van dag 6 tot dag 10 mogen er wel bezoekjes gebracht worden. Op deze dagen gaan Chinezen ook naar de tempel om te bidden voor geluk en een goede gezondheid. Op de zevende dag reist de geest. Chinezen gaan op deze dag niet te ver van huis en zorgen er voor dat ze zeker terug zijn tegen zonsondergang, omdat de geest anders het lichaam niet zou terugvinden. De zevende dag wordt ook beschouwd als de geboortedag van de mensen. Er worden noedels gegeten voor een lange levensduur en rauwe vis voor succes. Op de achtste dag tonen landbouwers hun oogst. Ze vieren dit moment door een drankje met acht verschillende groenten te maken. Dit heet La Ba. Gewoonlijk is er op deze dag opnieuw een familiediner. Om middernacht wordt gebeden tot Tian God, de hemelgod. Op de negende dag wordt geofferd aan de Jadekeizer. Van de tiende tot de twaalfde dag worden vrienden en familie uitgenodigd voor een etentje. Na zoveel maaltijden wordt op de dertiende dag licht gegeten om het innerlijke te zuiveren. De veertiende dag staat in het teken van de voorbereiding van het Lantaarnfestival dat op de vijftiende dag gehouden wordt.

Doordat meer dan de helft van de inwoners van Penang Chinees is, is dit uiteraard een fantastische locatie om het Chinese Nieuwjaar van dichtbij mee te maken. Het hele eiland wordt dan versierd met lampionnen en overal zie je ananassen in papier hangen, het symbool voor rijkdom, geluk en voorspoed. Nu is het niet zo dat wij 15 dagen achtereen zwaar zitten te feesten, want Chinees Nieuwjaar is vooral een familiefeest, maar we pikken toch zoveel mogelijk mee. De eerste dag van het nieuwe jaar gaan we dan ook naar de ‘Penang State Chief  Minister Chinese New Year Open House’. Tijdens dit gebeuren mixt de Chief Minister de nieuwjaarssalde en trakteert iedereen ( en ook iedereen is  echt welkom) op een groots nieuwjaarsbanket en culturele voorstellingen.

De derde nieuwjaarsdag wordt ook weer uitbundig gevierd. Dan worden enkele straten in Georgetwon afgezet en op verschillende podia wordt traditionele muziek gespeeld en opera gezongen (klinkt  eigenlijk vreselijk in westerse oren...). Clanhuizen houden opendeur en er worden gevechtsporten gedemonstreerd zoals Kung Fu en Wing Chun maar als absoluut hoogtepunt staat  een ‘Lion Dance on Stelts’ op het programma. Wowwww... wat een ongelooflijke acrobaten toch die Chinezen. En als afsluiter uiteraard een heus vuurwerk.

Voor de Hokkien-Chinezen is de verjaardag van de Jade Keizer op de negende dag van het lentefeest eigenlijk de belangrijkste dag van allemaal. Op de vooravond van zijn verjaardag houden ze een soort Thanksgivingfeest en om middernacht offeren ze voedsel en verbranden goudpapier (nepgeld) en een nieuwe outfit voor de keizer in papier. Ook op deze nacht  mag er natuurlijk geen vuurwerk ontbreken en vooral geen voetzoekers die  heel royaal worden afgestoken.

Tenslotte vieren we de laatste dag ook mee. Chap Goh Me of het lantaarnfestival, maar in Maleisië en Singapore is deze dag verwant  aan onze Valentijsdag (en toevallig valt die dit jaar ook op de 14^de februari).  Tijdens Chap Goh Me schrijven jonge vrouwen die een huwelijkspartner zoeken hun telefoonnummer op de schil van een mandarijn en gooien de manderijn vervolgens in een rivier of meer. Jonge mannen die eveneens een partner zoeken vissen de mandarijnen uit het water en eten die op. De smaak van de mandarijn zou dan een indicatie zijn voor  de mogelijke liefde, hoe zoeter hoe beter en hoe zuurder hoe slechter. In Penang is deze laatste avond van het Chinese nieuwjaar weer een cultureel evenement met traditionele dansen vanuit heel Maleisië (niet alleen Chinees dus) en muziekale optredens. Als finale afsluiter staat er een gesynchroniseerd vuurwerk op het programma om U tegen te zeggen. Ja, de Chinezen hebben het vuurwerk uitgevonden en nondedju ja, ze kennen er wat van!

offers voor de Kadekeizer

heerlijk geroosterde varkens voor de Jadekeizer

geld voor de keizer dat verbrand wordt

en een nieuwe outfit

Lion Dance on Stilts

PENANG 20 tot 30 januari 2014

Wanneer het Thaipusam festival voorbij is, besluiten we om nog in Penang te blijven tot  en met het Chinese Nieuwjaar. Dat begint weliswaar op 31 januari en duurt tot mid februari, maar zolang in Penang blijven rondhangen vinden we echt geen straf.

We liggen voor Georgetown geankerd en met laagtij kunnen we wel niet aan land, maar dat weerhoud ons er niet van om volop van deze fantastische stad te genieten.  We ontbijten regelmatig roti of dim sum, samen met  Elizabeth en Patrick van Labarque, gaan dan door naar de markt of dwalen gewoon wat rond in de stad waar op elke hoek van de straat wel iets te beleven valt.  En in de aanloop van Chinees Nieuwjaar is het niet zelden dat we tegen een Liondance of God of Prosperity tegenaan botsen.

PENANG –THAIPUSAM FESTIVAL

In de tweede week van het nieuwe jaar zeilen we terug naar Maleisië. We maken een korte stop in Langkawi en zeilen dan voort naar het volgende eiland Penang voor het Thaipusam festival.

Thaipusam is een Hindu festival dat vooral gevierd wordt door the Tamil-gemeenschap tijdens volle maan in de Tamil maand Thai (januari/februari).  In Penang wordt deze bevolkingsgroep sterk vertegenwoordigd en wordt het Thaipusam festival extremer gevierd dan in Zuid Indië.

Het woord Thaipusam is een combinatie van de naam van de maand, Thaise, en de naam van een ster, Pusam. Deze bijzondere ster is op zijn hoogste punt tijdens het festival. Het festival herdenkt de gelegenheid toen Parvati  een Vel "speer"  gaf aan Murugan zodat hij de kwade demon Soorapadman kon overwinnen.

Volgens de legende is Murugan de belichaming van Shiva’s licht en wijsheid en gelovigen bidden tot hem om de hindernissen die zij moeten overwinnen, want Murugan is de goddelijke overwinnaar van het kwaad. Het motief van het Thaipusam festival is om te bidden tot de  god Murugan om zijn genade te ontvangen zodat slechte eigenschappen worden vernietigd.

In Penang wordt de dag voor Thaipusam een zilveren wagen met het standbeeld van Murugan in processie geleid van Kovil Veedu (de huistempel) naar de  Nattukottai Chettiar Temple. De processie begint om 6u00 ’s morgens en bereikt zijn eindbestemming 15 uur later. De optocht wordt gevolgd door kavadis-dragers en gelovigen. Voor de praalwagen worden kokosnoten kapot geslagen op de grond die het verbrijzelen van het ego symboliseren in het streven naar zelfrealisatie. Daarnaast offeren toegewijde fruit, bloemen, wierook en geld aan de god Murugan  in de wagen.

De Kavadi is een fysieke belasting waarbij gelovigen smeken om de hulp van de god Murugan. Het is het nakomen van een belofte als een smeekbede verhoord wordt, een zoon kan bijvoorbeeld beloven de kadavi te dragen als zijn ernstig zieke moeder weer beter wordt.

een eenvoudige kadavi

De pelgrims die aan dit festival meedoen houden zich voorafgaand aan een streng dieet. Het volledige vegetarische dieet moet 48 dagen worden gevolgd. Met slechts één maaltijd per dag is het bedoeling dat er de rest van de dag aan God gedacht wordt. Deze 48 dagen worden in meditatie, gebed en celibaat  doorgebracht. Op de dag van Thaipusam scheren vele bedevaartgangers hun haar af en maken een pelgrimstocht waarbij ze op verschillende manieren hun geloof belijden met name het dragen van verschillende soorten kadavi. Sommige  pelgrims dragen melk waarbij anderen hun lichaam en gezicht doorboren met allerlei haken en attributen. De eenvoudigste kadavi bestaat uit een sikkelvormig stuk hout dat vastzit op een houten stang, die op de schouder gedragen wordt naar de tempel  en tot 30 kg kan wegen. Daarbij doorboren vele pelgrims hun tong of kaken met een ”Vel“ spies,  zodat ze constant aan Lord Murugan worden herinnert. Het belet hen  om te praten en geeft hen een groot uithoudingsvermogen. De wonden van de pelgrims helen vervolgens zonder littekens en er komt  raar maar echt waar  geen bloed aan te pas bij het doorboren van hun lichaam.

De derde dag van Thaipusam wordt de god Murugan terug naar huis gebracht in zijn zilveren wagen. Op deze dag worden dezelfde activiteiten die aan de vooravond van Thaipusam werden uitgevoerd opnieuw uitgevoerd langs de route van de processie.

We staan drie dagen achter elkaar heel vroeg op om niets van het festival te missen en hoewel de tweede dag, de dag dat vele pelgrims hun lichamen laten doorboren met haken en spiesen nogal heftig is, vinden we het toch heel bijzonder om dit festival van zo dichtbij mee te maken.

Thaipusam

EFFE EEN KORTE SAMENVATTING

 ’t Is lang geleden dat ik nog eens iets geschreven heb, maar zoals je al wel gedacht had hebben we inderdaad onze wereldreis een poosje onderbroken. Na de laatste post van 4 mei 2013 zijn we via de bekende weg terug naar Langkawi in Maleisië gezeild en hebben onze Narid dan opgelegd om een tijdje alleen achter te laten. We hebben elk hoekje en kantje gepoetst  om haar zo ongezellig mogelijk te maken voor ratten, kakkerlakken en schimmels en allerlei ander ongewenst leven die eventueel zouden overwegen  om tijdens onze afwezigheid de Narid te kraken. Vervolgens  hebben we haar dan op de kant gestald en zijn dan naar België  gevlogen een paar maanden.

Na een prachtige  zomer (hoe kon het ook anders, we hadden  immers onze reistassen vol zonneschijn gepropt) en een mild beginnende herfst zijn we dan einde oktober teruggekeerd naar Maleisië, waar we onze Narid in een op het eerste zicht onberispelijke staat terug vonden.  Gauw effe jaarlijks onderhoud doen (nieuwe antifouling smeren en de romp polijsten) en binnen de week drijven we weer dachten we, maar zo vlot liep het niet. Er was meer werk aan de winkel dan alleen maar schuren, schilderen en waxen.

Het stuur draaide namelijk heel zwaar  en dat kwam doordat de lagers in de stuurstand volledig verroest waren. Om dat te herstellen, moest heel de stuurstand eruit en omdat we dan toch goe bezig waren, hebben we de kast die de vorige eigenaar rond de stuurstand gebouwd had afgebroken en de hele pedestaal weer origineel gemaakt.

Vervolgens bleek het roer ook serieus wat aandacht te vragen want tijdens het verplaatsten van onze boot op de werf (toen wij in België waren) hebben ze dat beschadigd. Wat er juist gebeurd is hebben ze ons niet willen vertellen maar we vermoeden dat onze boot bijna uit de travelift is gevallen en het roer tegen de grond gesmakt is. Enfin, er zat een gat aan de onderkant van het roer dat we weer hebben opgevuld  en voor alle zekerheid hebben we de zwakste delen van het roer (voor en onderkant)  ook maar gelijk verstevigd met 2 lagen glasmat.

't zal wel niet zijn dat het stuurwiel niet vlot meer draaide

er komt nog een nieuwe tafel ,maar zo ziet het er nu uit

zo zag het er eerder uit

Na drie weken was onze to do list eigenlijk alleen maar groter geworden dan kleiner, maar omdat de ‘B&V Marine’ werf waar we stonden zo slecht gemanaged wordt en onze boot daar in onze afwezigheid zo mishanded was geweest (zie brief hieronder)  wilden we daar zo snel mogelijk weg. Dus zogauw de antifouling erop zat zijn we weer te water gegaan en hebben de verder dringenste werkjes verder afgewerkt in Rebak Marine.

 Barry,

We left our beloved yacht ‘Narid’ in your B & V boatyard for five months. This proved to be a very expensive mistake. Your boatyard is by far the worst we have ever encountered.

You don’t seem to understand even the basics of running a business. When we arrived back after a long flight from Europe, we were ‘welcomed’ by your son. He said we’d come back too soon and they hadn’t had time to replace the stanchion he’d broken while moving ‘Narid’. At the same time we noticed that the stands supporting ‘Narid’ were so over-tightened with a casually-applied heavy hammer that her polyester hull was depressed by an inch or more in the area of the seven-square-inch pads. It was painful to see ‘Narid’ so abused. 

While we were away, ‘Narid’ was moved several times. It seems that each time ‘Narid’ was moved she was further damaged.  Aside from the admitted broken stanchion there was a ruined life-line, her rudder needed repairs (probably from where it had hit the ground) and her ‘babystay’ chainplate had been ripped out.  Around the wrecked ‘babystay’ chainplate there was a three millimetre gap, into which the rain poured. On our return from Europe we had to repair not only the ‘babystay’ chainplate, but also a large area of deckhead/ceiling which had rotted away.

Your son seems to play with boats on the Travel-Lift as if they were ‘Lego’ toys. He needs to be properly trained and carefully supervised. Unfortunately you apparently refuse to accept responsibility for damage caused by any of your employees. We, as customers, are obliged to take out full insurance. But B&V Marine is apparently uninsured. When you mess up, you think it is perfectly acceptable to simply say: ”It’s not our fault!” This is not good enough. Your yard is clearly a “High-Risk” area for yachts.

When we were finally ready to launch you told us that prices had increased by 30%. In your words “For you it’s just peanuts. Shut up and pay. No cash no splash.”  At risk of repeating ourselves, you simply don’t seem to understand the even the basics of running a successful business.

We want to make sure that none of our friends are tricked as we were. We will do our best to make sure that the Cruising Community avoids your yard at all costs.

Yours sadder but wiser,

Dirk & Anneke, SV Narid

 De eerste week van December zijn we dan naar Thailand gezeild, om er zeker van te zijn dat we er aankwamen voor onze visiete. Twee weken hebben we dan vrienden aan boord gehad en het was leuk om Phuket en de prachtige Phang Ngae baai nog eens te zien alsof het de eerste keer was.

Oud naar Nieuw vierden we op de Narid met Patrick & Elizabeth van Labarque, Frans & Lucia van Dalwhinnie en Dick & Anita van Kind of Blue in Patong/Phuket. Volgens ons moet Patong op deze dag niet veel onderdoen voor Sydney. Vanaf zeven uur ‘s avonds tot diep in de nacht  werd de baai  verlicht door vuurwerk met een heus hoogtepunt om middernacht. Niet zo georganiseerd als in Australie, maar samen met de duizenden wenslampionnen toch bijna even spectaculair.