AO CHALONG 12 april tot 4 mei

Het is al een paar dagen erg bewolkt en de batterijenbank aan boord (onze mini elektriciteitscentrale) die gevoed wordt door 5 zonnepanelen met een totaal vermogen van 325 Watt (en een windgenerator die zo goed als niks levert) staat dan ook  heel erg laag. Niet goed, niet goed…zit Dirk al een tijdje hoofdschuddend te mompelen die meteen op zijn stokpaardje zit als het over 12 Volts batterijen gaat en om die dingen van een vroegtijdige dood ( ze zijn nog geen jaar oud) te redden zetten we de grootste stroomvreter, de koelkast, voor een paar dagen uit zodat de batterijen kans krijgen om nog eens op te toppen. Nog een beetje door te laden als ze al helemaal vol zitten, iets wat minstens één maal per maand zou moeten gebeuren. Het is wel even aanpassen in zo een warm land als Thailand om  warme thee te drinken  in plaats van een heerlijk koud glaasje water of een ijskoud biertje, maar dat de koelkast voor de rest leeg is is geen probleem, want uit lunchen en dineren gaan is, raar maar waar, goedkoper dan zelf koken, of zelfs maar een belegd boterhammetje eten is hier duurder dan gaan uiteten.

Enfin, na een dag of vier zijn de batterijen weer gereanimeerd en willen we onze ijskast weer volstoppen met lekkere dingen om een paar dagen te overleven op een van de vele kleine eilandjes rond Phuket. Maar…de koelkast wordt niet meer koel…! Een hele dag staat de ijskast te draaien en al dat kostbare sap weer uit de batterijen te zuigen, zonder ook maar ietsjes koud te worden, doemme toch.

Omdat we denken dat we de frigo sneller in Thailand gerepareerd krijgen dan in zijn buurland Maleisië  maken we er dan ook meteen werk van en contacteren terstond een koeltechnieker die morgen al zou komen kijken. Morgen ? vragen we nog eens extra, want morgen begint Songkran of het Thaise Nieuwjaar (http://nl.wikipedia.org/wiki/Songkran), maar Moo verzekert ons dat hij morgenvroeg in de PCYC (Phuket Cruisers Yacht Club) zal staan waar we hem kunnen oppikken om  mee aan boord te nemen.

Zaterdag  13 april staat Dirk dan ook netjes op tijd in de PCYC, maar na een tas koffie en nog eens een half uur later nog steeds geen Moo te bespeuren. Als Dirk dan uiteindelijk eens belt naar Moo, verontschuldigt hij zich voor vandaag en zegt dat hij een feestje heeft op het werk. Ja natuurlijk, dat was te verwachten. Soit, na ons probleem uitgelegd te hebben aan Brent van de PCYC, raadt die  aan om Joe eens te bellen. ‘Ne goeie kerel die na zijn uren bij Siam Coolings System voor eigen rekening werkt, verstand heeft van 12 V koelkasten en  last but not least, niet zeeziek wordt als hij op een boot voor anker moet werken’. Klinkt goed, alleen…Joe is tijdens deze feestdagen niet in Phuket en komt pas woensdag terug.

Het is ondertussen vrijdag  19 april wanneer Joe tijd heeft om aan onze koelkast te  komen sleutelen. Zoals we al dachten zit er te weinig freon in, maar zegt Joe, een eventueel lek is onmogelijk te detecteren en het enige wat hij kan doen is er extra gas opzetten zonder verdere garantie. Dat je een gaslek niet zou kunnen opsporen in een frigo kunnen we moeilijk geloven, maar ja, wat weten wij nu van koelkasten af. Dus in goed vertrouwen laten we er extra gas opzetten en zijn s avonds erg tevreden wanneer we weer een ijskoud pintje kunnen drinken. De volgende morgen echter zijn we een heel stuk minder blij, wanneer de koelkast na een hele nacht non-stop gedraaid te hebben warm aanvoelt binnenin. Shit…wat nu…moeten we nu echt een nieuwe ijskast gaan kopen?

Voor we daar aan beginnen, verdiepen we ons  eerst op internet in het onderwerp koeltechniek en leren het volgende:

-natuurlijk kan je een gaslek detecteren

-je mag nooit freon (wat in onze oude 22 jaar oude koelkast zit) vermengen met het nieuwe, ozon vriendelijke gas, omdat dat de compressor kan schaden –  wat Joe wel gedaan heeft

-je moet altijd eerst al de restjes gas uit het systeem pompen vooraleer je er opnieuw gas opzet - iets wat Joe niet gedaan heeft.

Vervolgens beraadslagen we met  Werner en Sonny van de ‘Fee’ die ook met een kapotte frigo zitten en gaan Dirk en Werner samen op zoek naar een betrouwbare frigorist en komen uit op… Siam Cooling System!!!

Dus 6 dagen later komt Joe weer eens kijken naar onze ijskast, maar deze keer officieel en met een collega. Een beetje een rare situatie en Joe wilt ook meteen de compressor stuk verklaren, maar omdat we ondertussen slimmer zijn geworden wat betreft dit onderwerp, verplichten we hen om naar een lek te zoeken. Na een beetje morren en mopperen vinden ze dat dan uiteindelijk ook in de leiding van de koelingsplaat naar de compressor. We hadden de fout inderdaad daar ergens verwacht en omdat dit bijna onmogelijk valt te repareren, bestellen we meteen een nieuwe verdampplaat. Kost wel een beetje geld, maar in elk geval minder als een nieuwe compressor waarmee het probleem bovendien niet mee zou opgelost zijn, omdat het defect simpelweg niet aan de compressor ligt.  

Enfin, het duurt nog eens 2 dagen om dat koelingselement te bestellen en de koppelingen voor aan de compressor er al op te solderen. Voor de uiteindelijk montage ervan komt Joe niet, maar twee collega’s van hem en net wanneer die aan boord komen raast er een squall (een weer systeem) over Chalong Bay. Het is er eentje met veel wind  en regen die het water in de baai serieus opzweept zodat we aan boord nogal goed door elkaar gerammeld worden en daar kunnen onze koeltechneuten niet goed tegen. Het duurt dan ook niet lang of ze spurten  alle twee groen naar buiten, geveld door zeeziekte. Ondertussen bouwt Dirk dan maar zelf de nieuwe verdampplaat in en tegen dat de zee weer gekalmeerd is en onze neuten zich weer beter voelen, moeten ze alleen nog maar het oude gas eruit en het nieuwe gas erin pompen.

Oef na 3 weken kunnen we dan toch eindelijk dat ijskoude pintje drinken of… dat hoopten we toch na zoveel tijd en geld ( kost uiteindelijk meer dan een nieuwe tafelmodel koelkast in België  maar deze keer duurt het wel meer dan 24 uur voordat de ijskast begint koud te worden. En na 3 dagen non-stop draaien gaat hij nog altijd niet onder de 12°C. Dus Joe mag nog eens langskomen om het teveel gas dat er zou inzitten uit te laten. Maar… de 2^de  mei, één dag nadat we al hebben moeten uitklaren uit Thailand, genieten we bij een mooie zonsondergang van een heerlijk fris biertje uit onze eigen frigo.

Tijdens die hele geschiedenis gaan  we niet varen in Thailand, maar snorren heel Phuket rond per scooter en dat is echt wel eens wat anders en heel erg leuk. We hebben nu een heel ander beeld van Phuket en vinden het eigenlijk echt wel een geweldig eiland. Ook gaan we een paar keer  Fish en Chips  eten bij Frans en kijken hoe de werken aan de Gemini vlotten en het moet eerlijk gezegd worden, die gasten daar in Boatlagoon die leveren mooi werk af.

En om te vieren dat onze ijskasten weer werken, bbq-en we met de ‘Fee’ op een afgelegen strandje. We stoppen eerst onze frigo’s vol sauciskes en groenten en varen dan naar het eerste strandje dat we helemaal voor ons alleen hebben (nog geen 4 mijl van Ao Chalong). Daar gaan we eerst een beetje zwemmen en maken dan de romp en de waterlijn van onze Narid weer zuiver. Tegen een uur of vier gaan we dan naar het strandje  en steken het vuur voor de bbq aan. We hebben een hoop groentjes, lekkere stukjes vlees, patatjes, wijn en hebben echt aan alles gedacht, behalve aan het getij.  Want tegen dat we lekker rond gegeten zijn is het water zo fel gezakt dat onze dinghies wel zeker 50 m van van het water liggen op een rif. Daar zitten we dan schoon, op ons strandje zonder licht of pillamp, waar we zeker tot 9 p.m moeten wachten voor er weer water onder de kiel van onze bijbootjes staat. Maar niet getreurd, de wijn is nog niet op en we zitten in goed gezelschap.

Omdat we maar een visa voor een maand in Thailand  hebben, klaren we 1 mei alweer uit, maar blijven nog 3 dagen in Ao Chalong hangen, tot we zeker zijn dat onze ijskast weer voor 100% werkt.

oeps...het tij vergeten na te kijken voor we gingen bbq-en